Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – SSR Anna Zajączkowska

Protokolant – Anna Kopeć

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej w Nowym Dworze Mazowieckim A. G.

oraz oskarżycieli posiłkowych M. K. (1), I. G. i R. G. (1)

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 7.X.16r., 13.XII.16r., 28.II.17r., 14.III.17r., 13.VI.17r., 7.IX.17r. i 7.XII.17r

sprawy B. S. (1)

syna W. i H. z domu T.

urodzonego (...)

w O. Nowym

oskarżonego o to, że:

w okresie od 8 kwietnia 2011r. do dnia 28 kwietnia 2011r. w miejscowości O. N., gm. P., woj. (...), nieumyślnie sprowadził zdarzenie, które zagrażało mieniu w wielkich rozmiarach mające postać obsunięcia się ziemi poprzez wylewanie w dniu 8 kwietnia 2011r. nieczystości ze swojej posesji - działki nr (...) położonej w O. Nowym 15 , na działki leżące poniżej: o numerze 122/2 w O. Nowym 15 użytkowanej przez M. K. (1) i działkę numer (...) w O. Nowym 15K należącą do I. i R. G. (1), co doprowadziło do nasiąknięcia i upłynnienia gruntu, obniżenia jego parametrów wytrzymałościowych i w konsekwencji do jego zsuwu powodując uszkodzenia budynków na posesjach pokrzywdzonych numer (...) polegającego na naruszeniu konstrukcji drewnianego budynku M. K. (1) oraz naniesienie znacznej ilości osuniętego materiału ziemnego na tyłach budynku M. K. (1), I. G. i R. G. (1), powodując szkody w wysokości 2000 złotych odnośnie M. K. (1) oraz szkody w wysokości 42193,17 zł odnośnie I. i R. G. (1), narażając tym samym nieumyślnie M. K. (1) i K. K. (1) na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,

tj. o czyn z art. 163 § 2 k.k. w zb. z art. 160 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- o r z e k a -

I. oskarżonego B. S. (1) uniewinnia od popełnienia zarzuconego mu w akcie oskarżenia czynu,

II. na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. koszty postępowania w sprawie przejmuje na rachunek Skarbu Państwa oraz zasądza z S. Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego B. S. (1) kwotę 3000 (trzy tysiące) złotych tytułem wydatków poniesionych w związku z ustanowieniem obrońcy z wyboru.

II K 287/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony B. S. (1) jest właścicielem działki nr ewid. 122/2, położonej w miejscowości O. N.. Na działce tej na wzniesieniu skarpy posadowiony jest dom jednorodzinny, w którym mieszka oskarżony. Na działce nr ewid. 122/2 należącej do oskarżonego, poniżej domu jednorodzinnego, zajmowanego przez oskarżonego, bezpośrednio przy skarpie, w odległości około 1 metra od krawędzi skarpy, usytuowany jest drewniany dom jednorodzinny, użytkowany od kilkudziesięciu lat przez rodzinę oskarżycielki posiłkowej M. K. (1).

Obok domu jednorodzinnego oskarżonego B. S. (1), na wzniesieniu skarpy, na działce nr (...), stoi dom jednorodzinny, którego właścicielem jest I. P. (1). Poniżej tego domu na zboczu skarpy, bezpośrednio pod domem I. P. (1), w odległości około 10 metrów poniżej, na działce nr (...), usytuowany jest budynek letniskowy należący do oskarżycieli posiłkowych I. i R. G. (1).

Co najmniej od 2010 roku mieszkający na wzniesieniu skarpy oskarżony B. S. (1) i mieszkający obok oskarżonego jego szwagier A. P., wylewali nieczystości ze zbiorników na szambo na skarpę.

W nieustalonym okresie do 2010 roku doszło do zsunięcia się ziemi ze skarpy na działce na 121 na działce państwa G.. R. G. (1) rozpoczął z uwagi na powyższe budowę murku oporowego od strony I. P. (1), celem stabilizacji skarpy.

W okresie listopad- grudzień 2010 roku osunęła się ziemia ze skarpy na dom użytkowany przez M. K., usytuowany przy krawędzi skarpy na działce (...). M. K. postawiła wokół ściany budynku, od strony skarpy, blachę, aby chronić budynek przed osuwającą się ze skarpy ziemią.

W dniu 8 kwietnia 2011 roku po godz. 21.00 doszło do uruchomienia pompy w zbiorniku na szambo, należącym do B. S. (1). Nieczystości spływały rurą ze wzniesienia skarpy na dół na posesję I. i R. G. (1) oraz położoną poniżej posesję, na której położny jest budynek użytkowany przez M. K.. Oskarżony B. S. (1) około godziny 22:00 wyjechał do pracy. I. G. z uwagi stwierdzenie wylewanie nieczystości z posesji oskarżonego, powiadomiła o tym sąsiadkę M. K. (1). Obie udały się do sołtysa S. S. (1). S. S. (1) po przyjściu na działkę państwa G., zadzwonił do oskarżonego, aby przekazać mu, żeby wyłączył wodę. W tym samym czasie I. G. wezwała na miejsce funkcjonariuszy Policji. Około godziny 24:00, oskarżony B. S. (1) przyjechał z pracy na swoją posesję i wyłączył pompę na chwilę przed tym, kiedy pod jego posesję przyjechali funkcjonariusze Policji I. P. (2) i Ł. H.. Funkcjonariusze Policji pytali oskarżonego, gdzie znajduje się posesja, na której z polecenia dyżurnego KPP N. mieli przeprowadzić interwencję. Po wskazaniu przez oskarżonego drogi, udali się na posesję I. i R. G. (1), gdzie potwierdzili, że z góry skarpy nastąpił wyciek płynnej substancji.

Nieustalonego dnia w okresie pomiędzy dniem 8 kwietnia 2011 roku a 28 kwietnia 2011 roku doszło do obsunięcia ziemi ze skarpy na działkę nr (...) na domek letniskowy należący do I. i R. G. (2). Ziemia z działki państwa G. następnie zsuwała się niżej na ścianę domu użytkowanego przez M. K.. Jakiś czas później doszło do kolejnego, większego, osunięcia się ziemi na budynek letniskowy państwa G., a następnie ziemia z działki nr (...) zsunęła się na położony niżej dom użytkowany przez M. K. i jej matkę.

W maju 2011 roku R. G. (1) zdecydował o rozbudowaniu murku oporowego z bloków betonowych, aby chronić całą ścianę budynku letniskowego przed osuwającą się z góry ze skarpy ziemią.

W dniu 29 czerwca 2011 roku przedstawiciele Powiatowego Inspektora Nadzoru B. w N. dokonali oględzin budynku letniskowego państwa G. oraz budynku użytkowanego przez M. K. i stwierdzili w przypadku budynku należącego do państwa G., że osunięta ziemia spowodowała jedynie straty materialne w postaci drobnych pęknięć na ścianach i posadzkach budynku. Stwierdzili zawilgocenie pomieszczeń, które sprzyja rozwojowi grzyba. Stwierdzono także, że ściana północna, na którą osunęła się ziemia, wykonana jest z żelbetonu, zaś konstrukcja budynku stabilna. Ustalili brak zagrożenia zawalenia budynku letniskowego. W przypadku budynku mieszkalnego użytkowanego przez M. K. (1) przedstawiciele Powiatowego Inspektora Nadzoru B. w N. stwierdzili naruszenie konstrukcji drewnianej budynku, czego śladem są znaczne spękania ściany północnej. W ich ocenie budynek groził zawaleniem. W związku z powyższym Powiatowy Inspektor Nadzoru B. w N. wszczął postępowanie administracyjne w sprawie stanu technicznego tego budynku, a następnie decyzją nr (...) z dnia 11 lipca 2011 roku nakazał właścicielom budynku – oskarżonemu oraz K. S. - wyłączenie z użytkowania budynku, umieszczenie na budynku zawiadomienia o stanie zagrożenia bezpieczeństwa ludzi i mienia i wykonanie doraźnych zabezpieczeń, uniemożliwiających dostęp do budynku osobom trzecim.

Powiatowy Inspektor Nadzoru B. w N. w dniu 8 lipca 2011 roku postanowieniem Nr (...) nakazał I. P. (1) właścicielowi budynku położnego bezpośrednio nad budynkiem letniskowym państwa G. wykonanie ekspertyzy geotechnicznej, dotyczącej posadowienia w/w budynku mieszkalnego, ze szczególnym uwzględnieniem nośności i stateczności gruntowego oraz oceną stateczności skarpy i jej zabezpieczenia.

W dniu 28 lipca 2011 roku I. P. (1) poinformował Powiatowego Inspektora Nadzoru B. w N., iż w wyniku opadów deszczu, nastąpiło kolejne osunięcie ziemi ze skarpy. Decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru B. w N. nr (...) z dnia 28 lipca 2011 roku, po kolejnym osunięciu ziemi ze skarpy, nakazano I. P. (1) wyłączenie w całości z użytkowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego, usytuowanego na terenie działki nr (...), położonego bezpośrednio nad budynkiem letniskowym oskarżycieli posiłkowych I. i R. G. (1). W dniu 29 lipca 2011 roku przedstawiciele Powiatowego Inspektora Nadzoru B. w N. dokonali oględzin działki nr (...), należącej do R. i I. G. i stwierdzili, że na posesji tej obsunęła się skarpa na ich budynek od strony północnej. W ocenie Powiatowego Inspektora Nadzoru B. w N. nastąpiło to z uwagi na to, że powyżej usytuowany jest budynek mieszkalny, mogący zsunąć się na budynek państwa G.. Powiatowy Inspektor Nadzoru B. w N. wydał decyzję nr (...), wyłączającą z użytkowania budynek letniskowy państwa G..

W dniu 11 sierpnia 2011 roku Powiatowy Inspektor Nadzoru B. w N. wydał decyzję nr (...) i nakazał I. P. (1) wykonanie określonych robót, w celu zabezpieczenia podłoża gruntowego pod budynkiem przed dalszym osuwaniem.

W dniu 1 września 2011 roku M. K. (1) wystąpiła do wójta gminy P. z wnioskiem o zabezpieczenie skarpy osuwającej się na jej dom od strony oskarżonego, wskazując, że niezabezpieczenie skarpy grozi w okresie jesiennym, z uwagi na opady deszczu, kolejnym osunięciem, które tym razem może doprowadzić do zagrożenia życia i mienia M. K. (1) oraz jej matki K. K. (1). Wójt gminy P. udzielił M. K. pomocy w wykonaniu na jej posesji prac polegających na usunięciu ziemi opartej o ścianę budynku, remoncie budynku jednorodzinnego.

W dniu 6 października 2011 roku przedstawiciel Powiatowego Inspektora Nadzoru B. w N. dokonał kolejnych oględzin działki nr (...) i stwierdził, że nastąpiło osunięcie ziemi na sąsiadującą posesję, gdzie usytuowany jest budynek mieszkalny M. K. i K. K..

Państwo G. z uwagi na osuwającą się na ich budynek ze skarpy ziemię, aby ochronić skarpę przed dalszym osuwaniem prowadzili roboty zabezpieczające skarpę. Roboty te zakończyli w dniu 20.10.2011 roku. Prace takie wykonał również I. P. (1). W dniu 8.11.2011 roku Powiatowy Inspektor Nadzoru B. w N. dokonał oględzin działki nr (...). Stwierdził, że wykonane zostało wzmocnienie skarpy pod kierownictwem osoby uprawnionej. Wykonane roboty w ocenie Powiatowego Inspektora Nadzoru B. w N. należycie zabezpieczały skarpę przed dalszym osuwaniem, wobec powyższego umorzono postępowanie administracyjne w sprawie bezpieczeństwa użytkowania budynku letniskowego usytuowanego na terenie działki nr ewid. 121 w m. N., gm. P..

