Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Elżbieta Domagalska

Protokolant – p.o. sekr. Sylwia Laskowska, sekr. Anna Rogojsza

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w K.Dariusza Piotrowskiego, Prokuratora Prokuratury Rejonowej w K. Tomasza Niesłuchowskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15.01.2018r., 05.02.2018r. sprawy

D. S.

syna M. i M. z d. B.

ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

W dniu 30 lipca 2016r. w S., Gm. G., na trasie (...), G.- R. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...), na łuku drogi jechał z prędkością nie zapewniającą panowania nad pojazdem, bez uwzględnienia warunków atmosferycznych, w jakich ruch się odbywał, a w szczególności stanu drogi i warunków atmosferycznych, w wyniku czego stracił panowanie nad kierowanym przez siebie pojazdem, zjechał z drogi i uderzył w przydrożne drzewo, czym nieumyślnie spowodował wypadek, którego następstwem była śmierć W. M. oraz pasażerowie samochodu A. W. (1) doznała obrażeń w postaci ostrej niewydolności oddechowej w przebiegu ciężkiego urazu klatki piersiowej ze stłuczeniem płuc, złamania żeber od I do X lewych, obustronnej odmy opłucnowej, krwiaka opłucnej lewej, złamania łopatki lewej, złamania trzonu kręgu Th 3, złamania wyrostków poprzecznych lewych Th 3 – Th 4, Th 9 – Th 10 oraz wyrostków poprzecznych Th 2 po stronie prawej, urazu miednicy pod postacią złamania prawej masy bocznej kości krzyżowej, złamania gałęzi dolnej prawej kości łonowej, gałęzi górnej lewej kości łonowej oraz przedniej części trzonu lewej kości biodrowej, które to obrażenia naraziły wymienioną na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu oraz naruszyły prawidłowe czynności narządów ciała na okres powyżej siedmiu dni, a M. P. (1) doznał obrażeń w postaci złamania wyrostków poprzecznych kręgów L3 i L4 po stronie lewej, a skutkiem powyższych obrażeń było naruszenie prawidłowej czynności narządu ciała na okres powyżej siedmiu dni

tj. o czyn z art. 177 § 2 kk

1.  Oskarżonego D. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym, że czyn ten kwalifikuje z art. 177§1 kk w zb. z art. 177§2 kk w zw. z art. 11§2 kk i na tej podstawie oskarżonego skazuje, zaś na podstawie art. 177§2 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 1 (jeden) roku pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 69§1 i 2 kk, art. 70§2 kk, art. 73§1kk, art. 72§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza tytułem próby na okres 3 (trzy) lat oddając w tym czasie oskarżonego pod dozór kuratora sądowego i zobowiązując go do informowania kuratora o przebiegu okresu próby co 6 (sześć) miesięcy.

3.  Na podstawie art. 71§1 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk wymierza oskarżonemu grzywnę w wysokości 100 (sto) stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 10 (dziesięć) złotych.

4.  Na podstawie art. 42§1 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzy) lat.

5.  Na podstawie art. 43§3 kk nakłada na oskarżonego obowiązek zwrotu prawa jazdy.

6.  Na podstawie art. 624§1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 1/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 lipca 2016r. W. M., W. J., Ł. W., A. W. (1), D. S., M. P. (1), M. K., D. C., G. C. i P. D. spotkali się na terenie G.. Byli pracownikami firmy ochroniarskiej i mieli udać się samochodami do M. celem podjęcia pracy na trwającym tam (...). Około godz. 17:00 udali się w podróż. Pierwszy pojazd O. (...) o nr rej. (...) należący do Ł. W. prowadził D. S.. Z przodu na miejscu pasażera siedział Ł. W.. Z tyłu za kierowcą znajdowała się W. M., obok niej A. W. (1), a za fotelem pasażera M. P. (1). Drugim samochodem V. (...) o nr rej. (...) prowadzonym przez M. K. podróżowali W. J., D. C., G. C. i P. D.. Jako pierwszy opuścił G. samochód prowadzony przez D. S.. D. S. poruszał się po opuszczeniu G. drogą (...) w kierunku R.. W miejscowości S. na końcu łuku drogi biegnącej w lewo doszło do zjechania przez kierującego kołami prawej strony pojazdu na pobocze. Kierujący wykonał gwałtowny ruch kierownicą w lewo skutkiem czego doszło do utraty panowania nad pojazdem. Kierujący bezskutecznie usiłował zapanować nad pojazdem. Pojazd zaczął zmierzać w kierunku przeciwległego pasa ruchu blisko lewej krawędzi jezdni i kierujący wykonał ponownie gwałtowny ruch kierownicą, tym razem w prawo. Doszło do zarzucenia pojazdu i poślizgu bocznego, skutkiem czego samochód uderzył lewą stroną w przydrożne drzewo. Na chwilę przez wypadkiem padał deszcz i jezdnia była mokra.

W wyniku tego wypadku W. M. poniosła śmierć. A. W. (1) doznała obrażeń ciała w postaci ostrej niewydolności oddechowej w przebiegu ciężkiego urazu klatki piersiowej ze stłuczeniem płuc, złamania żeber od I do X lewych, obustronnej odmy opłucnowej, krwiaka opłucnowej lewej, złamania łopatki lewej, złamania trzonu kręgu Th 3, złamania wyrostków poprzecznych lewych Th 3 – Th 4, Th 9 – Th 10 oraz wyrostków poprzecznych Th 2 po stronie prawej, urazu miednicy pod postacią złamania prawej masy bocznej kości krzyżowej, złamania gałęzi dolnej prawej kości łonowej, gałęzi górnej lewej kości łonowej oraz przedniej części trzonu lewej kości biodrowej, które to obrażenia naraziły ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu oraz naruszyły czynności narządów ciała na okres powyżej siedmiu dni. M. P. (1) doznał obrażeń w postaci złamania wyrostków poprzecznych kręgów L3 i L4 po stronie lewej, a skutkiem powyższych obrażeń było naruszenie prawidłowej czynności narządu ciała na okres powyżej siedmiu dni.

D. S. nie był wcześniej karany za przestępstwa.

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o zeznania świadków Ł. W. (k.73-76), M. P. (1) (k.79-82), A. W. (1) (k.425v-426, 236-239), W. J. (k.280-281), M. P. (2) (k.84-87), A. P. (k.89-93), M. K. (k.123-124, odpis 149-150), G. C. (k.126-127, odpis 156), D. C. (k.130-131, odpis 155), P. D. (k.133-134, odpis 143-144), protokół oględzin miejsca wypadku z materiałem poglądowym i szkicem miejsca zdarzenia (k.11-17, 26), kserokopię dokumentacji medycznej M. P. (k.178), kserokopię dokumentacji medycznej A. W. (k.187), protokół oględzin pojazdu z dokumentacją fotograficzną (k.207-209), opinię techniczną dotyczącą pojazdu O. (...) (k.216-218), opinię sądowo-lekarską (k.258), opinię biegłego z zakresu ruchu drogowego (k.286-302), protokół oględzin i sekcji wraz z opinią (k.324-327), informację z K. (k.261, 399).

Oskarżony D. S. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu (k.421v, 168-169, 274-275, 319-320). Wyjaśnił, iż tego dnia w G. spotkał się z innymi pracownikami ochrony i mieli jechać samochodem O. (...) Ł. W. do M. celem pracy w ochronie imprezy (...). Podał, że po lewej stronie samochodu z tyłu siedziała W. M., na środku z tyłu siedziała A. W. (1), ale nie pamięta, gdzie wówczas siedzieli Ł. W. i M. P. (1). Nie pamięta też trasy z G. do miejsca zdarzenia oraz przebiegu samego wypadku i nie pamięta czy to on kierował tym samochodem. Wyjaśnił, że po wypadku w szpitalu, gdzie przebywał, stwierdzono u niego wstrząśnienie mózgu i niepamięć wsteczną.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. Z karty informacyjnej (...) i Oddziału (...) Ogólnej Szpitala (...) wynika, że oskarżony przebywał tam od dnia 30.07.2016r. do dnia 02.08.2016r. i stwierdzono u niego stłuczenie głowy, wstrząśnienie mózgu i niepamięć wsteczną (k.178). W tych okolicznościach nie dziwi, że może on nie pamiętać przebiegu samego wypadku, zaś co do faktów, które pamiętał i w swych wyjaśnieniach podał to znajdują one potwierdzenie w innych zebranych dowodach, w szczególności zeznaniach świadków.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków Ł. W., M. P. (1), A. W. (1), W. J., M. P. (2), A. P., M. K., G. C., D. C. i P. D.. Były one spójne, logiczne, korespondowały ze sobą i nie zawierały żadnych treści, które mogłyby wywołać wątpliwości co do ich szczerości.

Zebrane w sprawie dokumenty, w szczególności protokół oględzin miejsca wypadku ze szkicem i dokumentacją fotograficzną, protokół oględzin samochodu O. (...) o nr rej. (...), którym kierował oskarżony, zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby i ich prawdziwość nie budzi żadnych zastrzeżeń. Podobnie nie budzą wątpliwości opinia techniczna biegłego S. C. dotycząca samochodu O. (...) (k.216-218), opinia sądowo-lekarska biegłego A. M. (k.258), opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego M. P. (3) (k.286-302) oraz opinia biegłego J. C. dotycząca W. M. (k.324-327). Opinie te są jasne, rzeczowe i zostały sporządzone przez kompetentne osoby posiadające specjalistyczną wiedzę w swych dziedzinach. Biegły z zakresu ruchu drogowego w swej opinii wskazał, że zabezpieczone na jezdni ślady wskazują na błędy w technice jazdy kierującego polegające na niedostosowaniu prędkości do panujących warunków na drodze. Kierujący jechał z prędkością nie zapewniająca panowania nad pojazdem, bez uwzględnienia panujących warunków, w jakich ruch się odbywał, w szczególności stanu drogi i warunków atmosferycznych.

Reasumując stwierdzić należy, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w pełni potwierdził sprawstwo oskarżonego w zakresie stawianego mu zarzutu.

Zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym uczestnik ruchu jest obowiązany zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność i unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Kierujący pojazdem obowiązany jest jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa, a w szczególności rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, warunków atmosferycznych i natężenia ruchu. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem prędkością bezpieczną jest prędkość pozwalająca kierującemu na prawidłowe wykonywanie manewrów, których potrzebę w konkretnej sytuacji kierujący ma możliwość i obowiązek przewidzieć. Kierowca ma obowiązek nie tylko prowadzić pojazd zgodnie z obowiązującymi nakazami i zakazami, lecz winien także prowadzić pojazd w sposób rozważny i ostrożny. Oznacza to, że kierujący pojazdem winien zachować bezpieczną szybkość, czyli dostosować ją do konkretnych warunków drogowych. Naruszając nieumyślnie tę zasadę bezpieczeństwa, oskarżony D. S. kierując samochodem O. (...) o nr rej. (...) w dniu 30 lipca 2016r. w S. gm. G. na trasie (...) spowodował wypadek, którego następstwem była śmierć W. M., liczne obrażenia ciała A. W. (1), które naraziły ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i naruszyły prawidłowe czynności narządów jej ciała na okres powyżej siedmiu dni oraz obrażenia M. P. (1) naruszające prawidłową czynność narządu jego ciała na okres powyżej siedmiu dni. Nie ulega wątpliwości w świetle zebranego materiału dowodowego, że oskarżony spowodował ten wypadek nieumyślnie. Mając na uwadze całokształt ustaleń stwierdzić należy, iż D. S. w pełni wyczerpał zachowaniem swym znamiona przestępstwa z art. 177§1kk w zb. z art. 177§2kk w zw. z art. 11§2kk.

Wymierzając karę i środek karny, Sąd miał na uwadze, by ich dolegliwość nie przekraczała stopnia winy sprawcy, ale też uwzględniała cele, jakie ma osiągnąć wobec sprawcy oraz stopień społecznej szkodliwości jego czynu. Sąd miał na uwadze też pozostałe dyrektywy wymiaru kary, w tym także te dotyczące sprawcy młodocianego. Za surowym ukaraniem przemawiał rozmiar następstw czynu oskarżonego, jakimi były śmierć W. M., obrażenia ciała i cierpienie A. W. (1) oraz M. P. (1). Oskarżony naruszył z jedną z podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Z drugiej strony jednak należało uwzględnić na korzyść oskarżonego, że wiedzie on ustabilizowany tryb życia, dotychczas nie był karany ( informacja z KRK k.261, 399), jego młody wiek (w dacie czynu miał 18 lat), a także to, że przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu, interesował się losem pokrzywdzonych i czynił starania w kierunku zadośćuczynienia im za doznaną krzywdę. Zważywszy na wszystkie powyższe okoliczności Sąd uznał za odpowiednią karę 1 roku pozbawienia wolności i mając na uwadze dotychczasowy sposób życia oskarżonego jako sprawcy przypadkowego, jego właściwości i warunki osobiste, a także jego postawę wobec pokrzywdzonych po popełnieniu przestępstwa, Sąd doszedł do przekonania, iż pozostawienie orzeczonej kary pozbawienia wolności w jej bezwzględnej postaci stanowiłoby przejaw niczym nie uzasadnionej surowości i uznał, że warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary na okres próby 3 lat z dozorem kuratora sądowego i zobowiązaniem oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy, a nadto orzeczenie grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 10 zł każda stawka, jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celu wychowawczego i zapobiegawczego. Grzywna w tym wymiarze stanowi wymierną dolegliwość dla oskarżonego i nie przekracza jego możliwości zarobkowych, bo jest on człowiekiem młodym i zdolnym do pracy, choćby dorywczej. Jednocześnie za niezbędne Sąd uznał orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat mając na uwadze stopień naruszenia przez niego ciążących na nim jako kierowcy reguł ostrożności obowiązujących w ruchu drogowym. Orzekając ten środek karny, zgodnie z treścią art.43§3kk nałożono na oskarżonego obowiązek zwrotu prawa jazdy.

O kosztach rozstrzygnięto w oparciu o art. 624§1kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) uznając, iż uiszczenie ich przez oskarżonego byłoby dla niego zbyt uciążliwe wobec orzeczonej wyrokiem grzywny i faktu, że nie posiada on żadnego majątku ani stałego źródła dochodu.