Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – SSR Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – st. sekr. sąd. Aneta Dybikowska

w obecności oskarżyciela publicznego z KPP w G. - mł. asp. Daniela Romańczyk

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2017 roku sprawy

M. J.

syna S. i W. z d. B.

ur. (...) w W.

obwinionego o to, że: W dniu 21 kwietnia 2017 roku, około godz. 16:30, w G., na ul. (...) prowadził samochód ciężarowy marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu

tj. o czyn z art. 87§ 1kw

1.  Obwinionego M. J. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art.87§1 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 400,00 (czterysta) złotych.

2.  Na zasadzie art.87§3 kw w zw. z art.29§1 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 (osiem) miesięcy.

3.  Na podstawie art. 29§3 kw nakłada na obwinionego obowiązek zwrotu prawa jazdy.

4.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 40,00 (czterdzieści) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 160,00 ( sto sześćdziesiąt) złotych tytułem pozostałych kosztów procesu.

Sygn. akt II W 271/17

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2017 roku, M. J. przyjechał do Hotelu (...) w G., gdzie następnego dnia miało się odbyć jego wesele. Podczas wieczoru kawalerskiego, do północy, wypił kilka piw, a następnego dnia tj. 21 kwietnia 2017 roku, rano, przy śniadaniu, jedno piwo. Tego dnia, około godz. 16:30, w G., na ul. (...), obwiniony prowadził samochód ciężarowy marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i został zatrzymany do kontroli drogowej przez policję, a następnie zawieziony do (...) w G. na badanie krwi w celu ustalenia stanu trzeźwości. Przeprowadzone badania wykazały we krwi obwinionego 0,27 promila, 0,22 promila i 0,16 promila alkoholu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień M. J. (k. 45v-46, 22-23, 46-46v), a nadto w oparciu o dowody tj. dokumentacja k. 4-6, 8, sprawozdanie i protokół pobrania krwi k. 9,10, dokumentacja k. 11, sprawozdanie i protokół k. 12,13, dokumentacja k. 14, sprawozdanie i protokół k. 15-16.

Obwiniony przyznał, że w przeddzień zdarzenia spożył do północy kilka piw, a kolejne piwo - rano przy śniadaniu. Wyjaśnił, iż około godz. 16.00 otrzymał od narzeczonej telefon, że ta się źle czuje i w trosce o zdrowie przyszłej żony, która straciła pierwszą ciążę, i z którą starał się od pewnego czasu o dziecko, wsiadł za kierownicę pojazdu, by do niej przyjechać. Na trasie został zatrzymany do kontroli drogowej, a następnie zawieziony do (...) w G. na badanie krwi w celu ustalenia stanu trzeźwości. Przeprowadzone badania wykazały, że obwiniony jest w stanie po użyciu alkoholu. M. J. twierdził, iż nie zdawał sobie sprawy z tego, że znajduje się pod wpływem alkoholu. Z dalszych złożonych przez obwinionego wyjaśnień wynikało, że kwestionuje on prawidłowość procedury pobrania od niego krwi na stan zawartości alkoholu w organizmie, że wyniki badań mogły być wypaczone, a tym samym nie można wykluczyć sytuacji, że obwiniony kierując pojazdem nie był w stanie nawet po użyciu alkoholu (wyjaśnienia k. 45v-46, 22-23, 46-46v).

Na wstępie podnieść należy, że składając wyjaśnienia w postępowaniu wyjaśniającym, jak również początkowe w postępowaniu sądowym, obwiniony nie kwestionował w żadnej mierze prawidłowość procedury pobrania od niego krwi, ani uzyskanych wyników, w oparciu o które został przyjęty stan po użyciu alkoholu obwinionego (wyjaśnienia k. 45v-46, 22-23). Dopiero wówczas, gdy Sąd nie uwzględnił wniosku o dobrowolne poddanie się karze, M. J. zmienił linię obrony (k. 46-46v). W ocenie Sądu nie ma żadnych przekonywujących i wiarygodnych dowodów, w oparciu o które należałoby kwestionować prawidłowość uzyskanych wyników krwi na stan trzeźwości obwinionego, a złożone w tej części przez M. J. wyjaśnienia stanowią li tylko przyjętą przez niego linię obrony. Trudno uznać, że obwiniony- a de fcato jego obrońca, a więc profesjonalista, który ma wiedzę w przedmiocie przesłanek, jakie muszą zaistnieć, by niniejszy wniosek mógł zostać przez Sąd uwzględniony - złożyłby wniosek o dobrowolne poddanie się karze przez obwinionego w sytuacji, gdyby okoliczności popełnienia zarzuconego wykroczenia budziły wątpliwości i to tak poważne, że stawiałyby pod znakiem zapytania w ogóle zaistnienie przedmiotowego czynu. W ocenie Sądu za pozbawione logiki uznać należy także tłumaczenie M. J., że nie przypuszczał on, że w chwili kierowania pojazdem może być pod wpływem alkoholu, skoro - jak sam przyznał - nie tylko poprzedniego dnia do północy spożywał piwo, ale wypił także piwo do śniadania. Obwiniony jest dorosłym, wykształconym człowiekiem, wiec trudno przyjąć, że "nie spodziewał się", że w jego organizmie może być taki stopień zawartości alkoholu, który, w świetle przepisów prawa, dyskwalifikuje go jako kierowcę pojazdu. Sąd również sceptycznie odniósł się do -niejako -stanu wyższej konieczności, w jakim się obwiniony znalazł i zdecydował na kierowanie pojazdem. M. J. raz twierdził, że nie miał kierowcy, który zawiózłby go do narzeczonej, a potem ją do szpitala (k. 23), by później stwierdzić, że gdyby kogoś w hotelu poprosił, to na pewno znalazłby kierowcę (k. 45v). Z jednej strony bardzo bał się o zdrowie przyszłej żony, jednak - jak wynika z wyjaśnień obwinionego- mimo podejrzenia, że narzeczona jest w ciąży i znów może ją stracić- nie tylko, że nie wezwał ani on, ani nikt inny karetki do kobiety, to okazało się, że w ogóle kobieta nie korzystała z pomocy medycznej - jak przyznał M. J.. Stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do stężenia we krwi od 0,2‰ do 0,5‰ alkoholu albo obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³. Przeprowadzone badania obwinionego na zawartość alkoholu wykazały we krwi M. J.- 0,27 promila, 0,22 promila i 0,16 promila alkoholu. W świetle analizy zebranych dowodów Sąd nie miał wątpliwości, że M. J. w dniu 21 kwietnia 2017 roku, około godz. 16:30, w G., na ul. (...) prowadził samochód ciężarowy marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, w konsekwencji dopuszczając się czynu z art. 87§ 1 kw. Obwiniony musiał zdawać sobie sprawę, że może znajdować się pod działaniem alkoholu, skro spożywał go do późnych godzin nocnych oraz z rana, zatem wina obwinionego w zakresie popełnienia zarzuconego mu czynu, którego można dopuścić się zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie – nie budzi wątpliwości. Zdaniem Sądu obwiniony przedmiotowego czynu dopuścił się co najmniej nieumyślnie - nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnił je jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia takiego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć. Przy wymiarze kary grzywny Sąd miał na uwadze stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, warunki osobiste i majątkowe sprawcy. W świetle powyższego Sąd, uznając obwinionego M. J. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, na podstawie art.87§1 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazał go na karę grzywny w wysokości 400,00 (czterysta) złotych. Obwiniony swoim zachowaniem spowodował realne zagrożenie dla bezpieczeństwa innych uczestników ruchu drogowego. Nadto inny jest stopień społecznej szkodliwości czynu sprawcy w wypadku, gdy naruszył on nieumyślnie obowiązujące w ruchu zasady bezpieczeństwa, a inny - znacznie większy - gdy owe zasady naruszone zostały przez sprawcę umyślnie.Zdaniem Sądu, mając na uwadze okoliczności sprawy, ocenić należy, że czyn popełniony przez obwinionego charakteryzuje się wysokim stopniem społecznej szkodliwości albowiem oczywistym jest, jak poważne zagrożenie na drogach stanowią kierowcy prowadzący pojazd pod wpływem alkoholu. Za okoliczność obciążającą przyjęto dotychczasową karalność sprawcy ( oświadczenie obwinionego k. 45). Orzekając na podstawie art.87§3 kw w zw. z art.29§1 kw wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 (osiem) miesięcy, Sąd miał na uwadze stopień zawartości alkoholu w organizmie obwinionego, wagę naruszonych przez niego obowiązków obowiązujących w ruchu drogowym. W myśl art. 29§3 kw, Sąd nałożył na obwinionego obowiązek zwrotu prawa jazdy. Zdaniem Sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu i spełni cele w zakresie prewencji szczególnej, jak i ogólnej. Zasądzając od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 40 złotych tytułem opłaty i obciążając go pozostałymi kosztami procesu w wysokości 160 złotych - Sąd kierował się treścią art. 119 kpw w zw. z art. 627 kpk oraz miał na uwadze postanowienia Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U z 1983 r., Nr .49, poz. 223 z późn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 r. (Dz.U z 2001 r., Nr 118, poz.1269) w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia.