Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy

w składzie :

Przewodniczący SSO Włodzimierz Wojtasiński

Sędziowie : SO Włodzimierz Hilla

SO Wiesław Juchacz – sprawozdawca

Protokolant sekr. sądowy Dominika Marcinkowska

przy udziale Andrzeja ChmieleckiegoProkuratora Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013 roku

sprawy P. K.

oskarżonego z art.280§1 kk w zw. z art.64§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 19 lipca 2013 roku sygn. akt IV K 121/13

-

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

-

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. K. – Kancelaria Adwokacka w B. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym ;

-

zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i jego wydatkami obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy w IV Wydziale Karnym z dnia 19 lipca 2013r. sygn. akt IV K 121/13 oskarżonego P. K. uznano za winnego tego, że w dniu 19 grudnia 2012r. w serwisie komputerowym mieszczącym się przy ul. (...) w B., dokonał rozboju na osobie K. Z. w ten sposób, że wszedł po godzinach otwarcia do serwisu żądając wydania pieniędzy, a kiedy pokrzywdzony dwukrotnie dał mu monety pięciozłotowe, zastosował wobec niego przemoc fizyczną, polegającą na odepchnięciu go, szarpaniu i przytrzymywaniu go wbrew jego woli, co umożliwiło mu dokonanie zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 200 zł z kasy serwisu , czym działał na szkodę K. Z., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia w okresach od 6 października 2010r. do 25 marca 2011r., od 3 lipca 2011r. do 1 września 2011r., od 16 września 2011r. do 29 września 2011r., od 29 września 2011r. do 24 listopada 2011r i od 9 grudnia 2011r. do 7 maja 2012r. kary 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Szubinie z dnia 7 maja 2012r. sygn. akt II K 636/11 za umyślne przestępstwa podobne z art.279§1 kk w zw. z art.283 kk w zw. z art.64§1 kk oraz z art.297§1 kk w zw. z art.13§1 kk w zw. z art.286§1 kk w zw. z art.64§1 kk w zw. z art.11§2 kk, tj. przestępstwa z art.280§1 kk w zw. z art.64§1 kk w zw. z art.283 kk i za to na podstawie art.283 kk skazano oskarżonego na karę roku pozbawienia wolności;

- na podstawie art.46§1 kk zobowiązano oskarżonego do zapłaty kwoty 210 zł na rzecz pokrzywdzonego K. Z. tytułem obowiązku naprawienia szkody;

- na podstawie art.63§1 kk zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego P. K. od dnia 20 grudnia 2012r. do dnia 20 lutego 2013r. oraz od 20 kwietnia 2013r. do 19 lipca 2013r. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności;

- zwolniono oskarżonego od obowiązku zapłaty kosztów sądowych i obciążono nimi Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego, zaskarżając orzeczenie w całości.

I.  Na podstawie art.427§2 i 438 pkt 3 kpk orzeczeniu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych polegający na stwierdzeniu, iż oskarżony P. K. w dniu 19 grudnia 2012r. w serwisie komputerowym mieszczącym się przy ul. (...) w B., dokonał rozboju na osobie K. Z..

II.  Z ostrożności procesowej na podstawie art.427§2 i 438 pkt 2 kpk orzeczeniu zarzucił obrazę przepisów postępowania mogącą mieć wpływ na treść orzeczenia tj. art.366§1 kpk w zw. z art.2§2 kpk przez nieprzeprowadzenie dowodu z opinii biegłego psychiatry na okoliczność czy u oskarżonego nie wystąpiło upojenie patologiczne.

Wskazując na powyższe, skarżący wniósł o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje :

Apelacja obrońcy oskarżonego nie była zasadna.

Na wstępie należy podkreślić, iż zgodnie z art.2§2 kpk podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne, co obliguje sąd do rozważenia wszystkich okoliczności zarówno na korzyść jak i niekorzyść oskarżonego. Zaznaczyć ponadto trzeba, że z zasadą prawdy materialnej ściśle powiązana jest zasada swobodnej oceny dowodów, która oznacza, że materiał dowodowy powinien być oceniany z uwzględnieniem prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy, a także doświadczenia życiowego (art.7 kpk).

Zasada swobodnej oceny dowodów nie może prowadzić do dowolności przyjmowanych ocen i takiego wyboru dowodów stanowiących podstawę ustaleń faktycznych, których nie dałoby się skontrolować w trybie postępowania odwoławczego. Aby orzeczenie mogło zostać skontrolowane, jego uzasadnienie musi zawierać wskazania, jakie fakty sąd uznał za udowodnione i na jakich - dokonując tej oceny – opierał się dowodach, tylko bowiem wówczas będzie można stwierdzić czy nie dopuszczono się błędów natury faktycznej bądź logicznej.

Uzasadnienie wyroku stanowi przecież dokument o charakterze sprawozdawczym i powinno zawierać uporządkowany wynik narady z dokładnym wskazaniem jaką przyjęto podstawę faktyczną.

Wymóg prawidłowego rozumowania nakłada obowiązek przeprowadzenia logicznego wnioskowania, a więc każdorazowo przedstawienia argumentów przemawiających za dokonaną oceną, ale także powiązań pomiędzy poszczególnymi dowodami.

W przedmiotowej sprawie sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony materiał dowodowy. Zasadnie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w znacznej części, ponieważ są one niezgodne z zeznaniami pokrzywdzonego K. Z., ale także z zeznaniami M. S. oraz A. S.. W szczególności , z czym w pełni należy się zgodzić, nie uznano za wiarygodne tej części wyjaśnień, w której nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu i że go nie było w serwisie komputerowym przy ul. (...). Pozostają one bowiem w całkowitej sprzeczności z jasnym, spójnym i uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym – zarówno z zeznaniami pokrzywdzonego jak i drugiego naocznego śwd. M. S.. Rozpoznali oni bowiem oskarżonego jako napastnika bez żadnych wątpliwości. Okoliczność pobytu oskarżonego w pobliskim sklepie monopolowym potwierdził natomiast świadek A. S.. Wyżej wymienieni świadkowie nie mieli żadnych powodów aby zeznawać nieprawdę. Przedstawiali przebieg zdarzenia w sposób spójny i konsekwentny. Nie było podstaw do odmiennej oceny ich zeznań.

Mając powyższe na uwadze utrzymano zaskarżony wyrok w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną. Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. K. – Kancelaria Adwokacka w B. kwotę 516,60 zł brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym. Zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i jego wydatkami obciążono Skarb Państwa.