Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...) z 27 września 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że D. M. (1) jako pracownik u płatnika składek FIRMA K. M. – Z. M. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu od 5 kwietnia 2016 r.

/decyzja - k. 24-26 akt ZUS/

Od powyższej decyzji odwołania wnieśli D. M. (1) oraz Z. M.. Obydwaj odwołujący się wnieśli o uwzględnienie odwołania w całości oraz uznanie, że D. M. podlega od 5 kwietnia 2016 r. obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, chorobowemu, rentowemu oraz wypadkowemu, a także o zasądzenie od organu rentowego na rzecz płatnika zwrotu kosztów postępowania.

/odwołanie - k. 2-6 akt VIII U 2526/16, odwołanie - k. 2-6 akt VIII U 2527/16/

W odpowiedziach na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie, przytaczając tożsamą argumentację, jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 7-9 akt VIII U 2526/16, odpowiedź na odwołanie – k. 7-9 akt VIII U 2527/16/

Postanowieniem z dnia 4 stycznia 2017 roku sprawa o sygnaturze akt VIII U 2527/16 została połączona ze sprawą o sygnaturze akt VIII U 2526/16.

/ postanowienie - k. 11 akt o sygn. VIII U 2527/16/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny

Z. M. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...). M. Z. M. w Ł. przy ulicy (...). Głównym przedmiotem działalności firmy jest wulkanizacja.

D. M. (1) jest bratem Z. M.. D. M. (1) mieszka w Ł. przy ulicy (...). Natomiast Z. M. mieszka w Ł. przy ulicy (...). Obie nieruchomości sąsiadują ze sobą.

/okoliczność bezsporna/

D. M. (1) ukończył naukę w (...) Szkole Zawodowej (...) w Ł. i z tego tytułu posiada wykształcenie zasadnicze zawodowe mechanik kierowca pojazdów samochodowych.

/ świadectwo szkolne – akta osobowe – k. 21/

D. M. (1) leczył się neurologicznie i kardiologicznie w Przychodni (...) w Ł.. Nie miał znacznych dolegliwości związanych z kręgosłupem.

/historia choroby – k. 59-77/

Dnia 5 kwietnia 2016 r. D. M. (1) zawarł ze Z. M. umowę o pracę, w której strony ustaliły, że D. M. (1) zostanie zatrudniony na czas nieokreślony na stanowisku pomocnika wulkanizacji za wynagrodzeniem w wysokości 1.850,00 zł brutto. Do umowy dołączono kartę szkolenia wstępnego w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, oświadczenie pracownika dla celów obliczania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, oświadczenia pracownika o ryzyku zawodowym i o niepozostawaniu w rejestrze bezrobotnych, informację pracodawcy o warunkach zatrudnienia.

/ akta osobowe – k.21/

Praca wulkanizacyjna w przedsiębiorstwie (...) jest pracą sezonową. Sezon zaczyna się na wiosnę oraz przed zimą.

/ zeznania świadka P. I. (1) – protokół z dnia 5 kwietnia 2017 r. – k. 22v.-23/

Powodem zatrudnienia D. M. (1) w przedsiębiorstwie płatnika było duże zapotrzebowanie na zatrudnienie kolejnej osoby w związku z rozszerzeniem podstawowej działalności wulkanizacyjnej o działalność związaną z prostowaniem felg oraz serwisowaniem klimatyzacji. Z. M. kupił maszynę do prostowania felg w 2014 r., a w 2015 r. nabył maszynę do serwisowania klimatyzacji.

/ zeznania Z. M. – e-protokół z dnia 26 października 2017 r. – 00:03:57 – 00:12:38 – płyta CD – k. 97 w zw. z protokołem z dnia 5 kwietnia 2017 r. – k. 22v./

D. M. (1) świadczył pracę w przedsiębiorstwie płatnika do momentu niezdolności do pracy. Po okresie zwolnienia lekarskiego wrócił do pracy i obecnie tam pracuje. Do jego obowiązków należą proste prace związane z naprawami kół, montażem i demontażem opon. D. M. (1) jest pomocnikiem innego pracownika – P. I. (1). Praca wulkanizatora polega najczęściej na obsługiwaniu platformy do podnoszenia całego auta albo obsługiwaniu podnośników, tj. urządzeń do podnoszenia poszczególnych kół. Po podniesieniu auta trzeba zdjąć koło, przemieść je do odrębnego pomieszczenia, a potem je założyć.

/zeznania D. M. (1) – e-protokół z dnia 26 października 2017 r. – 00:03:57 – 00:12:38 – płyta CD – k. 97 w zw. z protokołem z dnia 5 kwietnia 2017 r. – k. 22; zeznania Z. M. – e-protokół z dnia 26 października 2017 r. – 00:03:57 – 00:12:38 – płyta CD – k. 97 w zw. z protokołem z dnia 5 kwietnia 2017 r. – k. 22v.; zeznania świadka P. I. (1) – protokół z dnia 5 kwietnia 2017 r. – k. 22v.-23/

D. M. (1) podczas świadczenia pracy u płatnika doznał urazu kręgosłupa na skutek dźwignięcia koła samochodowego. Ponieważ był rozgrzany, to nie czuł bólu. Do lekarza poszedł dlatego, że w pewnym momencie nie mógł wstać i nie był w stanie czegokolwiek zrobić.

/zeznania D. M. (1) – e-protokół z dnia 26 października 2017 r. – 00:03:57 – 00:12:38 – płyta CD – k. 97 w zw. z protokołem z dnia 5 kwietnia 2017 r. – k. 22; zeznania świadka P. I. (1) – protokół z dnia 5 kwietnia 2017 r. – k. 22v.-23/

Z. M. zgłosił swojego brata do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego jako pracownika w okresie od 5 kwietnia 2016 r. D. M. (1) był niezdolny do pracy z powodu urazu pleców od 1 czerwca 2016 r. do 14 września 2016 r.

Organ rentowy wszczął postępowanie administracyjne odnośnie powyższego faktu. Postępowanie to zakończyło się 31 sierpnia 2016 r.

Decyzją nr (...) z 27 września 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że D. M. (1) jako pracownik u płatnika składek FIRMA K. M. – Z. M. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu od 5 kwietnia 2016 r.

/ decyzja - k. 24-26 akt ZUS/

Sąd dokonał następującej oceny materiału dowodowego

Sąd Okręgowy oddalił wnioski dowodowe pełnomocnika ZUS o złożenie przez wnioskodawców wyciągów z rachunków bankowych oraz o zwrócenie się do dyrektora Oddziału (...) w Ł. o informacje dotyczące leczenia się przez D. M. (1).

Wniosek o wyciągi z rachunku bankowego zostały złożone na okoliczność tego, czy wynagrodzenie było płacone na konto oraz na okoliczność tego, w jakich godzinach D. M. dokonywał transakcji płatniczych.

Zdaniem Sądu powyższe okoliczności nie były przydatne do rozstrzygnięcia sprawy.

Strony zgodnie zeznały, że wynagrodzenie było płacone do ręki, a zatem nawet gdyby okazało się, że zostało przekazane na rachunek bankowy D. M. (1), to okoliczność ta jedynie wzmocniłaby tezę co do faktycznego świadczenia pracy tej osoby.

Zdaniem Sądu weryfikacja transakcji bankowych strony jest zbyt daleko idącym środkiem dowodowym. W obecnych czasach transakcje dokonywane są w różnej formie, często online. Poza tym, nawet gdyby okazało się, że D. M. (1) dokonał jakichkolwiek transakcji w godzinach pracy, to również nie dyskwalifikuje to tezy o faktycznej pracy na rzecz Z. M..

Po pierwsze za wiele transakcji można zapłacić kartą „zbliżeniowo”, co oznacza, że w praktyce nie musi tego robić właściciel karty (choć oczywiście powinien).

Po drugie, wiadomym z doświadczenia życiowego jest fakt, że członkowie rodziny udostępniają sobie karty płatnicze i numery (...), a zatem zapłacić mogła inna osoba, a nie D. M. (1).

Po trzecie, ZUS traci z pola widzenia bardzo istotną okoliczność, a mianowicie, że firma Z. M. jest bardzo małą firmą, w której nie ewidencjonuje się czasu pracy w taki sam sposób, jak w przedsiębiorstwach zatrudniających kilkadziesiąt albo kilkaset osób. Wnioskodawcy są braćmi, a więc w sposób naturalny ich relacje są inne niż w klasycznym układzie pracownik – pracodawca. Jeżeli więc nawet zdarzyło się, że D. M. (1) poszedł czy pojechał do sklepu w godzinach pracy, to nie oznacza, że tej pracy w ogóle nie wykonywał.

Niniejsze postępowanie zmierzało do wykazania, czy D. M. (1) faktycznie pracował na rzecz Z. M. i zdaniem Sąd okoliczność ta została wykazana zgromadzonym materiałem dowodowym.

