Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2017 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa e. (...) z siedzibą w W.

przeciwko O. S.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo.

II.  Kosztami procesu obciąża powoda uznając je za uiszczone w całości.

UZASADNIENIE

Powód e. (...) z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego O. S. kwoty 3.940,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, że roszczenie wynika z umowy zawartej przez pozwanego z Bankiem (...) w dniu 20 marca 2015 r. i 25 marca 2015 r. na podstawie której bank oddał do dyspozycji pozwanego środki pieniężne. Kwota żądania miała stanowić należność główną

(pozew – k. 2-3)

Pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew zaś na rozprawie uznał powództwo do kwoty 2.938,15 zł składając dowód zapłaty tej kwoty w dniu 4 listopada 2017 r. na konto powoda i jednocześnie wskazał, iż w pozostałej części zasadność tej kwoty budzi jego wątpliwości, zwłaszcza w kontekście wezwania do zapłaty z dnia 25 sierpnia 2017 r. opiewającego na kwotę 2.938,15 zł którą zapłacił.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 20 marca 2015 r. i 25 marca 2015 r. pomiędzy pozwanym O. S. i Bankiem (...) S.A. we W. zawarto dwie umowy o kredyt i kartę kredytową o bliżej nieznanej treści.

W dniu 30 listopada 2016 r. pomiędzy Bankiem (...) S.A. a e. (...) z siedzibą w W. zawarto umowę przelewu wierzytelności.

W wystawionym przez e. (...) w dniu 11 kwietnia 2017 r. wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego wskazano, iż w księgach zapisano wierzytelność w stosunku do O. S. w kwocie 3.940,26 zł tytułem kapitału.

W dniu 25 sierpnia 2017 r. G. działający w imieniu e. (...) wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 2.938,15 zł tytułem wierzytelności dochodzonej w niniejszym postępowaniu. W dniu 4 listopada 2017 r. pozwany O. S. dokonał wpłaty na konto powoda kwoty 2.938,15 zł wskazując iż jest to spłata całkowita należności wynikających z umów z (...) S.A.

/dokumenty zgromadzone w sprawie/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów przedłożonych przez powoda i pozwanego, które nie budziły wątpliwości co do swojej prawdziwości.

W ocenie sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie było to, czy istniała wierzytelność powoda w stosunku do pozwanego powyżej kwoty którą pozwany uznał i zapłacił w trakcie trwania procesu. Pozwany zaprzeczył temu twierdząc, iż nie są mu znane warunku umowy i wysokość żądania, natomiast wobec wezwania go do zapłaty w trakcie procesu na kwotę niższą niż dochodzoną w niniejszym postępowania wnosi o oddalenie powództwa ponad kwotę już przez niego zapłaconą.

Co do zasadności roszczenia powoda, tj. zasadności jego wysokości i wymagalności, należy wskazać, że powód w nie wykazał, tych elementów. W załączonych do pozwu dokumentów m.in. wykazu wierzytelności kwota kapitału wierzytelności w stosunku pozwanego nabyta przez powoda na 1 lipca 2016 r. to 2.154,52 zł zaś w trakcie postępowania pozwany został wezwany do zapłaty kwoty 2.938,15 zł i taką też uiścił.

W myśl ogólnych zasad na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, zaś na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie powództwa. W niniejszej sprawie powód dochodząc zapłaty w/w kwoty powinien wykazać zasadność żądania od pozwanego zapłaty jakiejkolwiek kwoty z tytułu umów kredytu i karty kredytowej i wykazać ich wysokość. Zdaniem Sądu to powód jako profesjonalista, od którego wymaga się staranności w wyższym stopniu, powinien ponosić wszelkie konsekwencje związane ze swoją niedokładnością, zaniedbaniem i niekonsekwencją.

W toku procesu podejmuje się działania i rozumowania zmierzające do ustalenia stanu faktycznego. Udowodnienie faktów w świetle przepisów prawa cywilnego, zwłaszcza art. 6 k.c. polega na uznaniu przez Sąd za prawdziwe zdania o tym fakcie. Elementem istotnym jest więc wynik operacji myślowej dokonywanej przez sąd, a nie jedynie dowodzenie w znaczeniu formalnym sprowadzajże się do przedstawienie dowodów przez stronę. Materialnoprawny aspekt zagadnienia onus probandi służy do kwalifikacji prawnej negatywnego wyniku postępowania dowodowego., rozumiane jako wskazanie wpływu nieudowodnienia pewnych faktów na wynik procesu. Zgodnie z art. 3 k.p.c. obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy obciąża stronę, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. W związku z powyższym należy uznać, iż wykrycie prawdy przez Sąd ogranicza się w zasadzie do przeprowadzenia dowodów zgłoszonych przez strony. W procesie cywilnym strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności mogących, stosownie do treści art. 227 k.p.c., być przedmiotem dowodu.

W niniejszym postępowaniu pozwany uznaj jedynie powództwo co do kwoty jaka zapłacił na rzecz powoda i zaprzeczył, aby istniało zobowiązanie przenoszące tą kwotę co w ocenie Sądu jest wystarczające do przerzucenia ciężaru dowodu na stronę przeciwną. Należy podkreślić, że w tej sytuacji to powód powinien przedłożyć dowody wskazujące na wysokość żądanej kwoty i wyliczenia potwierdzające te żądania gdyż dokumenty prywatne przedłożone w sprawie zawierają sprzeczne oświadczenia co do tej wysokości.

W ocenie Sądu powód nie wykazał, aby przysługiwało mu wobec pozwanego roszczenie na kwotę wskazaną w pozwie.

W tym stanie sprawy Sąd działając na mocy art. 6 k.c. a contrario, stwierdzając niezasadność powództwa, w części z uwagi na jego uiszczenie w trakcie trwania procesu, zaś w pozostałej części z uwagi na jego nieudowodnienie oddalił powództwo jak w pkt I sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wyniki procesu. Powód przegrał niniejsze postępowanie w całości, a zatem Sąd obciążył powoda powstałymi kosztami postępowania. W części w której pozwany wygrał gdyż dokonał zapłaty Sad uznał, iż brak jest podstaw do obciążania pozwanego kosztami procesu, z uwagi na faktyczne nieudowodnienie wysokości żądania zaś spłata pozwanego spowodowana była chęcią pozbycia się problemu nie zaś faktycznego przekonania go do racji strony powodowej.