Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: Arleta Agata

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 30.01.2018 r.

sprawy przeciwko

M. G. urodz. (...) w W.

syna J. i U. z d. K.

oskarżonego o to, że: w bliżej nieustalonym czasie, jednak nie wcześniej niż 7 grudnia 2016 roku i nie później niż 22 kwietnia 2017 r. na terenie posesji przy ul. (...) w S. P. przyjął do ukrycia samochód osobowy marki J. (...) nr rej. (...) nr VIN (...) o wartości 225.647 zł, mając świadomość, że pochodzi on z przestępstwa z włamaniem w dniu 7 grudnia 2016 r. w W. przy ul. (...) na szkodę (...) S.A., przy czym mienie to stanowi mienie znacznej wartości,

to jest przestępstwo z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

orzeka

I. Uznaje oskarżonego M. G. za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i za to na mocy powołanego jako drugi przepisu wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

II. Na podstawie art. 231 § 1 k.p.k. orzeka złożenie do depozytu sądowego dowodów rzeczowych wymienionych na k. 306-309, pod poz. 1-4, 12-13, 23-24, 28-30 i 32.

III. Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych w kwocie 1.739 (jeden tysiąc siedemset trzydzieści dziewięć) złotych i 66 (sześćdziesiąt sześć) groszy.

Sygn. akt II K 1149/17

Uzasadnienie wyroku
z dnia 30 stycznia 2018 r.,

w części dotyczącej kary, zgodnie z treścią art. 423 § la k.p.k.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas posiedzenia, ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 grudnia 2016 r. D. S. przyjechał swoim samochodem marki j. (...) o nr rej. (...) na ul. (...) w W., zaparkował pod centrum handlowym (...) i poszedł do kina. Gdy pokrzywdzony wrócił na parking okazało się, że jego samochód został skradziony. Nieustalona osoba w bliżej nieustalonym dniu, w okresie od 7 grudnia 2016 r. do 22 kwietnia 2017 r. pojechała tym samochodem na działkę oskarżonego M. G. w S. P. na ul. (...). Oskarżony przyjął ten samochód do ukrycia, mimo że wiedział, że pochodził on z popełnienia czynu zabronionego. Nieustalona osoba odebrała ten samochód z działki oskarżonego w bliżej nieustalonym dniu, przed 22 kwietnia 2017 r. i zabrała w nieustalone miejsce. Samochód w czasie kradzieży był warty 225.647 złotych, jego własność nabyła firma (...) S.A. we W..

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony przyjął w celu ukrycia przed właścicielem i organami ścigania samochód osobowy J. (...), którego wartość wynosiła 225.647 złotych. Przestępstwo określone w art. 291 § 1 k.k. polega m.in. na przyjęciu i ukrywaniu rzeczy pochodzących z czynów zabronionych, jeśli ich wartość przekracza % najniższego wynagrodzenia. Znamieniem podmiotowym tego czynu jest świadomość sprawcy o tym, że rzecz, którą przyjął nie należała do osoby, która mu ją wydała, przy czym rzecz ta została uzyskana za pomocą jakiegokolwiek czynu zabronionego przez ustawę (por. „Kodeks Karny z komentarzem" - Lexis Nexis, Warszawa 2012 r., s.779).

W okolicznościach niniejszej sprawy faktycznie można i należy stwierdzić, że oskarżony wiedział, że nabył samochód pochodzący z czynu zabronionego. Samochód został mu wydany do ukrycia, a jego wartość i stan w jakim się znajdował wskazywał jednoznacznie, że pochodził z czynu zabronionego.

Czyn oskarżonego polegał na przyjęciu i ukrywaniu samochodu pochodzącego z przestępstwa, przy czym oskarżony wiedział o tym pochodzeniu tej rzeczy i niewątpliwie stanowi przestępstwo określone w art. 291 § 1 k.k.

Wartość samochodu przyjętego przez oskarżonego do ukrycia przekraczała 200.000 złotych i zgodnie z treścią art. 115 § 5 k.k. stanowiła mienie znacznej wartości.

Oskarżony ma 37 lat, zdobył wykształcenie zawodowe, jest kawalerem, ma na utrzymaniu dwoje dzieci, był zatrudniony jako taksówkarz i zarabiał około 4.000 złotych miesięcznie, był raz karany i to za przestępstwo podobne (k.330).

Stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu był znaczny, gdyż oskarżony dopuścił się ukrycia samochodu pochodzącego z kradzieży, przy czym ten samochód przedstawiał wartość 225.647 złotych.

Przepis art. 294 § 1 k.k., który jest podstawą skazania przewiduje karę od 1 do 10 lat pozbawienia wolności,

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał, że karą adekwatną sprawiedliwą i zdolną spełnić cele prewencji indywidualnej i generalnej powinna być zaproponowana przez oskarżonego kara 1 roku pozbawienia wolności.

Dowody rzeczowe to części samochodowe, przy czym zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala określić komu powinny być zwrócone, a oskarżyciel publiczny wystąpił z wnioskiem o dobrowolne poddanie się karze przez oskarżonego. Przemawia to za złożeniem tych rzeczy do depozytu sądowego, do czasu ustalenia osób uprawionych do ich odbioru.

Oskarżony ma stałe dochody i zobowiązał się uiścić koszty sądowe. Uwzględniając powyższe, Sąd zasądził od niego zwrot tych kosztów.