Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2018 r. w Toruniu

na rozprawie sprawy z powództwa J. P.

przeciwko S. O.

o zapłatę

I Zasądza od pozwanego S. O. na rzecz powoda J. P. kwotę 3.517,80 zł (trzy tysiące pięćset siedemnaście złotych osiemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 października 2016r. do dnia zapłaty.

II. Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.017 zł (tysiąc siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn akt V GC 478/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 8 listopada 2016 roku powód – J. P. wystąpił z pozwem przeciwko S. O. o zapłatę kwoty 3 517,80 złotych z odsetkami i kosztami procesu.

Z uzasadnienia stanowiska powoda wynika, że strony, działając jako przedsiębiorcy, zawarli umowę o współpracy z dnia 1 lipca 2015 roku, której przedmiotem była sprzedaż pozwanemu gazu propan-butan do zasilania wózków widłowych. W ramach tej umowy powód sprzedał pozwanemu m.in. 26 sztuk butli stalowych 11kg za łączną kwotę 3 517,80 złotych. Powód wystawił z tego tytułu fakturę VAT nr (...). Towar został dostarczony pozwanemu, który do dnia wytoczenia powództwa nie uiścił za niego zapłaty, mimo upływu terminu wskazanego w fakturze. Powodowi nie udało się skontaktować z pozwanym ani uzyskać zapłaty za dostarczony towar. Pozwany nigdy nie kwestionował dostarczonego towaru, jak i faktury pod względem formalnym.

Nakazem zapłaty z dnia 13 grudnia 2016 roku wydanym w postępowaniu upominawczym (...)referendarz sądowy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany S. O. zaskarżył skutecznie nakaz zapłaty , wnosząc sprzeciw z dnia 16 stycznia 2017 roku.

Pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, żądając oddalenia powództwa w całości i zasądzenia od powoda na jego rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany podniósł zarzut niewymagalności roszczenia. Pozwany zażądał zawieszenia postępowania bowiem jego przedsiębiorstwo – Firma Handlowa (...) - (...) S. O. zostało wniesione do (...) Sp. z o.o. w D.. Natomiast postanowieniem z dnia 24 listopada 2016 roku w sprawie o sygnaturze akt (...)Sąd Rejonowy w Toruniu otworzył postępowanie sanacyjne (...) Sp. z o.o..

Pismem procesowym z dnia 30 sierpnia 2017 roku powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko. Powód odniósł się do zarzutu pozwanego – niewymagalności roszczenia. Zdaniem powoda, pozwany sam przyznał, że z powodem pozostawał w stałych stosunkach gospodarczych. Powód zauważył, że pozwany nie określił, która część roszczenia jego zdaniem nie jest wymagalna. Ponadto powód stwierdził, że po wniesieniu przedsiębiorstwa aportem do spółki, pracownik pozwanego wobec kierowanych do pozwanego wezwań, przesłał drogą mailową powodowi prośbę o rozłożenie należności na raty. W ocenie powoda świadczy to o nieprawidłowym uznaniu długu, co tym bardziej w jego ocenie obala teorię pozwanego o niewymagalności lub kwestionowaniu wysokości zadłużenia. Powód podał, że suma, co do której pracownik pozwanego prosił o rozłożenie jej na raty – 22 454,88 złotych odpowiada sumie zadłużenia pozwanego z niniejszej sprawy – 10 125,36 złotych oraz zadłużenia (...) Sp. z o.o. w kwocie 12 329,52 złotych, objętej postępowaniem Sądu Rejonowego w Toruniu V (...). Powód ustosunkował się również do wniosku pozwanego o zawieszenie postępowania, wskazując, że w skład przedsiębiorstwa, które pozwany wniósł do (...) Sp. z o.o. nie wchodzą długi przenoszonego przedsiębiorstwa.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 1 lipca 2015 roku w W. S. O. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Firma Handlowa (...) w D. zawarł z J. P., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) w G. D. umowę sprzedaży gazu w butlach 11kg do zasilania wózków widłowych.

/okoliczność bezsporna, oraz

dowód: umowa z dnia 1 lipca 2015 roku k. 9-10/

W wykonaniu tej umowy w dniu 18 października 2016 roku J. P. sprzedał S. O. 26 sztuk 11kg butli stalowych z gazem propan-butan za kwotę 135,30 złotych brutto za jedną butlę. J. P. tytułem tej sprzedaży tego samego dnia wystawił S. O. fakturę VAT (...) na kwotę łączną 3 517,80 złotych z odroczonym terminem płatności na dzień 25 października 2016 roku.

/okoliczność bezsporna, oraz

dowód: faktura VAT (...) k. 11/

S. O. nie kwestionował jakości sprzedanego mu towaru, ani nie kwestionował pod względem formalnym wystawionej z tego tytułu faktury VAT.

Umową zawartą w formie aktu notarialnego w dniu 19 września 2016 roku S. O. wniósł aportem do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. swoje przedsiębiorstwo – Firmę Handlową (...) - (...) S. O. z siedzibą w D..

/dowód: akt notarialny z 19 września 2016 roku k. 24-39/

Postanowieniem z dnia 24 listopada 2016 roku Sąd Rejonowy w Toruniu w sprawie o sygnaturze akt V GR 12/16 otworzył postępowanie sanacyjne (...) Sp. z o.o. w D..

/dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 24 listopada 2016 roku (...) k. 52-53/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów przedłożonych przez strony. Sąd uznał za wiarygodne wszystkie dokumenty, którymi strony posłużyły się w toku niniejszej sprawy, bowiem nie budziły one wątpliwości Sądu, a strony wzajemnie ich nie kwestionowały. Podkreślić jednak należy, że czym innym jest uznanie prawdziwości danego dokumentu, tj. że nie został on podrobiony czy przerobiony, a czym innym jest wyciąganie stosownych wniosków z treści tych dokumentów.

Pozwany zawnioskował dowód z jego zeznań na okoliczność niewymagalności roszczenia. Sąd oddalił ten wniosek , albowiem pozwany nie sprecyzował na czym miałaby polegać niewymagalność roszczenia i jakie okoliczności faktyczne miałyby być przedmiotem tego dowodu.

Ustalony w niniejszej sprawie stan faktyczny pozostał niesporny co do zasady. Bezspornym okazał się fakt, że strony łączyła umowa o współpracę w zakresie sprzedaży butli z gazem, bezspornym okazał się również fakt, że pozwany dokonał zakupu butli, za który to zakup nie zapłacił.

Do spornych kwestii należała w zasadzie zasadność samego żądania powoda, bowiem zdaniem pozwanego roszczenie to nie było wymagalne. Dodać należy, że pozwany bronił swojego stanowiska również wskazując, że swoje przedsiębiorstwo wniósł aportem do spółki, w stosunku do której tut. Sąd otworzył postępowanie sanacyjne, a zatem postępowanie w niniejszej sprawie winno zostać zawieszone. Powód tymczasem wywodził, że pozwany nie wskazał, która część roszczenia nie jest wymagalna. Powód wywodził również, że w związku z tym, że pozwany wniósł swoje przedsiębiorstwo do spółki, to długi związane z prowadzeniem tego przedsiębiorstwa nie wchodzą do spółki, pomimo, że za długi te solidarnie odpowiada przedsiębiorca, jak i nabywca przedsiębiorstwa.

W ocenie Sąd roszczenie powoda zasługuje na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie Sąd musiał rozważyć czy wobec czynności prawnej pozwanego polegającej na wniesieniu jego przedsiębiorstwa do spółki (...) spółka z o.o. w D., powód może domagać się nadal od pozwanego kwot wynikających ze sprzedaży na rzecz pozwanego towaru. Tym samym Sąd musiał rozstrzygnąć również w zakresie wniosku pozwanego o zawieszenie postępowania.

Nie ma wątpliwości, że pozwany S. O. w ramach swojego przedsiębiorstwa kupował gaz do zasilania wózków widłowych od powoda oraz, że należności z faktury wskazanej w pozwie, wystawionej jako potwierdzenie transakcji przez powoda, nie zapłacił. Zdaniem Sądu powód bezsprzecznie sprostał zgodnie z art. 6 k.c. w zw. 232 k.p.c. ciężarowi dowiedzenia istnienia roszczenia jak i jego wysokości.

Stanowisko powoda i jego argumenty należy co do zasady uznać za prawidłowe. Zważyć jedynie należy, że powód błędnie wskazał, że dochodzi należności, które opiewają za okres sprzed wniesienia aportem przedsiębiorstwa. Z przedłożonej faktury VAT (...) wynika, że została ona wystawiona w dniu 18 października 2016 roku, a sama sprzedaż towaru ujętego w tej fakturze, również nastąpiła tego samego dnia. Tymczasem umowa przeniesienia przedsiębiorstwa zawarta została w dniu 19 września 2016 roku. Niemniej podkreślić należy, że umowa o współpracy w zakresie sprzedaży gazu w butlach 11kg do zasilania wózków widłowych, zawarta została między stronami w dniu 1 lipca 2015 roku, a jej wykonanie obciążało pozwanego. To pozwany zawarł tę umowę i to on zamówił butle z gazem, za które powód wystawił w dniu 18 października 2016 roku fakturę VAT na kwotę objętą pozwem. Tym samym należność wynikająca z faktury (...) bezsprzecznie obciąża pozwanego.

Ustawodawca przewidział w art.55 ¹ k.c., że w skład przedsiębiorstwa nie wchodzą jego długi. Przewidział również w art. 55 ⁴ k.c., że „nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa (…)”. Z powyższego przepisu wynika, że pozwany S. O. zbywając przedsiębiorstwo nie zwolnił się z odpowiedzialności za jego długi związane z prowadzeniem firmy jeszcze przed jej przeniesieniem. Podkreślić należy, że należność objęta pozwem wynikała z łączącej strony umowy, która nie została w żaden sposób wypowiedziana przez żadną z nich. Pomimo, że doszło do zbycia przedsiębiorstwa pozwany nadal we własnym imieniu zamawiał towar objęty umową o współpracy, czego dowodem jest wystawiona faktura. Pozwany w sprzeciwie zarzucił roszczeniu powoda przedwczesność, nie wskazując przy tym , na czym opiera taką ocenę i nie kwestionując wprost wskazanego na fakturze terminu zapłaty. Zarzut ten należało zatem uznać za bezpodstawny.

W ocenie sądu brak było podstaw do zawieszenia niniejszego postępowania na podstawie art. 174 § 1 pkt 4 k.p.c., o co wnosił pozwany, bowiem postępowanie nie dotyczyło masy sanacyjnej, a długów zaciągniętych przez pozwanego ( vide. postanowienie SR w Toruniu z dnia 24 listopada 2016 roku, sygn.. akt (...)k. 52-53).

Nawet gdyby przyjąć, że w ramach przeniesienia przedsiębiorstwa doszło również do przeniesienia długów przedsiębiorstwa to w myśl art. 519 §1 i 2 pkt 2 k.c. osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje zwolniony z długu przez umowę miedzy dłużnikiem, a osobą trzecią za zgodą wierzyciela. Takiej zgody powód nie wyraził.

Wobec powyższego Sąd uznał powództwo za zasadne w całości w myśl art. 535 k.c. w zw. z art. 55 ⁴ k.c.

O kosztach orzeczono w myśl art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu, zasądzając je od przegrywającego pozwanego na rzecz wygrywającego powoda kwotę 1 017,00 złotych, w tym kwotę 900,00 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17,00 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i 100,00 złotych tytułem opłaty sądowej.