Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Rafał Łatanik

Protokolant Anna Tomaś

po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2017 r. w Częstochowie

sprawy K. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania K. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 21 kwietnia 2015 r. Nr (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 816/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 kwietnia 2015 roku numer (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu K. D. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Równocześnie organ rentowy anulował decyzję z dnia 7 kwietnia 2015 roku.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że ubezpieczony orzeczeniem komisji lekarskiej został uznany za zdolnego do pracy.

W odwołaniu wniesionym do Sądu ubezpieczony K. D. wniósł
o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swojego stanowiska powoływał się na swój zły stan zdrowia, który potwierdzony został w zaświadczeniu o stanie jego zdrowia z dnia 31 marca 2015 roku. W dokumencie tym lekarz prowadzący po raz kolejny stwierdził, że jest on niezdolny do pracy. Dodał również, iż ostatnie przedłużenie zasiłku rehabilitacyjnego spowodowane było rozerwaniem mięśnia nadgrzebieniowego i innych stwierdzonych uszkodzeń ręki. Stan ten w żadnym zakresie nie uległ zmianie, a leczenie operacyjne jest koniecznością, bowiem obecnie uzyskuje jedynie pomoc medyczną (blokada)
w zakresie walki z bólem. Wskazanie natomiast roku 2016 jako daty operacji spowodowane jest tylko kolejką w oczekiwaniu na termin, a nie rozważaniem jej. Wszystkie podnoszone okoliczności świadczą zatem o tym, że komisja lekarska nie dokonała rzeczywistego opisu jego choroby i oceny jej skutków.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w S. wniósł o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

K. D. urodził się (...). Ubezpieczony posiada wykształcenie średnie – technika elektroenergetyka, ostatnio pracował jako konsultant ds. obsługi klienta. W okresie od 24 marca 2014 roku do 18 marca 2015 roku ubezpieczony uprawniony był do pobierania świadczenia rehabilitacyjnego.

W dniu 17 lutego 2015 roku ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem lekarza orzecznika z dnia 24 marca 2015 roku badany nie został uznany za niezdolnego do pracy. W związku z powyższym decyzją z dnia 7 kwietnia 2015 roku odmówiono ubezpieczonemu przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W związku z wniesionym sprzeciwem badany skierowany został na komisję lekarską, która orzeczeniem z dnia 16 kwietnia 2015 roku również nie uznała badanego za niezdolnego do pracy.

(vide: akta rentowe)

Biegły sądowy lekarz specjalista z zakresu kardiologii K. M.
w opinii z dnia 28 lipca 2015 roku stwierdził u badanego chorobę niedokrwienną serca CCC II, stan po zawałach mięśnia serca (...) ściany przedniej w 2008 roku
i w 2009 roku leczone P. (...) ( (...)) w 2008 roku i P. (...) ((...)w 2009 roku, hyperlipoproteidemię, niedoczynność tarczycy w okresie suplementacji hormonalnej po chemoterapii, ziarnicę złośliwą w wywiadzie (w 2003 roku radio i chemioterapia
z powodu ziarnicy złośliwej) oraz zmiany zwyrodnieniowe prawego stawu barkowego z tendinopiatią. Badany jest częściowo niezdolny do pracy na okres 2 lat licząc od zakończenia świadczenia rehabilitacyjnego.

(vide: opinia biegłego kardiologa k. 63-64 wraz z opinią uzupełniającą k. 88 oraz opinią konsultanta kardiologa i aktualnymi badaniami k. 79-85)

Zarzuty do powyższej opinii zgłosił organ rentowy podnosząc, iż fakty wynikające z przeprowadzonych dodatkowych badań nie uzasadniają utraty zdolności do pracy umysłowej wykonywanej przez ubezpieczonego przez kilkanaście ostatnich lat. Stan kardiologiczny nie jest gorszy od istniejącego przed rozpoczęciem wykorzystania ostatniego okresu zasiłkowego (tzw. w okresie wykonywania pacy).
Z tego też względu z uznaniem niezdolności do pracy umysłowej z przyczyn kardiologicznych trudno się zgodzić.

(vide: pismo organu rentowego z zarzutami do opinii biegłego kardiologa k. 100)

Biegła sądowa lekarz specjalista z zakresu endokrynologii w opinii z dnia 21 grudnia 2015 roku rozpoznała u odwołującego niedoczynność tarczycy w przebiegu przewlekłego zapalenia tarczycy w tracie leczenia substytucyjnego. Z tego powodu jest on zdolny do pracy.

(vide: opinia biegłej endokrynolog k. 108-109)

W opinii z dnia 25 lutego 2016 roku biegły sądowy lekarz specjalista z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii stwierdził u opiniowanego uszkodzenie stożka rotatorów barku prawego z zespołem bólowym w wywiadzie, chorobę wieńcową, stan po zawałach mięśnia sercowego w 2008 i 2009 roku – stan po P. (...) + (...) w 2008 roku i stan po P. (...) w 2009 roku, niedoczynność tarczycy, stan po radio
i chemioterapii z powodu ziarnicy złośliwej w 2003 roku oraz nadciśnienie tętnicze. Ubezpieczony nie jest ani całkowicie ani częściowo niezdolny do pracy z przyczyn urazowo – ortopedycznych.

(vide: opinia biegłego ortopedy k. 120-121)

Biegła sądowa lekarz specjalista z zakresu kardiologii M. W. (1)
w opinii z dnia 15 kwietnia 2016 roku stwierdziła u ubezpieczonego przewlekłą chorobę wieńcową, kardiomiopatię niedokrwienną (...), stan po zawale serca ściany przedniej w 2008 i 2009 roku, stan po P. (...) M. w 2008 roku i P. (...) (...) w 2009 roku, nadciśnienie tętnicze II stopnia według (...) oraz ziarnicę złośliwą w wywiadzie. K. D. w aspekcie kardiologicznym nie spełnia kryteriów częściowej niezdolności do pracy.

(vide: opinia biegłej kardiolog k. 138-140)

W opinii z dnia 6 lipca 2016 roku biegły sądowy lekarz specjalista z zakresu kardiologii M. W. (2) stwierdził u badanego przewlekłą chorobę wieńcową (...)nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemię, stan po P. + (...) w 2009 roku, stan po zawałach mięśnia sercowego ściany przedniej w 2008 i 2009 roku, stan po P. + (...) (...) w 2008 roku, niedoczynność tarczycy w trakcie leczenia, ziarnicę złośliwą w wywiadzie oraz chorobę zwyrodnieniowa barku prawego. Na dzień 21 kwietnia 2015 roku badany nie spełniał kryteriów niezdolności do pracy.

(vide: opinia biegłego kardiologa k. 165-170 wraz z opiniami uzupełniającymi k. 188-189 i k. 236-237)

Zarzuty do powyższej opinii zgłosił ubezpieczony podnosząc, iż biegły oparł wnioski końcowej swojej opinii na wynikach badania ECHO stwierdzającego frakcję wyrzutową serca w wysokości 60% i ujemnej próbie wysiłkowej z dnia 16 marca 2015 roku. Zauważyć należy jednak, iż wcześniejsze badania z dnia 11 sierpnia 2014 roku, z dnia 24 października 2014 roku i z dnia 16 lutego 2015 roku wskazywały frakcję wyrzutową w granicach 45%. Również w późniejszym badaniu z dnia 18 września 2015 roku ta frakcja skurczowa ponownie określona została na 49%. Biegły nie wyjaśnił natomiast czy jest możliwa taka różnica w wynikach badań i z czego może wynikać i bezkrytycznie przyjął wynik tego badania za podstawę orzeczenia, mimo że jest on odosobniony. Wątpliwości budzi także kwalifikowana próba wysiłkowa z 16 marca 2015 roku jako ujemna, kiedy przy podobnych wynikach z lipca 2015 roku próba oznaczona została jako dodatnia. Opinia zaś biegłej M. W. (1) w ogóle nie zawiera wniosków końcowych, co uzasadnia jej pominięcie. Biegła zlekceważyła bowiem zgłaszane przez niego objawy bólowe w klatce piersiowej uznając, iż mają one podłoże psychogenne. Mając na uwadze powyższe ubezpieczony wniósł
o dopuszczenie uzupełniającej opinii biegłego M. W. (2), bądź oparcie się na opinii K. M..

(vide: pismo ubezpieczonego z zarzutami do opinii biegłych k. 203 i k. 229)

W opinii z dnia 10 listopada 2016 roku biegły sądowy lekarz specjalista
z zakresu onkologii rozpoznał u badanego stan po ziarnicy złośliwej leczonej radio
i chemioterapią bez nawrotu choroby oraz chorobę wieńcową, niedoczynność tarczycy, stan po dwóch zawałach mięśnia sercowego i załażeniu stentów oraz stan po ortoskopowym leczeniu stawu barkowego prawego. Z przyczyn onkologicznych badany nie jest niezdolny do pracy po 18 marca 2015 roku.

(vide: opinia biegłego onkologa k. 217)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2016 roku poz. 887 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1
i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 12 ust. 1 w/w ustawy, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej
z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art. 12 ust. 2), a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej
z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 3).

W rozpoznawanej sprawie niesporne jest, że K. D. spełnia przesłanki nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określone
w przepisach art. 57 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy emerytalnej, a spór dotyczy jedynie ustalenia, czy odwołujący jest nadal niezdolny do pracy.

Oceniając stan zdrowia ubezpieczonego Sąd Okręgowy oparł się na opiniach biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu endokrynologii, chirurgii urazowej
i ortopedii, onkologii oraz dwóch biegłych z zakresu kardiologii, zgodnie z którymi stan zdrowia odwołującego nie czyni badanego osobą niezdolną do pracy. Jedynie trzeci z biegłych kardiologii K. M. uznał ubezpieczonego za niezdolnego do pracy, jednakże w świetle opinii pozostałych biegłych lekarzy kardiologów stwierdzających brak podstaw do inwalidyzacji badanego, Sąd uznał tę opinię za odosobnioną i pominął ją przy ocenie stanu zdrowia ubezpieczonego.

Powyższe opinie Sąd uznał za miarodajne, albowiem zostały one wydane przez biegłych sądowych specjalizacji właściwych dla schorzeń rozpoznanych
u ubezpieczonego, legitymujących się wieloletnim doświadczeniem zawodowym
i orzeczniczym. Wydanie opinii poprzedzone zostało bezpośrednimi badaniami ubezpieczonego oraz szczegółową analizą dokumentacji medycznej z przebiegu jego dotychczasowego leczenia. Opinie te uwzględniają także wiek odwołującego, jego wykształcenie i poziom posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz przebieg dotychczasowego zatrudnienia.

