Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: St. Sekretarz Sądowy Ewa Kościelniak

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2017 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

A. Ś.

przeciwko:

Towarzystwo (...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego Towarzystwo (...) S.A. w W. na rzecz powoda A. Ś. kwotę 5 100,00 zł (pięć tysięcy sto złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 19 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 172 zł (trzy tysiące sto siedemdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 1017/16

UZASADNIENIE

Powód A. Ś. wniósł o zasądzenie od pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 5 100 zł z ustawowymi odsetkami od za opóźnienie od dnia 19 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że wskutek zdarzenia z dnia 19 marca 2016 r., uległ uszkodzeniu samochód marki V. o nr rej. (...) stanowiący własność poszkodowanej J. B.. Ubezpieczycielem od odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej była pozwana. Pozwana przyznała odszkodowanie w łącznej wysokość 2829,34 zł znacząco zaniżając koszt naprawy. Powód na podstawie umów przelewu wierzytelność nabył prawo do odszkodowania.

W dniu 8 września 2016 roku Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy wydał w sprawie VI GNc 1635/16 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwana Towarzystwo (...) S.A. w W. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, domagając się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia kosztów postępowania.

W uzasadnieniu podniosła, iż w jej ocenie koszt naprawy uszkodzonego pojazdu wyniósł 2 829,34 zł. Zdaniem pozwanego w/w kwota stanowi wysokość szkody zwłaszcza, że powód nie wykazał, że pojazd został naprawiony w tym przy użyciu część nowych i oryginalnych.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Dnia 19 marca 2016 r., uległ uszkodzeniu samochód marki V. o nr rej. (...) stanowiący własność poszkodowanej J. B. . Ubezpieczycielem od odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej była pozwana. Pozwana tytułem szkody na pojeździe przyznała odszkodowanie w łącznej wysokość 2 829,34 zł.

Dowód: akta szkody (k. 32).

W dniu 11 kwietnia 2016 r. poszkodowany i powód zawarli umowę cesji wierzytelności zgodnie, z którą cedent przelał na cesjonariusza swoją wierzytelność – prawo do dochodzenia odszkodowania w związku ze szkodą z dnia 19 marca 2016 r.

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 6).

Koszt naprawy samochodu marki V. (...) nr rej. (...) równoznaczny z wysokością odszkodowania z uwzględnieniem stawki przeciętnej za rbg, przy zastosowaniu operacji technologicznie koniecznych, na okres zaistnienia szkody wynosił 8 571,96 zł brutto. Użycie w naprawie części oryginalnych daje gwarancje odpowiedniej jakości po jej wykonaniu. W wypadku nie udokumentowania, iż części uszkodzone nie były oryginalne zasadnym jest zamontowanie takich samych części tj. oryginalnych.

Dowód: pisemna opinia biegłego sądowego M. D. z dnia 5 maja 2017 r. (k. 47-63), ustna opinia biegłego sądowego M. D. z dnia 28 listopada 2017 r. (k. 89), kosztorys (k. 7-9).

Oceniając materiał dowody zgromadzony w sprawie stwierdzić należy, że decydujące znaczenie w sprawie ma opinia biegłego M. D. zarówno pisemna jak i ustna. Sąd ocenił je wysoko, ponieważ są pełne, rzetelne i poparte dużym doświadczeniem biegłego oraz jego kwalifikacjami. Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto również o nie budzące wątpliwości, merytoryczne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez A. Ś. przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie spornym pomiędzy stronami była kwestia koszt naprawy uszkodzonego pojazdu.

W niniejszym postępowaniu zastosowanie znajdują przepisy odpowiedzialności deliktowej z art. 415 k.c., do której przesłanek należą zdarzenie, z którym system prawny wiąże odpowiedzialność na określonej zasadzie, oraz szkoda i związek przyczynowy między owym zdarzeniem a szkodą. Przy ustalaniu odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych znajdują zastosowanie przepisy ogólne dotyczące związku przyczynowego, szkody i sposobów jej naprawienia (art. 361-363 k.c.).

Zgodnie z art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi.

W ocenie Sądu powód w należyty sposób wykazał, iż skutecznie nabył przedmiotową wierzytelność od poszkodowanej.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Z art. 361 § 1 i 2 k.c. wynika zasada pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Zobowiązany do naprawienia szkody ponosi więc odpowiedzialność za wszystkie normalne następstwa zdarzenia, pozostające z tym zdarzeniem w adekwatnym związku przyczynowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013.392 ze zm.), umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Na podstawie art. 34 ust. 1 powołanej ustawy można ustalić, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów ubezpieczeń OC, zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Zakład ubezpieczeń zamiast niego naprawia wyrządzone szkody. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Jego wysokość (o ile nie przekracza kwoty sumy gwarancyjnej) winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania. Poszkodowany jest uprawniony do odszkodowania w pełni pokrywającego szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu mechanicznego. Obejmuje ono zarówno straty, jak i korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Nie ma również znaczenia, czy jest to wywołana wypadkiem pojazdu mechanicznego szkoda na osobie (uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć) czy też szkoda na mieniu (utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia).

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu motoryzacji na okoliczność ustalenia rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu, przy uwzględnieniu również dostępnych na rynku zamienników oraz zastosowania średnich stawek za roboczogodzinę stosowanych na lokalnym rynku w 2016 roku przez nieautoryzowane zakłady naprawcze. Powołany w sprawie biegły sądowy M. D. stwierdził, że koszt naprawy samochodu marki V. (...) nr rej. (...) równoznaczny z wysokością odszkodowania z uwzględnieniem stawki przeciętnej za rbg, przy zastosowaniu operacji technologicznie koniecznych, na okres zaistnienia szkody wynosił 8 571,96 zł brutto. W ocenie biegłego użycie w naprawie części oryginalnych daje gwarancje odpowiedniej jakości po jej wykonaniu. Zdaniem biegłego w wypadku nie udokumentowania, iż części uszkodzone nie były oryginalne zasadnym jest zamontowanie takich samych części tj. oryginalnych. Sąd w całości przychyla się do stanowiska biegłego. Zdaniem Sądu uzasadniony koszt naprawy uszkodzonego pojazdu wyniósł 8 571,96 zł.

Odnosząc się do podnoszonego przez pozwaną zarzutu, że powód nie wykazał, iż pojazd został naprawiony, w tym przy użyciu część nowych i oryginalnych należy wskazać, że powstanie szkody jest niezależne od kwestii dokonania przez poszkodowanego naprawy uszkodzonego pojazdu. Ponadto zdaniem Sądu w sytuacji gdy nie ma dowodów na to, że w uszkodzonym samochodzie były stosowane przez poszkodowanego zamienniki części, to należy uznać za zasadne skorzystanie przy naprawie z części oryginalnych, gdyż wykorzystanie zamienników nie kompensowałoby poniesionej przez poszkodowanego szkody.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powódkę roszczenie za zasadne i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądzono od pozwanej na rzecz powoda kwotę 5 100 zł, ponieważ jak wynika z opinii biegłego oraz wyliczenia wynikającego z pozwu, powód nie wytoczył powództwa o całą kwotę jaką uznał za konieczną do poniesienia przy naprawie. Dlatego pomimo, że wartość szkody wyliczona przez biegłego jest niższa, to jednak kwota 5 100 zł o którą wnosił powód w pozwie jest mu należna z przyczyn wskazanych wyżej.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Powód domagała odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 19 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty, a żądanie to pozostawało uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania strony powodowej złożyły się kwoty: 255 złotych tytułem opłaty od pozwu, 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 500 zł tytułem uiszczonej zaliczki na poczet sporządzenia pinii przez biegłego sądowego, 2400 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych co daje łączną kwotę 3 172 zł.

SSR Jolanta Brzęk