Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia (...) r.

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim II Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Tomasz Morycz

Protokolant: (...)

przy udziale Prokuratora Anny Traczyńskiej

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu (...) r.

sprawy M. K. (1)

s. R. i H. zd. S.

ur. (...) w N.

oskarżonego o to, że:

1. w nieustalonym dniu w miesiącu marcu (...) r. w (...) w m. Z. spowodował naruszenie ciała lub rozstrój zdrowia J. P. trwający nie dłużej niż 7 dni w ten sposób, że uderzył go pięścią w twarz powodując u niego bolesność policzka,

to jest o czyn z art. 157 § 2 kk

2. w okresie bliżej nieustalonym, nie wcześniej niż od (...) (...) r. do (...) (...) r. w gm. Z. działając wspólnie i w porozumieniu z P. B., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru groził J. P. osobiście naruszeniem nietykalności cielesnej poprzez pobicie go, oraz podchodzeniem pod jego dom, przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będą spełnione,

to jest o czyn z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

3. w okresie od (...) (...) do 1 kwietnia (...) r. za pośrednictwem (...) wspólnie i w porozumieniu z P. B. oraz P. W. (1) uporczywie nękali O. W. oraz A. T. (1) wzbudzając w nich uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia i istotnie naruszając ich prywatność w ten sposób, że na portalu społecznościowym (...) w filmach ze swoim udziałem znieważali je słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe i rozpowszechniali opinie o pokrzywdzonych naruszając ich godność osobistą,

to jest o czyn z art. 190a § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

P. B.

s. W. i J. zd. K.

ur. (...) w N.

oskarżonego o to, że:

1. w okresie od (...) (...) do 1 kwietnia (...) r. w różnych miejscach gm. Z. uporczywie nękał O. W. i A. T. (1) w kontakcie osobistym jak również za pośrednictwem telefonu komórkowego i (...), a natomiast P. P. za pośrednictwem (...) wzbudzając w nich uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszając ich prywatność w ten sposób, że znieważał ich słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, w zamiarze aby zniewagi te do nich dotarły,

to jest o czyn z art. 190a § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

2. w okresie od (...) (...) do 1 kwietnia (...) r. za pośrednictwem (...) wspólnie i w porozumieniu z M. K. (1) oraz P. W. (1) uporczywie nękali O. W. oraz A. T. (1) wzbudzając w nich uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia i istotnie naruszając ich prywatność w ten sposób, że na portalu społecznościowym (...) w filmach ze swoim udziałem znieważali je słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe i rozpowszechniali opinie o pokrzywdzonych naruszając ich godność osobistą,

to jest o czyn z art. 190a § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

3. w okresie bliżej nieustalonym, nie wcześniej niż od (...) (...) r. do (...) (...) r. w gm. Z. działając wspólnie i w porozumieniu z P. B., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru groził J. P. osobiście naruszeniem nietykalności cielesnej poprzez pobicie go oraz podchodzeniem pod jego dom, przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będą spełnione,

to jest o czyn z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

i P. W. (1)

s. D. i B. zd. B.

ur. (...) w N.

oskarżonego o to, że:

w okresie od (...) (...) do 1 kwietnia (...) r. za pośrednictwem (...) wspólnie i w porozumieniu z M. K. (1) oraz P. B. uporczywie nękali O. W. oraz A. T. (1) wzbudzając w nich uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia i istotnie naruszając ich prywatność w ten sposób, że na portalu społecznościowym (...) w filmach ze swoim udziałem znieważali je słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe i rozpowszechniali opinie o pokrzywdzonych naruszając ich godność osobistą,

to jest o czyn z art. 190a § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

o r z e k a

I. oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w puncie 1, za który na podstawie art. 157 § 2 kk skazuje go i wymierza mu karę grzywny w wysokości 20 (dwudziestu) stawek dziennych po 50 (pięćdziesiąt) złotych każda;

II. oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w puncie 2, za który na podstawie art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 kk skazuje go, a na podstawie art. 190 § 1 kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 20 (dwudziestu) stawek dziennych po 25 (dwadzieścia pięć) złotych każda;

III. oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w puncie 3, za który na podstawie art. 190a § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk skazuje go, a na podstawie art. 190a § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 37a kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 20 (dwudziestu) stawek dziennych po 25 (dwadzieścia pięć) złotych każda;

IV. na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 i 2 kk orzeczone wobec oskarżonego M. K. (1) kary grzywien łączy i wymierza mu karę łączną grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 40 (czterdzieści) złotych każda;

V. oskarżonego P. B. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie 1, za który na podstawie art. 190a § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk skazuje go, a na podstawie art. 190a § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 37a kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

VI. oskarżonego P. B. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie 2, za który na podstawie art. 190a § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk skazuje go, a na podstawie art. 190a § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 37a kk wymierza mu karę 2 (dwóch) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

VII. oskarżonego P. B. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie 3, za który na podstawie art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 kk skazuje go, a na podstawie art. 190 § 1 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

VIII. na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 i 3 kk orzeczone wobec oskarżonego P. B. kary ograniczenia wolności łączny i wymierza mu karę łączną 7 (siedmiu) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

IX. oskarżonego P. W. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, za który na podstawie art. 190a § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk skazuje go, a na podstawie art. 190a § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 37a kk wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

X. na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonych wobec oskarżonych kar łącznych zalicza czas zatrzymania, to jest w przypadku oskarżonego M. K. (1) od dnia (...) (...) r., godz. (...) do dnia 12 maja (...) r., godz. (...), w przypadku oskarżonego P. B. od dnia (...) (...) r., godz. (...) do dnia 12 maja (...) r., godz. (...), a w przypadku oskarżonego P. W. (1) od dnia 12 maja (...) r., godz. (...) do dnia (...) (...) r., godz. (...);

XI. na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. (2) kwotę 600 (sześćset) złotych powiększoną o podatek od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu P. B. z urzędu;

XII. na podstawie art. 627 kpk zasądza od każdego z oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem opłaty w przypadku oskarżonego M. K. (1) , kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty w przypadku oskarżonego P. B. i kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty w przypadku oskarżonego P. W. (1) , jednocześnie na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalniając oskarżonych od kosztów sądowych w pozostałym zakresie i obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 472/17

UZASADNIENIE

w zakresie dotyczącym oskarżonego P. B.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ustalono następujący stan faktyczny:

P. B. był przez pewien czas związany z O. W.. Ta z kolei przyjaźniła się z A. T. (2), która przez pewien czas była dziewczyną M. K. (1), a następnie rozstała się z nim i ponownie związała z J. P.. P. B. i M. K. (1) nie mogli zaakceptować tego, że O. W. i A. T. (2) z nimi zerwały, a jedna z nich jest dziewczyną J. P..

Dlatego podejmowali szereg skierowanych przeciwko nim działań, w szczególności razem ze znajomym P. W. (1) nagrywali filmiki ze swoim udziałem, które za pośrednictwem (...) zamieszczali na portalu społecznościowym (...). Zawierały one negatywne opinie na temat O. W. i A. T. (2), w tym w szczególności wulgaryzmy i inne określenia powszechnie uznawane za obelżywe. Z powyższymi filmikami zapoznawały się inne osoby, w tym ich znajomi. Wskutek tego O. W. i A. T. (2) czuły się zagrożone. Istotnie naruszało to również ich prywatność. P. B., M. K. (1) i P. W. (1) postępowali tak w okresie od dnia 4 marca (...) r. do dnia 1 kwietnia (...) r.

Dodatkowo P. B. sam, zarówno w kontakcie osobistym w różnych miejscach Z., jak również za pośrednictwem telefonu komórkowego i (...), znieważał słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe O. W. i A. T. (2), chcąc aby zniewagi do nich dotarły. Podobnie postępował w przypadku J. P., czyniąc to za pośrednictwem (...). Wskutek tego O. W., A. T. (2) i J. P. czuli się zagrożeni. Istotnie naruszało to również ich prywatność. P. B. postępował tak w okresie od dnia 4 marca (...) r. do dnia 1 kwietnia (...) r.

Ponadto P. B. razem z M. K. (1) w różnych miejscach Z. groził J. P. naruszeniem nietykalności cielesnej poprzez pobicie go. Czynił to zarówno osobiście, jak również podchodzeniem pod jego dom. J. P. obawiał się tych gróźb i przez pewien czas nie chodził do szkoły, nie chcąc mieć z nimi do czynienia. P. B. i M. K. (1) postępowali tak wielokrotnie w okresie bliżej nieustalonym, jednak nie wcześniej niż od (...) (...) r. do dnia (...) (...) r.

W dniu (...) (...) r. P. B. został zatrzymany. Przeszukano też jego miejsce zamieszkania, zabezpieczając telefon, którym się posługiwał. Zatrzymano również M. K. (1) i P. W. (1), podejmując z nimi szereg czynności procesowych.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie: protokołów przeszukania mieszkań (k.53-59, 61-65), protokołów zatrzymania osób (k.82-82v, 87-87v, 109-109v), protokołu z przebiegu badania (k.84-84v, 89-89v), świadectwa wzorcowania (k.85-85v), protokołu zatrzymania rzeczy (k.106), ekspertyz (k.134-138, 182-190), wydruków (k.150, 191-202), protokołu oględzin rzeczy (k.167-168v), zeznań świadka A. W. (k.3), zeznań świadka G. T. (k.6v), zeznań świadka M. P. (k.11), zeznań świadka J. K. (k.22), zeznań świadka E. S. (k.25v-26), zeznań świadka M. B. (k.28v), zeznań świadka O. W. (k.31v-32, 103-105), zeznań świadka J. P. (k.35v-36), zeznań świadka M. K. (1) (k.73-73v, 101v-102), zeznań świadka P. W. (1) (k.114, 118v-119), zeznań świadka A. T. (2) (k.203-204) i wyjaśnień oskarżonego P. B. (k.77-77v, 116v-117).

Przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony P. B. (k.77-77v, 116v-117) oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Jak wyjaśniał, razem z kolegą M. K. (1) groził, że pobije J. P., z którym chodził razem do szkoły, za to, że chciał od A. jej rozebrane zdjęcia. Powiedzieli mu, żeby ich nie wymuszał, bo jak go spotkają, to go pobiją. Wszystko poszło o to, że ona wybrała J., a rzuciła M.. Z racji tego, że M. jest jego kolegą, to chciał mu pomóc. Chodził z O. W., która po jakimś czasie go zostawiła, ale nie wie dlaczego. Na imprezach robili transmisje na żywo swoim telefonem. Na tych filmach wyzywali dziewczyny i J. P. od kurew, szmat i podobnych, żeby się odpierdoliły. A. też go wyzywała. Jak jechały na koncert M., to robił transmisję na żywo na swoim profilu na (...) i rozmawiał z nią na żywo. Kłócili się. O. wyzywał przez telefon, kiedy do niej dzwonił po ich zerwaniu. M. mówił mu, że dał w twarz J. P., chyba za te zdjęcia. On nie chodził do szkoły, ale nie wie dlaczego. Była sytuacja, że M. chciał iść pod jego dom i z nim porozmawiać. Wyszła do nich jego siostra K., którą poprosili, żeby wyszedł J.. Wyszedł jego brat K., po czym M. się z nim pobił. D. sobie ze dwa razy po twarzy i się rozeszli. Nic nikomu się nie stało. Żałuje bardzo tego wszystkiego, co zrobił. Nigdy więcej tak nie uczyni. Po okazaniu mu nagrania znajdującego się w telefonie O. W. wskazał, że zna je. Zostało zrobione po 18-stce M. K. (1). To była impreza, na której pili. Już się rozchodzili i odprowadzali P. W. (2). To on to nagrywał, słychać jego głos. Potem słychać wyzwiska P. W. (2) pseudonim (...), który wyzywa ją od szmat. K. D. mówił mu, że byli wszyscy nad stawem i A. podeszła do J. i powiedziała mu, że jest już na to gotowa i że chce z nim uprawiać seks. Nie wie, czy oni już to robili. Dowiedział się o tym niedawno, w kwietniu. Jednocześnie oskarżony P. B. uzgodnił z prokuratorem odpowiednio kary 4 miesięcy, 2 miesięcy i 2 miesięcy ograniczenia wolności oraz karę łączną 7 miesięcy ograniczenia wolności po 20 godzin miesięcznie.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego wina oskarżonego P. B. i okoliczności popełnienia zarzucanych mu czynów nie budzą żądnych wątpliwości.

Wyjaśnienia oskarżonego P. B. (k.77-77v, 116v-117) nie budziły żadnych wątpliwości, korespondując z pozostałym materiałem dowodowym, w tym w szczególności zeznaniami świadków O. W., A. T. (2) i J. P., jak również wyjaśnieniami świadków M. K. (1) i P. W. (1), które również obdarzono walorem wiarygodności. Oskarżony P. B. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił wszelkie okoliczności zaistniałych zdarzeń, w sposób spontaniczny, szczegółowy i zgodny z rzeczywistością opisując swoje zachowanie.

Sąd dał również wiarę zeznaniom świadków O. W. (k.31v-32, 103-105), J. P. i A. T. (2) (k.203-204), będących pokrzywdzonymi działaniami oskarżonego P. B., którzy przedstawili całą swoją wiedzę w niniejszej sprawie, która nie budzi żadnych zastrzeżeń. Wprawdzie mają negatywny stosunek do jego osoby w związku z zachowaniami, których się wobec nich dopuścił i obawiają się go, jednak nie odnotowano, żeby miało to wpływ na ich relacje. Powyższe potwierdzają opinie sądowo-psychologiczne dotyczące świadków O. W. i A. T. (2) (k.209-209v, 210-210v), których wnioski Sąd podzielił.

To samo tyczy się wyjaśnień świadków M. K. (1) (k.73-73v, 101v-102) i P. W. (1) (k.114, 118v-119), którzy byli współoskarżeni i także przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów, szczegółowo opisując to, co faktycznie miało miejsce, w tym również zachowanie oskarżonego P. B., z którym współdziałali. Świadkowie M. K. (1) i P. W. (1) są jego znajomymi, jednak nie stwierdzono, żeby w jakiś sposób oddziaływało to na ich wyjaśnienia. Tym bardziej, że były wyjątkowo zgodne i nie budziły żadnych zastrzeżeń.

Jako spójne, logiczne i w pełni wiarygodne należało ocenić zeznania świadków A. W. (k.3), G. T. (k.6v) i M. P. (k.11), będących rodzicami świadków O. W., A. T. (2) i J. P., którzy obserwowali zachowanie swoich dzieci i rozmawiali z nimi na temat tego, co się wydarzyło, a co tym idzie mogli przekazać swoje spostrzeżenia. To samo tyczy się zeznań świadków J. K. (k.22), E. S. (k.25v-26) i M. B. (k.28v), którzy mieli z nimi do czynienia jako nauczyciele.

Oparto się również na dokumentach w postaci protokołów przeszukania mieszkań (k.53-59, 61-65), protokołów zatrzymania osób (k.82-82v, 87-87v, 109-109v), protokołów z przebiegu badania (k.84-84v, 89-89v), świadectwa wzorcowania (k.85-85v), protokołu zatrzymania rzeczy (k.106), ekspertyz (k.134-138, 182-190), wydruków (k.150, 191-202) i protokołu oględzin rzeczy (k.167-168v), które zostały sporządzone przez uprawnione osoby i podmioty, nie były kwestionowane i nie budziły żadnych wątpliwości.

Dokonując analizy zgromadzonego materiału dowodowego, wina oskarżonego P. B., opisy czynów i przyjęte kwalifikacje prawne nie budzą żadnych wątpliwości. Biorąc pod uwagę, że oskarżony P. B. zachowywał się w opisany sposób, w szczególności mówił i pisał w określony sposób, z czym mogły zapoznać się także inne osoby, niewątpliwie chciał ich dokonać, działając z zamiarem bezpośrednim. Nie zaistniały jakiekolwiek okoliczności wyłączające jego winę.

Wymierzając karę oskarżonemu P. B. kierowano się dyrektywami wymiaru kary wskazanymi w treści art. 53 kk, mając w szczególności na uwadze motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, stopień społecznej szkodliwości czynu, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dostosowanie dolegliwości kary do stopnia winy, cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Dyrektywy te dzieli się na okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zarzucanych oskarżonemu P. B., przy której Sąd kierował się wskazówkami wynikającymi z treści art. 115 § 2 kk. Wzięto zatem pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Oskarżony P. B. nie mógł pogodzić się z tym, że pokrzywdzona O. W. z nim zerwała. Ponadto identycznie postąpiła pokrzywdzona A. T. (2), rozstając się ze świadkiem M. K. (1) i ponownie wiążąc się z pokrzywdzonym J. P.. Jednak sposób, w jaki to manifestował był nie tylko przestępczy, ale również przemawiał za poczuciem pewności siebie, bezwzględności i bezkarności. Oskarżony P. B. uważał, że pokrzywdzona O. W. jest jego własnością i nie jest w stanie mu się przeciwstawić. Podobnie myślał o pokrzywdzonych A. T. (2) i J. P., uważając ich za gorszych od siebie. W tym miejscu wskazać należy, że zarówno on i pokrzywdzeni, jak również świadkowie M. K. (1) i P. W. (1) są jeszcze dziećmi. Dlatego tym bardziej rażące i karygodne jest ich postępowanie. Na niekorzyść oskarżonego P. B. przemawia także działanie w miejscach publicznych, wielokrotnie i w różny sposób, w tym osobiście, za pośrednictwem telefonu komórkowego i (...), jak również zapoznanie się z filmikami zamieszczonymi na portalu społecznościowym (...) przez inne osoby. Ponadto oskarżony P. B. miał znaczący wpływ na zachowanie świadków M. K. (1) i P. W. (1). Ubocznie zauważyć należy, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikały również inne nieprawidłowości w zachowaniu oskarżonego P. B., w tym w szczególności wobec pokrzywdzonej O. W., które jednak nie spowodowały postawienia mu zarzutów w tym zakresie. Na korzyść oskarżonego P. B. przemawia jedynie uprzednia niekaralność.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że karami właściwymi dla oskarżonego P. B., skazanego kolejno z art. 190a § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, 190a § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk oraz art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, będą wymierzone odpowiednio na podstawie art. 190a § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 37a kk, art. 190a § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 37a kk oraz art. 190 § 1 kk kary 4 miesięcy, 2 miesięcy oraz 2 miesięcy ograniczenia wolności, polegające na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie. Jednocześnie Sąd, na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 i 3 kk, połączył te kary i wymierzył mu karę łączną 7 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Zdaniem Sądu zarówno kary jednostkowe, jak i kara łączna są odpowiednie do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów, których dopuścił się oskarżony P. B., będąc dla niego odpowiednio dolegliwe i uświadamiając mu naganność jego postępowania. Ponadto wpłynie to na jego postępowanie w przyszłości, albowiem w ocenie Sądu brak odpowiedniej reakcji w tym momencie może spowodować, że oskarżony P. B., który ma problemy z kontrolowaniem swoich emocji ponownie naruszy porządek prawny. W tym miejscu wskazać należy, że świadomie i dobrowolnie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, a następnie uzgodnił rodzaj i wysokość zarówno kar jednostkowych, jak i kary łącznej. Mało tego, oskarżony P. B. stawił się na posiedzenie w przedmiocie wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy, gdzie będąc reprezentowany przez obrońcę podtrzymał swoje stanowisko, doskonale wiedząc, że nie będzie możliwe kwestionowanie winy i uzgodnionego sposobu zakończenia postępowania.

Ponadto Sąd, na podstawie art. 63 § 1 kk, zaliczył oskarżonemu P. B. na poczet orzeczonej wobec niego kary łącznej ograniczenia wolności czas zatrzymania od dnia (...) (...) r., godz. (...) do dnia 12 maja (...) r., godz. (...), a także, na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. (2) kwotę 600 złotych powiększoną o podatek od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu P. B. z urzędu. Powyższa należność została wyliczona w ten sposób, że do kwoty 180 złotych za dochodzenie doliczono kwotę 420 złotych za postępowanie zwyczajne. Powyższe jest zgodne z rozporządzeniem w tym przedmiocie.

Na koniec Sąd, na podstawie art. 627 kpk, zasądził od oskarżonego P. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 500 złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 180 złotych tytułem opłaty, jednocześnie na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalniając go od kosztów sądowych w pozostałym zakresie. Wprawdzie nie pracuje, pozostając na utrzymaniu rodziców, jednak w ocenie Sądu nic nie stoi na przeszkodzie, żeby podjął zatrudnienie, chociażby dorywcze, czyniąc zadość orzeczeniu w tym zakresie. Powyższe, mając na względzie wymierzoną mu karę ograniczenia wolności, powinno być dla niego odczuwalne i zarazem spowodować zmianę postępowania w przyszłości.