Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2017 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska

Protokolant: sekr. sądowy Anna Dorecka

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2017 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania H. Z.

od decyzji Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w T.

z dnia 30 czerwca 2016 roku nr(...)

w sprawie H. Z.

przeciwko Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w T.

o prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie

Sygn. akt IV U 716/16

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 22 maja 2017 r.

Decyzją z dnia 30 czerwca 2016 r., nr (...) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w T., w oparciu o przepisy ustawy
z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2016 r. poz. 277 ze zm.), odmówił H. Z. przyznania prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem Komisji Lekarskiej KRUS z dnia 28 czerwca 2016 r. nie uznano jej za osobę całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od tej decyzji wniosła H. Z., domagając się zmiany decyzji
i przyznania jej prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że zdiagnozowane u niej schorzenia o różnej charakterystyce i różnym stopniu nasilenia uniemożliwiają jej pracę w gospodarstwie rolnym. Występują bowiem u niej bóle kręgosłupa, bóle głowy, bóle stawów i dolegliwości towarzyszące zapaleniu jelita grubego. Odwołująca podała, że uprzednio była uznawana za osobę całkowicie niezdolną
do pracy w gospodarstwie rolnym, obecnie zaś stan jej zdrowia nie uległ poprawie. Przeciwnie, występujące u niej schorzenia neurologiczne, gastrologiczne i endokrynologiczne mają charakter utrwalony, chroniczny, zaś towarzyszące im dolegliwości znacznie obniżają jej komfort życia. Odwołująca wskazała też, że trudno oczekiwać, aby praca w gospodarstwie rolnym, stanowiąca dla kręgosłupa i stawów szczególne obciążenie, była możliwa bez uszczerbku dla jej kondycji psychofizycznej. Praca ta pogłębiłaby tylko istniejące schorzenia
i zintensyfikowała współistniejące z nimi dolegliwości bólowe.

W odpowiedzi na odwołanie, powołując się na przepis art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2016 r. poz. 277 ze zm.), Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w T. wniosła
o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Bezsporne w niniejszejsprawie było, że ubezpieczona H. Z., urodzona
w dniu (...), ma wykształcenie zasadnicze zawodowe o specjalności kucharz
i w zawodzie tym pracowała. Była też robotnikiem fizycznym. Oprócz tego, pracowała
w gospodarstwie rolnym.

Od 1 maja 2015 r. do 31 maja 2016 r. ubezpieczona pobierała rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy.

W dniu 18 maja 2016 r. wystąpiła do KRUS z wnioskiem o przyznanie jej prawa
do tego świadczenia na dalszy okres.

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 czerwca 2016 r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska KRUS w orzeczeniu z dnia 28 czerwca 2016 r. stwierdziła, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

(okoliczności bezsporne)

Sąd Okręgowy ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

Orzeczeniem z dnia 16 czerwca 2016 r. Lekarz Rzeczoznawca KRUS rozpoznał
u wnioskodawczyni:

-

wrzodziejące zapalenie jelita grubego,

-

wychudzenie,

-

chorobę zwyrodnieniową odcinka L-S kręgosłupa,

-

subkliniczną nadczynność tarczycy.

W konsekwencji, Lekarz Rzeczoznawca KRUS uznał, że ubezpieczona jest nadal całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym na okres do 31 maja 2017 r., przy czym nie stwierdza się u niej niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Na skutek zarzutu wadliwości, sprawa skierowana została do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską KRUS, która w orzeczeniu z dnia 28 czerwca 2016 r. uznała,
że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym, rozpoznając u niej:

-

wrzodziejące zapalenie jelita grubego o łagodnym przebiegu,

-

subkliniczną nadczynność tarczycy,

-

okresowy zespół bólowy kręgosłupa bez upośledzenia funkcji.

Orzeczenie to legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

dowód:

-

orzeczenie Lekarza Rzeczoznawcy KRUS z dnia 16.06.2016 r.- k. 24-27 akt KRUS (dokumentacja lekarska),

-

orzeczenia Komisji Lekarskiej KRUS z dnia 28.06.2016 r.- k. 30-31 akt KRUS (dokumentacja lekarska),

Celem ustalenia, czy odwołująca H. Z. jest zdolna, czy też całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu art. 21 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2016 r. poz. 277 ze zm.),
Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: lek. med. M. B.- specjalisty endokrynologa, lek. med. K. S.- specjalisty neurologa i lek. med.
P. S.- specjalisty gastroenterologa.

Biegły endokrynolog zdiagnozował u odwołującej:

-

nadczynność tarczycy w okresie remisji,

-

przebyte leczenie fazy nadczynności tarczycy,

-

wrzodziejące zapalenie jelita w okresie remisji,

-

zespół bólowy kręgosłupa.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznał,
że odwołująca nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

W uzasadnieniu opinii podał, że obecnie ubezpieczona należy do grupy obserwacyjnej po przebytym leczeniu fazy nadczynności tarczycy. Nie stwierdza się u niej pozatarczycowych objawów nadczynności ani zespołu uszkodzenia narządowego przebytą fazą nadczynności tarczycy. Wrzodziejące zapalenie jelita znajduje się w okresie remisji.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 08.09.2016 r.- k. 10-13,

Biegły neurolog rozpoznał u odwołującej:

-

zespół bólowy kręgosłupa,

-

bóle i zawroty głowy w wywiadzie.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznał,
że odwołująca jest zdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

W uzasadnieniu opinii podał, że w badaniu nie stwierdza się u opiniowanej istotnych deficytów czynnościowych uszkodzenia układu nerwowego, powodujących naruszenie sprawności jej organizmu w stopniu powodującym niezdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Ubezpieczona weszła do gabinetu samodzielnie, bez pomocy ortopedycznych. Znajdowała się w logicznym kontakcie słownym. Miała dostosowany nastrój i pełną orientację. Opiniowana samodzielnie się rozbiera i ubiera. Ruchomość kręgosłupa jest u niej dostosowana do potrzeb. Widoczne w badaniach rtg kręgosłupa zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne nie powodują obecnie nasilonych przedmiotowych podrażnieniowych i ubytkowych objawów korzeniowych. Ruchy manipulacyjne rąk oraz stanie na palcach i piętach jest w przypadku odwołującej możliwe do wykonania. Zawroty głowy przebiegają bez objawów ogniskowego uszkodzenia centralnego układu nerwowego.
Z punktu widzenia neurologicznego, rozpoznane schorzenia nie naruszają funkcji organizmu badanej w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym. Ewentualne nasilenia dolegliwości mogą być leczone w ramach czasowej niezdolności
do pracy.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 01.12.2016 r.- k. 20,

Biegły gastroenterolog zdiagnozował u odwołującej:

-

wrzodziejące zapalenie jelita grubego.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznał,
że odwołująca jest zdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

W uzasadnieniu opinii podał, że schorzenia gastrologiczne przebiegają aktualnie
u badanej łagodnie, co potwierdza opinia lekarza prowadzącego z dnia 10 listopada 2016 r., nie powodując niedoborów w zakresie wagi ciała, morfologii i białek. U odwołującej nie stwierdza się powikłań ograniczających zdolność do pracy w gospodarstwie rolnym. Z punktu widzenia gastroenterologii, brak jest podstaw do uznania badanej za osobę niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 20.03.2017 r.- k. 37,

Sąd podzielił w całości opinie biegłych endokrynologa, neurologa i gastroenterologa uznając, że zawierają one kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującej, a ponadto uwzględniają wpływ rozpoznanych u niej schorzeń na zdolność do pracy
w gospodarstwie rolnym. Sąd uznał, że charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinie. W tej mierze,
Sąd podzielił wnioski biegłych sądowych o braku u odwołującej całkowitej niezdolności
do pracy w gospodarstwie rolnym. Zauważyć przy tym należy, że opinie wydane zostały przez biegłych sądowych o specjalnościach adekwatnych do schorzeń zdiagnozowanych
u odwołującej. Jednocześnie podkreślić trzeba, że opiniujący w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu ubezpieczonej.

Żadna ze stron nie kwestionowała wydanych w sprawie opinii sądowo- lekarskich.

Uwzględniając powyższe, na podstawie wydanych w sprawie opinii, ocenionych pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w nich wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Przedmiotem niniejszego postępowania było ustalenie, czy odwołująca H. Z.
ze względu na stan zdrowia jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym,
czy też jest do wykonywania tej pracy zdolna, jak to wynika z zakwestionowanej opinii Komisji Lekarskiej KRUS i zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2016 r. poz. 277 ze zm.), przesłankami uprawniającymi do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym są:

-

podleganie ubezpieczeniu emerytalno- rentowemu przez wymagany ustawą okres,

-

trwała lub okresowa całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym (powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno- rentowemu albo
w okresach podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników indywidualnych
i członków ich rodzin w latach 1983-1990 albo prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym, po ukończeniu 16 roku życia, przed dniem 1 stycznia 1983 r., lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów).

Za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność
do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (art. 21 ust. 5 ustawy).

Jak stanowi art. 21 ust. 6 ustawy, całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności
do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Zgodnie zaś z art. 21 ust. 7 ustawy, całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za okresową, jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności
do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Jak wynika z wydanych w niniejszej sprawie opinii biegłych sądowych z zakresu endokrynologii, neurologii i gastroenterologii, odwołująca, pomimo stwierdzonych u niej schorzeń, tj. nadczynności tarczycy w okresie remisji, przebytego leczenia fazy nadczynności tarczycy, zespołu bólowego kręgosłupa, bóli i zawrotów głowy w wywiadzie oraz wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy
w gospodarstwie rolnym.

Skoro więc zaskarżona przez odwołującą decyzja z dnia 30 czerwca 2016 r. była zasadna, jej odwołanie od tej decyzji należało oddalić na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.