Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

UZASADNIENIE

do wyroku łącznego z dnia 20 września 2017 r.

Zarządzeniem z dnia 14 czerwca 2017 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie wszczął z urzędu postępowanie wobec skazanego D. T. (1) w przedmiocie wydania wyroku łącznego.

Na wstępie należy zaznaczyć, że w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego Sąd ma obowiązek orzec karę łączną gdy zachodzą warunki do wydania wyroku łącznego. Analiza danych o karalności skazanego D. T. (1) wskazuje, że był on siedmiokrotnie karany.

Pierwszym wyrokiem skazującym wydanym wobec D. T. (1), był wyrok Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 18 listopada 2009 r. w sprawie o sygn. akt II K 881/09. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za trzydzieści pięć czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnionych w dniach 02 lutego 2009 r., 14 stycznia 2009 r., 21 lutego 2009 r., 23 lutego 2009 r., 19 lutego 2009 r., 19 lutego 2009 r., 15 lutego 2009 r., 06 lutego 2009 r., 23 lutego 2009 r., 23 lutego 2009 r., 15 lutego 2009 r., 31 stycznia 2009 r., 06 lutego 2009 r., 11 lutego 2009 r., 07 lutego 2009 r., 08 lutego 2009 r., 11 lutego 2009 r., 03 lutego 2009 r., 11 lutego 2009 r., 27 stycznia 2009 r., 31 stycznia 2009 r., 05 stycznia 2009 r., 21 lutego 2009 r., 02 lutego 2009 r., 07 stycznia 2009 r., 12 lutego 2009 r., 25 stycznia 2009 r., 02 lutego 2009 r., 21 lutego 2009 r., 07 stycznia 2009 r., 21 lutego 2009 r., 27 stycznia 2009 r., 14 stycznia 2009 r., 15 lutego 2009 r., 06 stycznia 2009 r. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych. Przy czym na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązano skazanego do naprawiania szkody, a na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 11 lutego 2015 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności.

Drugim wyrokiem skazującym wydanym wobec D. T. (1), był wyrok Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 13 czerwca 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 416/11. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za trzydzieści dwa czyny z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnione w dniach 31 grudnia 2007 r., 24 stycznia 2008 r., 24 stycznia 2008 r., 24 stycznia 2008 r., 11 lutego 2008 r., 21 lutego 2008 r., 21 lutego 2008 r., 26 lutego 2008 r., 26 lutego 2008 r., 26 lutego 2008 r., 01 marca 2008 r., 09 marca 2008 r., 11 marca 2008 r., 11 marca 2008 r., 14 marca 2008 r., 18 marca 2008 r., 01 kwietnia 2008 r., 01 kwietnia 2008 r., 04 kwietnia 2008 r., 10 kwietnia 2008 r., 10 kwietnia 2008 r., 21 kwietnia 2008 r., 22 kwietnia 2008 r., 22 kwietnia 2008 r., 22 kwietnia 2008 r., 23 kwietnia 2008 r., 28 kwietnia 2008 r., 07 maja 2008 r., 15 maja 2008 r., 16 maja 2008 r., 16 maja 2008 r., 21 maja 2008 r. karę 1 (jednego) roku 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz za sześć czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnionych w dniach 13 maja 2008 r., 19 maja 2008 r., 23 maja 2008 r., 31 października 2008 r., 24 listopada 2008 r., 26 stycznia 2008 r. karę 1 (jednego) roku 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Przy czym na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat, a na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązano skazanego do naprawnienia szkody. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 27 marca 2012 r. na podstawie art. 74 § 2 k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora, a prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 08 kwietnia 2015 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności.

Kolejnym wyrokiem skazującym wydanym wobec D. T. (3), był wyrok Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 07 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt II Ks 53/11 (II K 4/12). Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 54 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. popełniony w okresie od 01 stycznia 2008 r. do 19 maja 2008 r. oraz w okresie od 01 sierpnia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych, za czyn z art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. popełniony w okresie od 20 maja 2008 r. do 31 lipca 2008 r. karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych, za czyn z art. 60 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. popełniony w okresie od 20 maja 2008 r. do 31 lipca 2008 r. karę grzywny w wysokości 20 (dwudziestu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych oraz za czyn z art. 60 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. popełniony w okresie od 20 maja 2008 r. do 31 lipca 2008 r. karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych. Przy czym na podstawie art. 39 § 1 k.k.s. w zw. z art. 85 k.k. i art. 86 § 2 k.k. orzeczono wobec skazanego karę łączną grzywny w wysokości 300 (trzystu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 27 maja 2015 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 150 (stu pięćdziesięciu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny.

Kolejnym wyrokiem skazującym wydanym wobec D. T. (1), był wyrok Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 19 kwietnia 2012 r. w sprawie o sygn. akt II K 187/12. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za osiem czynów z art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnionych w dniach 29 lipca 2008 r., 16 stycznia 2008 r., 04 września 2007 r., 11 czerwca 2007 r., 16 marca 2007 r., 07 września 2007 r., 15 czerwca 2007 r., 23 lipca 2007 r. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 297 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 19 sierpnia 2008 r. karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Przy czym na podstawie art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. orzeczono wobec skazanego karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat, a na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązano skazanego do naprawienia szkody. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 05 sierpnia 2015 r. na podstawie art. 74 § 2 k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora.

