Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Jakub Wąwoźny

Protokolant – stażysta Agnieszka Kuc

przy udziale Prokuratora –

po rozpoznaniu w dniu 08/02/2018 roku

sprawy: J. R. (1), syna A. i J. zd. B., urodzonego (...) w C.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 10 sierpnia 2017 roku w miejscowości U. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej podpisał umowę kredytową nr (...).2 z (...) Sp. z o.o. na kwotę 300 złotych z góry powziętym zamiarem, że pożyczka ta nie zostanie spłacona, czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na skutek czego powstały straty w kwocie 300 złotych na szkodę (...) Sp. z o.o. w G., z tym ustaleniem, że J. R. (1) dokonał straty całego zadłużenia na rzecz pokrzywdzonego w toku postępowania przygotowawczego poprzez dokonanie wpłat w dniach: 17 listopada 2017 roku, 24 listopada 2017 roku, 28 listopada 2017 roku,

tj. o czyn z art. 286 § 1 i 3 kk

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego J. R. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu to jest występku z art. 286 § 1 i 3 kk i wymierza mu za to, na podstawie art. 286 § 3 kk karę 6 (sześciu) miesiąca ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego w tym czasie do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 25 (dwudziestu pięciu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa((...)) kwotę 120(stu dwudziestu) zł tytułem opłaty oraz obciąża wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 70(siedemdziesiąt) zł.

III.  II k 533/17

UZASADNIENIE

J. R. (1) w dniu 10 sierpnia 2017 roku w miejscowości U. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej podpisał umowę kredytową nr (...).2 z (...) Sp. z o.o. na kwotę 300 złotych z góry powziętym zamiarem, że pożyczka ta nie zostanie spłacona, czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na skutek czego powstały straty w kwocie 300 złotych na szkodę (...) Sp. z o.o. w G.. J. R. (1) dokonał spłaty całego zadłużenia na rzecz pokrzywdzonego w toku postępowania przygotowawczego poprzez dokonanie wpłat w dniach: 17 listopada 2017 roku, 24 listopada 2017 roku, 28 listopada 2017 roku.

Dowód: (zeznania E. M. k. 4, dokumenty k. 6-8, 27-28, wyjaśnienia oskarżonego k. 14, 41, not. 32, zeznania K. K. k. 36-37)

W toku postępowania przygotowawczego przesłuchany w charakterze podejrzanego J. R. przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia zgodnie z ustalonym stanem faktycznym. Wyraził także wolę wydania wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy, składając wniosek o wymierzenie kary 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 25 godzin w stosunku miesięcznym i obciążenie kosztami postępowania.

Z uwagi na wniesienie przez Prokuratora aktu oskarżenia z wnioskiem w trybie art. 335§2 kpk, sprawa została skierowana na posiedzenie, o którego terminie oskarżony został prawidłowo powiadomiony. Na posiedzeniu Sąd stwierdził, że zachodzą przesłanki do uwzględnienia wniosku o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie uzgodnionej z oskarżonym kary bez przeprowadzenia rozprawy.

Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego w zakresie opisanego przez niego przebiegu zdarzenia, bowiem nie budzą żadnych wątpliwości, nadto są one zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Sąd uwzględnił także dokumenty zgromadzone w sprawie, nie znajdując podstaw dla podważenia waloru ich wiarygodności, albowiem wystawione zostały one przez osoby lub instytucje do tego uprawnione z zachowaniem przewidzianych ku temu procedur, a ich treść nie była w toku postępowania kwestionowana przez strony. Sąd uwzględnił zeznania świadków E. M. i K. K., jako spójne, wzajemnie się pokrywające i znajdujące odzwierciedlenie w wyjaśnieniach oskarżonego i zgromadzonych dokumentach.

Powyższe rozważania dowiodły, że z całą pewnością spełniony został sformułowany w przepisie art. 335 § 2 kpk warunek, by w świetle dokonanych ustaleń okoliczności popełnienia przestępstwa oraz wina oskarżonego nie budziły wątpliwości, oświadczenia dowodowe złożone przez oskarżonego nie są sprzeczne z dokonanymi ustaleniami, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Sąd podzielił, zatem kwalifikację zarzutu aktu oskarżenia, uznając, iż czyn oskarżonego, wypełnił znamiona z art. 286§1 i 3 kk. Uzupełnienie opisu czynu o fakt dokonanej spłaty pożyczki w świetle wypadku mniejszej wagi było uzasadnione.

Sąd wymierzył, zatem oskarżonemu karę zgodną z wnioskiem w trybie art. 335§2 kpk, czyli karę 6 (sześciu) miesiąca ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego w tym czasie do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 25 (dwudziestu pięciu) godzin w stosunku miesięcznym, ponadto sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa((...)) kwotę 120(stu dwudziestu) zł tytułem opłaty oraz obciążył wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 70(siedemdziesiąt) zł.

Okoliczności dotyczące właściwości i warunków osobistych oskarżonego wskazują, iż taka kara jest jak najbardziej zasadna i sprawiedliwa, wymierzona w granicach winy i współmierna do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a więc w pełni odpowiadająca dyrektywom sformułowanym w przepisie art. 53 kk.

Do okoliczności obciążających zaliczyć należy uprzednia karalność(k. 29-31). Do okoliczności łagodzących należy zaliczyć przyznanie się do winy przez oskarżonego i spłatę pożyczki.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez oskarżonego nie jest duży, na co wskazuje postępowanie po popełnionym przestępstwie i okoliczności strony przedmiotowej.

Sąd wymierzając karę wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które powinna ona osiągnąć. Kara w orzeczonym wymiarze powinna niewątpliwie odstraszyć oskarżonego od ponownego wejścia na drogę przestępstwa i spełnić swój cel prewencji indywidualnej. Z drugiej zaś strony orzeczona kara powinna ukształtować postawę oskarżonego i wychować go na pełnowartościowego człowieka. Orzeczona kara spełnić powinna również swoje cele, jeśli chodzi o kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. Podkreślić należy, że społeczność lokalna, wśród której orzeczenia sądu rejonowego kształtują politykę karną, musi mieć świadomość tego, że przestępstwo nie popłaca a z drugiej strony wymiar kary ma kształtować postawy społecznie akceptowane. Chodzi, więc o utwierdzenie społeczeństwa w przekonaniu, że prawo karne nie pozostaje na papierze, i że każdy poniesie odpowiedzialność w wypadku jego naruszenia. Wiąże się to oczywiście z poczuciem sprawiedliwości społecznej, która oczekuje od sądu by kara ze wszech miar była sprawiedliwa.

Sąd wymierzając karę miał na uwadze sposób życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstwa. Analizując tę dyrektywę należy zwrócić przede wszystkim uwagę na kwestię uprzedniej karalności oskarżonego.

Mając na uwadze stanowisko SN(wyrok z 27.01.1970 III KR 232/70), iż wymierzenie kary równej najniższej przewidzianej sankcji karnej może mieć miejsce tylko wówczas, gdy okoliczności łagodzące w sposób bezwzględny dominują nad okolicznościami obciążającymi - Sąd wymierzył karę ograniczenia wolności. Sąd nie dostrzegł okoliczności wskazujących, iż kara uzgodniona z prokuratorem odbiegałaby od zasad i dyrektyw wymiaru kary. Została orzeczona w granicach jej najniższego wymiaru. W świetle wszystkich przedstawionych argumentów wymierzenie innej kary, byłoby bezcelowe.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 626 kpk, a o opłacie na podstawie art. art. 2.2 ustawy o opłatach w sprawach karnych z 23.06.1973 r.