Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 1 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2017 roku w Ł.

sprawy z powództwa (...) S.A. w S.

przeciwko M. S.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt VIII C 1059/16

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2015 roku powód (...) S.A. z siedzibą w S., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanemu M. S. powództwo o zapłatę kwoty 674,24 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 lipca 2013 do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu powód podniósł, że pozwany jest zobowiązany do zapłaty składki z tytułu umowy ubezpieczenia samochodu F. (...) o nr rej. (...) potwierdzonej polisą nr (...). Powód świadczył ochronę ubezpieczeniową w okresie trwania umowy od 17 marca 2010 r. do 11 października 2010 r.

(pozew k. 2- 3)

W dniu 17 listopada 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin Zachód w Lublinie wydał w przedmiotowej sprawie nakaz zapłaty, którym zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną wierzytelność wraz z kosztami procesu.

(nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 8 v.)

Od powyższego nakazu zapłaty sprzeciw złożył pozwany, wnosząc o oddalenie powództwa. W treści sprzeciwu M. S. podniósł, że w 2010 r. sprzedał samochód, o czym poinformował powoda drogą elektroniczną. Poza tym pozwany podniósł, że roszczenie powoda jest przedawnione.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 8)

Postanowieniem z dnia 4 stycznia 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin Zachód w Lublinie przekazał sprawę do tut. Sądu z uwagi na skuteczne złożenie sprzeciwu.

(postanowienie k. 8)

W piśmie procesowym z dnia 26 kwietnia 2016 r. pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. W przedmiocie zarzutu przedawnienia roszczenia strona powodowa podniosła, że na skutek wniesienia pozwu w dniu 28 października 2015 r. doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia, gdyż składka z tytułu mowy ubezpieczenia nr (...) była płatna do 8 lipca 2013 r.

(pismo pełn. powoda k. 36- 37)

W piśmie procesowym z dnia 14 czerwca 2017 r. pełnomocnik powoda poparł powództwo w całości. W uzasadnieniu strona powodowa wyjaśniła, że zawarła z K. J. umowę ubezpieczenia o nr (...) obejmującą pojazd F. (...) na okres od 15 stycznia 2010 r. do 14 stycznia 2011 r. W dniu 12 lutego 2010 r. samochód został przekazany S. C. Bank, w związku z czym powód wystawił polisę nr (...). M. S. nabył pojazd w dniu 17 marca 2010 r. Ponieważ pozwany nie wypowiedział w terminie umowy ubezpieczenia nr (...), powód kontynuował ochronę ubezpieczeniową w ramach umowy nr (...). K. J. zawiadomiła powoda o przejęciu pojazdu przez S. C. Bank na początku października 2012 r., natomiast bank poinformował o sprzedaży auta dopiero w czerwcu 2013 r. W związku z tym, że powód otrzymał dane pozwanego jako nabywcy pojazdu dopiero w czerwcu 2013 r. to polisę do umowy nr (...) powód mógł wystawić w dniu 17 czerwca 2013 r. Dlatego też jako termin zapłaty składki ubezpieczeniowej powód wskazał dzień 8 lipca 2013 r. i według powoda jest to data wymagalności dochodzonego roszczenia. W ocenie strony powodowej skoro polisa mogła zostać wystawiona dopiero w dniu 17 czerwca 2013 r., to nie sposób przyjąć, aby powód mógł wskazać wcześniejszy termin zapłaty. Powód nie kwestionował faktu sprzedaży auta w dniu 11 września 2010 r. i w związku z udzielaniem ochrony ubezpieczeniowej w okresie od 17 marca 2010 r. do 11 września 2010 r. powód obliczył należną składkę w wysokości 674,24 zł. Fakt udzielania ochrony ubezpieczeniowej w powyższym okresie potwierdzają wydruki weryfikacyjne Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego.

(pismo pełn. powoda k. 61- 63)

Do zamknięcia rozprawy stanowisko stron nie uległo zmianie.

(protokół rozprawy k. 83)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 stycznia 2010 r. K. J. zawarła z (...) S.A. z siedzibą w S. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego F. (...) o nr rej. (...) na okres od 15 stycznia 2010 r. do 14 stycznia 2011 r. Zawarcie umowy zostało potwierdzone polisą nr (...).

(polisa komunikacyjna k. 64- 67)

W dniu 12 lutego 2010 r. K. J. przekazała osobie występującej w imieniu (...) Bank S.A. we W. samochód F. (...) o nr rej. (...) w związku z zawarciem umowy kredytowej.

(protokół zdawczo- odbiorczy pojazdu k. 24)

W dniu 17 marca 2010 r. M. S. kupił od (...) Bank S.A. we W. samochód F. (...) o nr rej. (...).

(umowa kupna sprzedaży k. 71)

W dniu 18 marca 2010 r. oraz 10 września 2010 r. samochód F. (...) o nr rej. (...) posiadał ubezpieczenie OC w ruchu krajowym w (...) S.A. z siedzibą w S., potwierdzone polisą nr (...).

(informacja z (...) k. 73- 74)

W dniu 11 września 2010 r. M. S. sprzedał A. K. samochód F. (...) o nr rej. (...).

(umowa kupna sprzedaży k. 12- 13)

W dniu 1 października 2012 r. (...) S.A. z siedzibą w S. wystawiło polisę nr (...) potwierdzającą zawarcie z (...) Bank S.A. we W. umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego F. (...) o nr rej. (...) na okres od 12 lutego 2010 r. do 14 stycznia 2011 r.

