Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 grudnia 2016 r.

Horyzont Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od K. K. kwoty 70204,28 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu powód twierdził, że pozwany K. K. zawarł z Bankiem (...) w W. umowę pożyczki o nr (...), na podstawie której otrzymał świadczenie oraz był zobowiązany do spłaty zadłużenia zgodnie z warunkami umowy. Ponieważ K. K. nie uregulował zadłużenia, umowa została wypowiedziana, a wobec dłużnika wszczęto działania windykacyjne z wszczęciem egzekucji sądowej na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego włącznie. Na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 23 listopada 2015 r. powód stał się wierzycielem K. K. (pozew k. 2-3).

W dniu 29 marca 2016 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie, w I Wydziale Cywilnym w sprawie I Nc 2390/16 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (nakaz zapłaty k. 26).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany K. K. zaskarżył nakaz zapłaty w części, tj. co do kwoty 5195,17 zł oraz wniósł o oddalenie powództwa w tym zakresie jak również o zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany w pierwszej kolejności podniósł zarzut spłaty części należności dochodzonej pozwem. Strona pozwana wskazywała, że powód wskazując na umorzenie postępowania egzekucyjnego, mijał się z prawdą, albowiem Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Rybniku R. P. w dalszym ciągu dokonuje na rzecz wierzyciela potrąceń z wynagrodzenia za pracę pozwanego. (sprzeciw od nakazu zapłaty k. 30-33).

W piśmie z dnia 18 października 2016 r. powód podtrzymał co do zasady żądanie określone w pozwie. Jednocześnie potwierdził on, że postępowanie egzekucyjne w niniejszej sprawie zostało zawieszone na wniosek poprzedniego wierzyciela, lecz nie wpływa to na zasadność powództwa co do jego wysokości, albowiem na rachunek bankowy powoda nie została przekazana żadna kwota uiszczone tytułem spłaty przedmiotowego zobowiązania ( pismo z dnia 18 października 2016 r. k. 52-54).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 czerwca 2010 r. Bank (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. zawarł z K. K. umowę pożyczki gotówkowej. Na mocy tej umowy Bank przyznał K. K. kwotę kredytu w wysokości 70530 zł netto (74056,50 zł brutto), a pozwany zobowiązał się do spłaty kredytu w 84 miesięcznych ratach, w wysokości po 1572 zł. Termin spłaty pierwszej raty został przewidziany na dzień 20 lipca 2010 r. Natomiast termin spłaty ostatniej raty został ustalony na dzień 20 czerwca 2017 r. (dowód: umowa kredytu C. k. 4-5, regulamin pożyczki gotówkowej k. 56-57).

Pismem z dnia 21 listopada 2013 r. Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wypowiedział K. K. umowę pożyczki gotówkowej z zachowaniem 30 dniowego terminu wypowiedzenia (dowód: rozwiązanie umowy pożyczki gotówkowej k. 66).

Poprzednik prawny powoda Bank (...) S.A. z siedzibą w W. w dniu 17 listopada 2014 r. wystawił przeciwko pozwanemu K. K. bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), w którym stwierdził, że pozwany na podstawie umowy kredytu pożyczki gotówkowej z dnia 16 czerwca 2010 r., ma zapłacić na rzecz Banku kwotę 55 520 zł z tytułu niespłaconego kredytu wraz z odsetkami umownymi za okres od 18 listopada 2013 r. do dnia 8 października 2014 r. w wysokości 16 % rocznie oraz w okresie od dnia 9 października 2014 r. do dnia zapłaty w wysokości 12 % w skali roku. Bank wskazał ponadto, że K. K. ma zapłacić na rzecz Banku kwotę 218 zł tytułem opłat manipulacyjnych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego ( dowody: bankowy tytuł egzekucyjny k. 58).

Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy Katowice - Wschód w Katowicach, I Wydział Cywilny nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) z dnia 17 listopada 2014 r., wystawionemu przez wierzyciela- Bank (...) S.A., odnośnie świadczenia pieniężnego przeciwko dłużnikowi K. K. (dowód: postanowienie k. 59).

Pismem z dnia 2 lutego 2015 r. Bank (...) S.A. zwrócił się do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Rybniku, z wnioskiem o wszczęcie egzekucji przeciwko K. K.. Od marca 2015 r. z wynagrodzenia za prace należnego K. K. potrącana była stała kwota tytułem zadłużenia z umowy pożyczki gotówkowej. Do dnia wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty od K. K. została pobrana łącznie kwota 5195,17 zł. Postanowieniem z dnia 27 listopada 2015 r. na wniosek poprzednika prawnego powoda komornik zawiesił postępowanie egzekucyjne i od tego momentu kwoty potrąceń z wynagrodzenia trafiały do depozytu sądowego (dowód: wniosek o wszczęcie egzekucji k. 60, postanowienie o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego k. 61, pismo komornika sądowego z dnia 5 grudnia 2016 r. k. 84).

