Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI ACa 952/16

POSTANOWIENIE

Dnia 9 sierpnia 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie Wydział VI Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący – Sędzia SA Ksenia Sobolewska - Filcek

Sędziowie: SA Ryszard Sarnowicz

SA Agata Zając (spr.)

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 sierpnia 2017 r.

sprawy z powództwa I. W.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

z dnia 21 grudnia 2015 r.

sygn. akt XVII AmC 1867/15

p o s t a n a w i a :

I.  uchylić zaskarżony wyrok w całości i postępowanie w sprawie umorzyć;

II.  znieść wzajemnie między stronami koszty postępowania za obie instancje.

Sygn. akt VI ACa 952/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2015 r. Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów uznał za niedozwolone i zakazał pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. wykorzystywania w obrocie z konsumentami postanowienia wzorca umowy o treści: „Złożone zamówienia w Sklepie (...) oznacza akceptację postanowienia regulaminu”, zasądził od pozwanej na rzecz powoda I. W. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, nakazał pobranie od pozwanej kwoty 600 zł tytułem opłaty od pozwu i zarządził publikację prawomocnego wyroku w Monitorze Sądowym i Gospodarczym na koszt pozwanej.

Sąd Okręgowy ustalił, że pozwana spółka jest właścicielem sklepu internetowego i w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w zakresie funkcjonowania tego sklepu, posługiwała się w okresie sześciu miesięcy przed datą złożenia pozwu wzorcem regulaminu sklepu internetowego, zawierającego w punkcie 11 w części „Warunki reklamacji” postanowienie o treści: „Złożone zamówienia w Sklepie (...) oznacza akceptację postanowienia regulaminu”. Pozwana zaprzestała stosowania postanowienia po wytoczeniu powództwa.

Zdaniem Sądu Okręgowego kwestionowane postanowienie wypełnia przesłanki wynikające z art. 385 1 § 1 k.c. i stanowi niedozwolone postanowienie umowne, albowiem kształtuje prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego wniosła pozwana, zaskarżając wyrok w całości i podnosząc, że w stosunku do przedmiotowego postanowienia uprawomocnił się wydany w dniu 21 grudnia 2015 r. w sprawie XVII AmC 20989/13 wyrok z powództwa innej osoby, przeciwko temu samemu pozwanemu.

Pozwana wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania przed Sądem II instancji.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja zasługuje na uwzględnienie w zakresie, w jakim zmierza do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania.

Zgodnie z art. 316 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. Sąd Apelacyjny orzeka biorąc pod uwagę stan istniejący w dacie zamknięcia rozprawy przed Sądem II instancji.

Sąd Apelacyjny ustalił, że w dniu 25 kwietnia 2016 r. do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone, prowadzonego przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, wpisane zostało postanowienie o treści: „Złożone zamówienia w Sklepie (...) oznacza akceptację postanowienia regulaminu” na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 21 grudnia 2015 r. wydanego w sprawie XVII AmC 20989/13 toczącej się z powództwa P. P. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. (poz. (...)), zaś dokonanie tego wpisu skutkowało niedopuszczalnością prowadzenia procesu w sprawie niniejszej.

Zgodnie z art. 497 43 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym do dnia 17 kwietnia 2016 r., prawomocny wyrok uwzględniający powództwo o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone ma skutek wobec osób trzecich od chwili wpisania uznanego za niedozwolone postanowienia do rejestru, o którym mowa w art. 479 45 § 2 k.p.c.

W uchwale z dnia 19 grudnia 2003r. III CZP 95/03 (OSNC 2005/2/25) Sąd Najwyższy wskazał, że powaga rzeczy osądzonej wyroku uznającego postanowienie wzorca umowy za niedozwolone wyłącza – od chwili wpisania tego postanowienia do rejestru (art. 497 43 k.p.c. w związku z art. 365 k.p.c. i art. 479 45 § 2 k.p.c.) – ponowne wytoczenie powództwa w tym przedmiocie, także przez osobę nie biorącą udziału w sprawie, w której wydano wyrok.

Ponieważ stan wynikający z rozszerzonej prawomocności zaistniał w trakcie niniejszego postępowania, wydanie wyroku stało się niedopuszczalne, co zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c. uzasadnia umorzenie postępowania.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 386 § 3 k.p.c. w zw. z art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżony wyrok i postępowanie w sprawie umorzył, na podstawie art. 100 k.p.c. znosząc między stronami koszty postępowania za obie instancje.