Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: Małgorzata Nakielska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2017 r. w Warszawie

sprawy A. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

o wcześniejszą emeryturę

na skutek odwołania A. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 21 października 2016 r. znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje A. B. prawo do wcześniejszej emerytury od dnia 1 października 2016 r.

UZASADNIENIE

A. B. w dniu 2 listopada 2016 r. złożył odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 21 października 2016 r., znak: (...). Odwołujący wniósł o zaliczenie do pracy w warunkach szczególnych, okresów jego zatrudnienia od dnia 3 lutego 1978 r. do dnia 11 sierpnia 1979 r. i od dnia
1 września 1979 r. do dnia 31 stycznia 1981 r. w Przedsiębiorstwie (...) oraz od dnia 1 lipca 1982 r. do dnia 30 kwietnia 1991 r. w Przedsiębiorstwie (...) w M. ( k. 2 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi
na odwołanie z dnia 1 grudnia 2016 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że odwołujący wykazał ogólny staż pracy na dzień 1 stycznia 1999 r. w wysokości 26 lat, 11 miesięcy i 9 dni, w tym w szczególnych warunkach
w wysokości 10 lat, 11 miesięcy i 7 dni. W ocenie Oddziału ubezpieczony nie udowodnił,
aby był zatrudniony w warunkach szczególnych od dnia 3 lutego 1978 r. do dnia 11 sierpnia 1979 r. i od dnia 1 września 1979 r. do dnia 31 stycznia 1981 r. w Przedsiębiorstwie (...)
oraz od dnia 1 lipca 1982 r. do dnia 30 kwietnia 1991 r. w Przedsiębiorstwie (...)w M.. Organ rentowy stwierdził ponadto,
że odwołujący nie jest członkiem OFE oraz osiągnął wiek emerytalny w dniu 11 czerwca 2015 r. ( k. 3 a. s.).

Organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 3 sierpnia 2017 r. nie wniósł uwag
do opinii biegłego sądowego z zakresu BHP ( k. 115 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. B., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 21 września 2016 r. wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. o emeryturę ( k. 1 a. e.).

Po rozpoznaniu wniosku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wydał zaskarżoną decyzję z dnia 21 października 2016 r., znak: (...)odmawiającą mu przyznania prawa do emerytury z powodu nieudowodnienia na dzień
1 stycznia 1999 r. wymaganego 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Organ rentowy nie uwzględnił odwołującemu do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach od dnia 3 lutego 1978 r. do dnia 11 sierpnia 1979 r. i od dnia 1 września 1979 r.
do dnia 31 stycznia 1981 r. w Przedsiębiorstwie (...) oraz od dnia 1 lipca 1982 r. do dnia 30 kwietnia
1991 r. w Przedsiębiorstwie (...)
w M., gdyż do wniosku o emeryturę nie dołączono świadectw wykonywania pracy
w warunkach szczególnych wystawionych przez pracodawcę. Oddział ponadto wskazał,
że zeznania świadków nie są wymienione w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. jako środki dowodowe wykonywania prac w warunkach szczególnych. Organ rentowy przyjął na dzień 1 stycznia 1999 r. za udowodniony ogólny staż pracy odwołującego
w wymiarze 26 lat, 11 miesięcy i 9 dni, w tym 10 lat, 11 miesięcy i 7 dni pracy w warunkach szczególnych ( k. 31 a. e.).

Odwołujący w Przedsiębiorstwie (...) pracował jako kierowca samochodu ciężarowego marki J. w pełnym wymiarze czasu pracy. A. B. przewoził materiały budowlane i woził kruszywo na budowę. Ubezpieczony innych prac nie wykonywał. Natomiast w Przedsiębiorstwie (...)
w M. odwołujący pracował jako operator koparki jednonaczyniowej. Osoba prowadząca koparkę musiała kopać rowy melioracyjne pod wodociągi niezależnie od pory roku. W maszynie należało sprawdzić przewody, uzupełnić olej czy paliwo. Ubezpieczony nie otrzymywał dodatków za pracę w warunkach szczególnych ( zeznania świadków J. J. i S. T. – k. 24 a. s.).

Przedsiębiorstwo (...)
w M. zawarło z odwołującym umowę o pracę w dniu 1 lipca 1982 r. na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku pomocnika operatora koparki
( k. 34 a. s.).

W dniu 23 listopada 1983 r. Przedsiębiorstwo (...)w M. powierzono odwołującemu obowiązki operatora koparki z dniem 1 listopada 1983 r. ( k. 38 a. s.).

Do zakresu obowiązków odwołującego należało:

- wykonywanie wszelkich poleceń Kierownika Działu Eksploatacji lub jego zastępcy;

- bycie odpowiedzialnym za prawidłowość pracy sprzętu na budowach oraz za jego zabezpieczenie przed dewastacją, jak również przed kradzieżą akumulatorów, paliwa, narzędzi i innych przedmiotów wchodzących w wyposażenie maszyny;

- wykonywanie obsługi codziennej przed lub po zakończeniu pracy maszyny, zwracając szczególną uwagę na stany oleju w silniku oraz układzie hydraulicznym;

- przekazywanie sprzętu po zakończeniu pracy dozorcy danej budowy ze wskazaniem naczyń z paliwami, akumulatorów oraz narzędzi;

- wykazywanie daleko idącej dbałości o utrzymanie maszyn w stałej gotowości technicznej;

- zgłaszanie z dwudniowym wyprzedzeniem potrzeb dostawy paliw i innych materiałów eksploatacyjnych;

- odpowiadanie za przestrzeganie przepisów BHP i przeciwpożarowych w zakresie swojej pracy ( k. 44 a. s.).

Zgodnie ze świadectwem pracy z dnia 30 kwietnia 1991 r., odwołujący był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...)
w M. w okresie od dnia 1 lipca 1982 r. do dnia 30 kwietnia 1991 r. w pełnym wymiarze czasu pracy ( k. 80 a. s.).

Na podstawie opinii biegłego sądowego z zakresu BHP Sąd ustalił, że w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) od dnia 3 lutego 1978 r. do dnia 11 sierpnia 1979 r. i od dnia 1 września 1979 r.
do dnia 31 sierpnia 1981 r. odwołujący nie posiadał udokumentowanych uprawnień
do kierowania samochodem ciężarowym. Praca odwołującego w okresie od dnia 1 lipca
1982 r. do dnia 31 października 1983 r. na stanowisku pomocnika operatora nie spełnia wymogów pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, ponieważ w wykazie A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymienione jest konkretne stanowisko – maszynista/operator ciężkich maszyn budowlanych
i drogowych. Praca wykonywana przez ubezpieczonego w Przedsiębiorstwie (...)w M. w okresie od dnia 1 listopada 1983 r. do dnia 21 kwietnia 1991 r. na stanowisku operatora koparki spełnia wymogi
ww. rozporządzenia, gdyż jest wymieniona w wykazie A, Dziale V w budownictwie
i przemyśle materiałów budowlanych pod pozycją 3 – prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych i drogowych ( k. 94-103 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zawartych w aktach głównych, w tym akt rentowych, zeznań świadków J. J. i S. T. oraz w oparciu o opinię główną biegłego sądowego z zakresu BHP. Przedłożone dokumenty stanowią obiektywny oraz w pełni wiarygodny materiał dowodowy. Świadkowie to osoby, które pracowały z odwołującym w spornym okresie czasu, a więc znały doskonale specyfikę jego pracy. Zeznania świadków były logiczne i spójne oraz korelowały z materiałem dowodowym w postaci dokumentów i z opinią biegłego. Zatem Sąd uznał wszystkie dowody zebrane w toku postępowania dowodowego za wiarygodne i przyjął za podstawę ustaleń faktycznych niniejszej sprawy. Ponadto treść i wnioski wyprowadzone z opinii przez biegłego sądowego z zakresu BHP nie były kwestionowane przez strony niniejszego postępowania,
co czyniło ją wiarygodnym dowodem w sprawie.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W. z dnia 21 października 2016 r., znak: (...)jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Przepis art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 27 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2016 r., poz. 887 z późn. zm.) zwanej dalej ,,ustawą’’ stanowi, że ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zgodnie z art. 184 ust. 2 ustawy, emerytura o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do Otwartego Funduszu Emerytalnego albo złożenia wniosku
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w Otwartym Funduszu Emerytalnym,
za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wykaz prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze o których mowa w powołanym art. 184 ustawy nie podlega wykładni rozszerzającej. Prace te ściśle
i jasno zostały określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz. 43) zwanego dalej ,,rozporządzeniem’’. Jednakże nabycie uprawnień z tytułu wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym, charakterze podlega dalszym ograniczeniom. Aby daną pracę uznać za wykonywaną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, pracownik ma obowiązek wykonywać ją stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, na danym stanowisku pracy. Dodatkowo, zgodnie z powołanym rozporządzeniem mężczyzna nabywa prawo do emerytury po spełnieniu wszystkich przesłanek wymienionych w § 3 w zw. z § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 rozporządzenia, jeśli:

1.  legitymuje się 25 letnim okresem pracy liczonym łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia);

2.  wykonuje pracę wymienioną w wykazie A (Prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego), będącym załącznikiem
do rozporządzenia;

3.  osiągnie wiek emerytalny wynoszący 60 lat (§ 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia);

4.  zatrudnionym jest przez co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach (§ 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia).

W niniejszej sprawie spornym było, czy praca wykonywana przez odwołującego
od dnia 3 lutego 1978 r. do dnia 11 sierpnia 1979 r. i od dnia 1 września 1979 r. do dnia
31 stycznia 1981 r. w Przedsiębiorstwie (...) oraz od dnia 1 lipca 1982 r. do dnia 30 kwietnia 1991 r. w Przedsiębiorstwie (...)
w M. miała charakter i podlegała zaliczeniu do pracy w warunkach szczególnych. Spełnienie innych warunków, od których zależy przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury pozostawało bezsporne. Nie podlegało wątpliwości, że z dniem 11 czerwca
2015 r. ubezpieczony osiągnął wiek 60 lat, legitymował się co najmniej 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym oraz nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Jak wynika z treści opinii niezależnego biegłego sądowego z zakresu BHP, odwołujący do dnia 31 sierpnia 1981 r. nie posiadał uprawnień do kierowania samochodem osobowym. Ponadto w okresie od dnia 1 lipca 1982 r. do dnia 31 października 1983 r. zatrudnienie ubezpieczonego na stanowisku pomocnika operatora nie spełniało wymogów pracy wykonywanej w warunkach szczególnych. W wykazie A rozporządzenia wymienione jest konkretne stanowisko – maszynista lub operator ciężkich maszyn budowlanych
i drogowych. W związku z tym, że ubezpieczony w spornym okresie wykonywał czynności przypisane jedynie do pomocnika, nie mógł pracować w warunkach szczególnych.

Sąd zważył, że jak wynika z dokumentów dołączonych do akt sądowych, odwołującemu od dnia 1 listopada 1983 r. powierzono obowiązki operatora koparki.
W związku z tym dopiero od tego dnia należało mu zaliczyć wykonywane czynności
w ramach stosunku pracy do warunków szczególnych. Świadkowie potwierdzili,
że ubezpieczony jako operator koparki jednonaczyniowej kopał rowy melioracyjne pod wodociągi niezależnie od pory roku. Ponadto sprawdzał w maszynie przewody oraz uzupełniał olej i paliwo. Sąd zważył, że prace te zostały ujęte zostały w Wykazie A, Działu V pod pozycją 3 rozporządzenia. Wyżej wymienione prace ubezpieczony wykonywał stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy. W związku z powyższym na mocy obowiązujących przepisów prawa należy wskazać, że odwołujący legitymuje się odpowiednim stażem prac
w warunkach szczególnych w wymiarze ponad 18 lat, który uprawnia go do przyznania prawa do wcześniejszej emerytury. Zdaniem Sądu przeprowadzone postępowanie, w tym dowody
z dokumentów, zeznania świadków, a w szczególności niekwestionowane wnioski zawarte
w opinii biegłego sądowego wykazały, że ubezpieczony wypełnia niezbędne przesłanki warunkujące przyznanie mu prawa do spornego świadczenia. Wobec tych wszystkich okoliczności, Sąd uznał, iż zaskarżona decyzja jest błędna i podlega zmianie, albowiem odwołujący ma prawo do przejścia na wcześniejszą emeryturę z tytułu zatrudnienia
w warunkach szczególnych.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.

Zarządzenie: (...)

(...)