Bank (...) S.A. w W. i powód Horyzont Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. w dniu 23 listopada 2015 roku zawarli umowę przelewu wierzytelności, zgodnie z którą bank przelał na powoda wierzytelności ujęte w załączniku nr 1a do umowy. Na liście znajdowała się wierzytelność banku przeciwko K. K. w łącznej kwocie 68995,93 zł z czego należność główna wynosiła 53138,48 zł ( dowód: umowa przelewu wierzytelności wraz z aneksem nr (...) i wyciągiem z załącznika w formie tabelki k. 7-12).

W dniu 14 marca 2016 r. powód Horyzont Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr (...), w którym stwierdzono wysokość zobowiązania R. G. na dzień wystawienia wyciągu w kwocie 70204,28 zł, która jest w całości wymagalna (dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu k. 6).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów z dokumentów, okoliczności przyznanych, a także twierdzeń stron nie zakwestionowanych przez stronę przeciwną, które na podstawie art. 230 k.p.c. w zw. z art. 229 k.p.c. Sąd przyjął za przyznane. Strony nie kwestionowały autentyczności powołanych powyżej dokumentów, ani ich treści. Sąd również nie miał wątpliwości co do ich wartości dowodowej, wobec czego brak było podstaw do odmówienia wiarygodności danych w nich zawartych.

W toku postępowania strona pozwana złożyła wniosek o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron. W ocenie Sądu przeprowadzenie tego dowodu, mając na uwadze zakres rozpoznania sprawy, prowadziłoby wyłącznie do przedłużenia postępowania i nie wpłynęłoby realnie na treść wydanego orzeczenia. Należy podkreślić, że przedstawione przez pozwanego dokumenty oraz pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy okazał się wystarczający do udowodnienia podnoszonych okoliczności i w związku z tym wniosek o przesłuchanie stron należało oddalić.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest niezasadne w zakresie objętym sprzeciwem od nakazu zapłaty.

Strona pozwana w sprzeciwie od nakazu zapłaty podniosła zarzut spełnienia części świadczenia, który w obliczu przedstawionych dowodów należy uznać za zasadny. W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że postępowanie egzekucyjne, wbrew pierwotnym twierdzeniom powoda, nie zostało zakończone postanowieniem o umorzeniu z uwagi na jego bezskuteczność. Jak wynika z przedłożonych na późniejszym etapie procesu dokumentów, postępowanie to zostało zawieszone na wniosek pierwotnego wierzyciela. Jednocześnie w marcu 2015 r. komornik sądowy zajął wierzytelności pozwanego związane z wykonywaną przez niego pracą. Od momentu dokonania zajęcia do chwili wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty pozwany uiścił łącznie kwotę 5 195,17 zł. Fakt ten znajduje potwierdzenie zarówno w treści przedłożonego przez stronę pozwaną zaświadczenia wydanego przez jego pracodawcę, jak również w przedstawionym przez komornika sądowego piśmie z dnia 5 grudnia 2016 r. z których to pism jednoznacznie wynika jakie kwoty miesięcznie wpłacał pozwany. Nadmienić należy, że od momentu zawieszenia postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela, kwoty pobierane od dłużnika wpłacane są do depozytu sądowego i w obecnym układzie proceduralnym powód nie otrzymuje ich na swój rachunek bankowy. Wobec powyższego należało uznać, że w części oznaczonej w sprzeciwie od nakazu zapłaty powództwo jest niezasadne.

W zakresie orzeczenia o kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c. zasadnie finansowej odpowiedzialności za wynik procesu. Na gruncie niniejszego postępowania powód utrzymał się ze swoimi żądaniami w około 93 % (65009,11 zł/ 70204,28 zł) i w tym zakresie może dochodzić zwrotu kosztów procesu. Na koszty te w niniejszym postępowaniu składała się opłata od pozwu w kwocie 3509 zł, wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na podstawie § 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie w kwocie 7200 zł oraz kwota 17 zł za opłatę skarbową od pełnomocnictwa. W związku z powyższym kwotę należną powodowi z tytułu zwrotu kosztów procesu należało ograniczyć do kwoty 9975,18 zł i w związku z tym orzeczono jak w pkt. II wyroku.

SSR Paweł Szymański

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.