Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2018roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Biernikowicz

Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Ołów

po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2018 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy

z powództwa małoletniego M. K. (1)

przeciwko M. K. (2)

o alimenty

1.  zasądza od pozwanego M. K. (2) na rzecz małoletniego powoda M. K. (1) tytułem alimentów kwoty:

a.  po 150,- zł (sto pięćdziesiąt złotych) miesięcznie w okresie od 17 listopada 2017 roku do 31 stycznia 2018 roku

b.  po 850,00 zł (osiemset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie, poczynając od dnia 1 lutego 2018 roku,

płatne z góry do 5-go dnia każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda T. S., z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3.  wyrokowi w punkcie pierwszym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności,

4.  zasądza od pozwanego M. K. (2) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów sądowych,

5.  zasądza od pozwanego M. K. (2) na rzecz przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda T. S. kwotę 846 złotych (osiemset czterdzieści sześć złotych) tytułem kosztów procesu.

III RC 231/17

UZASADNIENIE

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda M. K. (1) wniosła o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego M. K. (2) alimentów w wysokości po 900 zł miesięcznie poczynając od dnia 17 listopada 2017r. płatnych z góry do 5- ego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat. W uzasadnieniu tego żądania wskazała, że wstępnie ustaliła z pozwanym wysokość alimentów na sumę 700- 800 zł miesięcznie i pozwany przekazuje na rzecz dziecka 700 zł co miesiąc. Nie jest to suma wystraczająca na zaspokojenie uzasadnionych potrzeb dziecka zwłaszcza, że od lutego 2018r małoletni będzie uczęszczał do żłobka. Nie otrzymuje na jego rzecz żadnych świadczeń rodzinnych. Podała, że w celu zapewnienia małoletniemu takiego samego standardu życia, jaki by istniał, gdyby pozostawała z pozwanym w związku, domaga się alimentów wyższych o 100 zł od ustalonych z pozwanym.

Pełnomocnik pozwanego oświadczył, że pozwany M. K. (2) uznaje powództwo do kwot po 700 zł miesięcznie, gdyż jest to kwota odpowiednia do kosztów utrzymania powoda, a nadto pozwany mieszkając w Wielkiej Brytanii ponosi wysokie koszty swego utrzymania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powód M. K. (1) urodził się (...) Jest synem T. S. oraz M. K. (2).

- odpis aktu urodzenia k. 3,

Małoletni powód pozostaje pod opieką matki. Mieszka razem z nią i jej starszym synem, który ma 5 lat, w C.. Czynsz za zajmowane przez nich mieszkanie wynosi 329 zł, a koszt ogrzewania i podgrzania wody około 2000 zł rocznie. Za prąd przedstawicielka powoda płaci około 180 zł miesięcznie. Powód odmawia spożywania mleka modyfikowanego. By zapewnić w jego diecie białko, co zaleca lekarz pediatra, matka powoda kupuje dla niego kaszę na mleku do picia, której jednorazowe opakowanie kosztuje 5 zł. Chłopiec codziennie wypija dwa kartoniki kaszki. Pozostała żywność dla niego kosztuje 300 zł miesięcznie. Jesienią powód częściej chorował. W 2017r. w listopadzie leki dla niego kosztowały 100 zł, a w grudniu 50 zł. Zakup pieluch jednorazowych dla M. K. (1) to wydatek rzędu 150 zł miesięcznie, chusteczek nawilżanych 60 zł miesięcznie, odzieży około 200 zł miesięcznie. Matka powoda kupuje mu co miesiąc zabawki za około 100 zł. Pozwany w ramach prezentu na Boże Narodzenie podarował synowi ubrania, z których większość w rozmiarze nieodpowiednim dla dziecka.

T. S. z zawodu jest technikiem farmaceutycznym i od 2010 roku pracuje w aptece w C. za wynagrodzeniem 2500 zł netto miesięcznie. Świadcząc pracę otrzymywała premie uznaniowe 300 zł miesięcznie, raz na kwartał wypłacono je premię z tytułu sprzedaży określonego produktu w wysokości 1100 zł. 15 grudnia 2017r. minął termin urlopu wypoczynkowego, na jakim przebywała i obecnie korzysta z urlopu wypoczynkowego. Z powodu powrotu T. S. do pracy M. K. (1) od dnia 1 lutego 2018r. będzie uczęszczał do żłobka, za który opłata wynosi 600 zł miesięcznie. Brak było dla niego miejsca w innych żłobkach, w których opłata za pobyt dziecka jest niższa. Matka powoda pali papierosy i wydatkuje na ten cel 300 zł co miesiąc.

- wyjaśnienia przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda z dnia 24 stycznia 2018r.,

Pozwany M. K. (2) ma 42 lata. Mieszka w Wielkiej Brytanii. Zajmuje pokój w trzypokojowym mieszkaniu, którego wynajem i opłata za media wynoszą około 1800 funtów co miesiąc. Pozwany ponosi 1/3 tych kosztów. Pracuje i zarabia 27.300 funtów rocznie. Ze swego wynagrodzenia przeznacza 450 funtów miesięcznie na spłatę zadłużenia na kartach kredytowych, a także po 450 funtów co miesiąc na spłatę zaciągniętego w 2015r. kredytu konsumpcyjnego, który przeznaczył na remont mieszkania w C.. Co miesiąc opłaca ubezpieczenie 11 funtów, telefon – 19 funtów, bilety komunikacji miejskiej 150 funtów. Na żywność dla siebie przeznacza 130 funtów. Na papierosy wydaje około 400 zł miesięcznie, a na alkohol około 300 zł miesięcznie. Ponosi również 6-7 razy do roku wydatki na bilety lotnicze do Polski w kwotach od 60 do 400 funtów. Poza powodem ma na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci, na które łoży łącznie po 1800 zł miesięcznie. Na rzecz powoda od dnia jego narodzin przekazuje 700 zł miesięcznie. Przez ostatni rok wdział się nim 6-7 razy przez 1,5- 2 godziny.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo oparte na treści art. 133 § 1 k.r.o. okazało się w przeważającej części uzasadnione.

Zgodnie z treścią tego przepisu rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych wobec dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z jego majątku wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Jak stanowi natomiast treść art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, przy czym według § 2 tego przepisu wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Biorąc pod uwagę wiek małoletniego M. K. (1), który obecnie ma ukończony pierwszy rok życia, mieszka z matką, która na co dzień sprawuje nad nim opiekę Sąd uznał, że na zaspokojenie jego uzasadnionych potrzeb niezbędna jest obecnie suma około 1300 zł miesięcznie. Jak wynika z twierdzeń matki małoletniego, które uznano za wiarygodne w świetle zasad doświadczenia życiowego, powód potrzebuje bowiem żywności za około 600 zł ( w tym kaszy na mleku za 300 zł) miesięcznie, odzieży, która kosztuje średnio 200 zł miesięcznie, leków, środków higienicznych w tym pieluch za 150 zł oraz chusteczek nawilżanych za około 60 zł co miesiąc. Niezbędne są dla niego środki na zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych, a od lutego 2018r. konieczna jest także na opłata za żłobek, skoro jego matka wracając do pracy nie jest w stanie pełnić nad nim całodobowej opieki, podobnie jak pozwany, który nie mieszka z nim, lecz poza Polską. Poza sporem jest również to, że powód wymaga zakupu dla niego zabawek edukacyjnych wspomagających jego prawidłowy rozwój.

Nie zasługują przy tym na uwzględnienie twierdzenia M. K. (2), że znajduje się w sytuacji, która nie pozwala mu na łożenie alimentów wyższych niż 700 zł miesięcznie. Zarabia on bowiem 27.000 funtów rocznie. Suma ta pozwala mu nie tyko na uregulowanie alimentów na rzecz jego starszych dzieci oraz na zaspokojenie nie tylko jego usprawiedliwionych potrzeb, ale jak dotąd także tych zbytkownych. Na papierosy i alkohol wydaje on bowiem co miesiąc łącznie około 700 zł. Fakt, że zobowiązany jest do spłaty swych długów w łącznej kwocie po 900 funtów miesięcznie, nie zwalnia go z obowiązku zaspokajania w odpowiednim zakresie potrzeb materialnych powoda. Nie uczestniczy on bowiem w życiu dziecka. Odwiedza je jedynie 6-7 razy do roku i za każdym razem spędza z nim od 1,5 do 2 godzin. Jest więc z dzieckiem co najwyżej 14 godzin rocznie, co pozwala na stwierdzenie, że nie spełnia on swego obowiązku alimentacyjnego wobec powoda poprzez osobiste starania o jego wychowanie. Ciężał całodobowej opieki nad małoletnim ciąży na T. S., która codziennie troszczy się, by wszystkie potrzeby ich dziecka zostały zaspokojone. Dba o jego byt oraz prawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny. Stąd też pozwany powinien zrezygnować z części swych wydatków na alkohol i papierosy, by móc w adekwatny sposób realizować swój obowiązek alimentacyjny wobec powoda, bądź podjąć starania o restrukturyzację swych zadłużeń, tak by móc bez uszczerbku swe potrzeby nadal zaspokajać. Nieusprawiedliwionym byłoby rozstrzygnięcie pozwalające pozwanemu na wydatki na zakup wyżej wymienionych używek, kosztem potrzeb powoda. Aktualnie regulowana przez pozwanego suma alimentów wysokości 700 zł miesięcznie nie odpowiada nawet kwocie, jaką T. S. przeznacza na żywność, odzież i zabawki dla ich syna. Jak zaś wyżej wskazano potrzeby powoda są szersze. Potrzebuje on środków na leki, edukację, świadczenia mieszkaniowe, opiekę za strony osób trzecich.

W tym stanie rzeczy Sąd ustalił na rzecz M. K. (1) od M. K. (2) alimenty w wysokości po 850 zł miesięcznie od dnia 1 lutego 2018r. , a także po 150 zł miesięcznie za okres od dnia wniesienia pozwu do 31 stycznia 2018r. W pozostałej części powództwo o alimenty oddalono, zwłaszcza że pozwany łożył na potrzeby syna po 700 zł miesięcznie już w dniu wniesienia pozwu.

Sąd nadał wyrokowi w części ustalającej alimenty rygor natychmiastowej wykonalności zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Według tego przepisu, jeżeli Sąd zasądza alimenty, z urzędu nadaje takiemu wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

O koszach procesu orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sporu określoną w art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, iż koszty procesu ponosi strona przegrywająca sprawę i zobowiązana jest ona do zwrotu stronie wygrywającej koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, przy czym według § 3 art. 98 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Stroną przegrywającą jest w przedmiotowej sprawie pozwany, gdyż zgłoszone przez matkę powoda żądanie okazało się zasadne. Stąd też zobowiązany on został do zwrotu części poniesionych przez nią kosztów procesu, na jakie składają się wynagrodzenie ustanowionego przez niego pełnomocnika, ustalone według § 3. ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.) stosownie do wielkości, w jakiej przegrał sprawę.

Zgodnie z treścią art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz również w oparciu o zasadę oznaczoną w art. 98 § 1 k.p.c. orzeczono o kosztach sądowych.