Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: starszy sekretarz sądowy M. K.

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2017 roku w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda M. K. kwotę 7.045,75 zł (siedem tysięcy czterdzieści pięć złotych i 75/100) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 29.10.2015 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty;

I.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.044,86 zł (tysiąc czterdzieści cztery złote i 86/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

sygn. akt I C 512/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19.02.2016 roku powód M. K. , reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 13.343,62 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 29.10.2015 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty.

Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podał, że w dniu 29.09.2015 roku w kolizji drogowej został uszkodzony pojazd będący własnością powoda marki V. (...) nr rej. (...). Sprawca szkody ubezpieczony był z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił odszkodowanie za szkodę w pojeździe w wysokości 4.354,25 zł.

Zdaniem powoda koszty naprawy pojazdu do stanu sprzed szkody to kwota 17.679,87 zł. Z tego względu powód dochodzi pozwem różnicę pomiędzy kosztami naprawy a wypłaconym odszkodowaniem. Uzasadniając żądanie zapłaty odsetek powód powołał się na to, że odszkodowanie powinno być wypłacone w ciągu 30 dni od dnia zawiadomienia o szkodzie.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. , reprezentowana przez radcę prawnego, w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu podał, że wypłacone przez pozwanego odszkodowanie w kwocie 4.354,25 zł pozwala na wyrównanie uszczerbku w majątku, jaki powstał na skutek kolizji.

Pozwany zastosował ceny części oryginalnych z urealnieniem i ceny części alternatywnych z uwagi na fakt, że na rynku dostępne są części zamienne o zróżnicowanych cenach., w tym znacznie niższych niż wynikające z systemu E./A., a ponadto zastosowanie tych części daje gwarancję przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody.

Pozwany zakwestionował datę początkową domagania się zapłaty odsetek powołując się na to, że powód zgłosił wniosek dowodowy w postaci opinii biegłego sądowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29.09.2015 roku doszło do kolizji drogowej w wyniku której został uszkodzony pojazd stanowiący własność powoda M. K. marki V. (...) nr rej. (...).

Sprawca kolizji ubezpieczony był z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń.

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu wypłaciła powodowi kwotę 4.354,25 zł.

(bezsporne)

Wartość pojazdu marki V. (...) nr rej. (...) w stanie nieuszkodzonym przed kolizją z dnia 29.059.2015 roku wynosiła 27.400,00 zł.

Koszt naprawy pojazdu do stanu sprzed szkody wynosiłby 17.337,12 zł

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu szacowania szkód samochodowych k. 69 - 80, opinia uzupełniająca biegłego sądowego k. 104, k. 121, k. 133)

W styczniu 2016 roku pojazd marki V. (...) nr rej. (...) został ponownie uszkodzony w kolizji drogowej.

Po kolizji z dnia 29.09.2015 roku pojazd jedynie pobieżnie był naprawiany przez kolegę powoda. Po kolizji ze stycznia 2016 roku pojazd powoda napoprawiał kolega powoda.

Powód nie ponosił z tytułu tych napraw żadnych kosztów.

W maju 2016 roku powód sprzedał pojazd marki V. (...) nr rej. (...) za cenę 16.000,00 zł.

(dowód: przesłuchanie powoda M. K. na rozprawie w dniu 19.10.2017 roku, czas nagrania 00:05:29 - 00:09:53 - k. 154)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w części zasługuje na uwzględnienie.

Bezsporne w sprawie było to, że pojazd powoda został uszkodzony w dniu 29.09.2015 roku, jak również odpowiedzialność pozwanego co do zasady za skutki zdarzenia z dnia 29.09.2015 roku. Bezsporna była również kwota wypłaconego w toku postępowania likwidacyjnego odszkodowania.

Sporna była wysokość szkody poniesionej przez powoda w związku z uszkodzeniem jego pojazdu. Ciężar wykazania okoliczności dotyczących wysokości szkody poniesionej przez powód, zgodnie z art. 6 k.c., spoczywał na powodzie. Powód temu obowiązkowi częściowo sprostał.

Na mocy przepisu art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W myśl przepisu art. 363 § 1 i 2 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Na mocy przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

W myśl przepisu art. 14 ust. 1 i 2 przywołanej wyżej ustawy, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

W przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

W myśl przepisu art. 824 1 § 1 k.c. o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody.

Ustawodawca w komentowanym przepisie ukonstytuował zasadę odszkodowania, stanowiącą, iż odszkodowanie ubezpieczeniowe nie może wynosić więcej aniżeli szkoda wyrządzona w ubezpieczonym mieniu, w następstwie wypadku przewidzianego w umowie ubezpieczenia. W przypadku bowiem wypłaty wyższych sum prowadziłoby to do bezpodstawnego wzbogacenia ubezpieczonego, a tym samym prowadziłoby do zaprzeczenia istocie i celowi ubezpieczenia gospodarczego. Ustalenie wysokości szkody odbywa się na zasadach określonych w ogólnych warunkach ubezpieczenia, w przypadku zaś braku takich unormowań na zasadach ogólnych określonych w kodeksie cywilnym (M. Krajewski, Umowa ubezpieczenia. Komentarz, Warszawa 2004, s. 218) – tak komentarz Z. G. do art. 824 1 k.c. lex (...)).

Powód nie poniósł żadnych kosztów naprawy auta. Istotne jest przy tym to, że po kolizji z 29.09.2015 roku pojazd został ponownie uszkodzony, a uszkodzenie po kolizji ze stycznia 2016 roku zostało naprawione.

Wartość pojazdu powoda w stanie nieuszkodzonym przed kolizją z dnia 29.09.2015 roku została ustalona na kwotę 27.400,00 zł. Żadna ze stron nie kwestionowała opinii sporządzonej przez biegłego sądowego w tym zakresie. Ustalenia biegłego są przekonujące i odpowiadają cenie podanej przez powoda, za którą nabył auto 26.000,00 zł - 27.000,00 zł. Ustalając wysokość należnego powodowi odszkodowania należało odnieść się do wartości pojazdu nieuszkodzonego (27.400,00 zł), a nie do zapłaconej ceny (26.000,00 zł - 27.000,00 zł).

Ponieważ w maju 2016 roku powód sprzedał auto za cenę 16.000,00 zł to szkoda poniesiona w wyniku uszkodzenia pojazdu w dniu 29.09.2015 roku nie mogła przekroczyć 11.400,00 zł (wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym 27.400,00 zł - cena uzyskana ze sprzedaży auta w maju 2016 roku 16.000,00 zł). Wysokość szkody należy ustalić poprzez odniesienie do wartości pojazdu sprzed zdarzenia z dnia 29.09.2015 roku i ceny uzyskanej ze sprzedaży auta tj. 16.000,00 zł. Brak jest podstaw do wyceny hipotetycznych kosztów naprawy auta skoro powód pojazd zbył (analogicznie wyrok z dnia 15.07.2016 roku i uzasadnienie Sądu Okręgowego w Słupsku w sprawie sygn. akt IV Ca 355/16).

Oczywistym jest, że wartość pojazdu powoda w związku z upływem czasu i dodatkowym uszkodzeniem ze stycznia 2016 roku spadała, zatem nie mogła przekroczyć wartości 27.400,00 zł.

Ponieważ pozwany wypłacił powodowi odszkodowanie w kwocie 4.354,25 zł, należne powodowi odszkodowanie wynosi wobec tego 7.045,75 zł (27.400,00 zł - 16.000,00 zł - 4.345,25 zł).

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu art. 363 § 1 k.c. w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2013.392t.j.) zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7.045,75 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 29.10.2015 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty, o czym orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił, o czym orzekł jak w punkcie drugim sentencji wyroku.

Zarzuty pozwanego dotyczące terminu, od którego należą się powodowi odsetki nie zasługują na uwzględnienie. Pozwany nie wykazał, aby istniały okoliczności, które uzasadniałby wydłużenie terminu przewidzianego na wypłatę odszkodowania. Zgłoszenie wniosku dowodowego w pozwie w postaci opinii biegłego sądowego nie jest taką okolicznością.

Powód wygrał sprawę w 52,80%, a pozwany wygrał sprawę w 47,20%.

Koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły 6.285,00 zł, z czego tytułem opłaty od pozwu 688,00 zł, wynagrodzenia należnego radcy prawnemu 4.800,00 zł (par.2 ust. 1 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych - w wersji obowiązującej w dacie wniesienia pozwu), opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 17,00 zł, zaliczki na biegłego 800,00 zł.

Powodowi przysługiwał zwrot kosztów w wysokości 3.318,48 zł (6.285,00 zł x 52,80%).

Koszty procesu poniesione przez pozwanego wyniosły 4.817,00 zł, z czego tytułem wynagrodzenia radcy prawnego 4.800,00 zł i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 17,00 zł.

Pozwanemu przysługiwał zwrot kosztów procesu w wysokości 2.273,62 zł (4.817,00 zł x 47,20%).

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie pzre4pisu art. 100 k.p.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.044,86 zł (3.318,48 zł - 2.273,62 zł), o czym orzekł w punkcie trzecim sentencji wyroku.