Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 października 2017r. Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego K. M. na rzecz powodów L. K. i A. K. kwotę 7.950 zł wraz z odsetkami, oddalił dalej idące powództwo oraz orzekł o kosztach procesu. W apelacji od powyższego wyroku pozwany zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik spawy: art. 233 § 1 w zw. z art. 229 kpc, art. 232 zdanie pierwsze w zw. z art. 233 § 1 kpc, art. 231 w zw. z art. 233 § 1 kpc, art. 100 zdanie pierwsze i art. 98 kpc, naruszenie przepisów prawa materialnego: § 6 w zw. z § 4 ust. 2 umowy łączącej strony, art. 385 ²² pkt 22 w zw. z art. 385 ¹ § 1 kc i z § 5 oraz § 4 umowy stron, art. 750 w zw. z art. 744 kc.

Wskazując na powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa oraz o zasądzenie solidarnie od powodów na jego rzecz kosztów procesu za obie instancje.

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację oparł się na ustaleniach faktycznych Sądu Rejonowego i zważył co następuje. Apelacja pozwanego nie ma żadnych uzasadnionych podstaw. Przede wszystkim nie mają zatem uzasadnienia wszystkie zarzuty apelacji dotyczące naruszenia prawa procesowego jaki i materialnego, a opierające się na bezpodstawnym stanowisku skarżącego, że powodowie nie wykonali świadczenia z umowy, a które, według pozwanego, miałoby polegać na znalezieniu klienta – kupującego. Z treści § 1 wiążącej strony umowy z 11 marca 2015r. wynikało bowiem, że zleceniobiorca zobowiązał się „do wykonania czynności pośrednictwa w sprzedaży… polegające na znalezieniu i wskazaniu odpowiedniego kontrahenta”. W § 2 umowy sprecyzowano obowiązki zleceniobiorcy, które miały polegać na reklamowaniu oferty zleceniodawcy w sposób wybrany przez zleceniobiorcę, a pozostałe jego obowiązki miały być wypełniane na życzenie zleceniodawcy. Jak wynika z prawidłowych i niezakwestionowanych skutecznie przez skarżącego ustaleń faktycznych i rozważań uzasadnienia Sądu Rejonowego (k. (...) odwr.), powodowie podjęli czynności, o których wyżej mowa, przy czym jak wynika z zebranych dowodów, a wbrew zarzutom apelującego, ich działania wcale nie ograniczyły się jedynie do zamieszczenia oferty sprzedaży na kilku portalach internetowych, jak i w związku z podjętymi czynnościami, ponosili oni również (wprawdzie niewysokie) koszty (m. in. k. (...) i (...)). Bez wątpienia zatem powodowie podjęli czynności, do których zobowiązali się w umowie a tym samym, mimo odmiennego stanowiska pozwanego i wbrew jego zarzutom naruszenia tak prawa procesowego jak i materialnego, spełnili świadczenie główne, do którego byli zobowiązani. Natomiast i cel umowy, i zamiar jej stron, jak wynika z istoty jej treści, nie dawały podstaw, wbrew odmiennemu zapatrywaniu skarżącego, do przyjęcia, że wykonanie świadczenia powodów miałoby polegać na znalezieniu nabywcy, czemu już przeczy przytoczona wyżej treść kontraktu stron, który polegał nie na znalezieniu kontrahenta, a jedynie na podjęciu czynności, które miały polegać na owym znalezieniu i wskazaniu kupującego, a czego skarżący zdaje się nie odróżniać. Na taką też wolę stron wskazuje także rodzaj zawartej umowy, z której istoty wynika, że bez wątpienia jest ona umową nie rezultatu, a starannego działania, ale też i jej dalsze postanowienia. W § 4 ust. 2 umowy strony przewidziały bowiem wynagrodzenie dla zleceniobiorcy także w przypadku zawarcia przez zleceniodawcę umowy sprzedaży z klientem nie wskazanym przez zleceniobiorcę, co dodatkowo potwierdza brak podstaw do przyjęcia, że spełnienie świadczenia z umowy miałoby polegać na znalezieniu i wskazanie przez powodów potencjalnego nabywcy. Omawiając zaś to postanowienie umowne w powiązaniu z § 6 umowy wskazać należy, że brak jest również podstaw do uwzględnienia zarzutów skarżącego co do wadliwej wykładni przez Sąd Rejonowy tychże obydwu postanowień umowy. Przede wszystkim zauważyć należy, czego skarżący nie kwestionuje, że zawarcie między stronami umowy było wynikiem ich negocjacji i indywidulanych uzgodnień, a ostateczna treść powołanego § 4 umowy została wręcz zaproponowana przez pozwanego (k.(...) odwr.) i zaakceptowana przez powodów. W ustępie 2 tegoż § 4 przewidziano zaś, o czym już wyżej mowa, wynagrodzenie dla zleceniobiorcy tak w przypadku zawarcia przez zleceniodawcę umowy sprzedaży z klientem nie wskazanym przez zleceniobiorcę jak i z klientem przez niego wskazanym, a nie pozostaje z nim w sprzeczności § 6, który odnosi się do sytuacji innej i szczególnej wobec przewidzianych w § 4 ust. 2, a mianowicie przypadku zawarcia umowy przez zleceniodawcę z kontrahentem wskazanym przez zleceniobiorcę, ale z pominięciem tego ostatniego, a ponadto paragraf ten reguluje skutki takiej sytuacji również w przypadku wypowiedzenia umowy przez zleceniodawcę. Dlatego też nie było podstaw do przyjęcia, jak chciałby skarżący, że powodowie mogli żądać zapłaty wynagrodzenia, w przypadku zawarcia umowy z pominięciem zleceniobiorcy, tylko w powyższej sytuacji przewidzianej w § 6. Taka wykładnia celu umowy i zamiaru jej stron byłaby wynikiem ograniczenia uwzględnienia tylko wybranych jej postanowień (dogodnych w zaistniałej sytuacji tylko dla pozwanego) z pominięciem pozostałych, co nie ma żadnego uzasadnienia.

Mając na względzie powyższe rozważania bez znaczenia jest także zarzut skarżącego, dotyczący bezzasadnego przyjęcia przez Sąd Rejonowy, że w wyniku jedynego zapytania telefonicznego o lokal w biurze powodów, rozmówcami mieliby być późniejsi nabywcy nieruchomości od pozwanego, a dodatkowo zarzut ten jest bezprzedmiotowy, gdyż z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wcale nie wynika, dokonanie takiego ustalenia i wskazywanego przyjęcia przez Sąd pierwszej instancji. Zupełnie dodatkowo i jedynie na marginesie wskazać należy, że całkowicie uchodzą uwagi skarżącego (opisane w rozważaniach Sądu Rejonowego – k. (...) odwr. - (...)) jego nielojalne wobec kontrahentów zachowania (mogące być ocenione tylko pejoratywnie) tak w toku realizacji umowy, jak i, przede wszystkim, podanie powodom nieprawdziwej przyczyny jej rozwiązania (k. (...) odwr.), dla którego trudno jest znaleźć inne wyjaśnienie jak tylko chęć uniknięcia zapłaty należnej drugiej stronie umowy prowizji.

Ze wskazanych zatem przyczyn podniesione przez pozwanego w apelacji zarzuty naruszenia prawa procesowego jak i materialnego, nie miały żadnego uzasadnienia, a tym samym apelacja ta nie mogła podlegać uwzględnieniu. Z powyższych zatem względów Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 kpc, oddalił apelację, a w myśl art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 i art. 391 § 1 kpc, orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego.