Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR K. T.

Protokolant st. sekr. sąd. M. R.

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2018 roku w Łodzi

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę (...) (trzydzieści jeden tysięcy sześćset pięćdziesiąt cztery) złote z odsetkami:

a)  od kwoty (...) (trzydzieści tysięcy dwieście dziesięć) złotych: ustawowymi od dnia 14 lutego 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

b)  od kwoty (...) (tysiąc sześćdziesiąt cztery) złote: ustawowymi od dnia 22 maja 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

c)  od kwoty 200 (dwieście) złotych: ustawowymi od dnia 11 czerwca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

d)  od kwoty 180 (sto osiemdziesiąt) złotych: ustawowymi od dnia 27 listopada 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  umarza postępowanie w zakresie kwoty 127,36 (sto dwadzieścia siedem 36/100) złotych;

3.  oddala powództwo w pozostałej części;

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4500 (cztery tysiące pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

5.  obciąża pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi kwotą 97,62 (dziewięćdziesiąt siedem 62/100) złotych tytułem tymczasowo wyłożonych kosztów sądowych;

6.  zwraca powódce z środków Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi tytułem różnicy pomiędzy kosztami pobranymi a należnymi kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych uiszczoną w dniu 17 listopada 2015 roku.

Sygnatura akt II C 757/17

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 25 listopada 2015 roku C. G., reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniosła o zasądzenie od Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 31654 zł z odsetkami ustawowymi od kwot: 30210 zł od 14 lutego 2015 roku do dnia zapłaty, 1064 zł od dnia 22 maja 2015 roku do dnia zapłaty, 200 zł od dnia 11 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty i 180 zł od dnia 27 listopada 2015 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że w skład żądanej kwoty wchodzi: zadośćuczynienie 30000 zł (k. 9), koszty leczenia 1484,01 zł (k. 11) i odszkodowanie za zniszczoną odzież 150 zł (k. 13)- co daje jednak kwotę łączną 31634,01 zł). W uzasadnieniu zawarto także tabelę (zestawienie) kosztów leczenia na sumę 1631,37 zł (k. 12).

(pozew k. 3- 16, pełnomocnictwo k. 17)

W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości i kosztów procesu według norm przepisanych.

(odpowiedź na pozew k. 93- 98, pełnomocnictwo k. 99, odpis z KRS pozwanego k. 100- 111)

W piśmie z dnia 15 marca 2016 roku pełnomocnik powódki wskazał, że cofa pozew ze zrzeczeniem się roszczenia co do kwoty 127,36 zł z uwagi na uiszczenie przez pozwanego kwoty 147,36 zł w dniu 9 listopada 2015 roku (przed wniesieniem pozwu) tytułem faktur: (...)- kwota 120 zł i (...)- kwota 7,37 zł. Nadto wskazał, że wpłacenie powyższej kwoty (o 20 zł za wysokiej z tytułu ww faktur) spowodowało rozbieżność w pozwie, tj. z tabeli (k. 12) wynikała kwota 1631,37 zł, zaś w innym miejscu uzasadnienia pozwu wskazano 1484,01 zł (tj. właśnie o 147,36 zł mniej, niż w tabeli). Jednocześnie pełnomocnik powódki wskazał, że domaga się zasądzenia od pozwanego kwoty 31654 zł (tj. takiej jak w pozwie- zatem wobec cofnięcia pozwu o kwotę 127,37 zł, jednocześnie rozszerzono powództwo, domagając się kwoty jak w pozwie) z odsetkami od kwot i za okresy, jak w pozwie (k. 118, 119)

(pismo- k. 115- 122)

W dniu 1 marca 2017 roku powódka zmarła. Spadek po niej nabyła w całości córka J. S.. Zawieszone z uwagi na zgon powódki postanowienie zostało podjęte z udziałem J. S.. J. S. udzieliła pełnomocnictwa pełnomocnikowi, który uprzednio reprezentował C. G..

(kopia odpisu skróconego aktu zgonu k. 219, kopia postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku k. 231; postanowienia: o zawieszeniu postępowania i podjęciu postępowania odpowiednio k. 221 i 237, pełnomocnictwo k. 234)

Do zamknięcia rozprawy stanowiska nie uległy zmianie.

(protokół rozprawy k. 250)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 października 2014 roku C. G. została potrącona (uderzona dwukrotnie przez pojazd) na przejściu dla pieszych przez kierującego pojazdem, ubezpieczonym w zakresie OC u pozwanego.

(niesporne)

Sprawca zdarzenia został prawomocnie skazany za spowodowanie wypadku wyrokiem z dnia 28 października 2015 roku przez Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi w sprawie (...); nadto zasądzono od oskarżonego na rzecz C. G. nawiązkę w kwocie 2000 zł.

(wyrok k. 23)

W wyniku zdarzenia powódka przebywała w szpitalu przez niecały miesiąc, następnie przez około 2 miesiące musiała leżeć. W związku z obrażeniami przechodziła kilka operacji nogi oraz operację ręki, połączone z umieszczaniem śrub i drutów, celem stabilizacji kończyn. C. G. odbywała rehabilitację kończyny dolnej- tak w ramach publicznej opieki zdrowotnej, jak i prywatnie. C. G. kupiła ambonę, gdyż nie mogła- także po zdjęciu gipsu- poruszać się samodzielnie, wymagała pomocy, której udzielały jej córki i zięć. Na zewnątrz samodzielnie nie wychodziła. Poruszała się o kulach. Dla jej przewozu konieczne było organizowanie transportu- jego koszt, tak jak i leków, ponosiła C. G.. Przed zdarzeniem C. G. była osobą samodzielną, aktywną. Wskutek zdarzenia przyjmowała leki antydepresyjne, gdyż zdarzenie i jego szerokie następstwa wywołały u niej pogorszenie stanu psychicznego (lęk, smutek, nerwowość). W wyniku zdarzenia uszkodzeniu uległy obuwie oraz odzież (płaszcz, bluzka, spodnie).

(zeznania J. S. k. 157- 159; zapis protokołu rozprawy z 11.04.2016 roku od 00:15:25; przesłuchanie C. G. k. 205, 206; zapis protokołu rozprawy z 12.12.2016 roku od 00:07:15)

W wyniku zdarzenia C. G. doznała otwartego zwichnięcia lewego podudzia, otwartego złamania podudzia lewego ze zwichnięciem stawy skokowo- goleniowego, złamania przedramienia lewego, złamania kości łokciowej lewej, co wiązał się z bólem, obrzękiem i zaburzeniem funkcji kończyn). W następstwie urazu, w chwili badania przez biegłego ortopedę u C. G. miało miejsce ograniczenie ruchomości ręki lewej, co skutkuje stwierdzeniem długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wymiarze 15% (pkt 125 Tabeli). W odniesieniu do kończyny dolnej także stwierdzono ograniczenie ruchomości i jej zniekształcenie, skutkujące stwierdzeniem długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wymiarze 15% (pkt 162 Tabeli). Zasadne było poniesienie przez C. G. kosztów rehabilitacji i wynajmu sprzętu rehabilitacyjnego. Nie było możliwe uzupełnienie opinii przez biegłego w zakresie ustalenia, czy następstwem zdarzenia jest zespół cieśni nadgarstka (C. też jest to schorzenie samoistne) oraz czy doszło do wygojenia się stawu łokciowego, gdyż w tym celu konieczny byłby wynik aktualnego badania radiologicznego stawu łokciowego, zaś takiego badania brak.

(dokumentacja medyczna: k. 25- 48, 124- 139, opinie biegłego ortopedy k. 175, 176, k. 187, 188, 212, informacja biegłego dotycząca ew. dalszego uzupełnienia opinii k. 223, informacja pełn. powódki dotycząca braku dalszej dokumentacji medycznej k. 241)

C. G. poniosła koszty leków, rehabilitacji, transportu medycznego oraz najmu sprzętu medycznego w łącznej kwocie 1631,37 zł. C. G., za pośrednictwem pełnomocnika, wzywała pozwanego do zwrotu poszczególnych kwot wskazanych powyżej, a także do zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 60000 zł oraz kwoty 200 zł tytułem zniszczonego obuwia i odzieży. Pozwany zwrócił, jeszcze przed wniesieniem pozwu: w ramach kwoty 1631,37 zł, kwotę 7,37 zł za leki i 120 zł za transport sanitarny- odpowiednio faktury (...)), a także zadośćuczynienie w łącznej kwocie 30000 zł.

(tabela- k. 12, umowa najmu ambony rehabilitacyjnej k. 78, rachunki za wynajem sprzętu medycznego, transport medyczny, rehabilitację k. 79- 87, wezwania do zapłaty z dowodami doręczenia k. 49- 53, 61- 64, 67- 69, 74- 76, decyzje pozwanego i dowody przelewu należności k. 54, 55, 59, 60, 65, 66, 70, 73 i 77)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne.

Podstawę odpowiedzialności strony pozwanej w niniejszej sprawie stanowi art. 822 i 436§2 kc oraz art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 392). Nadto w zakresie odszkodowania podstawę żądania stanowi art. 444§1 kc, a co do zadośćuczynienia art. 445§1 kc. Co do następstwa prawnego w zakresie roszczeń nadto podstawę stanowi art. 445§3 i 922§1 kc. W przypadku zadośćuczynienia ustawodawca nie wprowadza jasnych kryteriów ustalania jego wysokości, wskazując jedynie, iż suma przyznana z tego tytułu winna być odpowiednia, pozostawiając jej określenie sądowi. Wobec tego wskazuje się na potrzebę poszukiwania obiektywnych i sprawdzalnych kryteriów oceny jego wysokości, do których zalicza się stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, trwałość obrażeń, prognozy na przyszłość, wiek poszkodowanego, skutki w zakresie życia osobistego oraz zawodowego, konieczność wyrzeczenia się określonych czynności życiowych, korzystania z pomocy innych osób, czy wreszcie stopień przyczynienia się poszkodowanego i winy sprawcy szkody. Co do odszkodowania, obejmuje ono wszelkie majątkowe następstwa zdarzenia szkodzącego, w szczególności koszty leczenia, czy opieki. Przekładając te rozważania na ustalony stan faktyczny, należy przyjąć, że żądana kwota zadośćuczynienia była zasadna. Strona powodowa określiła kwotę całego zadośćuczynienia na kwotę 62000 zł, z czego 30000 zł zostało wypłacone w postępowaniu likwidacyjnym, 2000 zł objęte nawiązką zasądzoną w wyroku karnym, a 30000 zł dochodzone pozwem. Mając na uwadze ustalony zakres następstw wypadku dla zdrowia C. G., częściowo skonkretyzowany w opinii ortopedy, który przyjął długotrwały uszczerbek na 30%, w zestawieniu z powyższymi rozważaniami należy przyjąć, że zadośćuczynienie w tej wysokości spełnia warunek odpowiedniości. Jeżeli chodzi o odszkodowanie, obejmowało ono kilka składników. W zakresie kosztów dochodzonych tytułem najmu sprzętu medycznego i rehabilitacji (1484 zł) wypowiadał się biegły, który zakwalifikował te koszty jako zasadne w świetle następstw zdrowotnych wywołanych u powódki zdarzeniem. Nadto na okoliczność konieczności poniesienia takich kosztów (wykazanych rachunkami) zeznały C. G. i jej córka J. S.. Należy w tym miejscu wskazać, że poszkodowany nie ma obowiązku korzystania z publicznej opieki zdrowotnej. Szkodę podlegającą naprawieniu ponosi zatem także wówczas, gdy ponosi koszt związany z zawarciem umowy o świadczenie usługi medycznej przez podmiot niepubliczny, który nie podlega refundacji. Co do kwoty 150 zł tytułem kosztu zniszczonej odzieży Sąd zastosował art. 322 kpc uznając, że udowodnienie w tym zakresie wysokości odszkodowania jest utrudnione, skoro chodzi o rzeczy używane. Należy zwrócić uwagę, że suma nie jest wygórowana, zwłaszcza mają na uwadze, że obejmowała trzy elementy (płaszcz, bluzka i spodnie).

Co do odsetek, podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowił art. 481§1 kc. Jednocześnie, w ocenie Sądu, termin 30 dni na likwidację szkody, o jakim mowa w art. 817§1 kc, jest terminem zakreślonym ubezpieczycielowi na podjęcie decyzji w przedmiocie likwidacji szkody (czy i w jakim zakresie ją likwiduje), natomiast nie jest terminem, od jakiego należy liczyć odsetki za opóźnienie w sytuacji, w której ubezpieczyciel odmawia wypłaty, albo wypłaca mniej, niż oczekuje poszkodowany (ale tego nie wyraził), nie będąc uprzednio wezwany przez poszkodowanego do zapłaty określonej kwoty; dopóki bowiem poszkodowany nie oznaczy kwoty, jakiej domaga się od pozwanego nie można mówić o opóźnieniu tego drugiego, skoro pozwany nie może odnieść się do konkretnie oznaczonego żądania. Strona powodowa dokładnie wykazała fakt wezwania do zapłaty wszystkich kwot objętych pozwem oraz datę doręczenia poszczególnych wezwań w takich datach, które skutkują opóźnieniem po stronie pozwanego od dni podanych w pozwie i piśmie pełnomocnika powódki z 15 marca 2016 roku (wezwania do zapłaty z dowodami doręczenia k. 49- 53, 61- 64, 67- 69, 74- 76 w zestawieniu z tabelą k. 12).

Z uwagi na cofnięcie pozwu ze skutkiem prawnym co do kwoty 127,36 zł, w oparciu o art. 355§1 w zw. z 203§1 kpc Sąd umorzył postępowanie w tym zakresie.

W pozostałej części powództwo podlegało oddaleniu.

Jeżeli chodzi o koszty procesu, sąd orzekł w oparciu o art. 100 zd. 2 kpc, obciążając nimi w całości pozwanego. Na koszty poniesione przez powódkę złożyły się: 1583 zł opłata od pozwu w prawidłowej wysokości (uiszczono opłatę w wysokości 1840 zł), 2400 zł wynagrodzenie minimalne pełnomocnika, 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa i 500 zł zaliczka na biegłego (w całości zużyta- k. 193), tj. łącznie 4500 zł. Na koszty pozwanego złożyły się: 2400 zł wynagrodzenie minimalne pełnomocnika i 1000 zł zaliczka na biegłego (w całości zużyta- k. 179, 193 i 222), tj. łącznie 3400 zł.

W oparciu o art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 i 2 cyt. ustawy w zw. z art. 100 zd. 2 kpc obciążono pozwanego (w całości) na rzecz Skarbu Państwa tymczasowo wyłożonymi wydatkami na wynagrodzenie biegłego w kwocie 97,62 zł (k. 222).

Na podstawie art. 84 ust 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd zwrócił powódce kwotę 257 zł tytułem różnicy pomiędzy kosztami pobranymi, a należnymi (opłata od pozwu).