Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Poznań, dnia 31 stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomira Hańczewska

Protokolant: st. sekr. sąd. Maria Kaczmarek

po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2018 r. w Poznaniu

na rozprawie sprawy z powództwa Bank (...) S.A. w W.

przeciwko K. K. (1), J. K.

- roszczenia z umów bankowych innych

1.  zasądza solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 127.273,20 złotych (sto dwadzieścia siedem tysięcy dwieście siedemdziesiąt trzy złote 20/100) z odsetkami umownymi w wysokości 4-ro krotności stopy lombardowej NBP rocznie ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 16 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty;

2.  Nie obciąża pozwanych kosztami postępowania.

SSO Sławomir Hańczewska

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanych K. K. (1) i J. K. kwoty 127.723,20 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od dnia 16 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje żądanie powód wskazał, że dnia 19 lutego 2014 r. zawarł z pozwanymi umowę pożyczki na kwotę 145.000 zł. W związku z wystąpieniem zadłużenia przeterminowanego i brakiem jego spłaty powód w dniu 31 października 2016 wypowiedział umowę, na skutek czego całe zadłużenie stało się wymagalne dnia 7 grudnia 2016 r. Do dnia dzisiejszego pozwani nie spłacili kwoty pożyczki. Powód wskazał, że na dochodzoną w niniejszym postępowaniu kwotę składają się: kapitał - 121.213,46 zł i odsetki naliczone do dnia 15 stycznia 2017 r. - 6509,74 zł (pozew - k. 2-5).

Pozwani nie zakwestionowali dochodzonego roszczenia.

Sąd ustalił, co następuje.

Dnia 19 lutego 2014 r. powód - Bank (...) S.A. z siedzibą w W. zawarł z pozwanymi K. K. (1) i J. K. umowę pożyczki na kwotę 145.000 zł. Zgodnie z umową pozwani zobowiązani byli do regularnych, miesięcznych spłat pożyczki wraz z odsetkami i ewentualnymi opłatami.

Bank mógł wypowiedzieć umowę w przypadku, gdyby pożyczkobiorca nie zapłacił w terminie co najmniej dwóch pełnych rat. Przed wypowiedzeniem pożyczkodawca zobowiązany był do poinformowania pożyczkobiorcy o konieczności zapłaty zaległych rat. Zadłużenie przeterminowane było oprocentowane stawką 16%.

Dowody: umowa pożyczki (k. 26-36).

Pozwani nie wywiązywali się z obowiązku terminowych spłat, wobec czego powód najpierw pismem z dnia 29 września 2016 r. wezwał ich do spłaty zadłużenia przeterminowanego, a następnie, wobec braku odpowiedzi z ich strony, pismem z dnia 31 października 2016 r. wypowiedział umowę. W związku z tym całe zadłużenia wynikające z umowy stało się wymagalne dnia 7 grudnia 2016 r.

Dowody: wezwanie z 29.09.2016 r. (k. 37-38), wypowiedzenie umowy wraz z potwierdzeniem odbioru (k. 39-43).

Na dzień wniesienia pozwu zadłużenie pozwanych z tytułu powyższej umowy wynosiło 127.723,20 zł. Na kwotę tą składały się: kapitał - 121.213,46 zł i odsetki naliczone do dnia 15 stycznia 2017 r. - 6509,74 zł.

Okoliczności bezsporne.

Pozwana K. K. (1) ma 51 lat. Pracuje jako pomoc kuchenna uzyskując wynagrodzenie w kwocie 1530 zł. Podejmuje również prace dorywcze opiekując się osobami starszymi. (...) K. ma 65 lat. Pracuje jako kierowca w (...)uzyskując wynagrodzenie ok. 3000 zł, a oprócz tego pobiera emeryturę w kwocie 2300 zł. Oba świadczenia są zajęte przez komornika.

Oprócz pożyczki, z którą wiąże się niniejsze postępowanie pozwani są również zadłużeni z tytułu umowy kredytu zaciągniętego w L. Banku a także w instytucjach parabankowych (tzw. „chwilówki”). Pozwani nie opłacają czynszu wobec czego zapadł już przeciwko nim wyrok eksmisyjny. Obecnie oczekują na wskazanie przez gminę lokalu socjalnego. Pozwani na swoim utrzymaniu mają 8-letnią córkę.

Dowody: zeznania pozwanych (k. 107-108).

Powyższy stan faktyczny nie był między stronami sporny i został potwierdzony przedłożonymi przez powoda dokumentami, które nie były kwestionowane przez stronę pozwaną, a i Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W toku niniejszego postępowania powód domagał się zasądzenia od pozwanych 127.273,20 zł tytułem udzielonej pożyczki, na którą to kwotę składać się miały kapitał oraz skapitalizowane odsetki.

Podstawę prawną tak sformułowanego żądania stanowi art. 720 § 1 K.c. zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Poza sporem pozostawał fakt zawarcia między stronami umowy pożyczki. Pozwani nie kwestionowali ani zaciągnięcia pożyczki ani też braku jej terminowej spłaty. Tym samym uznać należało, że zaistniały okoliczności uprawniające powoda do wypowiedzenia umowy. Pozwani nie kwestionowali również wysokości dochodzonej sumy, w szczególności nie wskazywali by została błędnie wyliczona lub by w większej części, aniżeli twierdzi powód, spłacili pożyczkę. Powyższe okoliczności wprost wynikały z przedłożonych i niekwestionowanych dokumentów. W szczególności samo naliczenie odsetek od niespłaconego kapitału a także ich wysokość wynikała z zawartej między stronami umowy.

Wobec powyższego należało uznać roszczenie za w pełni zasadne.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 K.c. Jak już wspomniano część należności z tego tytułu, należna za okres od dnia wymagalności należności głównej do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu, została już wliczona do dochodzonej kwoty. Dalszych odsetek od całości kwoty powód domagał się od dnia wniesienia pozwu. Żądanie to należało uwzględnić jako że nie narusza ono zakazu anatocyzmu wyrażonego w art. 482 § 1 K.c. zgodnie z którym można żądać odsetek od zaległych odsetek dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa.

Zarządzeniem z dnia 06 grudnia 2017r. pozwani zostali wezwani do przedstawienia propozycji rozłożenia należności na raty i przedstawienia sytuacji materialnej i życiowej w terminie 10 dni . Pozwani nie udzielili odpowiedzi na zobowiązanie . Na rozprawie w dniu 24 stycznia 2018r. Sąd przeprowadził z urzędu dowód z przesłuchania strony pozwanej , z zeznań pozwanej K. P. _ K. wynikało że sytuacja materialna stron nie pozwala na spłacenie należności w ratach , w stosunku do pozwanych prowadzone są postepowania egzekucyjne , a pozwani są dłużnikami z tytułu wielu zaciągniętych kredytów i „ chwilówek „ w różnych instytucjach bankowych i pożyczkowych .Art. 320 kpc stanowi , że w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie . W przedmiotowej sprawie pozwani nie przedstawili propozycji rat , a z okoliczności sprawy wynika , ze ich sytuacja materialna nie daje żadnej gwarancji spłaty poszczególnych rat .

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 102 K.p.c. Mimo, że pozwanych należy traktować jako przegrywających, to jednak ich trudna sytuacja materialna stanowi szczególną okoliczność, o której mowa w przywołanym przepisie, uzasadniającą nieobciążanie ich kosztami postępowania. Sąd miał bowiem na względzie, że pozwani są osobami starszymi, uzyskują niewielkie wynagrodzenia, które dodatkowo są zajęte na poczet spłaty wielu innych zobowiązań. Ponadto mają na utrzymania małoletnie dziecko, któremu w pierwszej kolejności należy zapewnić środki do życia. Okoliczności sprawy wskazują, że pozwani mają znaczne trudności w spłacie zaciągniętych kredytów i pożyczek, wobec czego dodatkowe powiększanie ich zadłużenia kosztami sądowymi byłoby całkowicie niecelowe.

SSO Sławomira Hańczewska