Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Lucyna Szafrańska

Protokolant: Wiesława Rudzka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2017 roku w B.,

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W. ,

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powódki A. K. kwotę 2132,00 zł (dwa tysiące sto trzydzieści dwa złote ) wraz z odsetkami ustawowymi :

- od kwoty 1755,00 zł ( tysiąc siedemset pięćdziesiąt pięć złotych ) od dnia 7 listopada 2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 377,00 zł ( trzysta siedemdziesiąt siedem złotych) od dnia 22 września 2016 roku do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powódki A. K. kwotę 167,05 zł (sto sześćdziesiąt siedem złotych pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 547/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 31-10-2016 r. A. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z/s w W. kwot:

-

3000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną przez powódkę krzywdę będącą następstwem uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia powstałych w wyniku zdarzenia, które miało miejsce 24 września 2014 roku wraz ustawowymi odsetkami od dnia 7 listopada 2014 roku do dnia zapłaty;

-

377,00 zł tytułem odszkodowania tj. kosztów badań lekarskich wraz z ustawowymi odsetkami do dnia 7 listopada 201 roku do dnia zapłaty;

-

1.411,00 zł tytułem zwrotu wartości roweru, który uległ zniszczeniu w wyniku wypadku wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 7 listopada 2014 roku do dnia zapłaty

oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych

wskazując, że powódka doznała szkody w wypadku komunikacyjnym, którego sprawca kierował pojazdem objętym ubezpieczeniem OC na podstawie umowy zawartej z pozwanym.

Pełnomocnik pozwanego nie uznał żądania pozwu wnosząc o jego oddalenie
i zwrot kosztów procesu podnosząc, że wypłacone już powódce zadośćuczynienie
w kwocie 1 000 zł jest wystarczające, ponadto pozwany wypłacił zryczałtowaną kwotę 100 zł za uszkodzenie roweru, a powódka nie udowodniła wysokości szkody i żąda kwoty odpowiadającej cenie nowego roweru, który jednak w chwili wypadku był już kilkuletni. Pozwany podniósł także, że żądanie zwrotu kosztów prywatnego leczenia jest niezasadne, bowiem powódka mogła skorzystać z leczenia w ramach NFZ.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 24 września 2014 roku w B., kierujący samochodem marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...), K. K. (1), naruszył zasady bezpieczeństwa w ruch drogowym poprzez nie ustąpienie pierwszeństwa i tym samym doprowadził do zderzenia z jadącą rowerem A. K.. Na miejsce zdarzenia wezwana została Policja która ustaliła, że sprawcą wypadku był K. K. (1). Sprawca zdarzenia został ukarany mandatem karnym.

(dowód: notatka urzędowa z kolizji drogowej z dn. 29.09.2014 r. k. 39, pismo z KPP w B. z dnia 29.09.2014 r. k. 38)

Powódka została przewieziona do szpitala, gdzie pozostawała dwa dni. Następnie leczyła się w przychodni ortopedycznej.

(dowód: zeznania powódki k. 89 w zw. z k. 62, zeznania świadka K. K. (2) k. 64, opinia biegłego ortopedy k. 72)

Samochód marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...), który prowadził K. K. (1), w dniu zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową wynikającą z zawartej z (...) S.A. umowy ubezpieczenia obowiązkowego OC pojazdów mechanicznych potwierdzonej polisą numer (...).

(okoliczność niesporna)

Powódka w związku z doznanymi w wypadku obrażeniami poniosła koszty leczenia w kwocie 377 zł: w dniu 21-11-2014 r. 77 zł i 26-11-2014 r. 300 zł.

(dowód: rachunek k. 23a, rachunek k. 24, zeznania powódki k. 89 w zw. z k. 62)

Rower powódki był kupiony 16-08-2010 r. i kosztował 1511 zł. Wydatki na naprawę roweru po wypadku wyniosły 355 zł.

(dowód: kupon gwarancyjny i paragon k. 25-26, faktura k. 85)

Powódka zgłosiła pozwanemu szkodę w dniu 7 października 2014 roku
i wniosła o jej likwidację poprzez zapłatę zadośćuczynienia i odszkodowania. Decyzją z dnia 24 października 2014 roku ubezpieczyciel przyznał na rzecz powódki kwotę 1000,00 zł zadośćuczynienia oraz kwotę 100 zł tytułem odszkodowania za uszkodzenie roweru (koszty naprawy).

(dowód: pismo (...) z 08-10-2014 r. k. 35, decyzja z 24-10-2014 r. k. 34, zeznania świadka K. K. (2) k. 63)

W dniu 12 września 2016 roku zostało do pozwanej przesłane przedsądowe wezwanie do zapłaty, obejmujące zadośćuczynienie, odszkodowanie za uszkodzenie roweru oraz po raz pierwszy w postępowaniu likwidacyjnym odszkodowanie za koszty leczenia. Pozwany pismem z dnia 22 września 2016 roku odmówił przyznania wyższych niż już wypłacone świadczeń.

(pismo (...) z 22-09-2016 k. 28, przesądowe wezwanie do zapłaty k. 29)

W wyniku przedmiotowego wypadku powódka doznała:

•

stłuczenia klatki piersiowej

•

stłuczenia kręgosłupa piersiowo – lędźwiowego,

•

stłuczenia nadgarstka i ręki lewej,

•

stłuczenia biodra prawego.

Skutkiem przebytego wypadku były dolegliwości bólowe z czasowym ograniczeniem funkcji biodra prawego, nadgarstka lewego oraz kręgosłupa przez okres 4-6 tygodni.

Leczenie zachowawcze {głównie odciążanie} zakończono 26.11.2014 r. (...) nie stosowano.

Dolegliwości bólowe z ograniczeniem funkcji po tego typu stłuczeniach utrzymują się do 4-6 tygodni.

Skutki doznanych w wypadku urazów {stłuczeń}, które mogły skutkować dysfunkcją przez okres 4-6 tygodni są wynikiem wypadku z dnia 24.09.2014 r.

Biorąc pod uwagę rodzaj doznanych urazów, brak zmian pourazowych
w wykonywanych badaniach obrazowych {rtg}, zastosowane leczenie i jego trwanie oraz brak odchyleń w przeprowadzonym badaniu klinicznym nie ma podstaw do orzeczenia długotrwałego lub stałego uszczerbku na zdrowiu.

Obecnie nie stwierdza się wpływu na czynność statyczno - dynamiczną narządu ruchu skutków wypadku z dnia 24.09.2014 r.

Obecne dolegliwości kręgosłupa są konsekwencją istniejącego bocznego skrzywienia kręgosłupa.

(dowód: opinia biegłego ortopedy k. 73-74)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

Okoliczności mające znaczenie dla rozstrzygnięcia Sąd ustalił na podstawie zeznań powódki i świadka, opinii biegłego, korespondencji dotyczącej zgłoszenia szkody i przyznania świadczeń, notatki Policji oraz rachunków za leczenie i naprawę roweru. Przy tym fakt wypadku, w którym ucierpiała powódka, sprawstwo i wina osoby kierującej pojazdem ubezpieczonym w zakresie OC u pozwanego, wysokość już otrzymanego od pozwanego zadośćuczynienia i odszkodowania były niesporne. Niesporna była także odpowiedzialność pozwanego co do zasady. Odniesione w wypadku urazy i doznane cierpienia wynikają z opinii biegłego.

Podstawą żądania powoda jest przepis art. 444 § 1 i 455 § 1 kc oraz art. 363 § 1 kc.

Zgodnie z art. 444 § 1 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Art. 445 § 1 stanowi, że w wypadkach przewidzianych w art. 444 sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Uszkodzenie ciała w rozumieniu art. 444 § 1 kc polega na naruszeniu integralności fizycznej człowieka (np. rany, złamania). Naruszenie to może dotyczyć nie tylko samej powłoki cielesnej, ale również tkanek oraz narządów wewnętrznych (uszkodzenie organów wewnętrznych). Rozstrój zdrowia natomiast wyraża się
w zakłóceniu funkcjonowania poszczególnych organów bez ich widocznego uszkodzenia (np. zatrucie, nerwica, choroba psychiczna). Możliwe jest jednoczesne zaistnienie uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia.

Przepisy kodeksu cywilnego nie zawierają żadnych kryteriów, jakie należy uwzględniać przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego. Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności konkretnej sprawy mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych
i psychicznych, prognozę na przyszłość, wiek poszkodowanego.

Zadośćuczynienie określone w art. 445 § 1 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego wysokość ta nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc winna być utrzymana w rozsądnych granicach
(p. wyrok SN z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79/78). Winna to być zatem kwota „odpowiednia”. Dla oceny, czy określona suma jest „odpowiednim” w rozumieniu art. 445 § 1 kc zadośćuczynieniem za doznaną krzywdę, decydujące znaczenie ma charakter i rozmiar krzywdy doznanej przez poszkodowanego. Nie bez znaczenia jest tak ze szeroko rozumiana sytuacja życiowa, w jakiej znajduje się poszkodowany. Na ocenę tę nie ma natomiast wpływu sytuacja – w szczególności majątkowa – sprawcy szkody (p. wyrok SN z dnia 7 października 1998 r., I CKN 419/98).

Powódka nie doznała uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U.2013.954 j.t.). Nie należy jednak zapominać, iż procentowy rozmiar uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia jest tylko jednym (posiłkowym) z kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia i nie determinuje tej kwoty bez uwzględnienia wszystkich innych okoliczności sprawy. Sąd obowiązany jest uwzględnić także rodzaj, natężenie i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych powoda.

Powódka w wyniku wypadku doznała urazów fizycznych oraz stresu spowodowanego samym wypadkiem i koniecznością poddania się leczeniu, w tym szpitalnemu, odczuwała dolegliwości bólowe oraz z powodu urazów i dolegliwości bólowych doznawała ograniczeń w wykonywaniu niektórych codziennych czynności (dokładny zakres ograniczeń nie jest znany, ale samo ich zaistnienie w wyniku urazów i bólu jest ewidentne i nie wymaga dowodu jako okoliczność powszechnie znana).

Cierpienie powódki z powodu urazów było umiarkowane. Wypadek nie spowodował trwałych skutków dla zdrowia. Bezsprzecznie jednak powódka doznała bólu oraz stresu związanego z udziałem w wypadku oraz dyskomfortu spowodowanego obniżoną sprawnością w okresie po wypadku. Skutkiem przebytego wypadku były dolegliwości bólowe z czasowym ograniczeniem funkcji biodra prawego, nadgarstka lewego oraz kręgosłupa przez okres 4-6 tygodni. Obecnie nie stwierdza się wpływu na czynność statyczno - dynamiczną narządu ruchu skutków wypadku z dnia 24.09.2014 r. Obecne dolegliwości kręgosłupa są konsekwencją istniejącego bocznego skrzywienia kręgosłupa.

Biorąc pod uwagę wszystkie przytoczone okoliczności Sąd uznał, iż odpowiednią kwotą zadośćuczynienia powinna być łącznie kwota 2500 zł. Powódka otrzymała od pozwanego 1 000 zł tytułem zadośćuczynienia, zatem do zasądzenia pozostało 1500 zł. W pozostałym zakresie powództwo o zadośćuczynienie zostało oddalone jako zbyt wygórowane w okolicznościach sprawy.

Poniesienie przez powódkę wydatków na leczenie w kwotach wynikających
z załączonych rachunków nie budzi wątpliwości, dlatego należało uwzględnić żądanie zasądzenia zwrotu tych kosztów mając na uwadze także znany Sądowi z urzędu fakt długiego oczekiwania na specjalistyczne wizyty lekarskie finansowane przez NFZ oraz potrzebę szybkiego zastosowania leczenia w okresie bezpośrednio następującym po wypadku dla złagodzenia bólu i lepszych efektów leczenia. Wydatki na leczenie są normalnym następstwem urazów doznanych w wypadku. Omawiane wydatki są kosztami, których powód nie poniósłby, gdyby mu nie wyrządzono szkody. Nie można przy tym odmówić poszkodowanemu skorzystania z leczenia odpłatnego. Intencją ustawodawcy, wyrażoną w przepisie art. 444 § 1 k.c., było objęcie granicami odszkodowania dochodzonego przez osobę, która doznała szkody w wyniku uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, wszelkich kosztów pozostających w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą, a więc tych, które zostały poniesione w sposób niezbędny i celowy na działania zmierzające do poprawy stanu zdrowia. Przepis art. 444 § 1 k.c. nie nakłada na poszkodowanego obowiązku wykazywania, iż nie mógł skorzystać z państwowej służby zdrowia.

Szkodą będąca bezsprzecznie następstwem wypadku było także uszkodzenie roweru. Wydatki na naprawę wyniosły 355 zł i podlegają kompensacie zgodnie z art. 361 § 1 kc. Z tego tytułu powódka otrzymała już od pozwanego kwotę 100 zł.

W związku z powyższym zasądzono kwoty 377 zł i 255 zł tytułem kosztów leczenia i kosztów naprawy. Powództwo o odszkodowanie za uszkodzony rower
w pozostałym zakresie (opiewające łącznie na kwotę odpowiadającą cenie nowego roweru) podlegało zatem oddaleniu. Aby skutecznie dochodzić takiej kwoty powódka musiałaby udowodnić, że naprawienie roweru jest niemożliwe bądź koszty naprawy są zbliżone albo wyższe niż cena nowego roweru. Dla wykazania takiej okoliczności nie są jednak miarodajne zeznania świadka, ale opinia biegłego (art. 278 § 1 kpc),
o którego jednak powódka w tym zakresie nie wnosiła.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 kc w zw. z art. 817 kc, przy czym odsetki od kwoty odpowiadającej kosztom leczenia nie mogą być zasądzone od 07-11-2014 r. (jak żądano w pozwie) bowiem roszczenie o ich zwrot nie było pierwotnie zgłoszone 07-10-2014 r., a daty wystawienia rachunków sugerują poczynienie wydatków w listopadzie 2014 r. Z korespondencji dotyczącej likwidacji szkody wynika, że po raz pierwszy roszczenie o zwrot kwoty 377 zł tytułem wydatków na leczenie zgłoszono w piśmie z 12-09-2016 r., zatem odsetki od tej kwoty mogą być należne najwcześniej od dnia 22-09-2016 r., tj. zakomunikowania przez pozwanego o odmowie uwzględnienia tego roszczenia.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc stosunkowo rozdzielając koszty procesu. Powód wygrał proces w 45 %, powinien ponieść koszty procesu w 55 %. W pozostałej części obciążają one pozwanego. Kosztami po stronie powoda były: wpis 240 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1 200 zł – ustalone w oparciu o § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, opłata od pełnomocnictwa 17 zł, wydatki na opinie biegłego w kwocie 401,67 zł; łącznie koszty po stronie powoda: 1 858,65 zł. Po stronie pozwanego kosztami były wynagrodzenie pełnomocnika 1 200 zł, opłata od pełnomocnictwa 17 zł; łącznie koszty po stronie pozwanego: 1 217 zł. Razem koszty wyniosły 3 075,67 zł. Powoda obciąża 55 % tej kwoty, zatem 1 691,62 zł. Powód poniósł koszty w wysokości 1 858,67 zł, więc może żądać od pozwanego różnicy między ostatnimi kwotami (kosztami obciążającymi powoda a poniesionymi przez niego) tytułem zwrotu części kosztów – 167,05 zł.

Sz. K.