(polisa komunikacyjna k. 70)

W dniu 17 czerwca 2013 r. powód wystawił polisę nr (...) potwierdzającą zawarcie z M. S. umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego F. (...) o nr rej. (...) na okres od 17 marca 2010 r. do 14 stycznia 2011 r.

(polisa k. 19)

Pismem z dnia 19 grudnia 2013 r. powód wezwał M. S. do zapłaty kwoty 716,26 zł., w tym kwoty 674,24 zł. tytułem składki.

(wezwanie do zapłaty k. 25)

W liście przesłanym pocztą elektroniczną w dniu 9 września 2016 r. pracownik powoda potwierdził otrzymanie przez powoda umowy sprzedaży samochodu F. (...) o nr rej. (...) w dniu 17 września 2010 r.

(wydruk wiadomości email k. 50)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił jako bezsporny oraz na podstawie dowodów z dokumentów, znajdujących się w aktach sprawy, które nie budziły wątpliwości, co do prawidłowości i rzetelności ich sporządzenia, nie były także kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie (...) S.A. z siedzibą w S. wniosło o zasądzenie od M. S. kwoty 674,24 zł tytułem składki należnej z umowy ubezpieczenia samochodu F. (...) o nr rej. (...) potwierdzonej polisą nr (...) z powodu świadczenia ochrony ubezpieczeniowej w okresie od 17 marca 2010 r. do 11 października 2010 r. Pozwany wnosząc o oddalenie powództwa podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, który w ocenie Sądu zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 117 § 2 kc po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Nie ulega wątpliwości, że zobowiązanie pozwanego wynikające z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, jest świadczeniem związanym z prowadzeniem przez powoda działalności gospodarczej. W myśl przepisu art. 118 kc jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej- trzy lata. Wobec tego nie może być sporu, że termin przedawnienia roszczenia objętego pozwem wynosi 3 lata. W myśl art. 120 § 1 kc zdanie pierwsze bieg przedawnienia zaczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Zdaniem strony powodowej roszczenie stało się wymagalne w dniu 8 lipca 2013 r., czyli w dniu wskazanym w polisie ubezpieczeniowej wystawionej w dniu 17 czerwca 2013 r. W ocenie Sądu z powyższym stanowiskiem nie sposób się zgodzić. Jednak zacząć należy od tego, że powód słusznie kontynuował ochronę ubezpieczeniową w ramach umowy nr (...), ponieważ M. S. po nabyciu pojazdu w dniu 17 marca 2010 r. nie wypowiedział w terminie umowy ubezpieczenia nr (...). Natomiast powód myli się co do tego, że pozwany nie zawiadomił go o fakcie sprzedaży pojazdu. Powyższa okoliczność wynika jasno z treści listu przesłanego pocztą elektroniczną w dniu 9 września 2016 r., w którym pracownik (...) S.A. z siedzibą w S. potwierdził otrzymanie przez powoda umowy sprzedaży samochodu F. (...) o nr rej. (...) w dniu 17 września 2010 r. Zresztą strona powodowa potwierdziła, że umowa ubezpieczeniowa uległa rozwiązaniu w dniu 11 września 2010 r., na skutek sprzedaży samochodu przez pozwanego, gdyż w piśmie procesowym z dnia 14 czerwca 2017 r. powód wskazał, że udzielał ochrony ubezpieczeniowej do tego dnia. Dlatego też bez znaczenia muszą pozostać powołane przez powoda okoliczności dotyczące tego, że poprzedni właściciel pojazdu K. J. zawiadomiła powoda o przejęciu pojazdu przez (...) Bank S.A. we W. na początku października 2012 r., natomiast wymieniony bank poinformował o sprzedaży auta pozwanemu dopiero w czerwcu 2013 r. Ponieważ powód otrzymał w dniu 17 września 2010 r. informację o sprzedaży pojazdu przez M. S., nie powinien zwlekać z wystawieniem polisy do umowy nr (...), aż do dnia 17 czerwca 2013 r. Poza tym nie wywiązanie się z obowiązków strony umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego przez (...) Bank S.A. we W. nie może powodować negatywnych skutków materialnoprawnych dla pozwanego, który zawiadomił powoda o sprzedaży pojazdu.

Dlatego też dzień 8 lipca 2013 r., jako termin zapłaty składki ubezpieczeniowej wskazany przez powoda w polisie, nie jest dniem od kiedy roszczenie objęte pozwem stało się wymagalne. W ocenie Sądu dochodzone przez powoda roszczenie stało się wymagalne najpóźniej w dniu 17 września 2010 r., kiedy to pozwany zawiadomił powoda o sprzedaży pojazdu. Zatem przedmiotowe roszczenie przedawniło się w dniu 17 września 2013 r., gdy tymczasem powództwo zostało wniesione dopiero w dniu 28 października 2015 r. Dlatego też podniesiony przez stronę powodową argument przerwania biegu przedawnienia roszczenia z powodu wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym, należało uznać za nieskuteczny. W związku z przedawnieniem należności głównej, nie ulega wątpliwości, że przedawnieniu uległo również roszczenie o odsetki od należności głównej.

Poza tym wątpliwości Sądu budzi prawidłowość wyliczenia dochodzonej przez powoda kwoty 674,24 zł. W uzasadnieniu pozwu powód wyjaśnił, że świadczył ochronę ubezpieczeniową w okresie trwania umowy od 17 marca 2010 r. do 11 października 2010 r. Natomiast w piśmie procesowym z dnia 14 czerwca 2017 r. pełnomocnik powoda wskazał, że obliczył należną składkę w wysokości 674,24 zł. w związku z udzielaniem ochrony ubezpieczeniowej w krótszym okresie, bo od 17 marca 2010 r. do 11 września 2010 r.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.