Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 01 stycznia 2017 roku funkcjonariusze Policji P. B. (1) oraz G. J. na polecenie dyżurnego udali się P. ul. (...) w związku ze zgłoszoną interwencją dotycząca konfliktu rodzinnego. Po przybyciu na miejsce funkcjonariusze policji zastali na zewnątrz A. P. , która poinformowała ich , że jej mąż uniemożliwia jej zabranie rzeczy z domu . P. B. (1) oraz G. J. wraz z A. P. weszli do wnętrza domu na piętro gdzie zgłaszająca pakowała swoje rzeczy, w tym czasie oskarżony W. P. zachowywał się agresywnie, nie pozwalał żonie zabrać rzeczy twierdząc, iż niektóre przedmioty zostały zakupione przez niego , wzywany był do zachowania zgodnego z prawem. A. P. spakowała swoje rzeczy , skierowała się w stronę wyjścia , gdy funkcjonariusze Policji wychodzili z domu oskarżony ponownie zaczął być agresywny, używał pod adresem P. B. (1) oraz G. J. słów wulgarnych.

W zawiązku z tym, iż oskarżony nie reagował na wezwania do zachowania zgodnego z prawem podjęto decyzję o jego zatrzymaniu , W. P. wyrywał się , uniemożliwiał zatrzymanie, konieczne było użycie chwytów obezwładniających oraz założenie kajdanek , w trakcie czynności oskarżony uderzył P. B. (1) ręką w jego dłoń powodując obrażenia w postaci stłuczenia dłoni i nadgarstka lewego , rany dłoni lewej , stłuczenia palca V-go dłoni lewej oraz złamania wyrostka rylcowatego kości łokciowej lewej , które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na czas dłuższy niż dni siedem.

Oskarżony został zatrzymany i przewieziony do KP P. gdzie poddano go badaniom na zwartość alkoholu w wydychanym powietrzu – wynik 0,98 mg/l a następnie przewieziono go do szpitala w K. gdzie lekarz po przebadaniu nie zezwolił na osadzenie w (...) w K., oskarżony pozostał na izbie przyjęć szpitala.

/ dowód zeznania świadków : P. B. (1) k. 7-8

G. J. k 15-16

F. P. k. 46-47, 95

protokół użycia A. k. 2

protokół zatrzymania osoby k. 3-4

dokumentacja medyczna k. 21

opinia biegłego k. 24

opinia uzupełniająca k. 126/

W dniu 24.04.2017 roku W. P. złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez funkcjonariusza policji P. B. (1), postanowieniem z dnia 22 maja 2017 roku ( sygn. akt PR 3 Ds.62.2017) prokurator Prokuratury Rejonowej w Kłodzku odmówił wszczęcia śledztwa w sprawie o czyny z art. 231§1 kk i z art. 247§1 kk w zw. z art. 11§2 kk oraz z art. 233§1kk i art. 234 kk i art. 238 kk w zw. z art.11§2 kk wobec stwierdzenia braku ustawowych znamion czynu zabronionego.

/ dowód: kserokopia zawiadomienia o przestępstwie k 98-99;

kserokopia postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie sygn. akt PR 3 Ds.62.2017 k.100-104/

Oskarżony W. P. nie był dotychczas karany.

