Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Ireneusz Bieniek (spr.)

Sędziowie: SO Urszula Gubernat

SO Janusz Krok

Protokolant: prot. Grażyna Rokita

przy udziale Marii Zębali Prokuratora Prokuratury Rejonowej del. do Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2013 roku, sprawy

M. K. (1)

oskarżonego o przestępstwo z art. 223 § 1 kk, art. 224 § 2 kk, art. 226 § 1 kk, art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 57a § 1 kk; art. 226 § 1 kk w zw. z art. 57 a § 1 kk; art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk; art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

D. P.

oskarżonego o przestępstwo z art. 223 § 1 kk, art. 224 § 2 kk, art. 226 § 1 kk, art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 57a § 1 kk; art. 226 § 1 kk w zw. z art. 57 a § 1 kk; art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk; art. 224 § 2 kki art. 222 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 57a § 1 kk; art. 224 § 2 kk

S. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 223 § 1 kk, art. 224 § 2 kk, art. 226 § 1 kk, art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 57a § 1 kk; art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk; art. 224 § 2 kk i art. 222 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk; art. 226 § 1 kk w zw. z art. 57 a § 1 kk

Ł. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 223 § 1 kk, art. 224 § 2 kk, art. 226 § 1 kk, art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 57a § 1 kk; art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk; art. 226 § 1 kk w zw. z art. 57 a § 1 kk; art. 226 § 1 kk; art. 222 § 1 kk i art. 224 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora,

od wyroku Sądu Rejonowego w Wieliczce z dnia 7 marca 2013r. sygn. akt II K 1091/12

zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

1.  a podstawie art. 57 a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego M. K. (1) na rzecz pokrzywdzonych przestępstwem przypisanym w punkcie III, a to Ł. W., M. K. (2) i A. R. nawiązki w kwotach po 100 (sto) złotych;

2.  na podstawie art. 57 a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego D. P. na rzecz pokrzywdzonych przestępstwem przypisanym w punkcie VI, a to Ł. W., M. K. (2) i A. R. nawiązki w kwotach po 100 (sto) złotych; a nadto na rzecz M. K. (2) pokrzywdzonego przestępstwem przypisanym w punkcie VII nawiązkę w kwocie 100 (sto) złotych;

3.  na podstawie art. 57 a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego S. K. na rzecz pokrzywdzonych przestępstwem przypisanym w punkcie X, a to Ł. W., M. K. (2) i A. R. nawiązki w kwotach po 100 (sto) złotych;

4.  a podstawie art. 57 a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego Ł. K. na rzecz pokrzywdzonych przestępstwem przypisanym w punkcie XI, a to Ł. W., M. K. (2) i A. R. nawiązki w kwotach po 100 (sto) złotych; w pozostałym zakresie przedmiotowy wyrok utrzymuje w mocy, zwalnia wszystkich oskarżonych od zwrotu należnych Skarbowi Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. K. (Kancelaria Adwokacka w K.) oraz adwokata M. M. (Kancelaria Adwokacka w K.) kwoty po 619,92 (sześćset dziewiętnaście i 92/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonym Ł. K. i S. K. z urzędu w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji.

SSO Urszula Gubernat SSO Ireneusz Bieniek SSO Janusz Krok

Sygn. IV Ka 465/13

UZASADNIENIE

M. K. (1), D. P., S. K., Ł. K. zostali oskarżeni o to, że:

I. w dniu 24 maja 2012 r. w W. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, grozili funkcjonariuszowi z Komendy Powiatowej Policji w W. M. S. pozbawieniem życia jego i członków jego rodziny, spaleniem mieszkania i samochodu, uszkodzeniem drzwi oraz spowodowaniem uszkodzenia ciała w celu zmuszenia go do zaniechania prawnej czynności służbowej, tj. przeprowadzenia interwencji w miejscu zdarzenia, a także dopuścili się czynnej napaści na wyżej wymienionego podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, a polegającej na biciu go rękami po twarzy i innych częściach ciała, pluciu, szarpaniu i popychaniu, przy czym D. P. uderzył opisanego w lewe ramię niebezpiecznym narzędziem w postaci maczety, a w wyniku czego doznał on uszkodzenia ciała, a to: stłuczenia twarzy ze złamaniem kości twarzoczaszki, w szczególności okolicy oczodołu lewego oraz rany ciętej lewego ramienia, a obrażenia powyższe pociągnęły za sobą naruszenie czynności narządów ciała na okres dłuższy niż 7 dni trwający, a nadto używali w stosunku do wskazanego słów powszechnie uznawanych za obelżywe, podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, przy czym występku tego dopuścili się umyślnie w miejscu publicznym, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego,

tj. o przestępstwo z art. 223 § 1 k.k., art. 224 § 2 k.k., art. 226 § 1 k.k.,

art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.;

a nadto D. P., Ł. K. i S. K. o to, że:

II. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I., działając wspólnie i w porozumieniu, poprzez szarpanie klamek, uderzanie rękami i kopanie, dokonali uszkodzenia radiowozu oznakowanego marki K. o nr rej. (...) w postaci: zarysowania lakieru i odblasku o długości około 11 cm i szerokości około 5 cm na drzwiach przednich od strony pasażera, trzech odprysków lakieru na drzwiach tylnych od strony pasażera, licznych zarysowań lakieru na tylnym nadkolu od strony pasażera, odprysku lakieru o średnicy około 1 cm na tylnych drzwiach od strony kierowcy, w wyniku czego powstały straty w wysokości 906,60 zł na szkodę Komendy Powiatowej Policji w W., przy czym występku tego dopuścili się umyślnie w miejscu publicznym, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego,

tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.;

a nadto M. K. (1) o to, że:

III. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I. znieważał słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe funkcjonariuszy z Komendy Powiatowej Policji w W. - Ł. W., M. K. (2) i A. R. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, przy czym występku tego dopuścił się umyślnie w miejscu publicznym, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego,

tj. o przestępstwo z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.;

IV. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I., działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi osobami, odnośnie których materiały zostały wyłączone do odrębnego postępowania, poprzez uderzanie rękami i nieustalonym przedmiotem, dokonał uszkodzenia samochodu marki „D.” nr rej. (...) w postaci głębokiego wgniecenia blachy karoserii w tylnym narożniku i zarysowań lakieru o długości około 35 cm, w wyniku czego powstały straty w wysokości 500 zł na szkodę K. B., przy czym występku tego dopuścił się umyślnie w miejscu publicznym, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego,

tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.;

V. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I. groził w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru M. S. pozbawieniem życia jego i członków jego rodziny, spowodowaniem uszkodzenia ciała oraz zniszczeniem mienia, które to groźby ze względu na okoliczności i sposób ich wypowiadania wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będą spełnione,

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

a nadto D. P. o to, że:

VI. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I. znieważał słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe funkcjonariuszy z Komendy Powiatowej Policji w W. - Ł. W., M. K. (2) i A. R. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, przy czym występku tego dopuścił się umyślnie w miejscu publicznym, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego,

tj. o przestępstwo z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.;

VII. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I. stosował przemoc wobec funkcjonariusza z Komendy Powiatowej Policji w W. M. K. (2), a polegającą na popychaniu, w celu zmuszenia go do zaniechania prawnej czynności służbowej tj. przeprowadzenia interwencji, a tym samym naruszając jego nietykalność cielesną podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, przy czym występku tego dopuścił się umyślnie w miejscu publicznym, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego,

tj. o przestępstwo z art. 224 § 2 k.k. i art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 11

§ 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.;

VIII. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I. groził funkcjonariuszowi z Komendy Powiatowej Policji w W.: S. M. i R. R. zniszczeniem radiowozu w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnej czynności służbowej, tj. przewiezienia go do (...) KMP w K.,

tj. o przestępstwo z art. 224 § 2 k.k.;

a nadto S. K. o to, że:

IX. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I. stosował przemoc wobec funkcjonariuszy z Komendy Powiatowej Policji w W. - D. S. (1) i D. S. (2), a polegającą na szarpaniu ich i wyrywaniu się oraz groził im, że oskarży ich o jego pobicie, mając świadomość, że taka sytuacja nie miała miejsca, w celu zmuszenia wyżej wymienionych do zaniechania prawnej czynności służbowej tj. jego zatrzymania i przewiezienia do Komendy Powiatowej Policji w W., a tym samym naruszając ich nietykalność cielesną podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych,

tj. o przestępstwo z art. 224 § 2 k.k. i art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 11

§ 2 k.k.;

X. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I. znieważał słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe funkcjonariuszy z Komendy Powiatowej Policji w W. - Ł. W., M. K. (2) i A. R. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, przy czym występku tego dopuścił się umyślnie w miejscu publicznym, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego,

tj. o przestępstwo z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.;

a nadto Ł. K. o to. że:

XI. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I. znieważał słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe funkcjonariuszy z Komendy Powiatowej Policji w W. - Ł. W., M. K. (2) i A. R. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, przy czym występku tego dopuścił się umyślnie w miejscu publicznym, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego,

tj. o przestępstwo z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.;

XII. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I. znieważał słowami powszechnie uznanymi za obelżywe funkcjonariuszy z Komendy Powiatowej Policji w W. - Ł. W. i M. K. (2) podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych,

tj. o przestępstwo z art. 226 § 1 k.k.;

XIII. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I. na trasie W. - K. woj. (...) znieważał słowami powszechnie uznanymi za obelżywe funkcjonariuszy z Komendy Powiatowej Policji w W. - D. S. (2) i M. K. (2) podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych,

tj. o przestępstwo z art. 226 § 1 k.k.;

XIV. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I. stosował przemoc wobec funkcjonariuszy z Komendy Powiatowej Policji w W. Ł. W. i M. K. (2), polegającą na odpychaniu ich i wyrywaniu się oraz groził im pozbawieniem życia w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnych czynności służbowych, w tym zatrzymania, a następnie do przewiezienia go do (...) KMP w K., a także naruszył nietykalność cielesną wyżej wymienionych poprzez plucie, kopanie i szarpanie podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych,

tj. o przestępstwo z art. 222 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 §

2 k.k.;

XV. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie I. na trasie W. - K. woj. (...) stosował przemoc wobec funkcjonariuszy z Komendy Powiatowej Policji w W. - D. S. (2) i M. K. (2), a polegającą na wyrywaniu się i odpychaniu ich oraz groził im pozbawieniem życia lub spowodowaniem uszkodzenia ciała w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnych czynności służbowych, w tym przewiezienia do (...) KMP w K., a także naruszył nietykalność cielesną wyżej wymienionych poprzez plucie, kopanie i szarpanie podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych,

tj. o przestępstwo z art. 222 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 §

2 k.k.;

Sąd Rejonowy w Wieliczce wyrokiem z dnia 07 marca 2013roku sygn. II K 1091/12 orzekł w tym przedmiocie następująco:

I.  oskarżonych M. K. (1), D. P., S. K. i Ł. K. uznaje za winnych popełnienia czynu zarzucanego im w punkcie I. aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 223 § 1 k.k., art. 224 § 2 k.k., art. 226 § 1 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. i za to na mocy art. 223 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. oraz w zw. z art. 57a § 1 k.k. wymierza każdemu z oskarżonych karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonych D. P., S. K. i Ł. K. uznaje za winnych popełnienia czynu zarzucanego im w punkcie II. aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. i za to na mocy art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. wymierza każdemu z oskarżonych karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie III. aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. i za to na mocy art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie IV. aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. i za to na mocy art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

V.  oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie V. aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na mocy art. 190 § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VI.  oskarżonego D. P. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie VI. aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. i za to na mocy art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. oraz w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. wymierza mu karę 540 (pięćset czterdziestu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

VII.  oskarżonego D. P. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie VII. aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 224 § 2 k.k. i art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. i za to na mocy art. 224 § 1 w zw. z § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. oraz w zw. z art. 57a § 1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

VIII.  oskarżonego D. P. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie VIII. aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 224 § 2 k.k. i za to na mocy art. 224 § 1 w zw. z § 2 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

IX.  oskarżonego S. K. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie IX. aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 224 § 2 k.k. i art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na mocy art. 224 § 1 w zw. z § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

X.  oskarżonego S. K. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie X. aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. i za to na mocy art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

XI.  oskarżonego Ł. K. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie XI. aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. i za to na mocy art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

XII.  oskarżonego Ł. K. uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach XII. i XIII. aktu oskarżenia stanowiących każdorazowo występki z art. 226 § 1 k.k. i za to na mocy art. 226 § 1 k.k. wymierza mu kary po 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności;

XIII.  oskarżonego Ł. K. uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach XIV. i XV. aktu oskarżenia stanowiących każdorazowo występki z art. 222 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na mocy art. 224 § 1 w zw. z § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu kary po 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności;

XIV.  na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k., biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone w punktach I., II. i XI.-XIII. wyroku za zbiegające się przestępstwa, orzeka wobec oskarżonego Ł. K. karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

XV.  na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k., biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone w punktach I. i III.-V. wyroku za zbiegające się przestępstwa, orzeka wobec oskarżonego M. K. (1) karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

XVI.  na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k., biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone w punktach I., II., VII. i VIII. wyroku za zbiegające się przestępstwa, orzeka wobec oskarżonego D. P. karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

XVII.  na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k., biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone w punktach I., II., IX. i X. wyroku za zbiegające się przestępstwa, orzeka wobec oskarżonego S. K. karę łączną 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

XVIII.  na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. i art. 73 § 1 k.k. wykonanie orzeczonych w punktach XV., XVI. i XVII. wyroku kar łącznych pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonym D. P. i S. K. na okres 5 (pięciu) lat próby, a oskarżonemu M. K. (1) na okres 4 (czterech) lat próby i oddaje oskarżonych w tym okresie pod dozór kuratora sądowego;

XIX.  na mocy art. 71 § 1 k.k. w zw. z art. 89 § 2 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. wymierza oskarżonym M. K. (1) i S. K. grzywny w wysokości po 270 (dwieście siedemdziesiąt) stawek dziennych, przyjmując, iż jedna stawka dzienna równa jest kwocie 20 (dwudziestu) złotych;

XX.  na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego Ł. K. obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w części poprzez zapłatę kwoty 302,20 (trzysta dwa 20/100) złote na rzecz pokrzywdzonego Komendy Powiatowej Policji w W.;

XXI.  na mocy art. 72 § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonych S. K. i D. P. do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w części poprzez zapłatę kwot po 302,20 (trzysta dwa 20/100) złote na rzecz pokrzywdzonego Komendy Powiatowej Policji w W. w terminie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się niniejszego wyroku;

XXII.  na mocy art. 72 § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego M. K. (1) do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w całości poprzez zapłatę kwoty 500 (pięćset) złotych na rzecz pokrzywdzonego K. B. w terminie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się niniejszego wyroku;

XXIII.  na mocy art. 72 § 1 pkt 7a k.k. zakazuje oskarżonym S. K., D. P. i M. K. (1) w okresie próby celowego zbliżania się do pokrzywdzonego M. S., członków jego najbliższej rodziny oraz jego miejsca zamieszkania na odległość mniejszą niż 20 metrów oraz zakazuje im jakiegokolwiek kontaktowania się z pokrzywdzonym i członkami jego najbliższej rodziny;

XXIV.  na mocy art. 41a § 1 i 4 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego Ł. K. zakaz celowego zbliżania się do pokrzywdzonego M. S., członków jego najbliższej rodziny oraz jego miejsca zamieszkania na odległość mniejszą niż 20 metrów oraz zakazuje mu jakiegokolwiek kontaktowania się z pokrzywdzonym i członkami jego najbliższej rodziny przez okres 5 (pięciu) lat;

XXV.  na mocy art. 57a § 2 k.k. orzeka od oskarżonych M. K. (1), D. P., S. K. i Ł. K. nawiązki na rzecz pokrzywdzonego M. S. w kwotach po 1000 (tysiąc) złotych;

XXVI.  na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego Ł. K. w punkcie XIV. niniejszego wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu czas rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie, tj. okres tymczasowego aresztowania od dnia 24 maja 2012 r. do dnia 28 lutego 2013 roku;

XXVII.  na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonych wobec oskarżonych M. K. (1) i S. K. w punkcie XIX. niniejszego wyroku grzywien zalicza oskarżonym czas rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie, tj. okres tymczasowego aresztowania od dnia 24 maja 2012 r. do dnia 28 lutego 2013 roku, uznając, iż grzywna została wykonana w całości;

XXVIII.  na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego D. P. w punkcie VI. niniejszego wyroku grzywny zalicza oskarżonemu czas rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie, tj. okres tymczasowego aresztowania od dnia 24 maja 2012 r. do dnia 10 grudnia 2012 roku i od dnia 17 grudnia 2012 roku do dnia 28 lutego 2013 roku, uznając, iż grzywna została wykonana w całości;

XXIX.  na mocy art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o Adwokaturze w zw. z § 14 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 3, § 19 i § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokatów J. K. oraz M. M. kwoty po 720 (siedemset dwadzieścia) złotych powiększone o stawkę należnego podatku VAT tytułem kosztów nieopłaconej obrony udzielonej odpowiednio oskarżonym S. K. i Ł. K. z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i przed Sądem;

