Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 11 stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy

w następującym składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku: Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W.

z udziałem: W. K.

o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz wierzyciela, na którego przeszło uprawnienie

na skutek zażalenia wnioskodawcy

na postanowienie Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 4 października 2017 r. sygn. akt: VIII GCo 977/17

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSO Bernard Litwiniec SSO Anna Gałas SSO Andrzej Kubica

Sygn. akt XXIII Gz 1610/17

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 4 października 2017 r. Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie, VIII Wydział Gospodarczy oddalił wniosek Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. o nadanie klauzuli wykonalności z zaznaczeniem przejścia praw na nowego wierzyciela. W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że dokumenty dołączone do wniosku nie są wystarczające do żądania nadania klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego. Powołując się na dołączony do wniosku odpis umowy przelewu wierzytelności z dnia 23 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy stwierdził, że zgodnie z jej treścią skutek w postaci przelewu wierzytelności miał nastąpić pod warunkiem, zaś wnioskodawca nie wykazał, aby warunek ten się ziścił. Wedle umowy przeniesienie wierzytelności miało nastąpić warunkowo, w razie zapłaty Skorygowanej Ceny. Natomiast dołączone dokumenty nie pozwalają na ustalenie wysokości tej ceny, której zapłata miała warunkować przelew wierzytelności objętych umową. Również potwierdzenia przelewu nie można w świetle złożonych dokumentów jednoznacznie zidentyfikować jako całość należnej z umowy ceny, ponieważ w tytule przelewu nie wskazano, że jest to zapłata ceny wynikającej z umowy, czy Skorygowanej Ceny. Ponadto Sąd Rejonowy stwierdził, że wnioskodawca nie wykazał w sposób wymagany w art. 788 k.p.c., aby w ogóle przedmiotowa umowa obejmowała konkretną wierzytelność, objętą nakazem zapłaty wydanym w sprawie XIV GNc 6386/02. Sąd Rejonowy zwrócił uwagę, że z treści załącznika (k. 53-54) nie wynika czy stanowi fragment załącznika do umowy i czy został on podpisany oraz czy podpisy te zostały poświadczone urzędowo. Ponadto, zdaniem Sądu Rejonowego w oparciu o treść tabelki nie można dokonać jednoznacznej identyfikacji wierzytelności, ponieważ wynika z niej tylko, że chodzi o wierzytelność z określonej numerem umowy leasingu, a brak jest odwołania do nakazu zapłaty sygn. akt XIV GNc 6386/02. Natomiast z uwagi na urzędowe zniszczenie akt brak jest możliwości ustalenia czy pozew w sprawie XIV GNc 6386/02 w ogóle dotyczył roszczeń z umowy leasingu o numerze wskazanym w załączonej do wniosku tabeli.

Zażalenie na to postanowienie wywiódł wnioskodawca, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, celem nadania klauzuli wykonalności na następcę, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego.

Skarżący zarzucił naruszenie art. 788 § 1 k.p.c. poprzez jego błędną wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie w sprawie, polegające na błędnym przyjęciu, iż wierzyciel nie spełnił wymogów formalnych dotyczących wykazania przejścia prawa na nowy podmiot poprzez przedłożenie potwierdzenia przelewów zapłaty ceny, z których nie można zidentyfikować, iż stanowią całość należnej ceny z umowy oraz poprzez przedłożenie wykazu wierzytelności w formie określonej przepisem art. 788 k.p.c., z którego nie wynikało, aby obejmował wierzytelność stwierdzoną tytułem wykonawczym w sprawie o sygn. akt. GNc 6386/02.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, choć nie wszystkie podniesione w nim zarzuty należało uznać za chybione.

Zgodzić się należało ze skarżącym, że do wniosku dołączono wystarczające dokumenty, z których wynika, że skutek rozporządzający umowy przelewu wierzytelności został wypełniony. Tenże skutek uwarunkowany był zapłatą skorygowanej ceny sprzedaży. Wierzyciel przedłożył potwierdzenia przelewu na łączną kwotę 1 232 708,79 zł. Cena za zakupione wierzytelności wynosiła 1 500 000,00 zł (pkt 2. umowy przelewu wierzytelności „Oferowana Cena”), natomiast wedle pkt 1.1 umowy cena ta została pomniejszona o kwotę 267 291,21 zł. Wierzyciel dołączył do wniosku potwierdzenie przelewu kwoty 400 000,00 zł (k. 52) tytułem zapłaty kaucji zgodnie z pkt 2.1 umowy kaucji z dnia 1 lipca 2013 r. oraz potwierdzenie przelewu kwoty 832 708,79 zł (k. 51) tytułem zapłaty skorygowanej ceny zgodnie z ww. pkt 1.1 umowy przelewu wierzytelności, łącznie 1 232 708,79 zł.

Niezasadne okazały się pozostałe zarzuty zażalenia, ponieważ prawidłowe były ustalenia i ocena prawna Sądu Rejonowego odnośnie do braku wykazania przesłanek do nadania klauzuli zgodnie z art. 788 § 1 k.p.c., w tym szczególnie, że powoływana umowa przelewu wierzytelności obejmowała konkretną wierzytelność, której dotyczy tytuł wykonawczy tj. nakaz zapłaty z dnia 4 lutego 2003 r., sygn. akt XIV GNc 6386/02.

W ocenie Sądu Okręgowego, dla spełnienia wymogów formalnych z art. 788 § 1 k.p.c. wierzyciel domagający się nadania klauzuli wykonalności powinien wykazać, że notariusz poświadczył podpis na dokumencie prywatnym wskazującym na przejście uprawnień na nowego wierzyciela. Wierzycie nie wypełnił opisanych wymogów. Po pierwsze, wskazać należy, że załącznik do aktu notarialnego jest integralną częścią aktu w sensie fizycznym i zgodnie z przepisami winien być trwale z aktem złączony. Stosownie bowiem do przepisu art. 93 ustawy Prawo o notariacie (Dz. U. z 2014. poz. 164), jeżeli akt notarialny jest sporządzony na dwóch lub więcej arkuszach, to arkusze te powinny być ponumerowane, parafowane i połączone. Podobnie z treści art. 110 § 3 prawa o notariacie, który stosuje się odpowiednio do wyciągów i odpisów (art. 112 § 2 prawo o notariacie) wynika, że wypis mający więcej niż jeden arkusz powinien być ponumerowany, połączony, parafowany i spojony pieczęcią. W przedmiotowej sprawie karty obejmujące: opisy rubryk tabeli oraz danych jednej wierzytelności wypełniających konkretne rubryki nie spełniają wymogów określonych w powołanych powyżej przepisach, gdyż poświadczone przez radcę prawnego, zgodnie z art. 129 § 2 k.p.c., kserokopie nie tworzą całości umożliwiającej jednoznaczne stwierdzenie, że dokumenty w momencie poświadczania przez notariusza tworzyły całość i że poświadczenie dotyczy podpisów dokumentów potwierdzających przelew wierzytelności. W istocie na obrębie tych kart są częściowo odbite pieczęci okrągłe ale nie sposób zidentyfikować jaki notariusz pieczęć ową mógł postawić, w szczególności, że dołączono do wniosku kilka dokumentów, w których podpisy poświadczają różni notariusze. Nie wszystkie poświadczenia notarialne opisują dokument, na którym złożono poświadczone podpisy, zaś poświadczenie notariusza M. K., które wskazuje na dokument: umowa sprzedaży portfela wierzytelności (k. 47), nie poświadcza podpisów na złożonym dokumencie umowy przelewu (k. 42 i n.), której załącznikiem miałyby być wedle twierdzenia wnioskodawcy właśnie owe wykazy wierzytelności. Co więcej inne poświadczenie notarialne tego notariusza potwierdza tylko zgodność z oryginałem okazanego notariuszowi dokumentu umowy przelewu z dnia 23 lipca 2013 r. (k. 47).

Po wtóre zaś należy w całości podzielić stanowisko Sądu Rejonowego, że dane dotyczące wierzytelności na kartach będących fragmentami załącznika do umowy tj. wykazów wierzytelności, w ogóle nie pozwalają na ustalenie czy jest to wierzytelność objęta nakazem zapłaty w sprawie XIV GNc 6386/02. Jak trafnie wskazał Sąd Rejonowy z wykazu wynika tylko tyle, że chodzi o wierzytelność z opisanej numerem umowy leasingu. Nie ma żadnych danych odwołujących się do ww. nakazu albo choćby do potencjalnego dłużnika W. K.. Nadto żadna z opisanych tam kwot nie jest zgodna z kwotą z nakazu. Niewątpliwie natomiast z umowy leasingu stronom mogły przysługiwać różne roszczenia, przy czym nie wiadomo, czy akurat w części były to te roszczenia, o których orzeka nakaz albo czy stron nie łączyły inne umowy, które mogłyby być podstawą dochodzenia roszczeń w sprawie, w której wydano nakaz zapłaty. Nie przecząc temu, że źródłem wierzytelności jest stosunek prawny miedzy poprzednikiem wnioskodawcy a dłużnikiem, to wskazując na istnienie tytułu wykonawczego trzeba podkreślić, że to wierzytelność nim objęta jest istotą składanego wniosku. Obowiązkiem wnioskodawcy jest zatem wykazanie, że przedmiotem przelewu była właśnie ta wierzytelność, o której stanowi tytuł wykonawczy. Wskazanie przez skarżącego na numer umowy leasingu niczego nie wnosi, ponieważ numer umowy leasingu nie jest elementem nakazu zapłaty a tylko ten dokument stanowi o wierzytelności. Bezpodstawna jest teza zażalenia, że wierzytelność wynikająca z powołanej przez skarżącego umowy leasingu była przedmiotem postępowania sądowego w sprawie XIV GNc 6386/02. Jak wskazał Sąd Rejonowy nie ma możliwości z urzędu ustalenia co było przedmiotem postępowania w sprawie XIV GNc 6386/02, ponieważ akta zostały zniszczone po upływie okresu ich przechowywania. Wnioskodawca natomiast żadnych dokumentów pozwalających na dokonanie takich ustaleń nie przedstawił.

Z tych wszystkich względów, wobec niespełnienia wymogów formalnych z art. 788 k.p.c., Sąd Rejonowy zasadnie oddalił wniosek o nadanie klauzuli wykonalności z zaznaczeniem przejścia praw na rzecz nowego wierzyciela.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., orzekł jak w postanowieniu.

SSO Bernard Litwiniec SSO Anna Gałas SSO Andrzej Kubica