Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Patrycja Abel - Mordasewicz

Protokolant: st. sekr. sądowy Marzena Białocerkowiec

przy udziale oskarżyciela publicznego: nie stawił się

po rozpoznaniu w dniu 18/01/2018 r. sprawy

M. D. córki K. i J. z domu K.,

ur. (...) w M.,

obwinionej o to, że:

(...) sp. z o.o. będąc płatnikiem składek prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie: produkcja pozostałych wyrobów z tworzyw sztucznych, z siedzibą i adresem do doręczeń (...)-(...) M., (...), do czasu wystąpienia z wnioskiem o ukaranie tj. do dnia 24 października 2017 roku nie dopełniła obowiązku opłacania składek na:

- ubezpieczenie społeczne za okres: 12.2016 – 05.2017 przez co popełniła wykroczenie z art. 98 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. 2017, poz. 1778);

- powszechne ubezpieczenie zdrowotne za okres: 11.2016 – 05.2017 przez co popełniła wykroczenie z art. 98 ust. 3 cytowanej ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych;

Zgodnie z w/w art. ustawy wysokość grzywny może wynosić do 5.000 złotych,

- Fundusz Pracy za okres 11.2016 – 05.2017 - art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. 2017 poz. 1065).

Zgodnie z w/w art. ustawy wysokość grzywny nie może być niższa niż 3.000 złotych

Nie opłacanie składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy nastąpiło w okresie dłuższym niż jeden miesiąc co skutkuje zastosowaniem art. 9 § 2 KW. Łączne zadłużenie na koncie w/w wynosi 10.143,21 zł plus odsetki naliczone na dzień 23.10.2017 r. w kwocie 406,00 zł.

tj. o wykroczenie z art. z art. 98 ust. 1 pkt 1a oraz ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

- O R Z E K A -

I. Obwinioną M. D. uznaje za winną popełnienia zarzucanych jej czynów i za to na podstawie art. z art. 98 ust. 1 pkt 1a oraz ust. 3 cytowanej wyżej ustawy oraz art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w zw. z art. 9 § 2 KW, skazuje ją, opierając wymiar kary o przepis art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach na rynku pracy na karę grzywny w wysokości 3.000 (trzy tysiące) złotych;

II. Zwalnia obwinioną od kosztów postępowania w całości.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co do kary wymierzonej M. D., co następuje:

Obwiniona M. D., córka K. i J. z domu K., ur. (...) w M., stanęła pod zarzutem tego, że reprezentując (...) sp. z o.o. będąc płatnikiem składek prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie: produkcja pozostałych wyrobów z tworzyw sztucznych, z siedzibą i adresem do doręczeń (...)-(...) M., (...), do czasu wystąpienia z wnioskiem o ukaranie tj. do dnia 24 października 2017 roku nie dopełniła obowiązku opłacania składek na:

- ubezpieczenie społeczne za okres: 12.2016 – 05.2017 przez co popełniła wykroczenie z art. 98 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. 2017, poz. 1778);

- powszechne ubezpieczenie zdrowotne za okres: 11.2016 – 05.2017 przez co popełniła wykroczenie z art. 98 ust. 3 cytowanej ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych;

Zgodnie z w/w art. ustawy wysokość grzywny może wynosić do 5.000 złotych,

- Fundusz Pracy za okres 11.2016 – 05.2017 - art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. 2017 poz. 1065).

Zgodnie z w/w art. ustawy wysokość grzywny nie może być niższa niż 3.000 złotych

Nie opłacanie składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy nastąpiło w okresie dłuższym niż jeden miesiąc co skutkuje zastosowaniem art. 9 § 2 KW. Łączne zadłużenie na koncie w/w wynosi 10.143,21 zł plus odsetki naliczone na dzień 23.10.2017 r. w kwocie 406,00 zł. tj. o popełnienie wykroczenia z art. z art. 98 ust. 1 pkt 1a oraz ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz wykroczenia z art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Wymiar kary jest zgodny ze wskazanymi w art. 53 k.k. dyrektywami wymiaru kary, biorącymi pod uwagę cele kary w zakresie jej społecznego oddziaływania oraz cele wychowawcze i zapobiegawcze, które kara ma osiągnąć. W szczególności Sąd uwzględnił rodzaj i charakter naruszonego dobra prawnego, stopień społecznej szkodliwości czynu. Sąd wziął również pod uwagę, w ramach znacznej społecznej szkodliwości czynu fakt, iż zachowanie obwinionej pozostawało w znacznej dysharmonii pomiędzy zachowaniem powinnym i było bez wątpienia przejawem rażącego lekceważenia przez nią podstawowych zasad obowiązującego porządku prawnego.

Obwiniona M. D. nie była karana sądownie (d. dane o karalności k. 21).

Niewątpliwie zasada winy pełni punkcję, która legitymuje odpowiedzialność karną oraz limituje wysokość kary. Kara nie może przekraczać stopnia winy, zaś ustalając stopień winy Sąd jest zobowiązany uwzględnić zarówno przesłanki świadczące o zawinieniu jak i sytuację motywacyjną a także stosunek sprawcy do popełnionego czynu. Wszystkie powołane wyżej okoliczności łagodzące i obciążające w ich łącznym powiązaniu pozwalają Sądowi na należytą ocenę wymiaru orzeczonych względem obwinionej kary.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 pkt 1 a oraz 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - kto, jako płatnik składek albo osoba obowiązana do działania w imieniu płatnika nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne w przewidzianym przepisami terminie, podlega karze grzywny do 5000 złotych. Zgodnie zaś w przepisem art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy – kto nie dopełnia obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy lub nie opłaca ich w przewidzianym przepisami terminie - podlega karze grzywny nie niższej niż 3000 zł.

W tym stanie rzeczy należy uznać, że wymierzona obwinionej kara grzywny jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu jej przypisanego, a także mieści się w granicach przewidzianych przez przepisy. Jest to też najniższy wymiar kary określony w art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, o który należy oprzeć wymiar kary zgodnie z treścią art. 9§2 kw.

Obwiniona nie ma istotnych składników, stąd też Sąd zwolnił ją od ponoszenia kosztów postępowania w całości, na podstawie art. 624§1 k.p.k. w zw. z art. 119 kpw.