Od 2012 roku ziemia ze skarpy nie osuwa się ani na budynek letniskowy państwa G., ani na budynek użytkowany przez M. K..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

częściowo wyjaśnień oskarżonego (k. 320-321, 446-452, 1024-1030, 1089-1090), zeznań I. G. (k. 2-3, 255v-256, 287-288v,456-461, 1030-1036, 1078-1082, 1171), R. G. (1) (k. 259v-260, 289-290, 461-465, 1086-1093, 1170-1171), M. K. (1) (k.45v, 265v-266, 285v-286, 452-456, 1082-1086, 1171-1172), I. P. (2) (k. 254v, 499-499a, (...)- (...)), Ł. H. (k. 271v, 338v, 497-498, 1062-1063), A. T. (k. 316v, 497, 1063-1064), S. S. (1) (k. 496-497, 282v, 479a-501, (...)- (...)), M. Z. (1) (k. 764-766, 1110-1111), M. M. (1) (k. 764-766, 1107-1110, 1111), M. D. ( k. 71v), K. K. (1) (k. 263v), B. W. (k. 502-503), A. F. (1) (k. 502),R. W. (k. 804), notatki urzędowej (k. 1, 51, 52), protokołów oględzin (k. 6-8, 76-77, 78-79, 216-218, 219-221), zaświadczenia (k. 9), mapki sytuacyjnej (k. 10), aktu notarialnego z dnia 15 lipca 2008 roku Rep. A nr 9804/2008 (k. 11-13), umowy nr (...) (k. 14-15), zawiadomienia o założeniu księgi wieczystej (k. 16-17), zaświadczenia nr 61/08 (k. 18), zawiadomienia o wyznaczeniu terminu oględzin nieruchomości (k. 55-56, 114-115), aktu notarialnego z dnia 28 października 1993 roku Rep. A nr 5266/1993 (k. 64-67), wypisu z rejestru gruntów (k. 69), pisma z dnia 5 lipca 2011 roku (...) Zakładu (...) (k. 72), pisma Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego (k. 80, 86, 90), dowodu z oględzin (k. 87, 92-105), decyzji (...) Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego (k. 88), protokołu przyjęcia ustnych wyjaśnień (k. 89), materiału poglądowego (k. 117), opinii biegłego z zakresu budownictwa (k. 123-125, 130-168), informacji meteorologicznej (k. 214-215, 517-518), kopi no tatników służbowych (k. 272-278), odpisu wyroku nakazowego z dnia 20 marca 2012 roku (k. 281, 297-298), pisma Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w N. (k. 284), wniosku o ukaranie (k. 295-296), kosztorysu inwestorskiego (k. 301-314), pisma Urzędu Gminy P. z dnia 31 sierpnia 2012 roku (k. 325), pisma I. G. z dnia 13 sierpnia 2012 roku (k. 326), faktur VAT (k. 327-328, 329, 1124-1126), umowy na wywóz nieczystości stałych i płynnych (k. 329), notatki służbowej referenta ds. ochrony środowiska z dnia 25 marca 2010 roku (k. 330-334), umowy nr (...) na wywóz nieczystości stałych i płynnych (k. 335-336), karty informacyjnej (k. 387), pism Urzędu Gminy P. (k. 373, 757, 1115), notatki służbowej inspektora ds. ochrony środowiska i rolnictwa w Urzędzie Gminy P. (k. 374), protokołu oględzin miejsca (k. 508, 509-512), akt sprawy (...).7640.2.14.2011 (k. 530-586), akt sprawy (...).7640.1.59.2011 (k. 587-620), akt sprawy (...).7640.1.61.2011 (k. 621-694), akt sprawy (...).7640.1.44.2011 (k. 695-736), opinii uzupełniającej Państwowego Instytutu Geologicznego Państwowego Instytutu (...) (k. 837-839, 873, 1137-1158, 1196-1203), wydruku Gazety (...) wydanie nr 8(49)/2011 (k. 1075), protokołu wizji lokalnej (k. 1095-1099), notatki służbowej z dnia 25 marca 2010 roku (k. 1116), umowy na wywóz nieczystości stałych i płynnych (k. 1121-1122, 1124), karty informacyjnej (k. 1123).

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny materiału dowodowego:

W będącej przedmiotem rozpoznania sprawie za wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim korespondują z zeznaniami oskarżycieli posiłkowych I. G., R. G. (1), M. K. (1). Sąd nie dał im wiary zaś w zakresie w jakim oskarżony zaprzeczał, aby w dniu 8 kwietnia 2011 roku doszło do wylania nieczystości ze zbiornika na szambo. W tym zakresie Sąd oparł się na zeznaniach oskarżycieli posiłkowych, albowiem mają oparcie w zeznaniach S. S. (1), który potwierdził wyciek płynnej substancji o zapachu charakterystycznym dla szamba. Oceniając wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim twierdził, że był to wyciek wody z kanału z garażu, podnieść też trzeba, że przecież oskarżony, gdyby doszło do wylania nie szamba, a wody z kanału w garażu, kwestionowałby swoją odpowiedzialność za wykroczenie polegające na zanieczyszczeniu sąsiedniej działki poprzez wylanie szamba na działkę należącą do I. G., powodując jej zanieczyszczenie. Tymczasem oskarżony nie wniósł sprzeciwu od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 20 marca 2012 roku, którym został ukarany za wykroczenie z art. 145 kw na karę grzywny w wysokości 550 złotych.

Sąd dał wiarę zeznaniom oskarżycieli posiłkowych M. K., IGnidiuk, R.G.. Świadkowie logicznie, spójnie opisali okoliczności w jakich doszło do wycieku płynnej substancji z działki oskarżonego. Opisywali wiarygodnie skutki zsunięcia ziemi ze skarpy na ich posesje. Uznając za wiarygodne zeznania tych osób, jednocześnie podnieść trzeba, że dowody te nie pozwalały na dokonanie ustaleń, co do tego kiedy doszło do pierwszego zsunięcia ziemi ze skarpy po tym, gdy z posesji oskarżonego doszło do wycieku substancji płynnej, kiedy i w jakiej ilości ziemia się zsuwała ze skarpy w terminie późniejszym. Oskarżyciele posiłkowi małżonkowie G. nie potrafili w swoich zeznaniach sprecyzować kiedy miało miejsce pierwsze osunięcie ziemi. Z ich zeznań również nie wynika kiedy doszło do kolejnych osunięć ziemi na ścianę ich budynku. Wynika to zdaniem Sądu z tego, że oskarżyciele I. i R. G. (1) przebywali na swojej działce sporadycznie zaś o osunięciu ziemi na ścianę ich budynku dowiedzieli się od sąsiadki M. K. (1). M. K., w przeciwieństwie do państwa G., przebywała codziennie na swej nieruchomości, miała doskonałe warunki do obserwowania tego kiedy i w jakiej ilości ziemia się osuwała. Do jej pierwszego przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego prowadzonego z zawiadomienia I. G. doszło jednak dopiero w dniu 18 maja 2011 roku. Przesłuchujący nie dopytywał jej, kiedy doszło do osunięcia się ziemi, czy było to jedno osunięcie ziemi, czy też zsunięcie ziemi następowało etapami. M. K. (1) niestety przed tym przesłuchaniem nie zgłaszała organom ścigania, ani żadnym innym organom tego, że na jej budynek zsuwa się ziemia ze skarpy oraz że w wyniku tego osunięcia się ziemi na ścianę jej domu, doszło do spękania ściany budynku, nie dokumentowała tego, robiąc np. zdjęcia.

W ocenie Sądu zeznania świadka S. S. (1) są wiarygodne. Świadek logicznie, spójnie opisał okoliczności w jakich dowiedział się o wycieku płynnej substancji z nieruchomości oskarżonego, o skutkach obsunięcia ziemi ze skarpy na budynki oskarżycieli posiłkowych. Jednak również zeznania tego świadka nie pozwalają na precyzyjne ustalenie kiedy dochodziło do osunięć ziemi. Świadek podał w czasie składania pierwszych zeznań, że osunięcie ziemi na obydwa budynki nastąpiło dopiero po ulewach na początku maja.

Podobnie za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka B. W.. Są one logiczne, korespondują z uznanymi za wiarygodne zeznaniami oskarżycieli posiłkowych, S. S. opisującymi w jakich okolicznościach doszło w dniu 8 kwietnia 2011 roku do wycieku substancji płynnej z działki oskarżonego.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków A. T., I. P. (2), Ł. H., M. M. (1), M. Z. (1), A. F. (2), R. W.. Zdaniem Sądu osoby te nie miały żadnego powodu, aby składać zeznania nieprawdziwe. Jako osoby dla oskarżonego i oskarżycieli posiłkowych obce, nie miały żadnego interesu w tym, aby składać określonej treści zeznania.

Zeznania świadków M. D., K. K. (1) nie wniosły niczego istotnego do sprawy. Świadkowie wskazali, że nie wiedzą nic na temat wylewania szamba z posesji oskarżonego, osunięć ziemi ze skarpy.

W ocenie Sądu brak było również podstaw, aby kwestionować dokumenty znajdujące się w aktach sprawy ujawnione w trakcie rozprawy i zaliczone w poczet materiału dowodowego.

Sąd nie brał jako podstawy ustaleń opinii sporządzanych przez pracowników Państwowego Instytutu Geologicznego – Państwowego Instytutu (...) w W. sporządzanych na poprzednich etapach postępowania, czyli na etapie postępowania przygotowawczego oraz podczas pierwszego rozpoznania sprawy. Biegły D. G. wskazał bowiem przy poprzednim rozpoznawaniu sprawy, że zebrany na tamtym etapie postępowania materiał dowodowy nie dawał jednoznacznej odpowiedzi co do przyczyn osunięcia skarpy w miejscu zdarzenia w latach 2008-2011 roku. Biegły podniósł, że należałoby ponownie przesłuchać świadków I. G., R. G. (1), M. K. (1) w jego obecności aby:

- ustalić porządek chronologiczny osunięć skarpy w latach wcześniejszych (2008-2011) poprzedzających zdarzenie z dnia 8 kwietnia 2011 roku

- ustalenie charakteru tych osunięć (czy były to osunięcia w rozumieniu geologicznym czy tez inne procesy np. spłukiwania),

- ustalenie skutków tych wcześniejszych osunięć – czy spowodowały one uszkodzenia budynków państwa G. i K.,

- ustalenie skali i charakteru osunięć po 8.04.2011 r.

Zatem te opinie są niepełne, niekategoryczne, na co wskazywał sam biegły, dlatego Sąd nie brał tych opinii pod uwagę. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy pracownicy Państwowego Instytutu Geologicznego – Państwowego Instytutu (...) w W. mieli zapewnioną możliwość zadawania pytań I. G., R. G. (1), M. K. (1), jak również ponownie dokonali oględzin nieruchomości. Biegli ci ostatecznie w opinii (k.1197-1203) wskazali w sposób jasny, logiczny, przejrzysty, że ich wnioski co do przyczyn osunięcia ziemi, które skutkowało naruszeniem konstrukcji budynku M. K. i spowodowało straty materialne państwa I. G., są w dużej mierze próbą odtworzenia najbardziej prawdopodobnego przebiegu wydarzeń z 2011 roku oraz lat wcześniejszych na podstawie znajomości pewnych procesów przyrodniczych (związanych z ruchami masowymi ziemi) poprzez wykluczenie innych mniej prawdopodobnych procesów w oparciu o zebrany materiał dowodowy. Biegli podnieśli, że zeznania świadków co do tego kiedy, w jakim okresie dochodziło do osunięć ziemi, ulegały dosyć istotnym zmianom na przestrzeni lat. Biegli również dopiero w 2012 roku mieli możliwość zapoznania się bezpośrednio z miejscem, w którym doszło do uszkodzenia budynków, kiedy wszelkie ślady związane z osunięciem ziemi w 2011 roku były już usunięte, a sam teren został częściowo poddany pracom zabezpieczającym. Podnieśli, że głównym materiałem dowodowym, poza relacjami, były zdjęcia wykonane przez państwa G.. Jednak nie były to zdjęcia wykonane przez fachowców. Ponadto trudna do ustalenia chronologia wykonania tych zdjęć nie pozwoliła na jednoznaczne dokładne odtworzenie charakteru pełnego procesu w czasie. Kolejną istotną okolicznością, która uniemożliwiła jednoznaczne ustalenia, jest brak jakichkolwiek badań czy pomiarów lub innych wymiernych wyników charakteryzujących: wielkości opadów w miejscu zdarzenia, parametry geotechniczne skarpy na której doszło do osunięcia, wysokość poziomu zwierciadła wód gruntowych w okresie poprzedzającym zdarzenia z kwietnia 2011 roku oraz z okresu kwiecień – maj 2011. Brak takich danych nie pozwala na odtworzenie stanu stabilności skarpy. Biegli podkreślili, że najprawdopodobniej na skutek wylewu nieczystości grunt znajdujący się na skarpie na działkach państwa G. i M. K. został „naruszony i nasączony”, co mogło spowodować obniżenie jego parametrów wytrzymałościowych w stopniu umożliwiającym dalsze osunięcia, nawet przy niewielkich opadach. Biegli podnieśli, że kolejne osunięcia do których doszło między 9 kwietnia a 30 kwietnia miały prawdopodobnie przyczynę bardziej złożoną, aniżeli opady deszczu. Jednak biegli nie mieli żadnej możliwości ani narzędzi, żeby jednoznacznie stwierdzić, czy bez wylewu nieczystości z działki oskarżonego w dniu 8 kwietnia 2011 roku nie doszłoby do osunięcia ziemi.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

B. S. (1) został oskarżony o to, że w okresie od 8 kwietnia 2011r. do dnia 28 kwietnia 2011r. w miejscowości O. N., gm. P., woj. (...), nieumyślnie sprowadził zdarzenie, które zagrażało mieniu w wielkich rozmiarach mające postać obsunięcia się ziemi poprzez wylewanie w dniu 8 kwietnia 2011r. nieczystości ze swojej posesji - działki nr (...) położonej w O. Nowym 15, na działki leżące poniżej: o numerze 122/2 w O. Nowym 15 użytkowanej przez M. K. (1) i działkę numer (...) w O. Nowym 15K należącą do I. i R. G. (1), co doprowadziło do nasiąknięcia i upłynnienia gruntu, obniżenia jego parametrów wytrzymałościowych i w konsekwencji do jego zsuwu powodując uszkodzenia budynków na posesjach pokrzywdzonych numer (...) polegającego na naruszeniu konstrukcji drewnianego budynku M. K. (1) oraz naniesienie znacznej ilości osuniętego materiału ziemnego na tyłach budynku M. K. (1), I. G. i R. G. (1), powodując szkody w wysokości 2000 złotych odnośnie M. K. (1) oraz szkody w wysokości 42193,17 zł odnośnie I. i R. G. (1), narażając tym samym nieumyślnie M. K. (1) i K. K. (1) na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, tj. o czyn z art. 163 § 2 k.k. w zb. z art. 160 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

W tej sprawie materiał dowodowy wskazuje na to, że oskarżony w dniu 8 kwietnia 2011 roku wylał nieczystości ze zbiornika na szambo na skarpę na posesję nr (...) państwa G. oraz posesję użytkowaną przez M. K. (1) oraz jej matkę K. K. (1). Zebrany materiał dowodowy pozwala na ustalenie, że przyczyną osunięcia się ziemi mogło być odprowadzenie nieczystości z działki oskarżonego w dniu 8 kwietnia 2011 roku, ale też ten sam materiał dowodowy nie pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, że wylanie nieczystości było warunkiem koniecznym wystąpienia skutku w postaci obsunięcia się ziemi.

Biegli z Państwowego Instytutu Geologicznego – Państwowego Instytutu (...) w W. w swej ostatniej pisemnej uzupełniającej opinii podnieśli, że nie każdy wylew substancji płynnej na skarpę będzie powodował osunięcie, tak jak nie każdy deszcz nawet gwałtowny, powoduje powstanie osuwiska. Dodatkowo w tym samym czasie musi być spełnionych jeszcze kilka innych czynników, których łączna suma doprowadzi utraty stabilności skarpy i ścięcia danego materiału/skały/gruntu. Biegli dalej stwierdzili, że niestety tego stanu wyjściowego (zerowego) dla skarpy na działkach państwa G. i M. K. nie znamy i nie ma możliwości jego odtworzenia. Biegli kategorycznie wskazali, że nie ma żadnej możliwości ani narzędzi, żeby jednoznacznie odpowiedzieć, jaki był udział w procesie osunięć ziemi na posesję państwa G. oraz M.K. i jej matki, skoncentrowanego wypływu substancji płynnej w stosunku do odpadów atmosferycznych. Biegli wskazali, że te dwa czynniki nałożyły się na nieznane biegłym wyjściowe warunki stanu skarpy. Podnieść trzeba, że aby przypisać oskarżonemu odpowiedzialność karną za skutki w postaci naruszenia konstrukcji domu użytkowanego przez M. K. oraz naniesienie znacznej ilości osuniętego materiału ziemnego na tyłach budynku M. K. (1), I. G. i R. G. (1), wylanie nieczystości przez niego w dniu 8 kwietnia 2011 roku, nie musiało być wyłączną przyczyną skutku w postaci osunięcia ziemi i naruszenia konstrukcji budynku. Wszak wystąpienie innych warunków nie wyłącza przyczynowości i to nawet gdy rola tych innych warunków była znaczna.

Jednak w tej sprawie nie ma żadnej możliwości ani narzędzi, żeby jednoznacznie stwierdzić, czy bez wylewu nieczystości z działki oskarżonego w dniu 8 kwietnia 2011 roku nie doszłoby do osunięcia ziemi. Nie można wykluczyć, że stan skarpy nawet bez wylewu nieczystości w dniu 8 kwietnia 2011 roku, był tego rodzaju, że w wyniku tylko opadów deszczu w kwietniu 2011 roku i na początku maja, musiał spowodować osunięcie ziemi w takiej ilości, że mogło to zagrozić budynkowi państwa G. oraz uszkodzić budynek użytkowany przez M. K.. Trzeba mieć na uwadze, że jak wynika z zeznań M. M. i M. Z., w tym okresie, tj. wiosną 2011 roku, w okolicy doszło do kilku takich osunięć ziemi ze skarp. Biegli z Państwowego Instytutu Geologicznego – Państwowego Instytutu (...) w W. podnosili, że w 2011 roku w tym miejscu prawdopodobnie występował podwyższony poziom wód gruntowych, bo taki podwyższony stan wód gruntowych wtedy występował w wielu obszarach Polski. Było to konsekwencją katastrofalnych opadów deszczu i powodzi jakie wystąpiły w połowie 2010 roku, w wyniku których podwyższony stan wód gruntowych utrzymywał się na wielu obszarach Polski do końca 2011 roku. Na obszarze działek państwa G., M. K., B. S. nie wykonano wtedy żadnych pomiarów głębokości występowania wód gruntowych lub parametrów wytrzymałościowych gruntu. Brakuje szczegółowych danych pomiarowych, które mogłyby wskazać w jakim stopniu stabilności naturalnej były wtedy grunty, budujące zbocze na działkach państwa G. i M. K.. Można jedynie założyć, jak wskazali biegli, że poziom wód gruntowych był wyższy niż w latach przed 2010 rokiem, co mogło wpłynąć na obniżenie parametrów wytrzymałościowych zbocza. Odnosząc się do twierdzenie biegłych, że o tym, że to prawdopodobnie splot czynników naturalnych i dodatkowego „sztucznego”, spowodował kolejne osunięcia ziemi, albowiem zdarzenia zaistniałe w okresie kwiecień – maj 2011 roku już się nie powtórzyły w takiej skali, to przecież wskazać też trzeba, że od maja 2011 roku teren skarpy był poddawany pracom zabezpieczającym na terenie posesji państwa G., na terenie posesji użytkowanej przez M. K., ale również na posesji należącej do I. P. (1), które to prace trwały do końca października 2011 roku. Zatem to że później nie doszło do tego typu zdarzeń wynika z tego, że do końca 2011 roku wykonano prace zabezpieczające skarpę przed kolejnymi osunięciami.

Weryfikacja występujących w sprawie wariantów przyczyn osunięcia się ziemi wykazuje zatem, że obie wersje zdarzenia są równie prawdopodobne i aktualnie na podstawie analizy materiału dowodowego nie można żadnej z nich wykluczyć. W takiej sytuacji, skoro nie ma możliwości rozstrzygnięcia ponad wszelką wątpliwość, czy do osunięcia się ziemi, którego następstwem było m.in. uszkodzenie budynku użytkowanego przez M. K., nie doszłoby, gdyby nie wylew nieczystości z działki oskarżonego w dniu 8 kwietnia 2011 roku, Sąd, zgodnie z nakazem wynikającym z treści art. 5 § 2 k.p.k., niedające się usunąć wątpliwości, rozstrzygnął na korzyść oskarżonego i uniewinnił go od popełniania zarzucanego mu czynu.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k., zgodnie z którym w razie uniewinnienia oskarżonego, koszty te ponosi Skarb Państwa.