/ dowód: informacja z K. k.91/

Oskarżony W. P. stojący pod zarzutem popełnienia czynów z art. 226§1 kk i art. 224§1kk w zw. z art. 157§1kk w zw. z art. 11 §2 kk nie przyznał się do winy i w złożonych w toku postępowania przygotowawczego potwierdził, że krytycznego dnia doszło do konfliktu między nim a żoną która postanowiła wyprowadzić się z domu , w konflikt ten włączyli się inni członkowie rodziny, w tym jego syn F. który przez przypadek w trakcie przepychanki uderzył go łokciem w brodę wobec czego oskarżony wezwał Policję. Oskarżony zaprzeczył aby używał pod adresem funkcjonariuszy słów wulgarnych czy też stosował przemoc, wskazał iż w trakcie interwencji policjanci zwracali się do niego per „ty”, gdy chciał zapisać dane funkcjonariuszy spowodowało to decyzję o jego zatrzymaniu, natomiast obrażenia jakich miał doznać P. B. (1) powstały w trakcie zakładania mu kajdanek, jednak nie na skutek uderzenia lecz tego , iż funkcjonariusz zahaczył ręką o bransoletę zegarka oskarżonego.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego wina oskarżonego odnośnie zarzucanych mu czynów nie budzi wątpliwości. Ustalając powyższy stan faktyczny Sąd oparł się na wiarygodnych jego zdaniem zeznaniach pokrzywdzonych P. B. (1) , G. J.. Osoby te w sposób identyczny opisują całe zdarzenie do którego doszło 01 stycznia 2017r. w P., zeznania tych świadków pozostają spójne, logiczne i w konsekwencji ich treść nie budzi w opinii Sądu żadnych wątpliwości. Z zeznań tych wynika, iż krytycznego dnia oskarżony znieważył funkcjonariuszy słowami powszechnie uznanymi za obelżywe( zostały one przytoczone w protokołach zeznań świadków) podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych a nadto stosował przemoc wobec P. B. (1) w celu zmuszenia funkcjonariusza policji do zaniechania przeprowadzenia prawnej czynności służbowej w postaci zatrzymania go uderzając funkcjonariusza ręką w dłoń. Odnośnie tego fragmentu zdarzenia wskazać należy, iż od początku postępowania P. B. (1) podawał, iż w trakcie zatrzymania został przez oskarżonego uderzony w wyniku czego doznał określonych obrażeń , informację o tym przekazał na miejscu zdarzenia G. J. który podał, iż faktu tego nie widział gdyż również uczestniczył w bezpośrednim zatrzymaniu oskarżonego i koncentrował się na podejmowanych czynnościach. Jednocześnie w świetle opinii uzupełniającej biegłego stwierdzić należy , iż obrażenia powstały na skutek działania z dużą siłą, poprzez uderzenie ręką , przy czym fakt trzymania w dłoni przez oskarżonego długopisu w ręce – na okoliczność taką wskazał w zeznaniach składanych na rozprawie P. B. (1) – nie miał znaczenia w kontekście rodzaju powstałych obrażeń. Jednocześnie zeznania pokrzywdzonych znajdują potwierdzenie w zeznaniach F. P. w zakresie w jakim świadek miał możliwość obserwacji zdarzenia gdyż przebywał w domu, zeznania tego świadka należy ocenić jako wyważone, pozbawione sprzeczności i logiczne.

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom świadków A. P. i H. P. (1) w zakresie w jakim zaprzeczyły znieważeniu funkcjonariuszy Policji oraz użycia przemocy albowiem zeznania te są sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym, są to osoby najbliższe dla oskarżonego, które składając zeznania po pewnym okresie czasu od zdarzenia podawały relację jak najkorzystniejszą dla oskarżonego, na rozprawie określały zdarzenie jako wypadek, sprzeczkę , nieporozumienie pomimo, iż jak wynika z poczynionych ustaleń A. P. miała zamiar wyprowadzić się z domu, chciała zabrać swoje rzeczy co oskarżony jej uniemożliwiał, działania takie nie są zwykle podejmowane w wyniku sprzeczek czy też kłótni małżeńskich lecz konfliktów o większym nasileniu , świadkowie na rozprawie okoliczności te bagatelizowały.

A. P. zeznała, iż w trakcie czynności wykonywanych na piętrze domu oskarżony miał zostać rzucony na podłogę, świadkowie P. B. (1) i G. J. zaprzeczyli aby w trakcie czynności wykonywanych na piętrze domu doszło do takiego zdarzenia , w wyjaśnieniach oskarżonego złożonych w toku dochodzenia (k.29-30) taka okoliczność nie pojawiła się , również świadek F. P. w złożonych zeznaniach na taki fakt nie wskazywał, podając iż w trakcie zabierania rzeczy przez mamę oskarżony cały czas coś mówił do policjantów, którzy go jednak ignorowali

W dalszej części A. P. zeznała, iż oskarżony nie znieważył funkcjonariuszy jednak z zeznań świadka złożonych w toku dochodzenia wynika, iż po spakowaniu swoich rzeczy świadek zeszła z piętra i wyszła z domu – okoliczność tą potwierdził P. B. (1) zeznając iż wyszedł na zewnątrz wraz z A. P., wrócił gdy usłyszał krzyki - gdy wróciła oskarżony znajdował się w kuchni , natomiast z zeznań P. B. (1) i G. J. wynika, iż słowa znieważające padły gdy wychodzili oni z domu tym samym ta cześć zdarzenia mogła nie być przez świadka obserwowana , podobnie ocenić należy w tym zakresie relację H. P. (1) która znajdowała się w kuchni.

W odniesieniu do kwestii obrażeń doznanych przez P. B. (1) wskazać należy, iż świadek zeznał że powstały one w trakcie zatrzymywania oskarżonego , przy czym w toku dochodzenia świadek A. P. zeznała iż oskarżony został przewrócony na podłogę , założono mu kajdanki i w trakcie wyciągania ręki spod kajdanek policjant skaleczył się , H. P. (2) miała pomagać w wyjęciu ręki. Jednak z zeznań P. B. wynika, iż kajdanki zakładał G. J. natomiast on sam stosował chwyty obezwładniające , trzymał oskarżonego , który machał rękoma chcąc się wyswobodzić i wtedy doszło do uderzenia, świadek zaprzeczył aby miała miejsce taka sytuacja by matka oskarżonego pomagała oswobodzić rękę funkcjonariuszowi, przy czym obrażenia jakie stwierdzono u pokrzywdzonego nie miały jedynie charakteru skaleczenia. Zeznający na rozprawie na tą okoliczność G. J. powiedział, iż nie pamięta szczegółów zatrzymania z uwagi na dużą ilość tego typu zdarzeń, natomiast nie wykluczył że faktycznie zakładał oskarżonemu kajdanki, nie przypominał sobie takiej sytuacji aby matka oskarżonego pomagała funkcjonariuszowi wyciągnąć rękę spod kajdanek. W toku dochodzenia H. P. (2) opisując ta część zdarzenia zeznała, iż policjanci próbowali założyć kajdanki, mieli z tym problem , doszło do szamotaniny na podłodze, przyznała iż jeden z funkcjonariuszy pokazywał zadrapanie na ręce, w zeznaniach świadka nie pojawiały się wypowiedzi co do nieprawidłowego zachowania funkcjonariuszy. Świadek nie wskazywała też aby oskarżony został rzucony na podłogę , jak również o udzielaniu pomocy w wyswobodzeniu ręki funkcjonariusza , okoliczności takie podała natomiast w trakcie przesłuchania na rozprawie , w swobodnej wypowiedzi, przy czym jednocześnie podała szczegółowo opis zdarzenia akcentując niewłaściwe zachowanie funkcjonariusza Policji.

Nie ulega wątpliwości iż świadkowie H. P. (1) i A. P. na poszczególnych etapach postępowania składały odmienne zeznania, wewnętrznie sprzeczne, w zakresie przyczyn takiego stanu rzeczy wyjaśnienia świadków nie zasługują na uwzględnienie albowiem zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i rozprawy głównej świadkowie miały możliwość swobody wypowiedzi, mimo przedstawienia w toku dochodzenia protokołów do podpisania nie zostały zgłoszone zastrzeżenia co do ich treści. Obowiązująca procedura zapewnia świadkom możliwość zapoznania się z treścią protokołu, wniesienia zastrzeżeń, czy też odmowy podpisania w sytuacji gdy jego treść nie odpowiada złożonym zeznaniom , tym samym jeśli uprawnień takich świadek nie korzysta należy uznać że treść protokołu uwzględnia złożone zeznania.

W odniesieniu do wyjaśnień oskarżonego Sąd odmówił im wiary albowiem zaprzeczenia co do faktu wypowiadania słów wulgarnych i stosowania przemocy są jedynie formą obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej, która dodatkowo realizowana była przez wskazywanie na okoliczności mające zdyskredytować funkcjonariuszy P. B. (1) oraz G. J. w postaci działania niezgodnego z prawem, mającego mieć wręcz postać przekroczenia uprawnień. Twierdzeniom oskarżonego zaprzeczają ustalenia faktyczne wskazujące, iż tego dnia oskarżony zachowywał się agresywnie wobec funkcjonariuszy Policji, prezentował postawę konfrontacyjną, odmawiał wykonania poleceń a także ustalenia postępowania przygotowawczego jakie toczyło się na skutek złożonego zawiadomienia przez oskarżonego, postanowieniem z dnia 22 maja 2017 roku ( sygn. akt PR 3 Ds.62.2017) odmówiono wszczęcia śledztwa o czyny z art. 231§1 kk i inne. Wskazać należy, iż oskarżony w kolejnych wyjaśnieniach podawał coraz to nowe szczegóły mające potwierdzić jego wersję, przy czym tłumaczenia dlaczego wyjaśnienia te są sprzeczne z poprzednio złożonymi są zupełnie nielogiczne. Jednocześnie przyjęcie wyjaśnień oskarżonego za wiarygodne oznaczałoby wystąpienie sytuacji w której funkcjonariusze Policji bez żadnego powodu przystąpili do zatrzymania oskarżonego, stosowali wobec niego środki przymusu bezpośredniego bez żadnych podstaw i to w obecności świadków- członków rodziny, narażając się na zarzuty przekroczenia uprawnień oraz utratę pracy- zachowanie takie należy uznać za zupełnie nielogiczne. Wyjaśnienia oskarżonego zawierają szereg zarzutów pod adresem funkcjonariuszy Policji , w szczególności w zakresie podjęcia przez nich działań bez uwzględnienia stanu zdrowia oskarżonego, jednocześnie jednak W. P. pozostaje zupełnie bezkrytyczny wobec swojego zachowania , spożywania alkoholu w sytuacji gdy w jego stanie zdrowia jest to zabronione , zarzuca funkcjonariuszom Policji narażenie go na pogorszenie stanu zdrowia nie dostrzegając , że jego postępowanie nie tylko w pewnym stopniu niweczyło proces leczniczy lecz również stan nietrzeźwości miał wpływ na zachowanie , agresję, brak możliwości realnej oceny zaistniałej sytuacji i racjonalnego rozwiązania konfliktu.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 226§1 kk i wymierzył 3 miesiące pozbawienia wolności oraz czynu z art. art. 224§1kk w zw. z art. 157§1kk w zw. z art. 11 §2 kk i na podstawie art. 157§1kk w zw. z art. 11 §3 kk wymierzył 5 miesięcy pozbawienia wolności, za zbiegające się przestępstwa Sąd wymierzył karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kar jednostkowych i kary łącznej Sąd uwzględnił uprzednią niekaralność oskarżonego, jego dotychczasowy sposób życia a także stopień społecznej szkodliwości czynu. Nie ulega wątpliwości, iż z charakteru obowiązków wykonywanych przez funkcjonariuszy Policji wynika możliwość wystąpienia zachowań ze strony osób wobec których podejmowane są określone czynności powodujących utrudnienie ich wykonywania czy też agresji, jednak nie może to prowadzić do aprobowania sytuacji w których dochodzi do popełnienia czynów wyczerpujących ustawowe znamiona występków określonych w kodeksie karnym na szkodę policjantów, w szczególności gdy tego rodzaju zachowania występują bardzo często.

Na mocy art. 69§1 kk i 70§1kk Sąd zastosował względem oskarżonego instytucję warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności wyznaczając okres próby na 2 lata uznając, iż mimo zawieszenia wykonania kara spełni swoje funkcje prewencyjne i wychowawcze oraz zobowiązał oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy.

Zdaniem Sądu orzeczone kary są współmierne do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia zawinienia i spełnią swoje funkcje prewencyjne i wychowawcze.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 624§1 kpk.