Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w O. IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 27 grudnia 2017 r. w O.

na rozprawie sprawy z powództwa J. P.

przeciwko Z. J.

o ustalenie istnienia stosunku pracy, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i ekwiwalent za urlop wypoczynkowy

I.  oddala powództwo o ustalenie, że strony łączył stosunek pracy w okresie od dnia 16 kwietnia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem miesięcznym 2.775 (dwa tysiące siedemset siedemdziesiąt pięć) złotych brutto,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 19.870,16 (dziewiętnaście tysięcy osiemset siedemdziesiąt i 16/100) złotych brutto, w tym:

- za miesiąc wrzesień 2011 r. – 163,36 złote z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.10.2011 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc październik 2011 r. – 610,77 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.11.2011 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc listopad 2011 r. – 189,30 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.12.2011 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc grudzień 2011 r. – 399,95 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.01.2012 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc styczeń 2012 r. – 638,86 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.02.2012 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc luty 2012 r. – 149,48 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.03.2012 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc kwiecień 2012 r. – 423,23 złote z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.05.2012 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc maj 2012 r. – 100,57 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.06.2012 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc czerwiec 2012 r. – 71,66 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.07.2012 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc lipiec 2012 r. – 121,32 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.08.2012 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc sierpień 2012 r. – 64,76 złote z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.09.2012 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc wrzesień 2012 r. – 1.065,28 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.10.2012 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc grudzień 2012 r. – 642,43 złote z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.01.2013 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc styczeń 2013 r. – 14,18 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.02.2013 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc luty 2013 r. – 537,45 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.03.2013 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc marzec 2013 r. – 763,93 złote z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.10.2013 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc kwiecień 2013 r. – 1.255,07 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.05.2013 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc maj 2013 r. – 1.541,29 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.06.2013 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc czerwiec 2013 r. – 2.742,45 złote z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.07.2013 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc lipiec 2013 r. – 2.347,66 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.08.2013 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc sierpień 2013 r. – 2.566,10 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.09.2013 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc wrzesień 2013 r. – 1.646,86 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.10.2013 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc październik 2013 r. – 1.745,83 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.11.2013 r. do dnia zapłaty,

- za miesiąc listopad 2013 r. – 68 złotych z odsetkami w wysokości równej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności od dnia 11.12.2013 r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.818,24 (cztery tysiące osiemset osiemnaście i 24/100) złotych tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy z odsetkami ustawowymi od dnia 19 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty, oddalając w pozostałym zakresie powództwo,

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda koszty pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez r. pr. E. S. w kwocie 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, oddalając wniosek w pozostałym zakresie,

V.  oddala wniosek o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez r.pr. B. Z. za prowadzenie sprawy o sygn. akt IV P (...) połączonej do wspólnego rozpoznania z niniejszą sprawą,

VI.  wyrokowi w punkcie pierwszym i drugim nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do łącznej kwoty 1.600 (jeden tysiąc sześćset) złotych,

VII.  nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi.

Sygn. akt IV P 155/15

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 03.03.2015r. J. P. wniósł o 1) o ustalenie istnienia stosunku pracy w okresie od dnia 16 kwietnia 2009r., do dnia 3 grudnia 2013r., na stanowisku kierowcy autobusu w przedsiębiorstwie (...) prowadzącego Firmę Usług (...) w O., z miesięcznym wynagrodzeniem brutto w kwocie 2.775,00 zł, 2) a także o zasądzenie kwoty- 6.000,00 zł tytułem pracy w godzinach nadliczbowych u pozwanego, za okres od 8 września 2011r. do dnia 30 listopada 2013r. z ustawowymi odsetkami za każdy miesiąc płatności.

Powód wniósł także o ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy w kwocie 5965zł , z odsetkami ustawowymi od dnia 04.05.2011r. co do kwoty 1988, 33 zł, od dnia 04.05.2012r., co do kwoty 1988,33 zł, od dnia 15.11.2013r. co do kwoty 1988,33 zł, wskazując, że przebywał w szpitalu przez 7miesięcy, następnie próbował kontaktować się z pozwanym i wysłał wezwanie do zapłaty w grudniu 2013r. Nie otrzymał ekwiwalentu w żądanej wysokości.

Pełnomocnik powoda ustanowiony w sprawie z urzędu, podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie, ale rozszerzył powództwo do 10.000,00 zł.

tytułem wynagrodzenia za prace w godzinach nadliczbowych za okres jak w pozwie. Wartość przedmiotu sporu dla roszczenia o zapłatę wynagrodzenia za prace w godzinach nadliczbowych, po rozszerzeniu wynosi 16.000,00zł, zaś dla obu roszczeń po rozszerzeniu: 49.300,00zł. Wysokość roszczenia o wynagrodzenie za prace w godzinach nadliczbowych powód szacował na łączną kwotę 20.000,00zł, podkreślając, że kwota zastanie sprecyzowana po sporządzeniu opinii przez biegłego księgowego.

Następnie pełnomocnik J. P. rozszerzył powództwo do kwoty określonej przez biegłego sądowego z zakresu księgowości w opinii z dnia 13.11.2017r. na łączną kwotę 19870,16zł za pracę w godzinach nadliczbowych wraz z odsetkami od poszczególnych terminów wymagalności. Ponadto powód ograniczył powództwo o ekwiwalent za urlop wypoczynkowy do kwoty 4818,24zł tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy, wnosił dodatkowo o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty sześciokrotności stawki minimalnej kosztów zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu.

W odpowiedzi na pozew Z. J. wniósł o oddalenie pozwu w całości, wskazując, że J. P. był zatrudniony w firmie przewozowej pozwanego w okresie 4 maja 2010r. do 30.11.2013r., gdy umowa ustała , co do czego strony się porozumiały. Było to jego drugie zatrudnienie w tym przedsiębiorstwie, bowiem wcześniej również zatrudniał go w charakterze kierowcy. Pozwany podkreślił, że rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło również na prośbę powoda z trzydziestodniowym okresem wypowiedzenia. Wskazał, że powód wykorzystał urlop, podkreślił, że w wypadku powoda mógłby domagać się za poszczególne lata:

2010  r. -791,20 zł. przy współczynniku 21,08% za przysługujące 16 dni -1.042,33zł;

2011  r. - 1.290,64 zł. przy współczynniku 21% za przysługujące 26 dni- 1.042,33zł;

2012  r. - 1.376,70 zł. przy współczynniku 21% za przysługujące 26 dni - 1.111,86zł;

2013  r. - 1.355,52 zł. przy współczynniku 20,92% za przysługujące 24 dni- 1.181,38 zł.

Jednakże ekwiwalenty wynagrodzenia powoda za pracę, w latach 2010- 2013, zostały sporządzone karty urlopowe potwierdzające wykorzystanie urlopu, a powód nie kwestionował liczby 24 dni wskazanych w świadectwie pracy.

Sąd ustalił, co następuje:

Z. J. prowadzi Firmę Usług (...) w O.. Prowadzi transport osób na terenie kraju i poza jego granicami. Pozwany sam także wykonywał zadania w transporcie, w tym w transporcie międzynarodowym. Zatrudnieni pracownicy otrzymywali zlecenia wyjazdów bezpośrednio od niego. Jako przedsiębiorca przyjmował też zamówienia na przejazdy grup turystycznych na terenie Polski i zagranicą. Realizował je w zależności od posiadanych możliwości, opisywał je w kalendarzach. W notatkach pozwany nie wpisywał nazwiska kierowcy, który wykonywał zamówiony kurs (k.65, dokumenty dołączone).