W niniejszej sprawie zasadnicze znaczenie dla oceny stanu zdrowia odwołującego pod kątem możliwości przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy mają schorzenia kardiologiczne. Ubezpieczony obciążony jest bowiem wielonaczyniową postacią choroby niedokrwiennej serca, z powodu której w 2008 roku doznał zawału serca leczonego koronoplastyką z inplantacją stentu (...). Następnie w 2009 roku wykonano restenozę w stancie i ponowną koronoplastykę
z wszczepieniem stentu DES. Każdorazowo leczeniem uzyskiwano pełne przepływy
w tętnicach wieńcowych, a kurczliwość mięśnia sercowego była w graniach normy.
W grudniu 2013 roku doszło jednak do zaostrzenia dolegliwości wieńcowych
w związku z rozpoznaną w styczniu 2014 roku niestabilną dławicą piersiową. Nie stwierdzono jednak istotnych zmian zwężających w tętnicach wieńcowych, co świadczy o pozytywnym skutku wykonanych w przeszłości zabiegów interwencyjnych. Co prawda w przedłożonych badaniach ECHO występują rozbieżności dotyczące frakcji wyrzutowej serca, albowiem w badaniu z dnia 16 lutego 2015 roku frakcja wyrzutowa lewej komory wyniosła 43%, a w badaniu z dnia 16 marca 2015 roku – 60%, by w kolejnym badaniu ponownie uległa ona obniżeniu do 42%. Z uwagi jednak na brak zgody ubezpieczonego na przeprowadzenie koronografii możliwość oceny stanu zdrowia badanego została ograniczona do dotychczasowych wyników badań. Jak zatem wyjaśnił biegły kardiolog dr n. med. M. W. (2) frakcja wyrzutowa serca stanowi jedno z najważniejszych parametrów określających prawidłowe funkcjonowanie serca jako pompy.
U zdrowych osób w trakcie jednego skurczu wartość ta wynosi 50-75%. Umiarkowanie obniżona kurczliwość serca z frakcją wyrzutową między 36%-49% wskazuje na wyraźnie uszkodzenie serca, ale nie ograniczające w sposób dramatyczny normalnego funkcjonowania chorego, natomiast frakcja wyrzutowa poniżej 36% oznacza poważne uszkodzenie mięśnia serca, często z objawami nasilonej niewydolności serca, a przede wszystkim oznacza zwiększone ryzyko wystąpienia groźnych dla życia arytmii komorowych i nagłej śmierci sercowej.
W przypadku ubezpieczonego wyniki badań echokardiograficznych z 2014 roku wskazywały na umiarkowane uszkodzenie funkcji skurczowej lewej komory, natomiast od 2015 roku wyniki tych badań wskazywały na poprawę parametru EF, albowiem wynik z dnia 16 marca 2015 roku był prawidłowy, a wynik z dnia 18 września 2015 roku wynosił 49% był więc zbliżony do normy. O poprawie stanu zdrowia odwołującego świadczy również wynik próby wysiłkowej z dnia 16 marca 2015 roku, które określona została jako ujemna. Co prawda w komentarzu do badania wpisano, że wystąpił skok ciśnienia krwi, duże zmęczenie, duszność, ucisk w klatce piersiowej, silne zawroty głowy i ciemność w oczach, jednakże nie stwierdzono cech niedokrwienia mięśnia sercowego po wysiłku (charakterystyczne zmiany w EKG pod postacią obniżek odcinka ST). Z tego też względu wynik ten określony został jako negatywny, a ubezpieczony nie został skierowany do dalszej diagnostyki – badania koronograficznego, co występuje w przypadku dodatniej próby. Nie bez znaczenia jest przy fakt, iż w badaniu koronograficznym ze stycznia 2014 roku nie stwierdzono istotnych zmian zwężających w naczyniach wieńcowej,
a mimo to wyniki frakcji wyrzutowej serca były obniżone. Powyższe jak wyjaśnił biegły wynika z faktu, iż stopień upośledzenia funkcji skurczowej lewej komory nie musi korelować ze stanem klinicznym pacjenta, to znaczy, że można dobrze tolerować wysiłek fizyczny przy znacznie obniżonej frakcji wyrzutowej, ale też odwrotnie, tj. można odczuwać spadek tolerancji wysiłku przy wysokiej funkcji skurczowej lewej komory w obrazie ECHO. O uznaniu niezdolności do pracy z przyczyn kardiologicznych świadczą jednak obiektywne wyniki badań, a z takich niewątpliwie nie wynika, aby u badanego doszło do pozawałowego, niedokrwiennego uszkodzenia mięśnia sercowego. Na uwadze należy mieć także fakt, iż zgłaszane przez opiniowanego pogorszenie wydolności fizycznej może mieć wpływ z jego stan psychicznym (na co zwrócił także prowadzący go lekarz kardiolog sugerując podjęcie leczenia psychiatrycznego), który niewątpliwie ma znamienny wpływ na samopoczucie, wydolność fizyczną i wieńcową.

Również pozostali biegli nie uznali podstaw do inwalidyzacji badanego. I tak biegła endokrynolog uznała, iż rozpoznana u ubezpieczonego nadczynność tarczycy, przy braku cech zaburzeń czynności tarczycy i prawidłowym wyniku badania (...), nie stanowi istotnego ograniczenia sprawności chorego i nie powoduje jego niezdolności do pracy. Analogicznie wypowiedział się biegły onkolog, który
z uwagi na brak nawrotu choroby onkologicznej i długi okres po zakończeniu leczenia również uznał opiniowanego za zdolnego do pracy. Z kolei biegły ortopeda uznał, iż mimo rozerwania ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, naderwanie ścięgna mięśnia podłopatkowego oraz rozpoznanych u niego zmian zwyrodnieniowych stawu obojczykowo – barkowego nie spełnia on kryteriów niezdolności do pracy, albowiem ruchomość stawu barkowego jest w pełnym zakresie. Zgłaszane zaś dolegliwości bólowe tego barku spowodowane są jego przewlekłą niestabilnością, która jednak nie ogranicza wydolności ruchu i nie powoduje niezdolności do pracy.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.