Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: Arleta Agata

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 28.12.2017 r.

sprawy przeciwko

P. M. urodz. (...)

w B.

syna Z. i T. z d. W.

oskarżonego o to, że: w dniu 3 lutego 2016 r. w J., woj. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości i posiadając 1,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki B. o nr rej. (...) w ruchu lądowym, będąc w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych obowiązującego do 28.08.2016 r. orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo przez Sąd Rejonowy w Radomiu X Wydział Karny sygn. akt X K 15/14 z dniem 14.03.2014 r.,

to jest czyn z art. 178a § 1 i 4 k.k.

orzeka

I. Uznaje oskarżonego P. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 1 i 4 k.k. i za to na mocy art. 178a § 4 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II. Na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. wykonanie kary wymierzonej oskarżonemu w punkcie I wyroku warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby.

III. Na podstawie art. 42 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio.

IV. Na podstawie art. 43a § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego do zapłaty świadczenia pieniężnego w kwocie 15.000 (piętnastu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

V. Na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu P. M. karę 360 (trzystu sześćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych.

VI. Na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązuje oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu.

VII. Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. oraz art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 oraz art. 3 ust. 2 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych w kwocie 4.307 (czterech tysięcy trzystu siedmiu) złotych i 78 (siedemdziesięciu ośmiu) groszy.

Sygn. akt II K 1021/17

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 28 grudnia 2017 r. ,

w części dotyczącej kary, zgodnie z treścią art. 423 § 1a k.p.k.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas posiedzenia, ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony P. M. był skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomiu z dnia 14 marca 2014 r. za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Sąd orzekł wobec niego karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 2 lat próby i środek karny 2 lat zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. W dniu 3 lutego 2016 r. oskarżony znajdował się pod wpływem alkoholu. Mimo tego podjął jazdę samochodem marki B. o nr rej. (...). Około godziny 22.30 przejeżdżał przez J.. Jadący za nim Ł. W. dostrzegł, że oskarżony stwarzał zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, zgłosił to telefonicznie na Policję, a gdy oskarżony zatrzymał się przed sygnalizatorem nadającym czerwony sygnał dla jego kierunku ruchu wraz z kolegą B. T. wyłączyli silnik jego samochodu i zabrali kluczyki od samochodu. Wkrótce na miejsce przybyła Policja i zatrzymała oskarżonego. Na skutek badania trzeźwości okazało się, że oskarżony w dniu 4 lutego 2016 r. o godzinie 00.11 znajdował się pod wpływem 1,43 mg/l, drugie badanie o godzinie 00.17 wskazało na 1,34 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Sąd zważył, co następuje:

Udział w ruchu drogowym, a zwłaszcza prowadzenie pojazdu w ruchu lądowym wymaga rozwagi i zachowania ostrożności, by uniknąć wszelkich zagrożeń bezpieczeństwa w tym ruchu. Ruch lądowy odbywa się różnymi pojazdami i na różnych drogach, ale każdy z uczestników ruchu obowiązany jest przestrzegać przepisów i zasad bezpiecznego korzystania z drogi. Oskarżony naruszył podstawowy warunek bezpiecznego korzystania z drogi publicznej w postaci obowiązku trzeźwości uczestników ruchu, wyrażonego w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W dniu 3 lutego 2016 r. oskarżony prowadził samochód około godziny 22-ej w J., jego sposób jazdy wzbudził zainteresowanie postronnych osób, które w trosce o bezpieczeństwo w ruchu drogowym postanowiły uniemożliwić mu dalszą jazdę. Oskarżony znajdował się pod znacznym wpływem alkoholu, którego stężenie wynosiło w pierwszym badaniu 1,43 mg/l i 1,34 mg/l w drugim badaniu (k.6). Oznacza to, że podjął jazdę w ruchu lądowym, będąc w stanie nietrzeźwości. Ten stan nietrzeźwości spowodował, że stwarzał zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego, mógł spowodować kolizję lub wypadek drogowy.

Ponadto oskarżony był już karany za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k., a w dniu zdarzenia obowiązywał wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych (odpis wyroku z k.111, pismo Starostwa z k.177-178). Nadmienić należy, że niewątpliwie wyrok Sądu Rejonowego w Radomiu z dnia 14 marca 2014 r., sygn. akt X K 15/14 nie uległ zatarciu w dniu zdarzenia, gdyż z karty karnej (k.20) wynika, że wyrok ten powinien zostać uznany za zatarty najwcześniej w dniu 3.12.2016 r.