Piątym wyrokiem skazującym wydanym wobec D. T. (1), był wyrok Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z dnia 05 lutego 2014 r. w sprawie o sygn. akt III K 1494/12. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za cztery czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnione w dniach 24 listopada 2011 r., 25 października 2011 r., 01 grudnia 2011 r., 17 października 2011 r. karę 1 (jednego) roku 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Szóstym wyrokiem skazującym wydanym wobec D. T. (1), był wyrok Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z dnia 10 lutego 2016 r. w sprawie o sygn. akt III K 1474/15. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 284 § 2 k.k. popełniony w grudniu 2012 r. karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, przy czym na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody.

Ostatnim wyrokiem skazującym wydanym wobec D. T. (1), był wyrok Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1180/12. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za sto dziewięćdziesiąt jeden czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnionych w dniach 15 listopada 2011 r., 15 listopada 2011 r., 11 listopada 2011 r., 30 października 2011 r., 03 listopada 2011 r., 21 października 2011 r., 23 października 2011 r., 03 listopada 2011 r., 07 listopada 2011 r., 07 listopada 2011 r., 11 listopada 2011 r., 12 listopada 2011 r., 12 listopada 2011 r., 24 listopada 2011 r., 15 listopada 2011 r., 21 października 2011 r., 07 listopada 2011 r., 02 listopada 2011 r., 24 października 2011 r., 07 listopada 2011 r., 21 października 2011 r., 24 października 2011 r., 08 listopada 2011 r., 09 listopada 2011 r., 16 października 2011 r., 18 października 2011 r., 17 października 2011 r., 06 listopada 2011 r., 25 października 2011 r., 02 listopada 2011 r., 28 listopada 2011 r., 03 listopada 2011 r., 02 listopada 2011 r., 14 listopada 2011 r., 24 października 2011 r., 09 listopada 2011 r., 15 listopada 2011 r., 28 listopada 2011 r., 12 listopada 2011 r., 09 listopada 2011 r., 02 listopada 2011 r., 14 października 2011 r., 21 listopada 2011 r., 08 listopada 2011 r., 06 listopada 2011 r., 28 października 2011 r., 08 listopada 2011 r., 15 listopada 2011 r., 25 października 2011 r., 04 listopada 2011 r., 17 października 2011 r., 01 grudnia 2011 r., 08 listopada 2011 r., 07 listopada 2011 r., 25 października 2011 r., 25 października 2011 r., 16 października 2011 r., 23 listopada 2011 r., 10 listopada 2011 r., 08 października 2011 r., 27 listopada 2011 r., 28 listopada 2011 r., 09 listopada 2011 r., 01 grudnia 2011 r., 24 października 2011 r., 03 listopada 2011 r., 24 października 2011 r., 06 października 2011 r., 17 listopada 2011 r., 24 października 2011 r., 08 listopada 2011 r., 17 października 2011 r., 03 listopada 2011 r., 19 września 2011 r., 12 listopada 2011 r., 01 grudnia 2011 r., 06 listopada 2011 r., 08 listopada 2011 r., 27 października 2011 r., 12 listopada 2011 r., 12 listopada 2011 r., 22 listopada 2011 r., 25 listopada 2011 r., 15 listopada 2011 r., 15 listopada 2011 r., 10 listopada 2011 r., 11 listopada 2011 r., 18 października 2011 r., 24 października 2011 r., 01 grudnia 2011 r., 01 grudnia 2011 r., 17 października 2011 r., 17 października 2011 r., 13 listopada 2011 r., 04 listopada 2011 r., 24 października 2011 r., 08 listopada 2011 r., 16 listopada 2011 r., 01 listopada 2011 r., 17 października 2011 r., 08 listopada 2011 r., 29 listopada 2011 r., 15 listopada 2011 r., 08 listopada 2011 r., 08 listopada 2011 r., 14 listopada 2011 r., 08 października 2011 r., 04 listopada 2011 r., 14 listopada 2011 r., 10 października 2011 r., 10 października 2011 r., 17 października 2011 r., 08 listopada 2011 r., 02 listopada 2011 r., 05 grudnia 2011 r., 24 listopada 2011 r., 13 października 2011 r., 02 listopada 2011 r., 18 października 2011 r., 30 listopada 2011 r., 05 listopada 2011 r., 28 października 2011 r., 14 października 2011 r., 30 października 2011 r., 16 listopada 2011 r., 21 października 2011 r., 08 listopada 2011 r., 21 października 2011 r., 13 listopada 2011 r., 16 listopada 2011 r., 24 listopada 2011 r., 05 listopada 2011 r., 10 listopada 2011 r., 07 listopada 2011 r., 02 listopada 2011 r., 03 listopada 2011 r., 05 listopada 2011 r., 06 listopada 2011 r., 26 października 2011 r., 09 listopada 2011 r., 14 października 2011 r., 27 listopada 2011 r., 08 listopada 2011 r., 30 listopada 2011 r., 24 października 2011 r., 02 listopada 2011 r., 12 listopada 2011 r., 17 listopada 2011 r., 02 listopada 2011 r., 25 października 2011 r., 31 października 2011 r., 24 października 2011 r., 30 października 2011 r., 01 grudnia 2011 r., 04 listopada 2011 r., 01 grudnia 2011 r., 23 października 2011 r., 15 listopada 2011 r., 01 listopada 2011 r., 01 listopada 2011 r., 09 października 2011 r., 04 listopada 2011 r., 27 października 2011 r., 23 listopada 2011 r., 18 października 2011 r., 01 listopada 2011 r., 05 listopada 2011 r., 29 listopada 2011 r., 08 listopada 2011 r., 27 listopada 2011 r., 27 października 2011 r., 28 września 2011 r., 28 września 2011 r., 28 września 2011 r., 01 grudnia 2011 r., 17 października 2011 r., 27 listopada 2011 r., 17 października 2011 r., 12 października 2011 r., 06 grudnia 2011 r., 02 listopada 2011 r., 24 października 2011 r., 02 października 2011 r., 16 listopada 2011 r., 25 października 2011 r., 14 października 2011 r., 01 listopada 2011 r., 25 października 2011 r., 04 listopada 2011 r., 15 listopada 2011 r., 07 listopada 2011 r. karę 1 (jednego) roku 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych oraz za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w okresie od września 2011 r. do grudnia 2011 r. karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wysokości 20 (dwudziestu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych. Przy czym na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego karę łączną 1 (jednego) roku 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, a na podstawie art. 46 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawiania szkody.

D. T. (1) ma wykształcenie średnie, jest kawalerem, ma jedno dziecko, które jest niepełnosprawne. Skazany obecnie pracuje w Holandii. Przed wyjazdem do Holandii pracował jako pracownik fizyczny, następnie pracował jako przedstawiciel handlowy. Skazany utrzymuje z kuratorem niesystematyczny kontakt telefoniczny i mailowy, natomiast dość regularnie kontaktują się z kuratorem rodzice skazanego, którzy co miesiąc przedkładają kolejne dowody wpłat na rzecz pokrzywdzonego z tytułu wykonania przez skazanego obowiązku naprawienia szkody orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 19 kwietnia 2012 r. w sprawie o sygn. akt II K 187/12. D. T. (1) od kilku lat jest w związku konkubenckim, jego konkubina ma poważne problemy zdrowotne. Skazany jest jedynym żywicielem rodziny.

W trakcie przeprowadzania wywiadu kurator miał ograniczone możliwości uzyskiwania informacji na temat aktualnej sytuacji rodzinno-bytowej i materialnej skazanego albowiem rodzice skazanego odmówili kuratorowi podania jakichkolwiek szczegółów na temat sytuacji rodzinno-bytowej syna. Oświadczyli jednak, że D. T. (1) pozostaje z nimi w kontakcie i że zobowiązał się do sukcesywnego przesyłania rodzicom środków finansowych na spłatę zobowiązań finansowych wynikających z wyroków sądowych, tak aby wpłaty mogły być dokonywane w każdym kolejnym miesiącu. Skazany wywiązuje się z tego zobowiązania. Kurator przeprowadził także w dniu 17 sierpnia 2017 r. rozmowę na temat skazanego z dzielnicowym. Dzielnicowy oświadczył, że D. T. (1) nigdy nie nadużywał alkoholu, nie przejawiał zachowań agresywnych. W związku z popełnionymi przez skazanego przestępstwami oszustwa, na mocy wyroków skazujących był zobowiązany do wykonywania obowiązków naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, których skala w ocenie dzielnicowego przerosła skazanego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody ujawnione na rozprawie: z akt sprawy o sygnaturze II K 881/09: k. 2982- 2991 wyrok z dnia 18 listopada 2009 r., k. 3102 postanowienie z dnia 11 lutego 2015 r., k. 3107 postanowienie z dnia 14 kwietnia 2015 r.; z akt sprawy o sygnaturze II K 416/11: k. 1884-1890 wyrok z dnia 13 czerwca 2011 r., k. 1905 postanowienie z dnia 27 marca 2012 r., k. 1947-1947v postanowienie z dnia 08 kwietnia 2015 r.; z akt sprawy o sygnaturze II Ks 53/11 (II K 4/12): k. 797-798v wyrok z dnia 07 listopada 2011 r.; z akt sprawy o sygnaturze II K 187/12: k. 458-459v wyrok z dnia 19 kwietnia 2012 r., k. 477 postanowienie z dnia 05 sierpnia 2015 r.; z akt sprawy o sygnaturze III K 1494/12: k. 308-309 wyrok z dnia 05 lutego 2014 r., k. 357 wyrok z dnia 29 września 2014 r.; z akt sprawy o sygnaturze III K 1474/15: k. 96 wyrok z dnia 10 lutego 2016 r.; z akt sprawy o sygnaturze IV K 1180/12: k. 8668-8696 wyrok z dnia 26 sierpnia 2016 r., k. 8792-8792v wyrok z dnia 25 kwietnia 2017 r.; z akt sprawy o sygnaturze IV K 590/17: k. 1 zarządzenie z dnia 14 czerwca 2017 r., k. 3-6, 58-61 karty karne, k. 47-dane z (...), k. 50-51 wywiad kuratora, k. 57 postanowienie z dnia 27 maja 2015 r.

