Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 r. w Toruniu

sprawy z powództwa OMEGA Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko B. T.

o zapłatę

orzeka

I. umarza postępowanie w części co do kwoty 3.077,78 zł (trzy tysiące siedemdziesiąt siedem złotych siedemdziesiąt osiem groszy) należności głównej;

II. w pozostałej części powództwo oddala ;

III. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1499/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 września 2015r. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od B. T. kwoty 28.333,03 zł wraz z odsetkami:

- umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 12.450,94 zł od dnia 10 września 2015r. do dnia zapłaty,

-ustawowymi od kwoty 13.551,05 zł od dnia 10 września 2015r. do dnia zapłaty,

-ustawowymi od kwoty 627,90 zł od dnia 10 września 2015r. do dnia zapłaty,

-ustawowymi od kwoty 904,92 zł od dnia 10 września 2015r. do dnia zapłaty,

-ustawowymi od kwoty 798,22 zł od dnia 10 września 2015r. do dnia zapłaty,

wraz z kosztami procesu wg norm przepisanych.

Podniósł, że pozwany zawarł z (...) Bank S.A. umowę bankową, na podstawie której otrzymał kwotę pieniężna i zobowiązał się do jej zwrotu na warunkach wskazanych w umowę. Pozwany nie uregulował zadłużenia. Pierwotny wierzyciel wystawił przeciwko pozwanemu bankowy tytuł egzekucyjny i na jego podstawie wszczął postępowanie egzekucyjne. Zadłużenie pozwanego w wyniku umowy cesji zostało zbyte na rzecz powoda. Na wymagalne roszczenie składa się: 12.450,90 zł tytułem należności głównej, 13.551,05 zł tytułem odsetek naliczonych przez pierwotnego wierzyciela, 627,90 zł tytułem kosztów wezwań i upomnień, 904,90 zł tytułem odsetek umownych naliczonych przez pierwotnego wierzyciela, 798,22 zł tytułem odsetek karnych.

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie orzekł nakazem zapłaty z dnia 28 września 2015 r. orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty. Zakwestionował powództwo co do zasady jak i wysokości. Wskazał, iż roszczenie nie zostało udowodnione. Nadto podniósł zarzut przedawnienia roszczenia.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał swoje żądania Podał, iż istnienie wierzytelności oraz jej nabycie zostało przez niego dostatecznie wykazane. Wskazał, iż z bezskutecznego postepowania egzekucyjnego wynika, iż poprzedni wierzyciel dokonywał czynności wskazanych w art. 123 § 1 pkt 1 k.c., co wywołała skutki wynikające z art. 124 k.c.. Zdaniem powoda zarzut przedawnienia jest niezasadny.

W kolejnym piśmie pozwany wskazał, iż powód dla wykazania zasadności roszczenia przedłożył m.in. wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej mającym moc dokumentu prywatnego. Wskazał, iż od dnia 1 października 2009 r. (daty wymagalności roszczenia) do dnia wniesienia sprzeciwu upłynął skutecznie trzyletni termin przedawnienia. Podkreślił, iż okoliczności tej nie zmienia fakt wystawienia przez pierwotnego wierzyciela bankowego tytułu egzekucyjnego. Zaznaczył, iż nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu pierwotnego wierzyciela nie przerwało terminu przedawnienia roszczenia w stosunku do powoda będącego następca prawnym banku.

Pismami z dnia 28 listopada 2017 r. i 23 stycznia 2018 r., w zawiązku z kolejnymi wpłatami, cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia co do kwot 1.426,37 zł i 1.651,41 zł i wniósł o umorzenie postępowania w tym zakresie.

Sąd ustalił co następuje:

Dnia 24 marca 2009r. B. T. zawarł z (...) Bank S.A. umowę kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...), ze spłatą do dnia 20 marca 2013r..

Bezsporne.

Pismem z dnia 25 sierpnia 2009 r. (...) Bank S.A., w związku z zaległościami w spłacie kredytu, wypowiedział B. T. umowę kredytu ze skutkiem na dzień 1 października 2009 r.

Dowód: wypowiedzenie umowy z potwierdzeniem nadania k. 74,75

Dnia 28 stycznia 2010 r. (...) Bank S.A. wystawił przeciwko B. T. bankowy tytuł egzekucyjny, opatrzony sądową klauzulą wykonalności w dniu 24 września 2010 r.

Dowód: bankowy tytuł egzekucyjny k. 76

wniosek egzekucyjny k. 77

W dniu 4 marca 2015 r. (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty nabył wierzytelność wynikającą z umowy kredytu gotówkowego z dnia 24 marca 2009r..

Dowód: umowa sprzedaży wraz z załącznikami.31-36

Sąd zważył co następuje:

Sąd z uwagi na częściowe cofnięcie powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia w pkt 1 wyroku umorzył postępowanie co do kwoty 3.077,78 zł (art. 355 k.p.c.).

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych, dokumentów przedłożonych przez strony.

Sąd w pełni dał wiarę dowodom w postaci dokumentów zgromadzonych w toku procesu, albowiem ich prawdziwość nie budziła w ocenie Sądu jakichkolwiek wątpliwości. Były one opatrzone wymaganymi pieczęciami i podpisami. Co więcej, wiarygodność przedłożonych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Na wstępie należy odnieść się do zarzutu przedawnienia podniesionego przez stronę pozwaną, jako zarzutu najdalej idącego, a ewentualnie w przypadku, gdyby był on chybiony, zająć się kwestią zasadności roszczenia co do zasady jak i jego wysokości.

Zgodnie z brzmieniem art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie (art. 120§1 k.c.). Przepis art. 123 § 1 pkt 1 k.c. wymienia natomiast okoliczności, w których następuję przerwanie biegu przedawnienia zaliczając do nich: każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia; uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje oraz wszczęcie mediacji. Zgodnie zaś z art. 124 § 1 k.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.

Wskazać należy, iż w myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z procedurą cywilną nie do Sądu należy zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności spornych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.) a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne.

Skoro zatem pozwany podniósł zarzut przedawnienia do powoda należało wykazanie, że roszczenie stało się wymagalne i że nie upłynął jeszcze termin jego przedawnienia.

Roszczenie wynikające z umowy kredytu stało się wymagalne wraz z upływem terminu wypowiedzenia tj. z dniem 1 października 2009 r.

Zgodnie z treścią uchwały Sądu Najwyższego w sprawie III CZP 29/16 z 29.06.2016 r. nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowanie egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. Przy czym z akt sprawy nie wynika, baby poprzednik prawny powoda prowadził przeciwko pozwanemu postępowanie egzekucyjne w oparciu o bankowy tytuł egzekucyjny zaopatrzony w sądową klauzulę wykonalności (w aktach znajduje się jedynie wniosek egzekucyjny, bez dowodu złożenia go u komornika)

Reasumując należy stwierdzić, iż termin przedawnienia przedmiotowego roszczenia wynosił trzy lata i upłynął z dniem 1 października 2013 r. Pozwany wniósł zaś pozew dopiero w dniu 10 września 2015 r. Z akt sprawy nie wynika, aby doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia roszczenia. W tym stanie rzeczy podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia należy uznać za zasadny.

Wobec powyższego powództwo w pozostałej części zostało oddalone (pkt 2 wyroku).

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c. z którego wynika zasada odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z jej treścią strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W przedmiotowej sprawie na koszty procesu złożyły się:, opłata od pełnomocnictwa 17,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 2.400,00 zł.