Czyn oskarżonego należy zatem zakwalifikować jako przestępstwo z art. 178a § 1 i 4 k.k., gdyż polegał na tym, że oskarżony poruszał się pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości, który ustalony został przez ustawodawcę w art. 115 § 16 pkt 2 k.k. na 0,25 mg alkoholu w litrze wydychanego powietrza, a jednocześnie był wcześniej karany za podobne przestępstwo. Oskarżony przekroczył ustawowy próg nietrzeźwości prawie sześciokrotnie. Ponadto oskarżony był prawomocnie karany za podobny czyn (odpis wyroku z k.111).

Oskarżony ma 46 lat, jest żonaty, ma na utrzymaniu troje dziecko, zdobył wykształcenie wyższe, prowadzi działalność gospodarczą i osiągał około 7.000 złotych (oświadczenie z k.67v), z aktualnych danych o karalności wynika, że nie był karany (k.216).

Wspomnieć należy, że oskarżony zgłosił wniosek o dobrowolne poddanie się karze, poprzez wymierzenie mu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem na okres 3 lat próby, dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, świadczenie pieniężne w kwocie 15.000 złotych, 360 stawek dziennych grzywny po 50 złotych, obowiązek powstrzymania się od nadużywania alkoholu i zasądzenie kosztów sądowych (k.223).

Stopień społecznej szkodliwości czynu był znaczny, gdyż stan nietrzeźwości oskarżonego był znaczny i zagrażał on poważnie bezpieczeństwu w ruchu drogowym. Stopień winy oskarżonego był znaczny, ze względu na stan jego nietrzeźwości (k.2) i naruszenie poprzedniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych (odpis wyroku z k.111).

Kara powinna przekonać oskarżonego i ogół społeczeństwa, że popełnianie przestępstw nie jest opłacalne i zamiast spodziewanych korzyści przynosi dolegliwości. Celem kary jest również kształtowanie w społeczeństwie szacunku dla norm prawnych oraz wskazywanie, że reguły bezpiecznego użytkowania dróg publicznych obowiązują wszystkich i należy w taki sposób prowadzić pojazdy by uniknąć możliwych i przewidywalnych zagrożeń bezpieczeństwa, a tym samym zapobiegać wypadkom i kolizjom na drogach. Oskarżony umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w komunikacji lądowej, stwarzał przez to zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, ponadto świadomie zlekceważył orzeczony zakaz sądowy, jakby wyrok Sądu go nie dotyczył.

Do okoliczności obciążających należy zaliczyć przede wszystkim nagminność przestępstw prowadzenia pojazdów pod wpływem alkoholu w całym kraju, znaczny stan nietrzeźwości (k.6), jako okoliczność łagodzącą uznano obecną niekaralność oskarżonego (k.216) i działalność charytatywną oskarżonego (k.70).

Biorąc pod uwagę powyżej wymienione przesłanki wymiaru kary Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości powinna być kara 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Oskarżony korzysta z domniemania niekaralności (k.216), co przy uwzględnieniu jego działalności charytatywnej (k.70) pozwala uznać, że będzie przestrzegał w przyszłości porządku prawnego i mimo nie wykonania kary nie popełni więcej przestępstwa. Wobec czego, Sąd zgodził się propozycję stron i warunkowo zawiesił wykonanie kary. Okres 3 lat próby jest adekwatny do postawy życiowej oskarżonego.

Oskarżony umyślnie naruszył reguły bezpieczeństwa ruchu drogowego i zgodnie z art. 42 § 3 k.k. obligatoryjnym jest wobec niego orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych dożywotnio. Świadczenie pieniężne w kwocie 15.000 złotych jest adekwatne do sytuacji majątkowej oskarżonego. Natomiast grzywna i obowiązek probacyjny wprowadzają słuszne rozstrzygnięcia mające na celu wzmocnienie wychowawczego oddziaływania wyroku.

Uwzględniając wniosek stron, Sąd zasądził od oskarżonego obowiązek zwrotu kosztów sądowych.