Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2018 r. w S.

odwołania W. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 22 czerwca 2017 r. Nr (...)

w sprawie W. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje W. N. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01 maja 2015 roku do osiągnięcia wieku uprawniającego do emerytury.

Sygn. akt IV U 654/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22.06.2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał W. N. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1.05.2017 r. do 23.05.2021 r. Podstawą wydania tej decyzji było orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 14.06.2017 r.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony W. N., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Odwołujący się zarzucił, iż do dnia 30.04.2017 r. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Po tej dacie nie nastąpiła poprawa jego stanu zdrowia. Podkreślił, iż po raz drugi wszczepiono mu stymulator serca, a także leczy się na inne schorzenia, które łącznie naruszają sprawność jego organizmu powodującą całkowitą niezdolność do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie powołując się na treść orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony W. N. jest uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy od 31.10.2011 r. Początkowa była orzekana wobec niego częściowa niezdolność do pracy, zaś od 1.11.2014 r. organ rentowy przyznawał mu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Przed upływem okresu, na które przyznane było prawo do tego świadczenia, ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie mu świadczenia na dalszy okres. W toku postępowania orzeczniczego, W. N. został przebadany przez Komisję Lekarską ZUS, która rozpoznała u niego następujące schorzenia: organiczne zaburzenia urojeniowe, zespół uzależnienia alkoholowego, przewlekłą chorobę wieńcową, napadowe migotanie przedsionków, stan po wszczepieniu stymulatora serca, nadciśnienie tętnicze leczone farmakologicznie, zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego w wywiadzie (k. 30 a. l.). W orzeczeniu z dnia 14.06.2017 r., Komisja Lekarska stwierdziła, iż ubezpieczony jest aktualnie częściowo niezdolny do pracy do 23.05.2021 r. Orzeczenie to stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji (k. 125 a. r.).

W toku postępowania odwoławczego, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy: kardiologa, neurologa, psychiatry i psychologa. Biegli wymienionych specjalności zdiagnozowali u opiniowanego następujące schorzenia: przewlekłe zaburzenia urojeniowe u osoby ze zmianami organicznymi w OUN z obniżeniem poziomu funkcjonowania intelektualnego, zespół zależności alkoholowej w fazie kilkuletniej abstynencji, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa L/S na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych bez istotnych ograniczeń jego ruchomości, a także miażdżycę kończyn dolnych (k. 13-14 a. s.). W ocenie biegłych, ubezpieczony jest nadal całkowicie niezdolny do pracy i niezdolność ta ma charakter trwały. Przyczyną całkowitej niezdolności do pracy są przewlekle utrzymujące się objawy psychotyczne oraz nasilone zmiany organiczne w OUN dotyczące zarówno sfery emocjonalno-motywacyjnej, jak i poznawczej. Proces organiczny ma charakter progresywny. Objawy nasilają się z wiekiem.

Pozwany organ rentowy złożył pisemne zastrzeżenia do opinii biegłych w części dotyczącej opiniowania przez psychiatrę i psychologa (k. 24-25 a. s.). W zastrzeżeniach opracowanych przez członka Komisji Lekarskiej ZUS, powołano się na rozbieżność ocen stanu zdrowia zawartej w opinii konsultanta psychiatry ZUS w stosunku do opinii znajdującej się w aktach sprawy. Konsultant ZUS bowiem w trakcie badania ubezpieczonego, wskazał na dobry kontakt z badanym, prawidłową orientację i brak objawów wytwórczych. W konkluzji, pełnomocnik organu rentowego wnosił o powołanie innych biegłych psychiatry i psychologa. Na rozprawie Sąd oddalił wniosek pełnomocnika organu rentowego (k. 30 a. s.).

W ocenie Sądu Okręgowego, opinia sporządzona przez biegłych, w tym również psychiatrę i psychologa, w sposób wyczerpujący opisuje rodzaje schorzeń ubezpieczonego, w tym również schorzeń psychiatrycznych. W uzasadnieniu opinii, biegli w sposób przekonujący przedstawili, z jakich przyczyn uznali opiniowanego za całkowicie niezdolnego do pracy. Mianowicie, w uzasadnieniu tym znalazło się jednoznaczne stwierdzenie o progresywnym charakterze dysfunkcji mózgowych na podłożu zmian organicznych w ośrodkowym układzie nerwowymi z deterioracją funkcji intelektualnych. Dodać należy, iż opinia biegłego była poprzedzona badaniem psychologicznym, testami diagnozy organicznej. Zatem ta ocena biegłych jest bardziej miarodajna, niż opinia konsultanta ZUS- lekarza psychiatry. Ta rozbieżność ocen, nie była zdaniem Sądu, wystarczającą podstawą do wywoływania kolejnej opinii psychiatryczno-psychologicznej. Dlatego też Sąd Okręgowy ten wniosek dowodowy oddalił. Podkreślić należy, iż istotne znaczenie ma również fakt istnienia chorób towarzyszących, tj. schorzeń kardiologicznych jak i neurologicznych. Ubezpieczony w przeszłości pracował jako pomocnik murarza. Nie ma żadnych kwalifikacji. W tej sytuacji, Sąd podzielając opinię biegłych, przyjął, iż wnioskodawca jest w dalszym ciągu całkowicie niezdolnym do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887). W związku z treścią art. 13 ust. 3a ustawy o FUS, Sąd przyjął, iż ubezpieczonemu przysługuje prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do dnia osiągnięcia wieku emerytalnego.

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ par. 2 kpc, orzekł jak w sentencji wyroku.