Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2017r.

Sąd Rejonowy w R a c i b o r z u Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Maksoń-Prach

Protokolant: Agata Maruniak

w obecności Prokuratora: ---

po rozpoznaniu w dniu: 15/03/2017r., 27/04/2017r.

sprawy:

A. T.

s. M. i S.

ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

w dniu 7 sierpnia 2016r. w R. na ul. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (1,15mg/l oraz w kolejnych badaniach 1,18mg/l; 1,17mg/l i 1,02mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził pojazd mechaniczny marki F. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym,

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

1.  uznaje oskarżonego A. T. za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 178a § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu w zw. z art. 34 § 1 i § 1a pkt 1 kk i art. 35 § 1 kk skazuje go na karę 1 (roku) i 2 (dwóch) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

2.  na podstawie art. 42 § 2 kk oraz art. 43 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego tytułem środka karnego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres wynoszący 3 (trzy) lata oraz zobowiązuje go do zwrotu posiadanego prawa jazdy do właściwego miejscowo starostwa powiatowego w terminie 7 dni od daty uprawomocnienia się orzeczenia;

3.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

4.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 07. 08. 2016r. godz. 14:15 do dnia 08. 08. 2016r. godz. 11:05 tj. jeden dzień przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dniom kary ograniczenia wolności;

5.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i od opłaty w sprawie.

Sędzia:

Sygn. akt II K 881/16

UZASADNIENIE

W dniu 07 sierpnia 2016 r. K. W., M. P. i K. S. znajdowali się na ul. (...) w R.. W pewnym momencie zauważyli jak pod blok budynku nr (...) podjechał samochód marki F. (...) o nr rej. (...) koloru niebieskiego. Kierowcą samochodu był oskarżony A. T., pasażerem – Ł. P. (1). Wykonując manewr parkowania oskarżony uderzył w znajdujący się przed nim pojazd. W pewnym momencie Ł. P. (1) wysiadł z samochodu. W sposób agresywny zwrócił się do K. W., M. P. i K. S.. Zniszczył okulary K. W.. W tym czasie oskarżony spokojnie przyglądał się całemu zdarzeniu. Gdy oskarżony szedł w kierunku klatki nr (...) K. S. oraz jego koledzy zauważyli, iż znajduje się on w stanie nietrzeźwości.

Na miejsce zdarzenia wezwano funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w R.. Przybyłym na miejsce funkcjonariuszom K. W., M. P. oraz K. S. oświadczyli, iż oskarżony A. T. prowadził pojazd F. (...) znajdując się po użyciu alkoholu. W tym czasie oskarżony wyszedł z budynku. W związku z tym został zatrzymany przez funkcjonariuszy i wylegitymowany. Następnie przewieziono go do Komendy Powiatowej Policji w R., gdzie przeprowadzono badanie retrospektywne na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Uzyskane wyniki, tj.: 1,15 mg/l, 1,18 mg/l, 1,17 mg/l oraz 1,02 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu potwierdziły, iż oskarżony znajduje się w stanie nietrzeźwości.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- zeznań świadków: M. P. (k. 7, 67), K. S. (k. 9), Ł. P. (2) (k. 22 – 23, 67), R. C. (1) (k. 40 – 41, 67v.) oraz P. S. (k. 43 – 44, 67v. – 68)

- protokołu użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego (k. 2)

- protokołu zatrzymania osoby (k. 4)

- protokołów konfrontacji (k. 25 – 26, 30 – 31, 32 – 33, 36 – 37)

Oskarżony A. T. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W wyjaśnieniach złożonych na rozprawie w dniu 15 marca 2017 r. podkreślił, iż nie prowadził pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...). Dodał, iż samochodem kierował jego właściciel – Ł. P. (2). Równocześnie oskarżony podtrzymał jedynie w części wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym. Jak stwierdził oskarżony składając wyjaśnienia w dniu 08 sierpnia 2016 r. został zastraszony przez funkcjonariuszy i obawiał się zatrzymania na 48 godzin. Dodał także, iż nie pamięta całego samego zdarzenia.

Oskarżony A. T. nie był w przeszłości karany sądownie.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego A. T. (k. 14 – 15, 66v.)

- karta karna (k. 63)

Postawa oskarżonego, który nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu stanowi linię jego obrony. W trakcie postępowania oskarżony składał sprzeczne wyjaśnienia. Początkowo przyznał się do popełnienia czynu z art. 178a § 1 kk i podał, iż obawiał się konsekwencji swojego czynu. Z kolei na rozprawie sądowej nie podtrzymał tej części wyjaśnień i stwierdził, że został do nich zmuszony. Równocześnie stanowczo przyznał, iż to Ł. P. (2) był kierowcą samochodu F. (...), by następnie podać, iż zdarzenia w ogóle nie pamięta. Zdaniem Sądu postawa oskarżonego jednoznacznie zmierza do uniknięcia konsekwencji popełnionego czynu.

