Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: Paulina Filipkowska

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2017 r. w Warszawie

sprawy P. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania P. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

z dnia 22 maja 2017 r. znak: (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt VII U 859/17

UZASADNIENIE

P. M. , w dniu 26 czerwca 2017 r. r. złożył, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. (dalej zwany organem rentowym), odwołanie od ww. decyzji z dnia 22 maja 2017 r. r., znak: (...). W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie:

1.  naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 i 77 § 1 k.p.a. w zw. z art. 123 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całości materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie co w konsekwencji doprowadziło do niedokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i wydania zaskarżonej, błędnej decyzji;

2.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 57 ust. 2 w zw. z art. 57 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez ich błędne zastosowanie prowadzące do nieprawidłowego uznania, iż skarżącemu nie przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy pomimo, że udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący ponad 25 lat, co w konsekwencji doprowadziło do wydania zaskarżonej, błędnej decyzji odmawiającej skarżącemu prawa do renty;

3.  naruszenie prawa materialnego, tj. niezastosowanie art. 58 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 58 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prowadzące do błędnego uznania, że spełnienie warunków z art. 57 ust. 2 nie zwalnia ubezpieczonego ze spełnienia warunków określonych w art. 57 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 58 ust. 1 pkt 5 i ust. 2, co w konsekwencji doprowadziło do wydania zaskarżonej, błędnej decyzji odmawiającej skarżącemu prawa do renty;

4.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 58 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji błędne ustalenie, że skarżący nie osiągnął okresu składkowego i nieskładkowego, o którym mowa w art. 58 ust. 1, pomimo, że został on zgłoszony do ubezpieczenia przed ukończeniem 18 lat;

5.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 32 ust. la ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez jego niezastosowanie i błędne obliczenie okresów składkowych i nieskładkowych przez Organ Rentowy z pominięciem faktu, iż skarżący udowodnił pracę w szczególnych warunkach, wobec czego powinny mieć do niego zastosowanie przepisy, zgodnie z którymi przy ustalaniu okresów zatrudnienia nie uwzględnia się okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał po dniu 14 listopada 1991 r. wynagrodzenie lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Uzasadniając swoje stanowisko ubezpieczony wskazał, że , że staż pracy podany w zaskarżonej decyzji został wyliczony błędnie przez Organ Rentowy, w sposób niekorzystny dla skarżącego, bez wzięcia pod uwagę uprzywilejowanych zasad dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach.

Co więcej stwierdził, że nawet w sytuacji, gdyby po prawidłowym wyliczeniu okresów składkowych i nieskładkowych okazało się, że staż pracy nadal jest niewystarczający dla uzyskania prawa do renty, należy wziąć pod uwagę, że zgodnie z art. 58 ust 3 jeżeli ubezpieczony nie osiągnął okresu składkowego i nieskładkowego, o którym mowa w ust. 1, warunek posiadania wymaganego okresu uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony został zgłoszony do ubezpieczenia przed ukończeniem 18 lat albo w ciągu 6 miesięcy po ukończeniu nauki w szkole ponadpodstawowej, ponadgimnazjalnej lub w szkole wyższej.

Zaznaczył, że rozpoczął pracę zawodową i został zgłoszony do ubezpieczenia w wieku 17 lat, co wynika z przedłożonych organowi dokumentów, które również w toku niniejszego postępowania zostały całkowicie pominięte.

Powołując się na utrwalone orzecznictwo Sądu Najwyższego wskazał również, że renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy (art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - tekst jedn.: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), bez potrzeby wykazywania przewidzianego w art. 58 ust. 2 tej ustawy pięcioletniego okresu składkowego i nie składkowe go przypadającego w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

W konkluzji odwołanie ubezpieczony wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie mu prawa do dochodzonego świadczenia (odwołanie, k.3-8 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. , w dniu 21 lipca 2017 r. zajął stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał, że ubezpieczony został w toku postępowania skierowany do Lekarza Orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 15 lipca 2014 r. uznał odwołującego za trwale całkowicie niezdolnego do pracy oraz ustalił datę powstania całkowitej niezdolności do pracy na dzień 27 lipca 2013 r.

Organ rentowy zaznaczył, że wnioskodawca nie spełnił drugiego z ww. warunków, ponieważ w ostatnim dziesięcioleciu przed dniem powstania całkowitej niezdolności do pracy udowodnił staż pracy w wysokości 2 lat i 19 dni, a w ostatnim dziesięcioleciu przed dniem złożenia wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy udowodnił staż pracy w wysokości 10 m-cy i 28 dni.

Ogólny staż pracy ubezpieczonego wynosi 27 lat, 2 m-ce i 18 dni, w tym 26 lat, 5 m-cy i 7dni okresów składkowych oraz 9 m-cy i 11 dni okresów nieskładkowych.

W oparciu o powyższe Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaskarżoną decyzją z dnia 22 maja 2017r. odmówił ubezpieczonemu prawa do roszczonego świadczenia.

Wskazał ponadto, iż przytoczony przez odwołującego art. 58 ust. 3 ustawy emerytalnej nie ma zastosowania w sprawie, bowiem nie zostały spełnione dwie przesłanki wymienione w tym art., które muszą zostać spełnione łącznie, tj. pierwsza - ubezpieczony musiał zostać zgłoszony do ubezpieczenia przed ukończeniem 18 lat albo w ciągu 6 miesięcy po ukończeniu nauki w szkole ponadpodstawowej, ponadgimnazjalnej lub w szkole wyższej oraz druga - do dnia powstania niezdolności do pracy posiada, bez przerwy lub z przerwami nieprzekraczającymi 6 miesięcy- okresy składkowe i nieskładkowe. Wnioskodawca na etapie postępowania przed organem rentowym nie wykazał, iż do dnia powstania całkowitej niezdolności do pracy miał, bez przerwy lub z przerwami nieprzekraczającymi 6 miesięcy, okresy składkowe i nieskładkowe.

Jednocześnie organ rentowy poinformował, że przytoczona w odwołaniu przez ubezpieczonego Uchwała SN z dnia 23.03.2006r. I UZP 5/05 również nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie, bowiem wskazana materia od dnia 23.09.2011r. jest już regulowana zapisem ustawowym, tj. art. 58 ust. 4 ustawy emerytalnej, zgodnie z którym osoba, która nie legitymuje się wymaganym stażem pracy w ostatnim dziesięcioleciu przed dniem złożenia wniosku o świadczenie rentowe lub przed dniem powstaniem całkowitej niezdolności do pracy, musi wykazać okres składkowy w przypadku mężczyzny w wysokości 30 lat. Okres składkowy odwołującego się wynosi 26 lat, 5 m-cy i 7 dni ( odpowiedź na odwołanie, k.27-28 a.s.)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

P. M., urodzony w dniu (...), w dniu 20 kwietnia 2017r. złożył wniosek o przyznanie prawa renty z tytułu niezdolności do pracy z ogólnego stanu zdrowia. W toku postępowania wyjaśniającego ubezpieczony został skierowany na badanie do Lekarza Orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 15 lipca 2014r. uznał ubezpieczonego za trwale całkowicie niezdolnego do pracy oraz ustalił datę powstania całkowitej niezdolności do pracy na dzień 27 lipca 2013r. (wniosek, k. 28 tom II a.r. orzeczenie k. 51 tom I a.r.).

W oparciu o powyższe orzeczenie organ rentowy wydał w dniu 22 maja 2017 r. r., decyzję, znak: (...)odmawiającą ubezpieczonemu prawa do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że ubezpieczony nie spełnia warunków z art. 57 i 58 ustawy o emeryturach i rentach z FUS ponieważ, w ostatnim dziesięcioleciu przed dniem powstania niezdolności do pracy udowodnił staż pracy w wysokości 2 lat i 19 dni, a w ostatnim dziesięcioleciu przed dniem złożenia wniosku o rentę udowodnił staż pracy w wysokości 10 miesięcy i 28 dni (decyzja k. 47, tom IV a.r.).

W związku z niekorzystną decyzją organu rentowego P. M. złożył odwołanie do tut. Sądu, inicjując tym samym niniejsze postępowanie (odwołanie k. 3-8 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach rentowych odwołującego. Zdaniem Sądu powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie P. M. od decyzji organu rentowego z dnia 22 maja 2017r., znak: (...), jest niezasadne i jako takie nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1383) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki. Po pierwsze, jest niezdolny do pracy. Po drugie, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy. Po trzecie, niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1, punkt 2 uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie, co najmniej 5 lat, jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Ponadto, zgodnie z ust. 2, art. 58 okres, o którym mowa w ust. 1, punkt 5 powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresu pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej.

Natomiast zgodnie z ust. 4, art. 58, przepisu ust. 2 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący, co najmniej 25 lat dla kobiet i i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Podkreślić należy, że w treści wskazanej powyżej regulacji zostały określone warunki konieczne do powstania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, warunki te muszą być spełnione łącznie. Niespełnienie chociażby jednego z warunków powoduje, że roszczenie o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, jako niezasadne podlega oddaleniu.

Przechodząc do merytorycznej oceny zasadności złożonego przez ubezpieczonego odwołania wskazać należy, że zaskarżona decyzja organu rentowego odpowiada rzeczywistemu stanowi rzeczy. Niesporne w sprawie jest to, że odwołujący w okresie dziesięciolecia, poprzedzającego datę powstania niezdolności do pracy udowodnił staż pracy w wysokości 2 lat i 19 dni, a w ostatnim dziesięcioleciu przed dniem złożenia wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy udowodnił staż pracy w wysokości 10 miesięcy i 28 dni,, a ogólny okres składkowy i nieskładkowy odwołującego wynosi 2 lat, 2 miesiące i 18dni. Zatem odwołujący nie spełnia przesłanki z art. 58 ust. 4, ani 58 ust. 2 ustawy. W tym stanie rzeczy, z uwagi na fakt, że odwołujący nie posiada wymaganego przez obowiązujące przepisy stażu okresów składkowych i nieskładkowych nie przysługuje mu prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, pomimo, że został uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie artykułu 477 ¹⁴§ 1 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)