Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 kwietnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił A. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w oparciu o orzeczenia lekarza orzecznika i Komisji Lekarskiej ZUS nie uznających wnioskodawczyni za osobę niezdolną do pracy.

Od decyzji powyższej pełnomocnik A. W. złożyła odwołanie wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i wnosząc o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych kardiologa, internisty, neurologa, urologa, reumatologa, onkologa, ginekologa, psychologa i psychiatry.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame co w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni A. W. urodziła się w dniu (...) z zawodu jest ekonomistką, pracowała jako handlowiec, z-ca dyrektora ds. ekonomicznych, doradca handlowy, kupiec, z-ca dyrektora ds. marketingu i handlu, dyrektor handlowy, Kierownik regiony sprzedaży (okoliczności bezsporne).

A. W. pobierała w okresie do 22 stycznia 2016 roku dwunastomiesięczne świadczenie rehabilitacyjne i złożyła w dniu 21 grudnia 2015r. wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy (okoliczności bezsporne – wniosek k.2-5 akt ZUS).

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 12 lutego 2016 r. wnioskodawczyni została uznana za osobę zdolną do pracy, zgodnie z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych. ( orzeczenie Lekarza Orzecznika – k.105 akt ZUS).

Ubezpieczona w dniu 25 lutego 2016 r. złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS (sprzeciw – k. 108 tom orzeczniczy akt ZUS).

W ocenie Komisji stopień naruszenia sprawności organizmu nie powoduje u wnioskodawczyni długotrwałej niezdolności do pracy. Komisja lekarska rozpoznała u ubezpieczonej uporczywe zaburzenia nastroju typu depresyjnego, nadciśnienie tętnicze poddające się leczeniu, bóle wielostawowe bez upośledzenia sprawności ruchowej, przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego, agresywna uogólniona choroba przyzębia i zaburzenia lipidowe. Orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 1 kwietnia 2016 r. wnioskodawczyni nie została uznana za osobę niezdolną do pracy (opinia lekarska - k. 112-119 tom orzeczniczy akt ZUS orzeczenie Komisji Lekarskiej – 77 plik akt ZUS).

W konsekwencji w/w orzeczenia organ rentowy decyzją z dnia 8 kwietnia 2016 r. odmówił A. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja – k. 80 akt ZUS).

Wobec odwołania wnioskodawczyni Sąd ustalił w oparciu o dowód z opinii biegłego internisty-kardiologa, iż stwierdza się u niej nadciśnienie tętnicze leczone farmakologicznie z zachowaną dobrą globalna funkcją skurczową mięśnia lewej komory serca. Z kardiologicznego punktu widzenia A. W. nie jest długotrwale niezdolna do pracy zgodnej z aktualnym poziomem kwalifikacji zawodowych (opinia lekarza biegłego sądowego internisty-kardiologa dr n. med. R. G.– k. 19-21).

U wnioskodawczyni nie stwierdzono niezdolności do pracy zarobkowej z przyczyn neurologicznych. W trakcie badania lekarskiego biegły neurolog stwierdził bóle i zawroty głowy naczyniopochodne, nie stwierdzono objawów uszkodzenia układu nerwowego ( opinia biegłego sądowego neurologa J. B. k.23-25).

Onkologicznie nie stwierdza się klinicznych cech choroby nowotworowej. W przeszłości wnioskodawczyni przeszła zabiegi usunięcia łagodnych guzków obu piersi i łagodnego guzka skóry uda lewego, a w 2012r. usunięcia trzonu macicy z powodu mięśniaków ale te przebyte zabiegi nie spowodowały niezdolności do pracy a przy barku choroby nowotworowej nie powodują niezdolności do pracy ( opinia biegłego onkologa k.27-28).

Podobnie przebyte zabiegi w szczególności zabieg ginekologiczny ocenił biegły ginekologa, nie stwierdzając u wnioskodawczyni niezdolności do pracy zarobkowej ( opinia biegłego ginekologa k.58-60).

W wyniku badania psychologicznego stwierdzono u odwołującej występowanie znacznych skłonności do agrawacji trudności osobowościowych, które uniemożliwiają interpretację profilu klinicznego zastosowanej techniki badania osobowości, brak zaburzeń w zakresie pamięci bezpośredniej, wzrokowe, percepcji wzrokowej i zdolności grafomotorycznych na podłożu zamian organicznych w centralnym układzie nerwowym, występują zaburze3nia w zakresie procesów uwagi na podłożu uszkodzenia centralnego układu nerwowego ( opinia psychologa k.51-52).

U wnioskodawczyni występują przewlekłe zaburzenia nastroju o typie zaburzeń dystymicznych. Badania psychiatryczne nie wskazują na zaburzenia psychotyczne, wnioskodawczyni jest sprawna intelektualnie.

Wobec złożenia przez pełnomocnika odwołującej dodatkowych badań wnioskodawczyni Sąd ustalił, w oparciu o dowód z uzupełniającej opinii biegłego onkologa, iż przedstawione badania nie wpływają na ocenę stopnia zdolności do pracy wnioskodawczyni ( opinia uzupełniająca biegłego onkologa k. 116).

Podobnie historię choroby wnioskodawczyni i uwagi jej pełnomocnika ocenił biegły psychiatra podtrzymując ocenę stopnia zdolności do pracy wnioskodawczyni wyrażoną w opinii pierwotnej ( opinia uzupełniająca biegłego psychiatry k.117).

Wobec dodatkowego wniosku odwołującej Sąd ustalił dodatkowo w oparciu o dowód z opinii biegłego lekarza psychiatry, że występują u niej zaburzenia depresyjne, które bez objawów psychicznych uniemożliwiających podjęcie pracy zarobkowej nie powodują u wnioskodawczyni niezdolności do pracy zarobkowej z przyczyn psychiatrycznych ( opinia biegłego lekarza psychiatry k.51-53 ).

Wobec kolejnych wniosków dowodowych pełnomocnika A. W. w szczególności o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych endokrynologa, urologa i reumatologa Sąd dopuścił dowód z opinii holistycznej biegłego z zakresu medycyny pracy w celu oceny całościowo stanu zdrowia wnioskodawczyni i jej stopnia zdolności do pracy. W szczególności Sąd zalecił ocenę dotychczas wydanych opinii a w szczególności wskazanie czy zachodzi potrzeba przeprowadzania dalszych dowodów z opinii biegłych endokrynologa, urologa czy reumatologa, gdyż przedstawione badania z zakresu tych specjalności budziły uzasadnione wątpliwości c o do ich istotności w ocenie stanu zdrowia ubezpieczonej.

W oparciu o dowód z opinii łącznej biegłego z zakresu medycyny pracy, który jest jednocześnie neurologiem i internistą Sąd ustalił, że głównym problemem zdrowotnym na który, uskarża się wnioskodawczyni są zaburzenia pamięci i koncentracji oraz schorzenia psychiczne jednak opinia psychologa i psychiatry wskazuje, że z punktu widzenia ich specjalności nie ma podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy. Z przyczyn somatycznych wnioskodawczyni również nie jest niezdolna do pracy zarówno oceniając poszczególne choroby jak i biorąc pod uwagę ich wzajemnie oddziaływanie na siebie a zatem biorąc pod uwagę holistycznie jej stan zdrowia. Całość rozpoznanych schorzeń nie powoduje takiego naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni, które powodowałoby niezdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Odwołująca podaje liczne dolegliwości natury subiektywnej. Ma poczucie ciężkości a w badaniu przedmiotowym nie stwierdza się ostrych objawów rozciągowych, ubytkowych czy ogniskowych. Wnioskodawczyni jest wydolna krążeniowo i oddechowo z wyrównanymi parametrami krążenia i oddychania. Analiza przedstawionej dokumentacji lekarskiej wraz z badaniem odwołującej nie znajduje wskazań czy konieczności powoływania dalszych biegłych endokrynologa, urologa czy reumatologa gdyż występujące schorzenia nie mają istotnego wpływu na jej stopień naruszenia sprawności organizmu a tym samym na zdolność do wykonywania pracy ( opinia holistyczna biegłego specjalisty medycyny pracy k.134-138).

Wobec zgłoszonych wątpliwości przez pełnomocnika odwołującej biegły wydał opinię uzupełniającą wskazując stopień kwalifikacji wnioskodawczyni wyjaśniając na czym polega IV poziom kwalifikacji i wskazują zarówno przepisy prawa jak i liczne opracowania naukowa jak też Standardy Orzecznicze ZUS. Biegły co do zasady podtrzymał w całości swoją opinię zasadniczą wskazują na brak niezdolności do pracy A. W. ( opinia uzupełniająca biegłego z zakresu medycyny pracy (k.159-160).

Sąd oddalił dalsze wnioski dowodowe pełnomocnika wnioskodawczyni jak i wniosek o wyłączenie biegłego z zakresu medycyny pracy gdyż zarówno wnioski dowodowe zmierzają w ocenie Sądu jedynie do przedłużenia postepowania w sprawie jak i nie znajdują żadnego uzasadnienia zarówno w zebranym materiale dowodowym jak i przedłożonej dokumentacji lekarskiej. Sąd nie ma obowiązku dopuszczać w nieskończoności dowodów z dalszych biegłych aż do czasu uzyskania przez skarżącą korzystnej dla siebie opinii tylko dlatego, że posiada jakieś badania, które nie mają wpływu na ocenę stopnia niezdolności do pracy. Uwypuklane schorzenia natury psychicznej oceniane przez biegłych psychologa i psychiatrę wskazują na agrawacje objawów, w które bezkrytycznie uwierzyła pełnomocnik wnioskodawczyni bazując w swojej ocenie na nieprawidłowości jej zdaniem oceny dokonanej przez biegłych. Pełnomocnik wnioskodawczyni jako prawnik wysuwa zbyt daleko idące wnioski na podstawie twierdzeń klientki nie będąc specjalistą z zakresu specjalności medycznych adekwatnych do schorzeń skarżącej. W ocenie Sąd absurdalny jest także wniosek pełnomocnika odwołującej o wyłączenie biegłego z zakresu medycyny pracy i zgłaszane przez nią zarzuty do treści opinii holistycznej tegoż biegłego. Zdaniem Sądu ani w niniejszej sprawie, ani w żadnej innej biegły nie działa i nie działał w interesie ZUS-u powoływane przez biegłego liczne opracowania, podstawy czy standardy orzecznicze łącznie z przepisami prawa, które brał pod uwagę przy wydawaniu opinii wskazują na pełny profesjonalizm i szerokie podejście do oceny stopnia niezdolności do pracy odwołującej we wszelkich aspektach zarówno medycznych jak i prawnych.

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie zgromadzonych dokumentów w aktach sprawy, aktach rentowych oraz opinii biegłych lekarzy sądowych internisty-kardiologa, neurologa, onkologa, ginekologa, psychologa i psychiatry oraz opinii holistyczne biegłego z zakresu medycyny pracy. Opinie te są wiarygodne i zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawczyni, w oparciu analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie wnioskodawczyni. Wszyscy biegli określili schorzenia występujące u badanej i ocenili ich znaczenie dla jej zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do jej kwalifikacji zawodowych.

Wszyscy biegli wyjaśnili przyczynę uznania wnioskodawczyni za osobę zdolną do pracy zarobkowej.

Opinie biegłych, co do konkluzji są zbieżne z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS, zostały wyczerpująco uzasadnione, a końcowe wnioski orzecznicze wynikają w sposób logiczny z treści opinii.

W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową w/w opinii biegłych, a kwestia niezdolności do pracy wnioskodawczyni została dostatecznie wyjaśniona.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2009 r. Nr 153 , poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych kardiologa, neurologa, onkologa, ginekologa, psychologa i psychiatry oraz biegłego z zakresu medycyny pracy zarówno opinie podstawowe jak i uzupełniające Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawczyni schorzenia powodują, że nie jest ona niezdolna do pracy.

Reasumując powołani w sprawie biegli sądowi w swoich wnioskach końcowych zgodnie i precyzyjnie uzasadnili tezę, zgodnie z którą wnioskodawczyni jest, w obecnym stanie zdrowia, osobą zdolną do pracy.

W tym stanie rzeczy odwołanie wnioskodawczyni jako niezasadne podlegało oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł na postawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem

doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni.