Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 kwietnia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. odmówił E. Z. prawa do świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że E. Z. wniosek o świadczenie przedemerytalne w dniu 27 marca 2017 roku, a zatem po upływie 30 dni od wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, co miało miejsce w dniu 30 grudnia 2016 roku. /decyzja - k. 58 akt ZUS/

W dniu 26 maja 2017 roku E. Z. złożyła odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie jej prawa do świadczenia emerytalnego. W uzasadnieniu wnioskodawczyni wskazała, że poza terminowym złożeniem wniosku, spełniła wszystkie warunki niezbędne do uzyskania świadczenia przedemerytalnego. Wnioskodawczyni podniosła, iż w ZUS została poinformowana, iż czas na złożenie wniosku ma do końca rejestracji jako osoba bezrobotna, a ponadto w grudniu 2016 roku znacznie pogorszył się stan jej męża, którym stale się opiekuje. /odwołanie - k. 2-3/

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 26 czerwca 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, przytaczając argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a także o zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego. /odpowiedź na odwołanie - k. 8-9/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

E. Z., urodzona w dniu (...), ostatni raz była zatrudniona w okresie od 24 kwietnia 2015 roku do 31 maja 2016 roku. Jej stosunek pracy ustał na skutek złożonego przez nią wypowiedzenia w związku likwidacją stanowiska pracy przez pracodawcę ( świadectwo pracy, k. 23-24 akt ZUS, wypowiedzenie umowy o pracę, k. 26 akt ZUS).

Na dzień 31 maja 2016 roku wnioskodawczyni posiadała okres ubezpieczenia wynoszący 33 lata, 2 miesiące i 26 dni. ( niesporne)

E. Z. od dnia 6 czerwca 2016 roku była zarejestrowana jako bezrobotna. Pobierała zasiłek dla bezrobotnych za okres od czerwca do listopada 2016 roku. Okres 180 dni pobierania przez wnioskodawczynię zasiłku upłynął w dniu 3 grudnia 2016 roku. W okresie tym wnioskodawczyni nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych ( zaświadczenie z PUP, k. 27-30 akt ZUS)

Powiatowy Urząd Pracy wydał wnioskodawczyni dokument poświadczający 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych w dniu 30 grudnia 2016 roku. ( niesporne)

E. Z. wniosek o świadczenie przedemerytalne złożyła w dniu 27 marca 2017 roku. W momencie składania wniosku nadal miała status osoby bezrobotnej. ( wniosek o świadczenie przedemerytalne, k. 1-3 akt ZUS)

W grudniu 2016 roku mąż wnioskodawczyni przebywał w szpitalu, gdzie przeszedł zabieg amputacji nogi. Po wyjściu ze szpitala wnioskodawczyni sprawowała nad nim pełną opiekę. Na przełomie stycznia i lutego wnioskodawczyni wraz z mężem musiała się przeprowadzić do innego mieszkania. ( przesłuchanie wnioskodawczyni, k. 30v-31)

W dniu 26 maja 2017 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o świadczenie przedemerytalne, usprawiedliwiając swoje spóźnienie błędną informacją na temat terminu do złożenia wniosku uzyskaną w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, koniecznością sprawowania opieki nad mężem i trudną sytuacją mieszkaniową. ( wniosek, k. 4-5)

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowego ustalił w oparciu o niesporne w sprawie dowody z dokumentów oraz przesłuchania wnioskodawczyni.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która:

- do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2017 r. poz. 1065, 1292, 1321, 1428 i 1543), w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn,

- przez okres co najmniej 180 dni pobierała zasiłek dla bezrobotnych i nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

- w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

- złożyła wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Analiza powyższych przesłanek wskazuje, iż wnioskodawczyni nie spełniła tylko ostatniej z nich. Niesporne było bowiem, iż jej ostatni stosunek pracy, który trwał powyżej 6 miesięcy, został rozwiązany z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, a mianowicie w związku z likwidacją przez niego stanowiska pracy wnioskodawczyni (por. art. 2 ust. 2 pkt 29 b) ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, t.j. Dz.U. z 2017 roku, poz. 1065). E. Z. miała wówczas 57 lat i okres uprawniający do emerytury w wymiarze przekraczającym 30 lat; przez 180 dni pobierała zasiłek dla bezrobotnych i po upływie tego okresu nadal była zarejestrowana jako osoba bezrobotna; w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych.

Wniosek o świadczenie przedemerytalne złożyła jednak po upływie ustawowego terminu, a mianowicie po upływie 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, co miało miejsce w dniu 30 grudnia 2016 roku. Istotę sporu w niniejszej sprawie stanowiła zatem ocena zasadności przywrócenia terminu do złożenia wniosku.

Na gruncie art. 2 ust. 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych w szczególnie uzasadnionych przypadkach Zakład Ubezpieczeń Społecznych, na wniosek osoby zainteresowanej, może przywrócić termin złożenia wniosku.

W ustawie nie zostały określone przesłanki przywrócenia terminu, wskazano jedynie, iż może to nastąpić w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Powyższe wskazuje, iż instytucja ta powinna być stosowana wyjątkowo.

Odnosząc się do argumentacji wnioskodawczyni, należy wskazać, iż nieprzekonujące są jej twierdzenia o uzyskaniu błędnego pouczenia w zakresie terminu na złożenie wniosku. Wnioskodawczyni nie sprecyzowała, kto udzielił jej tej informacji, a wskazywane przez nią okoliczności jej uzyskania są niekonsekwentne. W składanych pismach odwołująca podawała bowiem, iż błędną informację uzyskała w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (odwołanie, k. 3, wniosek o przywrócenie terminu, k. 4), podczas gdy na rozprawie (k. 61v) utrzymywała, iż pouczenie to miało miejsce w Powiatowym Urzędzie Pracy, gdy odbierała zaświadczenie.

W ocenie Sądu jednak, szczególna sytuacja w której znalazła się wnioskodawczyni, związana koniecznością sprawowania opieki nad chorym mężem i koniecznością przeprowadzki, usprawiedliwia jej dwumiesięczne opóźnienie w złożeniu wniosku o świadczenie przedemerytalne i wskazuje, iż w niniejszej sprawie występuje szczególnie uzasadniony wypadek uzasadniający przywrócenie terminu.

Należy bowiem podkreślić zbieżność czasową pomiędzy uzyskaniem przez odwołującą zaświadczenia z Powiatowego Urzędu Pracy a hospitalizacją jej męża – oba te wydarzenia miały miejsce w grudniu 2016 roku. W tej sytuacji rodzinna tragedia wnioskodawczyni (amputacja kończyny jej męża) i ciężar nowych obowiązków, które na siebie przyjęła w związku z koniecznością opieki nad członkiem rodziny, wskazują, iż jej niedopatrzenia w kwestii terminu na złożenie wniosku nie sposób potraktować jako rażącego zaniedbania. Zachowanie wnioskodawczyni w tej sytuacji i skupienie się na sprawach rodzinnych należy uznać za zrozumiałe, a zasady współżycia społecznego przemawiają za przywróceniem odwołującej terminu do złożenia wniosku.

Dlatego też Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał E. Z. prawo do świadczenia emerytalnego od dnia 28 marca 2017 roku.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.