Sąd zważył, co następuje:

W związku ze zmianą z dniem 01 lipca 2015 r. przepisów dotyczących instytucji wyroku łącznego Sąd dokonał w pierwszej kolejności ustaleń w zakresie zastosowania ustawy właściwej. Należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2015 poz. 396) przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych, w brzmieniu nadanym wyżej wskazaną ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. przed dniem 01 lipca 2015 r.), chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Przenosząc powyższe uregulowania na realia przedmiotowej sprawy należy wskazać, że po dniu 01 lipca 2015 r. D. T. (1) był prawomocnie skazany, zatem wobec skazanego należało rozważyć zarówno zastosowanie przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r. jak i w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r. Przy wyborze ustawy będącej podstawą wydania wyroku łącznego w niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze treść art. 4 § 1 k.k. w myśl, którego jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. W ocenie Sądu korzystniejsze jest zastosowanie wobec skazanego przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że z dokonanej analizy akt spraw wynika, że przy zastosowaniu przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r. Sąd objąłby wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 18 listopada 2009 r. w sprawie o sygn. akt II K 881/09, Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 13 czerwca 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 416/11, Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z dnia 05 lutego 2014 r. w sprawie o sygn. akt III K 1494/12, Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z dnia 10 lutego 2016 r. w sprawie o sygn. akt III K 1474/15 oraz Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1180/12. Sąd objąłby również wyrokiem łącznym kary grzywny orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 07 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt II Ks 53/11 oraz Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1180/12. Odnosząc się do kar pozbawienia wolności orzeczonych ww. wyrokami należy wskazać, że D. T. (1) wyrokiem w sprawie o sygn. akt II K 881/09 został skazany za trzydzieści pięć czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., wyrokiem w sprawie o sygn. akt II K 416/11 za trzydzieści dwa czyny z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. oraz za sześć czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., wyrokiem w sprawie o sygn. akt III K 1494/12 za cztery czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., natomiast wyrokiem w sprawie o sygn. akt III K 1474/15 za czyn z art. 284 § 2 k.k., a wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 1180/12 za sto dziewięćdziesiąt jeden czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. oraz za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Czyny te były popełnione na przestrzeni znacznego okresu czasu, tj. w dniach od 31 grudnia 2007 r. do grudnia 2012 r., zatem pomiędzy tymi czynami nie zachodzi bliski związek czasowy. Orzekając karę łączną pozbawienia wolności obejmującą kary orzeczone ww. wyrokami Sąd orzekałby w granicach od 2 lat (najsurowsza kara) do 7 lat 6 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar podlegających łączeniu). Odnosząc się do kar grzywny orzeczonych wyrokami w sprawach o sygn. akt II Ks 53/11 oraz IV K 1180/12 należy wskazać, że wyrokiem w sprawie o sygn. akt II Ks 53/11 D. T. (1) został skazany za czyn z art. 54 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., za czyn z art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. oraz za dwa czyny z art. 60 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., natomiast wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 1180/12 za sto dziewięćdziesiąt jeden czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. oraz za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Czyny te były popełnione na przestrzeni znacznego okresu czasy od 01 stycznia 2008 r. do grudnia 2011 r., zatem pomiędzy tymi czynami nie zachodzi bliski związek czasowy. Sąd orzekając karę łączną grzywny przy zastosowaniu ww. przepisów mógłby orzekać w granicach od 300 (trzystu) stawek dziennych do 400 (czterystu) stawek dziennych grzywny (suma kar podlegających łączeniu).

Mając na uwadze treść art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2015 poz. 396) należy wskazać, że przy zastosowaniu przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r., Sąd objąłby wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 18 listopada 2009 r. w sprawie o sygn. akt II K 881/09, Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 13 czerwca 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 416/11 oraz Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 07 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. II Ks 53/11 (pierwszy zbieg przestępstw). Odnosząc się do kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami w sprawach o sygn. akt II K 881/09 oraz II K 416/11 należy wskazać, że wyrokiem w sprawie o sygn. akt II K 881/09 D. T. (1) został skazany za trzydzieści pięć czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., wyrokiem w sprawie o sygn. akt II K 416/11 za trzydzieści dwa czyny z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. oraz za sześć czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. Należy wskazać, że czyny za które D. T. (1) został skazany ww. wyrokami został przez niego popełnione na przestrzeni znacznego okresu czasu, tj. w dniach od 31 grudnia 2007 r. do 23 lutego 2009 r. skazany w okresie tym dopuścił się popełnienia siedemdziesięciu trzech przestępstw. Orzekając karę łączną pozbawienia wolności wobec skazanego obejmującą kary orzeczone ww. wyrokami Sąd orzekałby w granicach od 2 lat (najsurowsza kara) do 5 lat pozbawienia wolności (suma kar podlegających łączeniu). Odnosząc się do kar grzywny orzeczonych wyrokami w sprawach o sygn. akt II K 881/09 oraz II Ks 53/11 należy wskazać, że wyrokiem w sprawie o sygn. akt II K 881/09 D. T. (1) został skazany za trzydzieści pięć czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., natomiast wyrokiem w sprawie o sygn. akt II Ks 53/11 został skazany za czyn z art. 54 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., za czyn z art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. oraz za dwa czyny z art. 60 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. Czyny te były popełnione na przestrzeni znacznego okresu czasy, tj. w dniach od 01 stycznia 2008 r. do 23 lutego 2009 r., zatem pomiędzy tymi czynami nie zachodzi bliski związek czasowy. Sąd orzekając karę łączną grzywny przy zastosowaniu ww. przepisów mógłby orzekać w granicach od 200 (dwustu) stawek dziennych do 620 (sześciuset dwudziestu) stawek dziennych grzywny (suma kar podlegających łączeniu). Sąd objąłby również wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z dnia 05 lutego 2014 r. w sprawie o sygn. akt III K 1494/12, Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z dnia 10 lutego 2016 r. w sprawie o sygn. akt III K 1474/15 oraz Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1180/12 (drugi zbieg przestępstw). Wyrokiem w sprawie o sygn. akt III K 1494/12 D. T. (1) został skazany za cztery czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., wyrokiem w sprawie o sygn. akt III K 1474/15 za czyn z art. 284 § 2 k.k., natomiast wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 1180/12 za sto dziewięćdziesiąt jeden czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. oraz za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Czyny te popełnił na przestrzeni znacznego okresu czasu, tj. w dniach od 19 września 2011 r. do grudnia 2012 r., skazany w okresie tym dopuścił się popełnienia stu dziewięćdziesięciu siedmiu przestępstw. Orzekając karę łączną pozbawienia wolności wobec skazanego obejmującą kary orzeczone ww. wyrokami Sąd orzekałby w granicach od 1 roku 6 miesięcy (najsurowsza kara) do 4 lat 2 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar podlegających łączeniu).

Reasumując mając na uwadze powyższe, a w szczególności granice kar łącznych, w jakich Sąd mógłby orzekać oraz z uwagi na fakt, że przy zastosowaniu przepisów w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r. podstawą wymiary kar łącznych są kary jednostkowe orzeczone za poszczególne przestępstwa w ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie korzystniejsze jest zastosowanie wobec skazanego D. T. (1) przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r. Sąd miał również na uwadze brak podstaw do orzeczenia kary łącznej w oparciu o zasadę pełnej absorbcji o czym szczegółowo niżej.

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 k.p.k. wyrok łączny wydaje się, jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów. W świetle art. 85 § 1 k.k. Sąd orzeka karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, przy czym zgodnie z treścią art. 85 § 2 k.k. podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w art. 85 § 1 k.k. W przedmiotowej sprawie powyższe warunki zostały spełnione częściowo. Natomiast art. 572 k.p.k. stanowi, że jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego, Sąd umarza postępowanie.

Mając na uwadze treść art. 85 § 1 i 2 k.k. należy wskazać, że karami podlegającymi wykonaniu są kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami:



Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 18 listopada 2009 r. w sprawie o sygn. akt II K 881/09;



Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 13 czerwca 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 416/11;



Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z dnia 05 lutego 2014 r. w sprawie o sygn. III K 1494/12;



Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z dnia 10 lutego 2016 r. w sprawie o sygn. akt III K 1474/15;



Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1180/12.

Wyżej wymienione wyroki w sprawach o sygn. akt II K 881/09, II K 416/11, III K 1494/12, III K 1474/15 oraz IV K 1180/12 ze względu na orzeczone za nie kary pozbawienia wolności oraz ze względu na fakt, że kary te są karami podlegającymi wykonaniu spełniają przesłanki zawarte w art. 85 § 1 i 2 k.k. i tym samym podlegają łączeniu, jednocześnie w odniesieniu do tych kar nie zachodzą negatywne przesłanki z art. 85 § 3 k.k. Orzeczone ww. wyrokami kary są karami podlegającymi łączeniu albowiem wyrokami w sprawach o sygn. akt II K 881/09, II K 416/11 orzeczono wobec skazanego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, których wykonanie zostało prawomocnie zarządzone, natomiast wyrokami w sprawach o sygn. akt III K 1494/12, III K 1474/15 oraz IV K 1190/12 orzeczono wobec skazanego bezwzględne kary pozbawienia wolności. Z uwagi na powyższe kary pozbawienia wolności orzeczone omawianymi w tym miejscu wyrokami zostały objęte wyrokiem łącznym wydanym w przedmiotowej sprawie.

Mając na uwadze treść art. 85 § 1 i 2 k.k. należy również wskazać, że karami podlegającymi wykonaniu są kary grzywny orzeczone wyrokami:



Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 07 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt II Ks 53/11;



Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1180/12.

Wyżej wymienione wyroki w sprawach o sygn. akt II Ks 53/11 oraz IV K 1180/12 ze względu na orzeczone za nie kary grzywny oraz ze względu na fakt, że kary te są karami podlegającymi wykonaniu spełniają przesłanki zawarte w art. 85 § 1 i 2 k.k. i tym samym podlegają łączeniu, jednocześnie w odniesieniu do tych kar nie zachodzą negatywne przesłanki z art. 85 § 3 k.k. Z uwagi na powyższe kary grzywny orzeczone omawianymi w tym miejscu wyrokami zostały objęte wyrokiem łącznym wydanym w przedmiotowej sprawie.

Należy wskazać, że Sąd stosowanie do treści art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie, co do objęcia wyrokiem łącznym kary grzywny orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 18 listopada 2009 r. w sprawie o sygn. akt II K 881/09 albowiem z analizy akt ww. sprawy wynika, że skazany wykonał w całości karę grzywny orzeczoną wyżej wskazanym wyrokiem, zatem w odniesieniu do kary grzywny orzeczonej tym wyrokiem brak jest przesłanek z art. 85 § 2 k.k. warunkujących możliwość wydania wyroku łącznego.

Sąd stosowanie do treści art. 572 k.p.k. umorzył również postępowanie, co do objęcia wyrokiem łącznym kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 19 kwietnia 2012 r. w sprawie o sygn. akt II K 187/12. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 2017 r. „ wydaniu wyroku łącznego sprzeciwia się sytuacja, gdy kara, wymierzona za pozostające w zbiegu realnym przestępstwo, w czasie orzekania w przedmiocie kary łącznej nie mogła być już wykonana i nigdy do wykonania nie może zostać wprowadzona. Taka sytuacja niewątpliwie zachodzi w przypadku określonym przez art. 75 § 4 k.k., tj. gdy upłynie 6 miesięcy od zakończenia okresu próby” (III KK 72/17, LEX nr 2271448). Należy wskazać, że ww. wyrokiem orzeczono wobec skazanego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, której wykonanie nie zostało prawomocnie zarządzone, przy czym ww. sprawie z dniem 27 października 2017 r. upłynął okres 6 miesięcy od zakończenia okresu próby wskazany w art. 75 § 4 k.k., zatem w odniesieniu do kary orzeczonej ww. wyrokami brak jest przesłanek z art. 85 § 2 k.k. warunkujących możliwość wydania wyroku łącznego.

Reasumując Sąd objął wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 18 listopada 2009 r. w sprawie o sygn. akt II K 881/09, Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 13 czerwca 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 416/11, Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z dnia 05 lutego 2014 r. w sprawie o sygn. III K 1494/12, Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z dnia 10 lutego 2016 r. w sprawie o sygn. akt III K 1474/15 oraz Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1180/12. Sąd objął również wyrokiem łącznym kary grzywny orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 07 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt II Ks 53/11 oraz Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1180/12.

Wobec skazanego D. T. (1) stosownie do treści art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. Sąd był uprawniony do orzeczenia kary łącznej:



pozbawienia wolności zamiast kar podlegających łączeniu orzeczonych wyrokami 1., 2., 5., 6. oraz 7. w granicach od 2 lat (najsurowsza kara) do 7 lat 6 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar podlegających łączeniu) - wymierzył ją w wysokości 7 (siedmiu) lat pozbawienia wolności;



grzywny zamiast kar podlegających łączeniu orzeczonych wyrokami 3. i 7. w granicach od 300 (trzystu) stawek dziennych grzywny (najsurowsza kara) do 400 (czterystu) stawek dziennych grzywny (suma wszystkich kar podlegających łączeniu) – wymierzył ją w wysokości 320 (trzystu dwudziestu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych.

Przy ustalaniu wysokości kar łącznych w niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze treść orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Łodzi II AKa 63/01 z dnia 09 maja 2001 r. (Prok. i Pr. 2002, Nr 7-8, póz. 20) w myśl którego - zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo - podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczanego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objętych tym wyrokiem.

Odnosząc się do kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I. wyroku należy wskazać, iż pomiędzy czynami, za które D. T. (1) został skazany wyrokami w sprawach o sygn. akt II K 881/09, II K 416/11, III K 1494/12, III K 1474/15 oraz IV K 1180/12 nie zachodzi bliska łączność przedmiotowa i podmiotowa. Wprawdzie większość czynów za, które D. T. (1) został skazany ww. wyrokami była skierowana przeciwko mieniu, jednakże skazany dopuścił się również popełnienia czynów przeciwko wiarygodności dokumentów. Wyrokiem w sprawie o sygn. akt II K 881/09 został skazany za trzydzieści pięć czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., wyrokiem w sprawie o sygn. akt II K 416/11 za trzydzieści dwa czyny z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. oraz za sześć czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., wyrokiem w sprawie o sygn. akt III K 1494/12 za cztery czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., natomiast wyrokiem w sprawie o sygn. akt III K 1474/15 za czyn z art. 284 § 2 k.k., a wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 1180/12 za sto dziewięćdziesiąt jeden czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. oraz za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Czyny te były popełnione na przestrzeni znacznego okresu czasu, tj. w dniach od 31 grudnia 2007 r. do grudnia 2012 r., zatem pomiędzy tymi czynami nie zachodzi bliski związek czasowy. Mając na uwadze powyższe, w tym brak łączności przedmiotowej i podmiotowej oraz brak bliskości czasowej pomiędzy czynami, za które D. T. (1) został skazany wyżej wskazanymi wyrokami brak jest podstaw do orzeczenia kary łącznej w oparciu o zasadę całkowitej absorpcji. Nie mniej jednak Sąd miał na uwadze, że czyny za które D. T. (1) został skazany w sprawach III K 881/09, II K 416/11 (w zakresie czynów z art. 286 § 1 k.k.), III K 1494/12 oraz IV K 1180/12 wyczerpywały znamiona tego samego przepisu, tj. art. 286 § 1 k.k. i wymierzone były przeciwko temu samemu dobru prawnemu. Orzekając karę łączną pozbawienia wolności wobec skazanego Sąd nie mógł tracić z pola widzenia, że skazany nie skorzystał z szans jakie dały mu sądy orzekające w sprawach o sygn. akt II K 881/09 oraz II K 416/11, które zastosowały wobec skazanego środek probacyjny w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary, co skutkowało prawomocnym zarządzeniem wykonania kar orzeczonych ww. sprawach. Powyższe skutkowało orzeczeniem wobec skazanego kary łącznej pozbawienia wolności w oparciu o zasadę asperacji.

Odnosząc powyższe twierdzenia do kary łącznej grzywny orzeczonej w punkcie II. wyroku należy stwierdzić, iż pomiędzy czynami, za które D. T. (1) został skazany w sprawach o sygn. akt II Ks 53/11 oraz IV K 1180/12 nie zachodzi bliska łączność przedmiotowa i podmiotowa. Należy wskazać, że wyrokiem w sprawie o sygn. akt II Ks 53/11 D. T. (1) został skazany za czyn z art. 54 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., za czyn z art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. oraz za dwa czyny z art. 60 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., natomiast wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 1180/12 za sto dziewięćdziesiąt jeden czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. oraz za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Czyny te były popełnione na przestrzeni znacznego okresu czasy od 01 stycznia 2008 r. do grudnia 2011 r., zatem pomiędzy tymi czynami nie zachodzi bliski związek czasowy. Mając na uwadze powyższe, w tym brak łączności przedmiotowej i podmiotowej oraz brak bliskości czasowej pomiędzy tymi czynami brak jest podstaw do orzeczenia kary łącznej w oparciu o zasadę całkowitej absorpcji. Powyższe skutkowało orzeczeniem wobec skazanego kary łącznej grzywny w oparciu o zasadę asperacji.

Ustalając wymiar kary łącznej grzywny orzeczonej wobec skazanego D. T. (1) w punkcie II. wyroku Sąd określił wysokość stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych. Wprawdzie przy określaniu wymiaru stawki dziennej grzywny Sąd miał uwadze treść art. 23 § 3 k.k.s., jednakże Sąd był związany treścią art. 86 § 2 k.k. zgodnie z którym wymierzając karę łączną grzywny, sąd określa na nowo wysokość stawki dziennej, kierując się wskazaniami określonymi w art. 33 § 3; wysokość stawki dziennej nie może jednak przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio.