Co do wniosku o zwrócenie się do NFZ, to Sąd zauważa przede wszystkim jedną okoliczność. D. M. (1) przystąpił do pracy i ją wykonywał. Z dokumentacji od lekarza POZ nie wynika, aby skarżył się na inne dolegliwości, poza już dostrzeżonymi przez Sąd. Nawet więc, jeżeli gdzieś jeszcze korzystał z pomocy lekarskiej, to nie należy tracić z pola widzenia tego, że niezdolność do pracy powstała w związku z bólem kręgosłupa, wywołanym dźwignięciem ciężaru, a to stało się podczas pracy (zeznania świadka P. I.).

Sąd uwzględnił w całości wniosek organu rentowego o zwrócenie się do podmiotów: (...) Sp. z o. o. w Ł., (...) Sp. z o. o. w Ł. oraz (...) Sp. z o. o. w Ł. o udzielenie informacji kto przyjechał do przedsiębiorstwa płatnika w celu wykonania usługi wulkanizacyjnej, a następnie o wezwanie tych osób w charakterze świadków. Pismem z 22 czerwca 2017 r. (...) Sp. z o. o. w Ł. poinformowała Sąd, że do Z. M. w celu wymiany opon przyjechał J. R.. Z kolei przedsiębiorstwo (...) S. C. B. R. i Z. R. w Ł. pismem z 30 czerwca 2017 r. stwierdziło, że nie posiada wyznaczonych osób zajmujących się sprawami związanymi z szeroko rozumianą opieką nad służbowymi samochodami i nie wskazało, kto przyjechał do firmy płatnika. Ponadto (...) w K. pismem z 20 lipca 2017 r. również stwierdziło, że nie pamięta kto przyjechał do Z. M. celem wykonania usługi wulkanizacyjnej.

Sąd Okręgowy wezwał J. R. w charakterze świadka na rozprawę w dniu 6 września 2017 r., na którą to świadek się nie stawił. Na rozprawie 26 października 2017r. wnioskodawcy oświadczyli, że skontaktowała się z nimi żona J. R. oświadczając, że świadek zmarł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Odwołania Z. M. i D. M. (1) w świetle zgromadzonego materiału dowodowego zasługują na uwzględnienie i powodują zmianę zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 6 ust 1 pkt.1 i art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym, chorobowym i wypadkowym - podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami w okresie od nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.

Stosownie zaś do treści art. 1 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r. poz. 159) osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą.

W myśl art. 4 w ust 1 i 2 wskazanej wyżej ustawy zasiłkowej ubezpieczony podlegający obowiązkowo ubezpieczeniu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Natomiast prawo do zasiłku chorobowego od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego przysługuje ubezpieczonym obowiązkowo, którzy mają wcześniejszy, co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego (ust. 3 pkt 3).

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Z. M. zawarł z D. M. (1) w dniu 5 kwietnia 2016 umowę o pracę, która stanowiła podstawę do zastosowania w/w regulacji i przyjęcia, że D. M. (1) podlega ubezpieczeniom społecznym oraz zdrowotnemu. Ważność tej umowy została przez organ rentowy niesłusznie zakwestionowana. Niewątpliwie bowiem sporna umowa o pracę nie została zawarta dla pozoru, jest ważna i nie ma do niej zastosowania przepis art. 83 k.c.

O uznaniu stosunku łączącego strony za stosunek pracy rozstrzygają przepisy prawa pracy.

Zgodnie z treścią art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku kodeks pracy (tekst jednolity Dz. U. 2016. 1666 t.j. ze zm.), przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika w ramach stosunku pracy należą osobiste i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 stycznia 2006 r. III AUa 433/2005, Wspólnota (...)). Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 r. o sygn. akt II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).

Nawiązanie stosunku pracy powoduje konsekwencje prawne nie tylko
w sferze prawa pracy, ale i w innych dziedzinach prawa. Jednym z takich skutków jest prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego na wypadek ziszczenia się określonych w ustawie warunków. Skutek ten po ich spełnieniu powstaje z mocy prawa. Cel w postaci objęcia ubezpieczeniem społecznym i uzyskania z niego świadczeń nie jest bowiem sprzeczny z ustawą ani nie zmierza do jej obejścia, a przeciwnie - co zostało już wcześniej powiedziane - jest konsekwencją uzyskania statusu pracownika.

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru.

Z czynnością prawną pozorną mamy do czynienia wówczas, gdy występują, łącznie następujące warunki: oświadczenie woli musi być złożone tylko dla pozoru, oświadczenie woli musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru, czyli być aktywnym uczestnikiem stanu pozorności. Pierwsza i zasadnicza cecha czynności pozornej wyraża się brakiem zamiaru wywołania skutków prawnych, jakie prawo łączy z tego typu treścią złożonego oświadczenia. Jest to zatem z góry świadoma sprzeczność między oświadczonymi a prawdziwymi zamiarami stron, czyli upozorowanie stron na zewnątrz i wytworzenie przeświadczenia dla określonego kręgu (otoczenia), nie wyłączając organów władzy publicznej, że czynność o określonej treści została skutecznie dokonana. Jednakże, zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w wyroku z dnia 14 marca 2001 roku (sygn. akt III UKN 258/00, opubl. OSNAP 2002/21/527), nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa (art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

O czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy można mówić wówczas, gdy czynność taka pozwala na uniknięcie zakazów, nakazów lub obciążeń wynikających z przepisu ustawy i tylko z takim zamiarem została dokonana. Nie jest natomiast obejściem prawa dokonanie czynności prawnej w celu osiągnięcia skutków, jakie ustawa wiąże z tą czynnością prawną. Skoro z zawarciem umowy o pracę ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych wiąże obowiązek ubezpieczenia emerytalno-rentowego, chorobowego i wypadkowego, podjęcie zatrudnienia w celu objęcia ubezpieczeniem i ewentualnego korzystania ze świadczeń z tego ubezpieczenia nie może być kwalifikowane, jako obejście prawa.

W świetle poczynionych w rozpoznawanej sprawie ustaleń faktycznych nie można mówić o pozorności oświadczeń woli w zawarciu umowy o pracę. Postępowanie dowodowe wykazało bowiem, że D. M. (1) po zawarciu umowy o pracę podjął pracę i ją świadczył, a pracodawca – świadczenie to przyjmował, płacąc umówione wynagrodzenie. Jak wynika z osobowych źródeł dowodowych, którym Sąd w całości dał wiarę, D. M. (1) wykonywał w spornym okresie pracę u płatnika składek. Zajmował się czynnościami wulkanizacyjnymi, tj. zmieniał koła, naprawiał opony, obsługiwał platformę do zmieniania kół oraz poszczególne podnośniki.

Odnosząc się do stanowiska organu rentowego prezentowanego w trakcie postępowania, należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że w ocenie Sądu należycie zostały wyjaśnione i uprawdopodobnione motywy związane z zatrudnieniem wnioskodawcy. D. M. (1) został zatrudniony w kwietniu 2016 r., więc na początku sezonu, w którym dokonuje się najczęściej wymiany opon oraz czyszczenia klimatyzacji po zimie. Jego praca stanowiła odciążenie dla pracownika, P. I. (1), który był zatrudniony w firmie od dłuższego czasu i który ponadto umiał obsługiwać maszynę do prostowania felg, czy serwisowania klimatyzacji. D. M. (1) stopniowo wdrażał się w czynnościach wulkanizacyjnych, a to pozwoliło P. I. (1) świadczyć inne usługi, tj. związane z klimatyzacją i felgami w celu rozszerzenia przedmiotu działalności gospodarczej firmy, do czego Z. M. jako pracodawca dążył.

Takiego stanu sprawy nie zmieniają także twierdzenia organu rentowego o zaległościach z tytułu niezapłaconych składek na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez płatnika. Przede wszystkim organ rentowy nie udowodnił złej kondycji finansowej przedsiębiorstwa na 2016 r., a tym bardziej aż tak negatywnej, która nie pozwalałaby na zatrudnienie osoby, którą zna i której ufa (brata) za minimalnym wynagrodzeniem, w momencie startu największego sezonu, co ma też przełożenie na zwiększony obrót i idące za nim dochody. Bezzasadne są także twierdzenia organu o tym, że na czas niezdolności do pracy pracodawca nie zdecydował się zatrudnić innego pracownika na miejsce D. M. (1). Okres jego nieobecności w pracy (czerwiec – wrzesień) jest to okres poza sezonem i z doświadczenie życiowe pokazuje, że wtedy nie ma wysokiego zapotrzebowania na usługi wulkanizacyjne. W przeciwieństwie do okresu późniejszego, tj. październik -grudzień. Jednakże, wtedy to D. M. (1) wrócił do pracy. Warto dodać, że D. M. (1) legitymuje się wykształceniem zgodnym z profilem działalności firmy. Mimo, że nie posiada dużego doświadczenia w zakresie wulkanizacji, to usługi tego rodzaju nie są na tyle skomplikowane, żeby pracownik bez doświadczenia nie mógł ich wykonywać. Warto podkreślić, że świadek P. I. (1) wskazał, że ubezpieczony przede wszystkim pomagał mu w prostych czynnościach wulkanizacyjnych, czyli takich, które nie wymagają większego doświadczenia.

W związku z powyższym, motywy zatrudnienia odwołującego się w firmie wulkanizacyjnej są zgodne z doświadczeniem zawodowym i z zasadami prowadzenia działalności gospodarczej. Tym samym zatrudnienie D. M. (1) odpowiadało „potrzebie gospodarczej” na jaką wskazuje organ rentowy.

Nieuzasadnione są także twierdzenia organu rentowego, iż powodem zatrudnienia odwołującego się w firmie płatnika jest chęć skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego z powodu wcześniejszych dolegliwości kręgosłupa.

Z historii choroby, zgromadzonej w aktach niniejszej sprawy wynika, że przede wszystkim dolegliwości D. M. (1) miały podłoże internistyczne i kardiologiczne. Skarżył się min. na ból pleców, jednak ta okoliczność nie powodowała niezdolności do pracy (przed urazem doznanym podczas świadczenia pracy u płatnika). Sam fakt bólu pleców nie jest też czymś atypowym u osoby, która pracowała wcześniej fizycznie i jest w średnim wieku. Ponadto D. M. (1) nie zalecono wstrzymania się od pracy fizycznej przed kwietniem 2016 r.

Sąd Okręgowy pragnie jednak z całą mocą podkreślić, że z samego faktu, że w stosunkowo niedługim czasie od zawarcia umowy pracownik zaczyna korzystać ze zwolnień lekarskich nie można wywodzić pozorności takiej umowy. Pozorność powinna być wykazana przez organ rentowy stosownymi dowodami i nie może opierać się jedynie na przypuszczeniach. Ponadto wskazać należy, że nie jest objęte zakazem prawnym zawieranie umów o pracę w celu osiągnięcia skutku w postaci objęcia pracownika ubezpieczeniem społecznym, ani też skutek w postaci objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym nie jest zakazany przez prawo, ale właśnie odwrotnie – następczym skutkiem rzeczywistego podjęcia pracy w ramach stosunku pracy jest nakaz obowiązkowego ubezpieczenia pracownika, co wprost wynika z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (art. 6 ust.1 pkt 1, art. 12 ust.1 , art. 13 pkt 1 ustawy systemowej).

Zawierając umowę o pracę, strony kierują się różnymi motywami, które należy odróżnić od causae czynności prawnej (typowego celu czynności prawnej).

Podkreślić należy ponownie, że najistotniejsze na gruncie niniejszej sprawy jest to, że D. M. (1) wykonywał pracę na rzecz płatnika składek, a pracodawca przyjmował od wnioskodawcy świadczoną na jego rzecz pracę i wypłacał mu za to umówione wynagrodzenie.

Sąd zauważa również, że odwołujący wykazali, że praca była przez D. M. (1) świadczona na warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p. Wynika to przede wszystkich z osobowych źródeł dowodowych, którym Sąd w całości dał wiarę m. in. dlatego, że są ze sobą spójne i logiczne.

Na mocy art. 83 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw, dotyczących m.in. zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i przebiegu ubezpieczeń, a zatem ma prawo do kwestionowania podstaw ubezpieczenia w tym umów o pracę, jako że rodzą one skutki w dziedzinie ubezpieczeń społecznych.

Jednak w takiej sytuacji, to na organie rentowym spoczywa obowiązek udowodnienia pozorności umowy lub jej sprzeczności z zasadami współżycia społecznego, w myśl art. 6 k.c. Stanowisko takie zajął także Sąd Najwyższy np. w wyroku z dnia 15 lutego 2007 r., I UK 269/06, OSNP 2008 nr 5-6, poz. 78, w którym stwierdził, iż na organie rentowym, który przyjął zgłoszenie do ubezpieczenia pracowniczego i nie kwestionował tytułu tego zgłoszenia oraz przyjmował składki, spoczywa ciężar dowodu, że strony umowy o pracę złożyły fikcyjne oświadczenia woli.

Zdaniem Sądu Okręgowego, organ rentowy w żaden sposób nie udowodnił, iż zakwestionowana przez niego umowa o pracę miała charakter pozorny. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie tylko potwierdził fakt wykonywania przez ubezpieczonego pracy na rzecz płatnika, ale wręcz wykluczył pozorny charakter zatrudnienia.

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji.

Na marginesie należy wskazać, że mimo wniosku odwołujących się o zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania, Sąd nie uwzględnił go z uwagi na fakt, że wnioskodawcy w żaden sposób nie wykazali jakie koszty ponieśli.

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS, wypożyczając akta rentowe.

P.K.