Świadek K. S. w złożonych zeznaniach stanowczo podkreślił, iż to A. T. był kierowcą samochodu marki F. (...). W obszernych i szczegółowych zeznaniach przyznał, iż w dniu zdarzenia wybierał się wraz z kolegami nad jezioro. Gdy wsiadał do samochodu zauważył nadjeżdżający pojazd marki F. (...). Kierowca pojazdu w trakcie parkowania uderzył w poprzedzający go samochód. Jak podkreślił świadek – był w tym czasie zajęty rozmową z K. W.. Pasażer F. źle zinterpretował zachowanie świadka oraz jego kolegów, w związku z czym wysiadł z samochodu. Zachowywał się w sposób agresywny. Wywiązała się awantura w wyniku, której doszło do uszkodzenia okularów K. W.. Na miejsce zdarzenia wezwano Policję. Świadek dodał, iż oskarżony jedynie przypatrywał się zdarzeniu, które miało dynamiczny charakter. Następnie poszedł do domu. Świadek podkreślił, iż oskarżony chwiał się na nogach. Widać było, iż znajduje się pod wpływem alkoholu. Dodał także, iż z całą pewnością to oskarżony był kierowcą samochodu marki F. (...). Pasażer samochodu różnił się od oskarżonego posturą i wiekiem – pasażer był zdecydowanie młodszy i wyższy. Odznaczał się również większą tężyzną fizyczną. Zdaniem świadka nie ma żadnej możliwości, by oskarżony zamienił się z pasażerem samochodu miejscami.

Zeznania świadka K. S. zostały w znacznej mierze potwierdzone przez M. P.. Wprawdzie na rozprawie sądowej świadek przyznał, iż nie jest całkowicie pewny, że to właśnie A. T. był kierowcą samochodu marki F. (...), jednak równocześnie podtrzymał zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym stwierdzając, że były one prawdziwe i złożone „na świeżo”. Stanowcze i jednoznaczne zeznania świadek ten złożył w postępowaniu przygotowawczym. Pierwsze zeznania złożył już w dniu zdarzenia i jednoznacznie opisał kierowcę F. (...). Nie miał żadnych wątpliwości, iż był to oskarżony, którego zatrzymała Policja. Również podczas konfrontacji z oskarżonym nie miał żadnych wątpliwości, że to oskarżony, a nie Ł. P. (2) był kierowcą samochodu F.. Istotne w sprawie jest również to, że świadkowie K. S. i M. P. byli trzeźwi i mieli znakomitą widoczność na parking, na który wjechał oskarżony. Oskarżony i Ł. P. (2) tak znacznie różnili się wiekiem, wzrostem i posturą, że nie można ich było pomylić.

Zdaniem Sądu zeznania świadka K. S. zasługują na wiarę w całości. Świadek w sposób spójny, logiczny i konsekwentny przedstawił przebieg zdarzenia z dnia 07 sierpnia 2016 r. Jego wypowiedź była spontaniczna i szczera. Pomimo, iż z uwagi na upływ czasu część pozostałych świadków nie pamiętała już szczegółów zdarzenia, Sąd nie znalazł żadnych podstaw, by kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka.

Świadek Ł. P. (2) w zeznaniach złożonych na rozprawie sądowej podkreślił, iż to on prowadził samochód marki F. (...) w dniu zdarzenia. Dodał, iż samochód stanowi własność jego brata. Równocześnie świadek przyznał, iż w tym dniu przebywał razem z oskarżonym, który znajdował się pod wpływem alkoholu. Razem byli u R. C. (2). Po pewnym czasie oskarżony zasnął. Świadek dodał, iż po opuszczeniu mieszkania R. C. (2) zawiózł oskarżonego na ul. (...). Musiał pomóc mu wysiąść z samochodu. Doszło do awantury z mężczyznami, którzy siedzieli w samochodzie marki B. zaparkowanym w pobliżu. Mężczyźni ci śmiali się ze stanu w jakim znajdował się oskarżony. W takcie awantury oskarżony podszedł do samochodu od strony kierowcy, aby wyjąć portfel. Świadek dodał, iż następnie zaprowadził oskarżonego do domu.

R. C. (1) potwierdził zeznania Ł. P. (2). Przyznał, iż oskarżony oraz Ł. P. (2) przebywali u niego z wizytą. Oskarżony znajdował się pod wpływem alkoholu. W pewnym momencie zasnął. Świadek dodał, iż widział jak mężczyźni odjeżdżali niebieskim F., gdyż w tym czasie wyszedł na balkon by zapalić papierosa.

Zdaniem Sądu zeznań tych świadków nie można uznać za wiarygodne. Podając, iż oskarżony nie był kierowcą samochodu marki F. (...) chcieli by uniknął on odpowiedzialności za swoje zachowanie. Równocześnie na uwagę zasługuje fakt. iż obaj świadkowie zgodnie przyznali, iż oskarżony znajdował się pod wpływem alkoholu. Dodatkowo Ł. P. (2) przyznał, iż oskarżony nadużywa alkoholu.

Zeznania świadka P. S. mają drugorzędne znaczenie w przedmiotowej sprawie. Z uwagi na upływ czasu, na rozprawie w dniu 15 marca 2017 r. nie kojarzył osoby oskarżonego oraz okoliczności zdarzenia. Równocześnie podtrzymał zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym, z treści których wynika, iż to oskarżony miał być kierowcą samochodu F. (...).

Sąd zważył co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżony A. T. dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa wyczerpującego znamiona czynu z art. 178a § 1 kk.

W świetle poczynionych ustaleń Sąd uznał oskarżonego A. T. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 kk. Oskarżony w dniu 07 sierpnia 2016 r. w R. na ul. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (1,15 mg/l oraz w kolejnych badaniach: 1,18 mg/l, 1,17 mg/l i 1,02 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził pojazd mechaniczny marki F. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym.

Uznając oskarżonego A. T. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego znamiona występku z art. 178a § 1 kk, Sąd na podstawie art. 178a § 1 kk w zw. z art. 34 § 1 i § 1a kk oraz art. 35 § 1 kk skazał go na karę 1 roku i 2 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary z art. 53 kk. Oskarżony swoim zachowanie naruszył porządek prawny w sferze bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Kierowanie pojazdem mechanicznym wymaga od kierowcy pełnej zdolności do spostrzegania oraz reagowania na zdarzania na drodze, jak również stabilnego i pewnego zachowania. Nie ma wątpliwości, iż stan nietrzeźwości zmniejsza sprawność psychofizyczną kierowcy, czego najczęstszą konsekwencją jest brak opanowania pojazdu oraz stworzenie niebezpieczeństwa na drodze, mogące prowadzić do wypadku lub kolizji. Sytuacja ta stwarza wysokie zagrożenie dla niego samego oraz dla innych uczestników ruchu drogowego. Przestępstwo z art. 178a § 1 kk jest przestępstwem formalnym i sam fakt kierowania pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości spowoduje zrealizowanie jego znamion.

Oskarżony dopuścił się przestępstwa z winy umyślnej. Wiedział, że spożywał alkohol– świadomie kierował samochodem i był uczestnikiem ruchu drogowego. Oskarżony kierując pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości wykazał się całkowitym brakiem wyobraźni, zdrowego rozsądku oraz odpowiedzialności. Waga naruszonych przez oskarżonego obowiązków ciążących na nim jako uczestniku ruchu drogowego, stopień ich naruszenia oraz postać winy pozwalają na stwierdzenie znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu.

Sąd uznał, iż w stosunku do oskarżonego A. T. możliwe jest wymierzenie kary ograniczenia wolności. Na korzyść oskarżonego przemawia przede wszystkim jego dotychczasowa niekaralność. W ocenie Sądu wymierzona kara będzie oddziaływać na oskarżonego wychowawczo i zapobiegawczo, a ponadto spełni swoje zadania w zakresie prewencji ogólnej. Tak ukształtowana kara będzie oddziaływać na oskarżonego wychowawczo i zapobiegawczo, a ponadto spełni swoje zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Na podstawie art. 42 § 2 kk oraz art. 43 § 3 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego tytułem środka karnego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat i zobowiązał go do zwrotu posiadanego prawa jazdy do właściwego miejscowo starostwa powiatowego w terminie 7 dni od daty uprawomocnienia się orzeczenia. Uzasadniona jest bowiem eliminacja oskarżonego z uczestnictwa w ruchu drogowym jako kierowcy pojazdów mechanicznych. W ocenie Sądu dotychczasowa niekaralność oskarżonego powoduje, iż orzeczony zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych jest adekwatny do indywidualnych okoliczności leżących po stronie oskarżonego i zapewni osiągniecie celów w zakresie prewencji indywidualnej. Powszechnie wiadomym jest bowiem nagminne występowanie pijanych kierowców. W celu eliminowania tego zjawiska należy ze szczególną surowością traktować sprawców, gdyż pobłażanie dla takiego zachowania rodzić będzie przeświadczenie, iż jest ono tolerowane i znajduje akceptację społeczną, a takie stanowisko stać się nie może.

Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5000 zł.

Te elementy składowe kary w opinii Sądu uczynią zadość społecznemu poczuciu, które nie ucierpi i nie spowoduje odczucia, że oskarżony pozostał bezkarny, lecz sprawiedliwie ukarany. Zdaniem Sądu dotkliwość tej kary w przypadku oskarżonego pozwoli na osiągnięcie celu kary. Zdaniem Sądu dotkliwość tej kary w przypadku oskarżonego pozwoli na osiągnięcie celu kary, jakim jest przede wszystkim zapobieżenie popełnianiu podobnych przestępstw w przyszłości. Kara ta winna również oddziaływać na kształtowanie świadomości społeczeństwa i umocnić przeświadczenie, że każdy pijany uczestnik ruchu musi się liczyć z nieuchronną odpowiedzialnością za swoje czyny.

Na podstawie art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 07 sierpnia 2016 r., godz. 14:15 do dnia 08 sierpnia 2016 r., godz. 11:05 – tj. jeden dzień przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dniom kary ograniczenia wolności.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j.: Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.) Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i opłaty w sprawie obciążając nimi Skarb Państwa.

Sędzia: