Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lipca 2017r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Halina Grzybowska

Protokolant: Magdalena Tobiasz

po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2017r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko L. S.

o zapłatę 10.261,05 zł

I. zasądza od pozwanej L. S. na rzecz powódki M. S. odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od kwoty 10.261,05 zł (słownie: dziesięć tysięcy dwieście sześćdziesiąt jeden złotych pięć groszy) za okres od dnia
18 stycznia 2017r. do dnia 04 kwietnia 2017r.;

II. zasądza od pozwanej na rzecz powódki koszty procesu w kwocie 4.174,00 zł;

III. poleca zwrócić powódce ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Świdnicy kwotę 217 zł tytułem połowy opłaty sądowej od pozwu.

Sygn. akt I C 1457/17

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym dnia 02 lutego 2017 roku powódka M. S. domagała się zasądzenia od pozwanej L. S. kwoty 10 261,05 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 stycznia 2017 do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa wg norm przepisanych oraz kwoty 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa , z tytułu wydatków wyłożonych przez powódkę m.in. na wykup lokalu mieszkalnego przez pozwaną od Gminy , w zamian za poniesienie których pozwana miała powołać do spadku powódkę jako przyszła żonę wnuka pozwanej K. S. czego, mimo wykupienia lokalu pozwana ostatecznie nie uczyniła. Na kwotę dochodzoną pozwem składają się : kwoty 500 zł zaliczki wpłacona 09.09.2013 na koszt wyceny, kwota 492,16 zł wpłacona 16.01.2014 r. tyt. reszty kosztów wyceny, kwota 7 825,62 zł wpłacona 16.01.2014 roku tytułem ceny kupna lokalu i udziału w gruncie, kwota 1021,37 zł wpłacona w dniu 24 stycznia 2014 roku z tytułu kosztów notarialnych, i sądowych , łącznie 9 839,15 zł. Ponadto powódka zapłaciła za pozwaną rachunek za prąd w kwocie 421,90 zł. Po śmierci syna pozwanej a ojca męża powódki relacje stron uległy znaczonemu pogorszeniu, pozwana w wniosła nawet o wymeldowanie męża powódki, a swojego wnuka. W tej sytuacji pismem doręczonym w dniu 10 stycznia 2017 roku powódka wezwała pozwaną do zwrotu łącznej kwoty 11 611,05 zł w tym kwoty dochodzonej pozwem oraz innych wydatków wyłożonych dla pozwanej ,tj. kosztów zakupu pieca konwekcyjnego, opłaty opiekunki - w terminie 7 dni od doręczenia tego pisma.

W odpowiedzi na to pismo pozwana wezwała powódkę do udokumentowania poniesionych wydatków oraz do zwrotu aktu notarialnego .

W dniu 26 stycznia 2017 roku powódka doręczyła pozwanej żądane dokumenty, jednakże pozwana nie uczyniła zadość wezwaniu powódki

Postanowieniem z dnia 13 marca 2017 roku na wniosek powódki sąd udzielił jej zabezpieczenia przez wpis hipoteki przymusowej na spornej nieruchomości lokalowej .

W zażaleniu z datą wpływu 27 marca 2017 roku powódka podała, że potrzebowała czasu aby zwrócić powódce żądane koszty, a nadto że nie dysponowała wymaganymi dokumentami.

Umową dnia 3 kwietnia 2017 roku powódka darowała sporny lokal swojej córce J. A. .

Pismem nadanym 6 kwietnia 2017 roku zawiadomiła sąd o dokonaniu wpłaty kwoty dochodzonej pozwem wnosząc o wycofanie sprawy .

Pismem z dnia 12 kwietnia 2017 roku powódka cofnęła pozew ze zrzeczeniem się roszczenia co do należności głównej i w tym zakresie postanowieniem z dnia 30 maja 2017 roku sąd umorzył postępowanie .

Powódka podtrzymała żądanie pozwu co do odsetek za okres do dnia 4 kwietnia 2017 roku i kosztów procesu w łącznej kwocie 6 231 zł, na które składały się opłata od pozwu 514 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, koszty zastępstwa procesowego 3 600 zł oraz koszty zabezpieczenia w kwocie 2100 zł ( 100 zł opłata od wniosku , 200 zł za wpis hipoteki i 1800 zł koszty zastępstwa w postępowaniu zabezpieczającym .

Sad zważył.

Zgodnie z przepisem art. 481. § 1. K.c. Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, a § 2 stanowi, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Pozwana zaspokoiła roszczenie dopiero w toku procesu, po terminie zakreślonym jej w piśmie doręczonym w dniu 10 stycznia 2017 roku. Zarzuty pozwanej, że nie mogła spełnić wcześniej świadczenia bez żądanych dokumentów nie zasługują na uwzględnienie.

Pozwana nie miała wątpliwości, że wszystkie koszty związane z wykupem lokalu wyłożyła powódka i nie spełniając oczekiwań powódki musiała się liczyć z obowiązkiem zwrotu, tym bardziej, że powódka jest osobą obcą dla pozwanej .

Przed wytoczeniem powództwa pozwana otrzymała wezwanie do zapłaty w terminie 7 dni - na piśmie z dnia 9.01.2017 r. ,co potwierdza dowód doręczenia ( k. 21- 23 ) , czego w istocie nie kwestionowała , jak również żądane dokumenty , co potwierdza potwierdzenie doręczenia przesyłki poleconej w dniu 26 styczni 2017 roku ( k. 25 ) , jak również pisma procesowe pozwanej . Żądanie to nie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, albowiem pozwana przez 3 lata była wzbogacona kosztem powódki, która wyłożyła kwotę dochodzona pozwem nie uzyskując w zamian spodziewanej korzyści ( powołania do spadku w testamencie ). Poza tym co do żądania pozwanej aby zwróciła jej oryginał aktu notarialnego będący w posiadaniu wnuka pozwanej, także i tak okoliczność nie uzasadniała odmowy wcześniejszej zapłaty, skoro pozwana w każdej chwili w ciągu tych 3 lat mogła taki odpis uzyskać od notariusza .

Dlatego na podstawie cyt. wyżej przepisu art. 481. § 1.i 2 K.c. sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia ich wymagalności , tj. od 18 stycznia 2017 roku, tj. po upływie 7 dni od doręczenia wezwania do zapłaty ( 10.01.2017 ) do dnia 04 kwietnia 2017 roku, tj do dnia faktycznej zapłaty - jak w punkcie I sentencji wyroku.

Zgodnie przepisem art. 98 k.p.c. strona przegrywająca ma obowiązek zwrócić przeciwnikowi poniesione przez niego koszty procesu.

Mimo cofnięcia powództwa co do należności głównej , należało wziąć pod uwagę, że pozwana zaspokoiła roszczenie dopiero po wytoczeniu powództwa, które niewątpliwie było zasadne.

Zasadne także okazało się także udzielenie zabezpieczenia, albowiem kolejność zdarzeń po wytoczeniu powództwa jednoznacznie wskazuje ,że pozwana dokonując darowizny na rzecz swojej córki J. A. , doprowadziła do znacznego uszczuplenia swojego majątku, co mogło w przyszłości utrudnić egzekucję przy skromnych dochodach pozwanej.

Stąd też zasadne było zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów procesu, na które składały się : ½ opłaty sądowej od pozwu, opłata sądowa od wniosku o udzielenie zabezpieczenia - 100 zł, opłata wieczystoksięgowa za wpis hipoteki 200 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w niniejszej sprawie w wysokości stawki minimalnej, które przy wartości przedmiotu sprawy jak w niniejszej sprawie ( powyżej 10 000 zł ) wynoszą 3 600 zł ( §2 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U . z 2015 r. poz.1800 z późn. zmianami) .

Sąd nie uwzględnił jednak żądania zasądzenia dodatkowo kosztów zastępstwa adwokackiego w postepowaniu zabezpieczającym w niniejszej sprawie, biorąc pod uwagę, że miało ono charakter incydentalny, czynności pełnomocnika obejmowały jedynie złożenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia i wniosku o wpis hipoteki i nie wymagałaby przeprowadzania czynności przez inny organ egzekucyjny. Przede wszystkim sąd wziął jednak pod uwagę, że pozwana ma prawie 90 lat, utrzymuje się z niskiej emerytury nieco powyżej 1000 zł , a łączne koszty procesu żądane przez powódkę stanowiłyby aż 60 % sumy dochodzonej pozwem i jej 6 miesięczne dochody a już uwzględniona suma kosztów to ponad 40 % . Z niespornych w tej sprawie okoliczności faktycznych jednoznacznie wynika, ze pozwaną nie było stać na wykupienie lokalu nawet przy bardzo wysokiej bonifikacie i w tym względzie była całkowicie uzależniona od wsparcia nie tylko w zakresie finansów ale i sprawowania opieki od innych osób, najpierw powódki , a ostatnio ewidentnie od pomocy swojej córki J. A. , występującej w tym procesie jako pełnomocnik pozwanej, o czym świadczy zbieżność dat : 3 kwietnia 2017 roku darowizna a 3 dni później zapłata należności głównej powódce.

Dlatego na podstawie cyt. wyżej przepisów w związku z art. 102 k. p. c sąd orzekł jak w punkcie III sentencji wyroku.

O zwrocie połowy opłaty sądowej od pozwu, wobec cofnięcia powództwa co do należności głównej przed rozprawą sąd orzekł na podstawie przepisu art. 79 pkt. § 1 pkt.3 a) ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku późn. zm. ( Tj .Dz. U z 2016 r. poz. 623).