Około dnia 16.04.2009r. Z. J. i J. P. umówili się, że będą współpracować. Zostało ustalone, że współpraca będzie odbywać się na zasadach umowy zlecenia. Pozwany chciał zobaczyć czy powód dobrze wywiązuje się z powierzonych zadań. Obowiązki były wykonywane dość dobrze, ale powód zrezygnował z zatrudnienia na podstawie umowy zlecenia. Stosunek zlecenia ustał z dniem 30.05.2009r. Powód został zgłoszony do ubezpieczenia społecznego z tytułu umowy zlecenia. Świadczenie zostało rozliczone (k. 16 i 17) J. P. nie pracował od dnia 30.05.2009r. na podstawie umowy o pracę ani na podstawie żadnej innej umowy, w tym nienazwanej lub „na czarno” w Firmę Usług (...) w O., prowadzonej przez pozwanego. W tym okresie nie było wielu przejazdów i charakter przejazdów nie wymuszał na pozwanym, aby potrzebował pracownika podporządkowanego przez czas pracy przewidziany przepisami prawa pracy czyli po 8 godzin dziennie i po 40 godzin tygodniowo.

W okresie do dnia 20.04.2010r. J. P. był zatrudniony na stałe w pełnym wymiarze czasu pracy gdzie indziej. J. P. zawarł umowę o pracę w przedsiębiorstwie (...) w okresie od dnia 01.07.2009r. do dnia 19.04.2010r. na podstawie umowy o pracę. Za ten okres zostały przez ww. płatnika odprowadzone składki na ubezpieczenie społeczne (zob. k. 5,- 5v, 16, 17, 18-19, 20, 21, 56,57-58, 59-60, 61-62, zaświadczenie –k. 259, 260-261v, przesłuchanie pozwanego k. 248v -249).

Z. J. prowadząc Firmę Usług (...) w O., zaczął obsługę regularnych przewozów pracowników do (...) w W.. Praca kierowców w zależności od zmiany zaczynała się o 4.00 lub 4.30, gdyż około 6.00 zawożeni byli pracownicy (...) w W.. Następnie kierowca wracał do O. około godziny 7.00. Czasem trasa obejmowała też N. i wtedy pracownicy byli dostarczani na następną zmianę o 7.00, zatem kierowca odbierał pracowników (...) o 6.30 z N.. Samochód zostawał wtedy w W.. Czasem zdarzało się także, że były trzy grupy pracowników (...), wtedy odbiór pracowników następował około 7.00, dojazd na 8.00, a powrót do O. następował po 9.00.

Czasem kierowcy w godzinach pomiędzy przewozami szli na grzyby do lasu lub na ryby. Po południu odwóz każdej grupy trwał około 2 godziny od zakończenia zmiany, podczas których kierowcy rozwozili pracowników (...) do 3 punktów w pobliżu ich domów na trasie z W. do O. od około 14.00, 15.00 lub 16.00 dla każdej ze zmian. Najpóźniej zdarzało się, że przy pierwszej grupie kierowca wracał do domu na 18.00. Wyjazdy do (...) były 2-3 razy w tygodniu. Przy 1 lub 2 grupach trasę obejmował 1 kierowca, a przy trzech 2 kierowców, którym czasami był też Z. J.. Kierowcy parkowali samochody pozwanego pod swoimi domami. Nie było sztywnych godzin pracy, a każdy z zatrudnionych kierowców dowiadywał się od pozwanego jaką trasę ma wykonać. W tym okresie kierowcy byli kierowania do obsługi przewozu osób związanych z pogrzebami, wycieczkami szkolnymi i przedszkolnymi oraz sportowców. Wyjazdy były również w soboty i niedziele.

Z. J. i J. P. spotkali się ponownie w okresie kwietnia 2010r. W okresie od dnia 21.04.2010 do 03.05.2010r. miały być realizowane wyjazdy przez powoda. Przedsiębiorca chciał zawrzeć z powodem umowę na przejazdy w charakterze kierowcy, przygotował i wypełnił druk umowy zlecenia. J. P. również podpisał umowę zlecenia. Powód zaakceptował warunki z których wynikało, że będzie wykonywał zalecenie jako kierowca autobusu w terminie od 21.-30.04.2010r. a za wykonane zlecenie otrzyma 500zł. W potwierdzeniu na piśmie wskazano, że nie powinien powierzać wykonania zadania innej osobie, oraz, że do umowy mają zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego. Jednak do wykonania zadań nie doszło, gdyż J. P. nie przedłożył badań potwierdzających, że jest zdolny do prowadzenia autobusu. Potwierdzenie zawarcia umowy zlecenia zostało skreślone z adnotacją: „anulowano” . To zobowiązanie nie zostało zgłoszone do ubezpieczeń. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie uznał tego okresu za składkowy.

J. P. stawił się do pozwanego pod koniec kwietnia i strony ustaliły, że w miesiącu maju zawrą umowę o pracę. Powód i pozwany w trakcie rozmowy ustalili warunki zatrudnienia na stanowisku kierowcy autobusu w miejscu pracy według wskazań pracodawcy, w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem miesięcznym 1400zł brutto. Zostało sporządzone potwierdzenie zawarcia umowy o pracę na piśmie z datą 04.05.2010r. Wpisane w nim zostało, że umowa jest zawarta na czas nieokreślony. Powód wiedział, na jakie są warunki zatrudnienia proponowane przez pozwanego i zgodził się na nie. Obie strony podpisały dokument.

Powód przedstawił zaświadczenie lekarskie z 14.05.2009r. o zdolności do pracy na stanowisku kierowcy (bez wskazania pracodawcy) z ważnością do maja 2011r. Zostały sporządzone w ty czasie kopie dokumentów powoda.

W dniu 05.05.2011r. ponownie został przebadany na stanowisko kierowcy autobusu w Firmie Usługowo -Handlowo- (...) z ważnością do maja 2013r. (dowód : przesłuchanie Z. J. –k.123v-124, 781-782, oryginał dokumentu w aktach osobowych)

Pomimo, że J. P. posiadał uprawnienia na pojazdy wielotonażowe (autobusy pow. 45 osób) nie chciał wykonywać obowiązków na tych pojazdach a jedynie na małotonażowych (busach do 20 osób) twierdząc, że się boi. Powód nie więc był kierowany do tych prac i wykonywali to inni pracownicy. Najczęściej wyjeżdżał w trasy po O. lub pobliskich miast. Z zasady nie był kierowany w trasy dalekobieżne po Polsce czy poza jej granicami. To też wykonywali inni pracownicy. Jego wynagrodzenie kształtowało się na poziomie najniższej krajowej i było akceptowane przez powoda. Powód pracował przy dowozie ludzi do (...). Czasem wykonywał inne przewozy. Zdarzało się , że gdy auto wymagało drobnych napraw, dokonywał je. (dowód : zeznania świadków: L. S. (1) –k.90-91, W. B. (1) –k.91-91v, Z. P. –k.92-92v, A. P. –k.92v-93, S. P. –k.121-122, Z. K. –k.122-122v, Z. D. (1) –k. 246v-247v, przesłuchania Z. J. –k.123v-124, 247v – 250 , 781-782, częściowo przesłuchania J. P. –k. 123 -123v, 250- 252, 778-780v, dokumenty kontroli PIP –k.134-142, pismo (...))

Z. J. nie wprowadził regulaminu pracy i wynagradzania, ani nie ogłosił, że stosowany jest czas pracy przerywany. Pozwany nie prowadził na bieżąco list obecności, ani ewidencji czasu pracy zgodnej z rzeczywistym czasem pracy, ani ewidencji urlopowej. Nie żądał składania przez pracowników wniosków urlopowych w formie pisemnej. Jako takie wnioski traktował sprawozdania (...).

J. P. jak każdy kierowca dokonywał zapisów na tachografie zainstalowanym w samochodzie o nr rej. (...), Powód przedstawił tarczki z tachografu, których zapisy nie pokrywały się w całości ze sporządzoną przez Z. J. ewidencją czasu pracy. Dokumenty w zakresie czasowym opisanym w pozwie obejmowały okres od dnia 8 września 2011 roku do dnia 30 listopada 2013 roku.

J. P. przepracował, w okresie od dnia 8 września 2011 roku do dnia 30 listopada 2013 roku, w Firmie Usług (...) w O., (zgodnie z kserokopiami zestawień zawartych na k. 266 – 653 i tarczami tachografów k. 670 - 753) 1.255:52 godziny. Czas pracy powoda wykazanego na kserokopiach tarcz tachografu obejmuje godziny nadliczbowe, w tym:

⚫

w miesiącu wrześniu 2011 roku - 12:22 godziny,

⚫

w miesiącu październiku 2011 roku -41:37 godziny,

⚫

w miesiącu listopadzie 2011 roku - 10:56 godziny,

⚫

w miesiącu grudniu 2011 roku - 27:25 godziny,

⚫

w miesiącu styczniu 2012 roku - 35:46 godziny,

⚫

w miesiącu lutym 2012 roku - 8:22 godziny,

⚫

w miesiącu kwietniu 2012 roku - 24:34 godziny,

⚫

w miesiącu maju 2012 roku - 6:39 godziny.

⚫

w miesiącu czerwcu 2012 roku -3:49 godziny,

⚫

w miesiącu lipcu 2012 roku - 7:07 godziny.

⚫

w miesiącu sierpniu 2012 roku - 3:48 godziny,

⚫

w miesiącu wrześniu 2012 roku - 66:26 godziny,

⚫

w miesiącu grudniu 2012 roku - 35:16 godziny,

⚫

w miesiącu styczniu 2013 roku - 0:47 godziny,

⚫

w miesiącu lutym 2013 roku - 32:50 godziny,

⚫

w miesiącu marcu 2013 roku - 49:28 godziny,

⚫

w miesiącu kwietniu 2013 roku - 78:56 godziny.

⚫

w miesiącu maju 2013 roku - 94:29 godziny,

⚫

w miesiącu czerwcu 2013 roku - 161:07 godziny,

⚫

w miesiącu lipcu 2013 roku - 172:17 godziny,

⚫

w miesiącu sierpniu 2013 roku - 177:29 godziny,

⚫

w miesiącu wrześniu 2013 roku - 109:36 godziny,

⚫

w miesiącu październiku 2013 roku -122:16 godziny,

⚫

w miesiącu listopadzie 2013 roku - 4:20 godziny.

Powodowi za pracę w wymienionych wyżej godzinach nadliczbowych przysługuje wynagrodzenie w kwocie 19.870,16 zł brutto, w tym:

⚫

za miesiąc wrzesień 2011 roku - 163,36 zł,

⚫

za miesiąc październik 2011 roku - 610,77 zł,

⚫

za miesiąc listopad 2011 roku - 189.30 zł,

⚫

za miesiąc grudzień 2011 roku - 399,95zł,

⚫

za miesiąc styczeń 2012 roku - 638.86zł,

⚫

za miesiąc luty 2012 roku - 149,48 zł,

⚫

za miesiąc kwiecień 2012 roku - 423,23 zł,

⚫

za miesiąc maj 2013 roku - 100,57 zł,

⚫

za miesiąc czerwiec 2012 roku - 71,66 zł,

⚫

za miesiąc lipiec 2012 roku - 121,32 zł,

⚫

za miesiąc sierpień 2012 roku - 64,76 zł,

⚫

za miesiąc wrzesień 2012 roku - 1.065,28 zł,

⚫

za miesiąc grudzień 2012 roku - 642,43 zł,

⚫

za miesiąc styczeń 2013 roku - 14,18 zł,

⚫

za miesiąc luty 2013 roku - 537,45 zł,

⚫

za miesiąc marzec 2013 roku - 763,93 zł,

⚫

za miesiąc kwiecień 2013 roku - 1.255,07 zł,

⚫

za miesiąc maj 2013 roku - 1.541,29 zł,

⚫

za miesiąc czerwiec 2013 roku - 2.742,45 zł,

⚫

za miesiąc lipiec 2013 roku - 2.347,66 zł,

⚫

za miesiąc sierpień 2013 roku - 2.566,10 zł,

⚫

za miesiąc wrzesień 2013 roku - 1.646,86 zł,

⚫

za miesiąc październik 2013 roku - 1.745,83 zł,

⚫

za miesiąc listopad 2013 roku - 68,37 zł.

(dowód: kopie dokumentów –k. 401-600, 601-653, 670 – 752, opinia –k. 804-908, ewidencja –k.117-119, zeznania świadków: L. S. (1) –k.90-91, W. B. (1) –k.91-91v, Z. P. –k.92-92v, A. P. –k.92v-93, S. P. –k.121-122, Z. K. –k.122-122v, Z. D. (2) –k. 246v-247v, przesłuchania Z. J. –k.123v-124, 247v – 250 , 781-782, częściowo przesłuchania J. P. –k. 123 -123v, 250- 252, 778-780v,

Ekwiwalent J. P. biorąc pod uwagę ww. wynagrodzenie powoda, wyliczony za jeden dzień urlopu wypoczynkowego wynosił 76,48 zł. Powód nie korzystał z urlopów wypoczynkowych, w okresie zatrudnienia był uprawniony do skorzystania z 63 dni urlopu wypoczynkowego.

Sporządzane świadectwa działalności na podstawie rozporządzenia WE nr (...) lub umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (...) (w aktach osobowych) z znaczeniem, że powód przebywał na urlopie lub odpoczywał w ramach dziennego okresu odpoczynku nie odzwierciedlają całości rzeczywistości, gdyż na część lub całość czasu nimi objętego zostały sporządzone tarcze tacho z wyjazdów służbowych.

W październiku 2013r. strony ustalił, że dojdzie do rozwiązania umowy o pracę. Z datą 14.10.2013r. Z. J. przygotował oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę, która miała upłynąć po upływie jednomiesięcznego wypowiedzenia zgodnie z wnioskiem powoda z dniem 15.10.2013r. , w oświadczeniu jako przyczynę wypowiedzenia pozwany wpisał likwidację etatu z przyczyn ekonomicznych. Strony ustaliły, że stosunek pracy ustanie z trzydziestodniowym okresem, w listopadzie 2013r. Oświadczenie na piśmie nie zostało wręczone, a data została zmieniona na 30.11.2013r.(oryginał w aktach osobowych)

Z. J. wręczył J. P. nowe oświadczenie o rozwianiu umowy o pracę za wypowiedzeniem 3miesięcznym, który miał jego zdaniem upłynąć w dniu 30.11.2013r. Obie strony wpisały, że oświadczenie zostało złożone w dniu 01.09.2013r. Jako przyczynę wypowiedzenia pozwany wpisał likwidację etatu z przyczyn ekonomicznych. W tym czasie zrezygnował z korzystania z samochodu o nr rejestracyjnym (...). Nie zatrudnił kierowcy na stanowisko zajmowane dotychczas przez powoda. Po tym czasie powód nie stawiał się do pracy i uważał, że jego stosunek pracy zakończył się z dniem 30.11.2013r. Powód od tego oświadczenia nie odwoływał i nie żądał sprostowania świadectwa pracy, nie przychodził do pracy, nie żądał wynagrodzenia za okres obejmujący także miesiąc listopad i grudzień 2013r. Jednocześnie Z. J. złożył drugie oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem z dnia 14.10.2013r. (dokumenty w akt IVP (...) k. 6 i 9), w którym wskazał miesięczny okres wypowiedzenia. Strony rozstały się w dobrych stosunkach.

J. P. nie rozliczył się z dokumentów dotyczących przewozów, nie rozliczył zaliczki na paliwo. Nie oddał kluczyków do samochodu. Z. J. musiał udać się do jego domu po odbiór auta, które tam stacjonowało.

J. P. w dniu 26.11.2013r. udał się do warsztatu- sklepu (...) w O. i podszywając się pod Z. J. wykorzystując jego dane osobowe, w celu wyrządzenia mu szkody majątkowej, wprowadził przedstawiciela (...) Bank SA w błąd co do prawdziwej tożsamości kredytobiorcy i rozmiaru spłaty kredytu poprzez podrobienie podpisu Z. J. dokumentów i faktury wystawionej przez PPHU (...), doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci kredytu o wartości 2652,86zł na zakup opon marki N.. Powód został skazany za ww. czyn z art. 286 § 1 kk w zb. Z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 190a § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na kar grzywny 50stawek dziennych po 10zł, prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 13.05.2016r.

Z. J. wydał J. P. świadectwo pracy skazując, że umowa rozwiązała się z dniem 30.11.2013r. Powód został pouczony o możliwości odwołania się od treści. Powód nie kwestionował zapisów świadectwa pracy.

W grudniu 2013r. (k. 4-6 akt IVP (...)) J. P. zwrócił się do o zapłatę kwoty 5965zł zakreślając termin 7 dni na wypłacenie żądanej sumy. Ekwiwalent za 63 dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego wynosił 4.818,24 zł brutto. Z. J. nie uwzględnił żądania powoda.

J. P. leczył się po tym okresie na ostre zapalenie trzustki. Z dniem 31.05.2016r. powód został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy.

W okresie od 2015r. konflikt między J. P. i Z. J. eskalował. W przedsiębiorstwie pozwanego zostało prowadzonych wiele kontroli różnych urzędów, a przeciwko pozwanemu były inicjowane między innymi przez powoda postępowania .

W dniu 06.01.2015r. ponownie J. P. zwrócił się do Z. J. o wypłatę ww. ekwiwalentu, wskazując numer konta. W związku z zaistniała sytuacją, Z. J. nie uwzględnił żądania powoda. W dniu 24.02.2015r. zażądał zwrotu dokumentów, z których powód się nie rozliczył, w tym wykresówek, podpisanych „kart urlopowych” za ostatnie 6miesięcy przed rozwiązaniem stosunku pracy, wypisu z licencji na przewozy krajowe na jego przedsiębiorstwo. (dowód: kopie dokumentów –k.25-34, 69-71, 211, 670 – 752, 756 -776, pisma –k. 146-158 oraz k. 6 -7 , 9, 106-109, 114-121 z akt IV P (...), dokumenty w aktach osobowych, dokumenty dołączone)

Sąd zważył , co następuje:

Roszczenia powoda zgłoszone w pozwie zasługują na uwzględnienie tylko w części.

Zgodnie z art. 22 kp w zw. z art. 29 § 1 kp umowa o pracę określa strony umowy, rodzaj umowy, termin jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy a w szczególności rodzaj pracy, miejsce wykonywania pracy, wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia, wymiaru czasu pracy, terminu rozpoczęcia pracy. Jednocześnie strony w zgodzie z art. 29 § 2 kp powinny zawrzeć umowę na piśmie, a jeżeli umowa nie została zawarta na piśmie, pracodawca powinien najpóźniej w dniu rozpoczęcia przez pracownika pracy, potwierdzić pracownikowi na piśmie ustalenia co do stron umowy, rodzaju umowy oraz jej warunków.

Należy wskazać, iż zgodnie z art.233. § 1kpc Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Przyjmuje się, że ramy swobodnej oceny dowodów muszą być zakreślone wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego, regułami logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność odnosi je do pozostałego materiału dowodowego (zob. uzasadnienie orzeczenia SN z dnia 20 marca 1980 r., II URN 175/79, OSNC 1980, nr 10, poz. 200.

W wyroku z dnia 19 czerwca 2001 r., II UKN 423/00, Sąd Najwyższy ponownie wyjaśnił, że granice swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 KPC) może naruszyć tylko dowolna ocena zebranego materiału, brak wszechstronnej oceny wszystkich istotnych dowodów lub ich ocena sprzeczna z zasadami logicznego powiązania wniosków z ustalonym stanem faktycznym lub z doświadczeniem życiowym - z orzeczeń ostatnio publikowanych w tym zakresie patrz: wyrok z dnia 29 lipca 1998 r., II UKN 151/98 (OSNAPiUS 1999 r. nr 15, poz. 492).

W wyroku z dnia 27 września 2002r., II CKN 817/00 LEX nr 56906 Sąd Najwyższy wskazał, iż jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.) i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo-skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona.

Roszczenie o ustalenie stosunku pracy w myśl art. 189 kpc nie zasługuje na uwzględnienie za cały dochodzony okres, ale z różnych przyczyn.

Powód podawał okoliczności, które nie miały pokrycia w rzeczywistości w zakresie okresu zatrudnienia u pozwanego. Jego przesłuchanie informacyjne i przesłuchania w charakterze strony różnią się.

Pełnomocnik z wyboru wypowiedział w związku z tym pełnomocnictwo(k.81-82, 86-87). Sąd ustanowił dla powoda pełnomocnika z urzędu. W sprawie IVP (...) była nim r.pr. B. Z. , która została zwolniona z obowiązku z uwagi na połączenie sprawy o sygn. IVP (...) ze sprawą bardzie zaawansowaną o sygn. IV P 155/15, w której występował r.pr. E. S..

Powództwo o ustalenie stosunku pracy podlega oddaleniu co do ustalenia stosunku pracy za okres 1.06.2009r. do 20.04.2010r. gdyż J. P. za okres od 16.09.2009 do 21.04.2010r., nie udowodnił, był zatrudniony w przedsiębiorstwie (...) w okresie od 01.07.2009r. do 19.04.2010r . na podstawie umowy o pracę. W związku z tym brak jest dowodów, że w takim samym wymiarze godzin był zatrudniony na podstawie umowy o pracę u pozwanego. Wypowiedzi powoda w tym zakresie są zupełnie niewiarygodne i nielogiczne. Natomiast zatrudnienie u innego pracodawcy potwierdzają przesłuchanie pozwanego i dołączone dokumenty (k. 56,57-58, 59-60, 61-62).

Jednocześnie brak jest dokumentów potwierdzających, aby powód wykonywał pracę w określonych godzinach pracy i pod ścisłym podporządkowaniem pozwanego. Sąd dał wiarę pozwanemu, że w tym okresie nie było wielu przejazdów i charakter przejazdów nie wymuszał na pozwanym, aby potrzebował pracownika podporządkowanego przez czas pracy przewidziany przepisami prawa pracy czyli po 8 godzin dziennie i po 40 godzin tygodniowo.

Stron nie łączył stosunek pracy w okresie od dnia 21.04.2010 do 03.05.2010r. (k. 248v -249 przesłuchanie pozwanego)

Powód nie wykonywał podporządkowanych zadań u pozwanego w okresie od dnia 16.09.2009r. do dnia 21.04.2010r., powód nie udowodnił, aby w tym czasie był zatrudniony na podstawie umowy o pracę u pozwanego. Natomiast w tym okresie była zatrudniony w przedsiębiorstwie (...) na podstawie umowy o pracę.

Ponownie J. P. i Z. J. spotkali się to ustalili, że najpierw będzie umowa zlecenia od 21.04.2010r. do 30.04.2010r. Jednak umowa zlecenia nie doszła do skutku. Roszczenie o ustalenie stosunku pracy w tym okresie podlega oddaleniu, gdyż wykonywanie zadań miało być oparte o przepisy kodeksu cywilnego. Powód wiedział, że podpisuje umowę zlecenia. Raz już taką umowę z pozwanym zawarł. Nie przedstawił żadnych dowodów , że w tych konkretnych dniach wykonywał konkretne zadania na zasadzie pracowniczego podporządkowania pozwanemu. W świetle materiału dowodowego jest pewne, że powód wykonywał czynności umowy o pracę, która została potwierdzona na piśmie za okres od dnia 04.05.2010r. do 30.11.2013r. Dopiero w dniu 04.05.2010r. J. P. złożył podanie o przyjęcie go do pracy na stanowisku kierowcy autobusu i dołączył dokumenty. Strony zawarły zgodnie z art. 22 § 1 i 2 kp umowę o pracę 04.05.2010r. do 30.11.2013r. Nie było to kwestionowane przez pozwanego w trakcie procesu, że powód otrzymał informację od niego i zostały założone akta osobowe. Z uwagi na bezsporne istnienie stosunku pracy i sporządzone dokumenty, brak jest interesu w ustaleniu stosunku pracy od dnia 04.05.2010r. do dnia 30.11.2013r.

Powód od dnia 04.05.2010r. wykonywał takie same obowiązki jakie wykonywał aż do dnia , gdy strony umówiły się, że stosunek pracy ustanie w dniu 30.11.2013r. W październiku strony ostatecznie umówiły się że do dnia 30.11.2013r. stosunek ustanie. Aby pójść na rękę powodowi, pozwany wpisał w dokumencie, że to w dniu 1.09.2013r. został wypowiedziany z okresem 3 miesięcznym, a powód potwierdził podpisem, że pozwany wręczył wypowiedzenie dnia 1.09.2013r., co nie było prawdą. W przypadku gdyby rzeczywiście pozwany chciał rozwiązać stosunek pracy za wypowiedzeniem, okres wypowiedzenia biegłby od 1 października i obejmował, miesiące październik, listopad i grudzień. Upłynąłby z dniem 31.12.2013r., jednak w rzeczywistości strony ustaliły, że do ustania stosunku pracy dojdzie z dniem 30.11.2013r. Za ten okres od 30.11.2013r., istnieje po stronie powoda interes w ustaleniu stosunku pracy. Ustalenie stosunku pracy nie może objąć miesiąca po ww. dacie, gdyż powód w tym czasie nie był już zatrudniony na podstawie umowy o pracę, ani żadnej innej umowy nazwanej bądź nienazwanej ani też nie wykonywał czynności „na czarno”. Pozwany był wiarygodny jeżeli chodzi o okoliczności dotyczące nawiązania i rozwiązania umowy o pracę z powodem. W tym zakresie powód nie zasługiwał na wiarygodność.

Skoro strony się umówiły, że dojdzie do rozwiązania umowy o pracę z konkretnym dniem, a pozwany wydał powodowi na piśmie oświadczenie o wypowiedzeniu, a następnie zgodnie z umową z powodem je poprawił, to umowa o pracę ustała na mocy porozumienia stron z dniem 30.11.2013r. Po tym dniu pozwany nie żądał od powoda wykonywania jego czynności pracowniczych, a powód nie żądał dopuszczenia go do pracy, czy zapłaty wynagrodzenia za okres po dniu 30.11.2013r. Jednocześnie sam powód wskazuje w swoich pozwach i ich uzasadnieniach –k. 3 akt IVP (...) i IVP (...), pismach tę datę jako koniec to brak jest podstaw do ustalenia, że trwała aż do dnia 31.12.2013r. Pozwany nie żądał od powoda stawienia się do pracy, powód nie stawiał się do pozwanego do pracy, nie żądał dopuszczenia do pracy, ani wynagrodzenia za wymieniony okres. W tym zakresie brak jest podstaw do ustalenia stosunku pracy za okres między 30.11.2013r. a 31.12.2013r. Powód nie wskazał na czym miałby polegać jego interes prawny w ustaleniu stosunku pracy w miesiącu grudniu 2013r. Jednoczenie w pozwie w sprawie o sygn. akt IVP (...) wskazał okres od dnia 04.05.2010r. do dnia 15.11.2013r., jako ten za który przysługuje mu prawo do urlopu, a następnie ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy, o potwierdza okoliczności nawiązania i ustania stosunku pracy podane podczas przesłuchania pozwanego. Powód zatem jeszcze w dniu 06.02.2015r. miał świadomość, że strony łączył stosunek pracy tylko i wyłącznie od dnia 04.05.2010r. do dnia 15.11.2013r. Przypomnieć należy, że o materialnej mocy dowodowej dokumentu prywatnego, zależącej od jego treści, rozstrzyga sąd według ogólnych zasad oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.). Podobnie jak w wypadku innych dowodów, sąd ocenia, czy dowód ten ze względu na jego indywidualne cechy i okoliczności obiektywne zasługuje na wiarę, czy nie. Wynikiem tej oceny jest przyznanie lub odmówienie dowodowi z dokumentu waloru wiarygodności, ze stosownymi konsekwencjami w zakresie jego znaczenia dla ustalenia podstawy faktycznej orzeczenia. Sąd nie dał wiary, że doszło do wypowiedzenia umowy o pracę powodowi.

Przechodząc do roszczenia o wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, nie jest możliwe ustanie wszystkich godzin pracy powoda. Powód zgłosił roszczenie o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych w kwocie 6000zł z zaznaczeniem, że może ono ulec rozszerzeniu (zaświadczenie - k.8). Następnie zostało ono rozszerzone do 10.000zł i 20.000 (k.206).

Należy stwierdzić, że pozwany nie prowadził dokumentacji pracowniczej, na której podstawie Sąd mógłby się oprzeć. Ilość ilość godzin pracy została ustalona w myśl art. 322kpc przede wszystkim w oparciu o zapisy na traczach tacho. Sąd nie uwzględnił zapisów w swego rodzaju ewidencji sporządzonej przez powoda na k. 190-201, z której wynikało, że powód powinien otrzymać wynagrodzenie w wysokości 67tysięcy złotych.

Sąd otrzymał też zestaw szeregu napraw, które powód wskazywał jako dokonane przez niego(k. 202-204). Pozwany nie potwierdził, aby takie naprawy zostały wykonane, przesłuchanie powoda w tym zakresie nie jest wiarygodne. Powód jednocześnie uważał, że jego roboczogodzina winna być liczona po 150zł netto. Jego pełnomocnik oparł się na ilości godzin ustalonej przez biegłego księgowego w opinii na podstawie zestawienia i tarczek tacho. Pozwany podkreślał, że mało prawdopodobne jest, aby powód pracował po 16 godzin dziennie przez 244dni. Bezsporne było, że powód parkował busa pozwanego nr rej (...) przy swoim domu. Pozwany więc wskazywał, że powód w okresie pracy u pozwanego mógł korzystać z samochodu służbowego dla celów prywatnych. Pozwany jednak tego nie kontrolował i pozwalał, aby kierowcy parkowali powierzone auta przed domami. Obecnie nie jest możliwe od różnienie wyjazdów służbowych od tych nie służbowych, z a zarejestrowanych na tarczach tacho. Pojazd nie miał zainstalowanego (...). Powód w tym okresie nie chorował (k.225-227), nie był na urlopie. Sąd zatem może przyjąć, że przejazdy samochodu służbowego było związane z wykonywaniem zadań.

Zajęcia z tanga argentyńskiego, co do których pozwany zgłosił zarzuty odbywały się wieczorem w godzinach 18.30 do 21.30 lub 19.30 do 21.30 (k. 221-223) pozwany zaś twierdził, że powód z tego powodu brał urlop na cały dzień. Pozwany nie ma potwierdzenia tego w postaci dokumentów na piśmie np.: ewidencji urlopowej, ani wniosków urlopowych. Z drugiej strony na zestawieniach rzeczywiście wiele czwartków nie ma zapisu z tachografu (np.: 2 czwartki w X.2011r. 2 czwartki w XI 2011r., 1 w XII 2011r., 1 w I.2011r. ,1 w IV.2012r., 3 w V 2012r., 1 w VI 2012r., 2 w IX 2012 ). Jednocześnie zapisy obejmują czasem przejazdy w soboty i niedziele, (np.:

Brak dokumentów dotyczących udzielania urlopów. Świadkowie przesłuchani na te okoliczności potwierdzili to, co powiedział pozwany, że powód przede wszystkim wyjeżdżał do (...). Przyznali jednocześnie, że wykonywał w jakimś zakresie drobne naprawy samochodowe. Przerywany czas pracy nie został wprowadzony, ale powód zgodził się na taką pracę i w takich warunkach jak opisana wyżej. Z zasady miał krótkie przejazdy i długą przerwę, którą wykorzystywał na własne cele. W czasie wolnym jak inni kierowcy mógł zająć się np.: zbieraniem runa leśnego czy łowienie ryb, czy wrócić do domu i wypoczywać, a pozwany nie czynił z tego żadnych zarzutów i nie dokonywał potrąceń z wynagrodzenia. Materiał dowodowy potwierdził, że powód nie zawsze woził pracowników (...), jednak zdarzały mu się takie poranne kursy 1, 2 do kilku razy w miesiącu , na co wskazują wczesne godziny rozpoczęcia pracy, np.: 1.09 -.0.09. 2011r., 22.09.2011r., 12.11.2011r. (k.266) Głównie, robili to inni pracownicy pozwanego pan S. i P. (zob. przesłuchanie informacyjne pozwanego -k.46v). Porównanie zestawienia godzin odczytane z tarczek tacho, Np. k. 266 w okresie od sierpnia 2011r. do sierpnia 2012r. samochód przypisany powodowi wykonywał przejazdy zanotowane na tarczach tacho między 40,16 h do 69.24h miesięcznie (k.266), 53,41 h 58,39 h (k.272)38,21h, 36, 14h za XII 2012r. i I. 2013r. (k.273, 274). Rzadkie są w dokumentach sytuacje, że zliczone przez pozwanego godziny samych przejazdów obejmowały więcej niż kilkadziesiąt godzin np.: 118 w IX. 2012, 120, 34h w VII 2013r., 120,01 h w VIII 2013r. , 106, 01 w IX 2013r., 112 w X 2013r. (k. 272, 277, 278, 279), w godzinach czasem od 8.09 do 13.44(k.266), czasem od 03.48 -15.07 (266), ale także od 12.13 do 15.16.

W świetle wydruków poszczególnych zapisów z tarcz tacho przesłuchanie powoda, w którym mówi on, że pracował przez wiele godzin każdego z wymienianych dni nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż przejazdy są krótkie, co wynika z czynności szczegółowych (k.294- 653). Jednak nie sposób uznać, że nie wykonywał w ogóle pracy w godzinach ponadwymiarowych. Na dodatek trzeba podkreślić, że powód również nie chorował w okresie zatrudnienia u pozwanego, ale dopiero po rozwiązaniu umowy o pracę (k.225 i n.). Z. J. poruszał się także tym samochodem, ale dopiero w późniejszym okresie. Sąd zatem przyjął, że dokonane na tarczach zapisy dotyczą powoda. Sąd dał wiarę zestawieniom pozwanego i z wydruków traczek tacho założonych na k. 401-600, 601-653, 670 – 752. Sąd poparł w tym zakresie opinię biegłego jako jasną i pełną –k. 804-908.

Sąd mając na względzie zarzuty co do sporządzania tarcz przez inne osoby, uznała , że tarcze tacho, na które powołuje się powód, powinny być ocenione w odniesieniu do innych dowodów np.: przesłuchania świadków i pozwanego. Sąd uznał, że w ich świetle tarcze są wiarygodne, mogła odzwierciedlać czas pracy powoda.

Pozwany wskazując, że dokonał zestawień na podstawie posiadanej dokumentacji sporządził ewidencję czasu pracy (k. 117 - 119), ale tylko za okres luty, marzec i kwiecień 2011r. czyli objęty roszczeniem o urlop wypoczynkowy , gdzie uwidocznione są odpoczynki tygodniowe. Zestawienie to nie dotyczący okresu, za który powód wnosi o zasądzenie dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych.

Zestawienia (k. 266 i n.) obejmują zaś okres od dnia 1.08.2011r. do 30.11.2013r., a tarcze uzupełniają zapisy przedstawione przez pozwanego. Na k. 259-662 powód wymienił grupy z którymi miał wyjeżdżać , jednak brak jest dowodów z dokumentów, że te konkretne grupy obsługiwał w określonych datach. Niewykluczone, że grupy te były przewożone w ramach przejazdów opisanych na załączonych zestawieniach zapisów na tarczach. Świadek Z. P. potwierdził, że powód wyjeżdżał z piłkarzami i siatkarzami, ale brak jest dowodów kiedy i w jaki zakresie czasowym były takie przejazdy. Powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika zobowiązywany był do wskazania dat poszczególnych wyjazdów i czasu trwania, ale tego nie uczynił tego.

Powód przedstawił kserokopie dokumentów ze skserowanymi na nich tarczkami (k. 670-752). oraz notatkami powoda naniesionymi na dokumenty od stycznia 2012 –do 26.11.2013r. kserokopie dokumentów tak są sporządzone, że nie jest możliwe ich pełne odczytanie. Nie zostały przedstawione dokumenty źródłowe, na podstawie których dokonano kserokopii . Trudno jest zatem dać im wiarę w całości wiarę. Jednak zestawienie wskazuje, że w datach, gdy powód miał nie wykonywać zadań w transporcie, powód to czynił. Zatem Sąd nie przyjął, aby w dniach wskazanych w świadectwach (...), powód był zwolniony z wykonywania czynności w rozmiarze , na jaki zostały wypisane tarcze tacho.

Sąd kierując się bezpośrednią obserwacją na rozprawie zachowania, postawy, sposobu wypowiadania się i argumentowania swoich twierdzeń pozwanego, na podstawie własnego przekonania i zasad doświadczenia życiowego, reguł logicznego myślenia uznał za niezgodne z prawdą wyjaśnienia złożone przez powoda w zakresie rozmiaru czasu poświęcanego na naprawy. Sąd dał zaś wiarę pozwanemu co do rozmiaru wykonywanych przez powoda napraw i czasu na to potrzebnego, gdyż wypowiadał się konsekwentnie. Świadkowie widzieli, że powód naprawiał samochód. Każdy twierdził co innego: W. B. (1) (91-91v)L. S. (2) (k. 90-91) Z. P. (k.92- 92v) potwierdzają, że powód naprawiał samochód, którym jeździł, ale nie wskazują ile czasu mu to zajmowało. S. twierdził, że często, nawet zdarzały się okresy, że codziennie, a W. B. 3- 4 godziny mu to zajmowało, zaś Z. P., że zdarzało się to 1 lub 2 razy w tygodniu, ale nie potrafił podać ile czasu zajmowała naprawa. Podobnie zeznał S. P. (k.121- 122). Nie ma jednak dowodu ani osobowego, ani pisemnego na to, że powód naprawiał samochód w określonych godzinach i konkretnych dniach. On sam nie jest wiarygodny, w zakresie w jakim twierdzi, że stale wykonywał jakieś naprawy. podczas przesłuchania jest nielogiczny i podaje okoliczności sprzeczne ze sobą. (k.46). Sąd zatem przyjął, że dodatkowo ponad godziny uwidocznione w zestawieniach należy dodać po 3, 5 h średnio w pierwszym tygodniu 2 razy , a w następnym 1 raz w tygodniu przemiennie.

Zgodnie z kserokopiami zestawień zawartych na k. 266 - 653 J. P. przepracował, w okresie od dnia 8 września 2011 roku do dnia 30 listopada 2013 roku, w Firmie Usług (...) w O. liczbę godzin ustaloną jak wyżej przez Sąd. Za pracę w godzinach nadliczbowych w wymiarze zakreślonym w wersji II przysługuje powodowi wynagrodzenie w kwocie 19.870,16 zł brutto.

Przechodząc do kwestii roszczenia o urlop, Sąd przyjął, że ogólny staż pracy powoda wynosił 23 lata i 10 dni przed rozpoczęciem pracy u pozwanego (k. 16 i wyliczenia). Był on zatem uprawniony do 26 dni urlopu rocznie(zobacz też rozliczenie urlopu przygotowane przez pozwanego -k. 17 -18, 32-33). Nie były składane wnioski o urlop na piśmie. Powód nigdzie nie notował kiedy miał urlop. W aktach IVP (...) zaś wzywa do zapłaty i liczy sobie po 1988,33zł od 04.05.2011, 1988,33zł od 04.05.2012r. i 1988,33zł od dnia 15.11.2013r. łącznie 5964,99, co powód zaokrąglił do 5965 zł w pozwie.

Początkowo ze świadectw działalności na podstawie rozporządzenia WE nr (...) lub umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (...) (w aktach osobowych) wynikało, że powód wykorzystał 11 dni w 2011r. tytułem czasu odpoczynku z czego 3 dni były dniami wolnymi między innymi 1.11.2011r., oraz 8 dni w 2012r. Pozwany żądał wydania przez powoda pozostałych świadectw (...) za pozostały okres pracy, ale powód nie uczynił zadość żądaniu. Podkreślić należy, że sam pozwany wskazał, że powód był uprawniony do 26 dni urlopów rocznie (k. 125 akt IVP (...)), a nie przedstawił dowodów na to, że w 2013r. powód wykorzystał 24 dni urlopu przysługujące mu w ww. roku, co wpisał do świadectwa pracy. Pozwany w ogóle nie przedstawiał dowodów na potwierdzenie dni, w które powód korzystał z urlopu wypoczynkowego w 2013r. Jednocześnie nie są wiarygodne twierdzenia powoda, że on nie podpisywał świadectw (...).

Przesłuchany pozwany (na k. 249v) podawał, że powód miał wolne czwartki w zamian za urlop (53 wolne czwartki rocznie). Pozwany w świetle pozostałego materiału dowodowego był nie wiarygodny, że udzielał powodowi urlopu wypoczynkowego w tym w każdy czwartek, aby ten mógł brać udział w lekcjach tańca. J. P. mógł uczestniczyć w zajęciach tańca (k. 220-223), ale w godzinach późno popołudniowych lub wieczornych, jedynie w jednym wypadku w godzinach okołopołudniowych. Natomiast brak jest potwierdzenia, że powód w takich zajęciach uczestniczył. Nie ma listy obecności lub innego dowodu, który wskazywałby, że powód w tym czasie był nieobecny w pracy. Nie ma potwierdzeni, że powód miał urlop w każdy czwartek k. 814 i 815, czasem pracował we wcześniejszych godzinach i nieco krócej, ale pracował według tarczek, więc nie otrzymał urlopu. Natomiast przesłuchanie powoda (k. 250) wskazuje, że nie trenował tanga w godzinach pracy i nie brał na to czasu wolnego.

Nie potwierdziło się też twierdzenie pozwanego, że powód jeździł na ryby, natomiast zdarzało się że w oczekiwaniu na powrót autobusu wykonywał inne niż wynikające z umowy o pracę czynności. Kierowcy chodzili na ryby i grzyby, ale były to sytuacje sporadyczne.

W kalendarzach pozwanego nie ma zaznaczonych imion i nazwisk pracowników pozwanego, w tym powoda, aby można było ustalić czy w przerwach pomiędzy odwiezieniem pracowników (...) a ich odebraniem powód wykonywał jakieś inne prace na rzecz pozwanego. W zapiskach pozwanego najczęściej występują np.: godziny rozpoczęcia wyjazdu i dla kogo, ale bez określenia kto prowadzi i jaki autobus lub bus. (zob. też k. 251 -252, pozwany przyznał, że nie opisał, które wyjazdy prowadził powód.

W dokumentacji przedłożonej przez pozwanego wskazane są krótkie okresy, gdy dla powoda nie zostały zanotowane przejazdy na zestawieniach zapisów z tarcz tacho. Sytuacja ta nie świadczy bezspornie, że powód nie był w tych dniach w pracy w pracy, bo miał urlop. Nie zostały złożone na nie wnioski urlopowe. Mogły wynikać one z okresów odpoczynków związanych z wykonywaniem zadań. Jednocześnie w świadectwie pracy Z. J. wpisał, że powód wykorzystał urlop wypoczynkowy w wymiarze 24 dni , a powód nie zakwestionował tego zapisu w odpowiednim trybie.(zob. dokumenty w aktach osobowych) Jako jedyne wnioski dowodowe nie mogą jednak posłużyć kserokopie tarcz, na których jest napisane, adnotacja powoda, że urlop, skąd powód wiedział , że nie otrzymał urlopu, wpisane są jego charakterem pisma przejazdy. Powód natomiast podpisywał świadectwa działalności na podstawie rozporządzenia Nr (...) z zaznaczeniem kwadratu, że przebywał na urlopie, co potwierdzał własnoręcznym podpisem w datach 17.08.2011r., 29.08.2011r., 29.09.2011r., 3.10 – 04.10.2011r., 24-25.10.2011r. 31.10. -03.11.2011r., 22.12.2011r., 05.-06.01.2012r., 16-17.01.2012r., 14.02.2012r., 22.02.2012r., 05.03.2012r., 14.03.2012r. (k.19-31 w aktach IV P (...) i k. 266 i n. w aktach IVP (...)). W tych dniach nie zostały odnotowane przejazdy (k. 266-269 ). Jedynie w dniu 29.09.2011r. przejazd 02,27 h jest odnotowany od 11:19 do 18.55 (k. 266 ) Powód reprezentowany przez pełnomocnika w sprawie IV P (...) nie przyznał, że powód wykorzystał 11 dni urlopu w 2011r. i 8 dni w 2012r. Pozwany nie przedstawił jakiegokolwiek rozliczenia dni urlopu w 2013r. Zapisy na zestawieniach (k. 269, 273, 274, 275, 279) wykazują, że powód w okresie dni od 24 do 27.08.2011r. 23 do 30 .03. 2012r., 20. do 30.11.2012r. , 02.do 11. 01.2013r. 04. do 06., 11 do 13., 15 do 18. , 25 do 27.03.2013r., 07.04. do 10.04.2013r., 05. do 08. 10. do 18. 11.2013r. nie miał przejazdów uwidocznionych. Dokumenty na k. 670 – 752 na zestawieniach pozwanego wskazują, że pracował w poszczególnych dniach jak się je porówna z zestawionymi do sprawy IV P (...). Przesłuchanie strony powodowej w zakresie roszczenia o ekwiwalent za urlop –k. 124 -129 w aktach IV P (...) należy uznać za wiarygodne. Sąd zatem rozstrzygnął o urlopie, tak jakby powód nie otrzymał go od pozwanego w żadnym z lat pracy.

W tym miejscu należy podkreślić, że wynagrodzenie powoda w PIT-ie dołączonym do akt osobowych wskazuje na inną niż przez niego podana kwotę wynagrodzenia umówioną przez strony, nie 2000zł, ale za 2011 to 16800zł: 12 miesięcy=1400zł brutto. Za 2012 18.000zł : 12 miesięcy = 1500zł brutto, a za 2013r. 17600zł :11 miesięcy=1600zł. Kwoty podane przez niego nie były prawidłowo wyliczone. Sąd zatem w tym zakresie powołał biegłego, który wyliczył ekwiwalent za urlop wypoczynkowy w odniesieniu do ustalonego wynagrodzenia. Ekwiwalent za jeden dzień urlopu wypoczynkowego wynosi 76,48 zł. Ekwiwalent za 63 dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego wynosił 4.818,24 zł brutto.

Sąd poparł opinię w tym zakresie w co do wysokości ekwiwalentu w wariancie II, gdyż opinia jest jasna i pełna. O taką kwotę wnosił pełnomocnik powoda, ale powództwo nie zostało cofnięte w tym zakresie. Brak było podstawy w trybie art. 355 § 1 kpc w zw. z art. 203 § 1 i 4 kpc do umorzenia postępowania.

Reasumując wszystkie roszczenia, wobec dostarczonego materiału dowodowego, na podstawie art. 189 kpc, Sąd rozstrzygnął o oddaleniu ustalenia stosunku pracy, jak w pkt I sentencji wyroku.

Wobec powyższego na podstawie art. 80 kp, art. 128 kp, art. 151 § 1 i n. kp, Sąd zasądził wynagrodzenie za pracę wykonaną przez powoda w godzinach nadliczbowych za poszczególne okres wskazany w pozwie jak w pkt II wraz z odsetkami wskazanymi od poszczególnych dat wymagalności do dnia zapłaty.

Mając na względzie treść art. 171 § 1kp Sąd orzekł o uwzględnienia w znacznej części roszczenia o ekwiwalencie za urlop wypoczynkowy jak w pkt III sentencji wyroku, w pozostałej części oddalając powództwo.

Z uwagi na zasadę odpowiedzialności za wynik postępowania z art. 98 kpc, art. 108 kpc, Sąd rozstrzygnął o kosztach postępowania jak w pkt IV, V i VII sentencji wyroku. Sprawy wpłynęły w dniach 06.02. i 03.03.2015r. Pełnomocnik wnosił o zasądzenie kwoty sześciokrotności kwoty minimalnej, która dla roszczenia o ustalenie wynosiła 60zł, dla ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy 900zł, i wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych 1800zł.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., §11 ust. 1 i 2, § 6 pkt 5) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu i zasądził od pozwanego przed zmianami na rzecz powoda kwotę 3600 zł (pkt III wyroku) tytułem zwrotu kosztów procesu. Zasądzenie od pozwanego następuje rzecz powoda, ale dotyczy kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w ww. kwocie na rzecz r.pr. E. S..

Sąd oddalił wniosek o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez r. Pr. B. Z. za prowadzenie sprawy o sygn. akt IV P (...) ( § 2 pkt przy wartości przedmiotu sporu od 900zł), gdyż pełnomocnik została zwolniona z obowiązku, zaś połączone sprawy ostatecznie prowadził r.pr. E. S.(ustanowienie r.pr. E. S. –k.108)

Wyrokowi w pkt VI nadał rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 1600zł Na podstawie art. 477 ² § 1 kpc. Sąd orzekł o rygorze natychmiastowej wykonalności, co do pkt II i III czyli kwot zasądzonych tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych i ekwiwalentu za urlop, a nie ja wskazano co do kwoty z pkt I, który dotyczył oddalenia powództwa o ustalenie stosunku pracy.

Biorąc pod uwagę sytuację pozwanego, prowadzenie postępowania przez długi czas i skomplikowany charakter sprawy, Sąd uznał wypadek pozwanego za szczególnie uzasadniony w rozumieniu art. 102 kpc i § 113 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2010r., Nr 90, poz. 594 z późn. zm.). jak w pkt VII wyroku.

SSR Barbara Kokoryn