Sąd przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności oraz kary łącznej grzywny miał również na względzie prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Sąd w pełni podziela stanowisko wyrażone w orzecznictwie, zgodnie z którym absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną co do sprawcy - przesłankę prognostyczną jaką jest popełnienie kilku przestępstw (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie II Aka 171/00 z dnia 12 lipca 2000 r. OSA 2001/2/5). Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że D. T. (1) był do chwili obecnej siedmiokrotnie karany, za popełnienie dwustu osiemdziesięciu trzech przestępstw, w tym za przestępstwa podobne. Skazany czyny te popełnił na przestrzeni znacznego okresu czasu od 31 grudnia 2007 r. do grudnia 2012 r. Zdaniem Sądu skazany, mimo uprzednich skazań, popełniał kolejne przestępstwa nie wyciągając żadnych wniosków ze swojego postępowania czy z wymierzanych wobec niego kar, nie zmieniał swego nastawienia do dóbr chronionych prawem i nie wykazywał poprawy zachowania w warunkach wolnościowych. Przy tym skazany nie skorzystał z szans jakie dały mu sądy orzekające w sprawie o sygn. akt II K 881/09 oraz II K 416/11, które zastosowały wobec skazanego środek probacyjny w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary, co skutkowało prawomocnym zarządzeniem wykonania kar orzeczonych ww. sprawach. Wielokrotna karalność skazanego wskazuje na jego lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego. W ocenie Sądu negatywne zachowania D. T. (1) nie miały w jego życiu charakteru epizodycznego zwłaszcza, że skierowane były w dobra prawne poddane szczególnej ochronie prawnej, tj. mienie i własność, wiarygodność dokumentów. W świetle powyższego o ocenie Sądu najsurowsza kara jednostkowa wymierzona skazanemu pochłaniające inne kary stanowiłaby w tym przypadku nieuzasadnione premiowanie sprawcy wielokrotnego łagodniejszą karą i byłaby niewystarczającą oceną zachowania sprawcy. Powyższe przemawia za niestosowaniem zasady pełnej absorpcji w odniesieniu do kar łącznych orzeczonych w przedmiotowej sprawie oraz skutkowało zastosowaniem przy wymiarze kar łącznych pozbawiania wolności i grzywny zasady asperacji polegającej na wymierzeniu kary łącznej wyższej niż najwyższa kara orzeczona w stosunku do skazanego, ale przy tym niższej niż suma kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa. Sąd doszedł do przekonania, że orzeczone kary łączne przy zastosowaniu zasady asperacji są właściwą i sprawiedliwą reakcją karną.

Orzekając kary łączne wobec skazanego Sąd miał również na uwadze aktualną postawę skazanego. Wprawdzie jak wynika z wywiadu kuratora skazany prowadzi ustabilizowany tryb życia, pracuje, łoży na utrzymanie syna i konkubiny, jednakże w ocenie Sądu poprawność zachowania, przestrzeganie norm społecznych nie powinno być podnoszone do rangi okoliczności wyjątkowo szczególnej albowiem poprawność funkcjonowania skazanego w warunkach wolnościowych jest normą. Zdaniem Sądu orzeczenie wobec skazanego łagodniejszych kar łącznych w przedmiotowej sprawie pozostawałoby w sprzeczności z ideą sprawiedliwej kary. W ocenie Sądu tylko tak ukształtowane kary, jak orzeczone przedmiotowym wyrokiem wpłynął na skazanego wychowawczo i spowoduje zmianę dotychczasowego sposobu życia, w tym przede wszystkim zapobiegnie ponownemu popełnianiu przez D. T. (1) przestępstw.

Kara łączna nie powinna pogarszać sytuacji skazanego, jednakże nie może być ona swoistą premią wynikającą z faktu popełnienia przez niego większej ilości przestępstw i prowadzić do zupełnej rezygnacji z niektórych, prawomocnie orzeczonych kar. Zatem zasadnym w ocenie Sądu jest zastosowanie w niniejszej sprawie zasady asperacji, polegającej na wymierzeniu kar łącznych wyższych niż najwyższe kary podlegające łączeniu orzeczone w stosunku do skazanego, ale przy tym niższych niż suma kar podlegających łączeniu wymierzonych wobec skazanego.

W doktrynie podkreśla się, iż kara łączna powinna być postrzegana jako instytucja gwarantująca racjonalną politykę karania sprawcy przestępstw pozostających w zbiegu realnym, jednakże trzeba mieć na uwadze to, aby z reguły była ona mniej dolegliwa dla skazanego niż odrębne wykonanie poszczególnych wyroków, z których kary zostały sprowadzone do kary łącznej. Podyktowane jest to humanitarnym miarkowaniem kary, wyznaczonym z jednej strony przez wagę popełnionych przestępstw, z drugiej zaś strony przez interes skazanego, którego bardzo dolegliwa kara może zdegradować fizycznie, psychicznie, finansowo i społecznie. W konsekwencji oznacza to, iż kara łączna orzeczona w wyroku łącznym nie musi być ukształtowana przy zastosowaniu zasady pełnej kumulacji, lecz może być niższa od sumy poszczególnych kar. W przedmiotowej sprawie Sąd uwzględnił wyżej wspomniane przesłanki skutkujące zastosowaniem wobec skazanego zasady asperacji. Brak jest jednak podstaw do przyjęcia, że przy orzekaniu, co do czynów, za które przedmiotowym wyrokiem orzeczono kary łączne, Sąd zastosowałby zasadę absorpcji lub ukształtował łagodniejsze rozstrzygnięcie, na co wskazuje wielokrotna karalność skazanego, w tym za przestępstwa podobne.

Stosownie do treści art. 576 § 1 k.p.k. Sąd stwierdził, że pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach, którymi orzeczono kary podlegające łączeniu, a nieobjęte wyrokiem łącznym jako niepodlegające połączeniu, ulegają odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania uznając, że ich uiszczenie byłoby dla skazanego zbyt uciążliwe. Wobec powyższego koszty te Sąd przejął na rachunek Skarbu Państwa.