XXX.  na zasadzie art. 627 k.p.k. zasądza na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty:

- od oskarżonego Ł. K. kwotę 300 (trzysta) złotych,

- od oskarżonych M. K. (1), D. P., S. K. kwoty po 840 (osiemset czterdzieści) złotych,

oraz tytułem pozostałych kosztów sądowych:

- od oskarżonego M. K. (1) kwotę 2270,68 (dwa tysiące dwieście siedemdziesiąt 68/100) złotych,

- od oskarżonego D. P. kwotę 2446,68 (dwa tysiące czterysta czterdzieści sześć 68/100) złotych,

- od oskarżonego S. K. kwotę 3318,80 (trzy tysiące trzysta osiemnaście 80/100) złotych,

- od oskarżonego Ł. K. kwotę 3340,65 (trzy tysiące trzysta czterdzieści 65/100) złotych.

Wyrok ten na niekorzyść oskarżonych M. K. (1), D. P., S. K. i Ł. K. w części orzeczenia o karze zaskarżył prokurator zarzucając:

obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 57a§2 kk poprzez nie orzeczenie od oskarżonych M. K. (1), D. P., S. K. i Ł. K. skazanych za przestępstwa o charakterze chuligańskim, a opisanych w punktach III, VI, VII, X i XI wyroku środków karnych w postaci nawiązek na rzecz pokrzywdzonych Ł. W., M. K. (2) i A. R., podczas gdy orzeczenie przez Sąd tych nawiązek było obligatoryjne.

W oparciu o powyższy zarzut apelujący wniósł o:

-zmianę zaskarżonego wyroku poprzez: orzeczenie od oskarżonego M. K. (1) za przypisane mu przestępstwo z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk, a opisane w pkt. III wyroku- nawiązek w kwotach po 100 zł na rzecz pokrzywdzonych Ł. W.", M. K. (2) i A. R.; orzeczenie od oskarżonego D. P. za przypisane mu przestępstwa z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk,

a opisane w pkt VI wyroku- nawiązek w kwotach po 100 zł. na rzecz pokrzywdzonych Ł. W., M. K. (2) i A. R. oraz orzeczenia od niego za przypisane mu przestępstwo z art. 224 § 2 kk i art. 222 § 1 kk w zw. z art. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 57a § 1 kk,

a opisane w pkt VII wyroku nawiązki w kwocie 100 zł na rzecz pokrzywdzonego M. K. (2), orzeczenie od oskarżonego S. K. za przypisane mu przestępstwo z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk. , a opisane w pkt. X wyroku- nawiązek w kwotach po 100 zł. na rzecz pokrzywdzonych Ł. W., M. K. (2) i A. R.,

a także orzeczenie od oskarżonego Ł. K. za przypisane mu przestępstwo z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk, a opisane w pkt. XI wyroku nawiązek w kwotach po 100 zł. na rzecz pokrzywdzonych Ł. W., M. K. (2) i A. R., po uprzednim uzyskaniu w toku postępowania odwoławczego zgody wyżej wymienionych oskarżonych z uwagi na okoliczność wydania przedmiotowego wyroku

w trybie art. 387 kpk,

- a w przypadku nie uzyskania zgody wskazanych o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora okazała się zasadna. Sąd nie orzekając nawiązek na rzecz pokrzywdzonych przestępstwami o charakterze chuligańskim dopuścił się obrazy przepisu prawa materialnego, a to art. 57a§ 2 kk, który jest przepisem obligatoryjnym. Wyrok Sądu I instancji

zapadł w trybie art. 387 kpk, jednakże zawarte porozumienie, obrażało przepis art. 57a § 2 kk. Na etapie postępowania odwoławczego oskarżeni zmodyfikowali jednak swoje wnioski złożone w trybie art. 387 kpk,

w sposób umożliwiający zastosowanie przepisu art. 57a § 2 kk, a więc orzeczenia na rzecz pokrzywdzonych przestępstwami o charakterze chuligańskim obligatoryjnych nawiązek.

W związku z powyższym Sąd Odwoławczy nie uchylał zaskarżonego wyroku z następczym przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania, lecz zmienił go orzekając jak w części dyspozytywnej zaś oskarżonych na zasadach słuszności zwolnił od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze ( art. 624 § 1 kpk ).

SSO Urszula Gubernat SSO Ireneusz Bieniek SSO Janusz Krok