Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Raszkiewicz

Protokolant: st. sekr. sądowy Marzena Białocerkowiec

po rozpoznaniu w dniach 29.05.2017 r. , 06.12.2017 r. i 11.01.2018 r. sprawy

B. P., syna M. i R., ur. (...) w S..

oskarżonego o to, że:

W dniu 21 października 2015 roku w P. woj. (...), kierując samochodem P. (...) nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności w obserwacji wyznaczonego dla pieszych przejścia przez jezdnię na ul. (...) w P., w konsekwencji czego najechał na przechodzącą prawidłowo po pasach B. C., czym naruszył nieumyślnie zasady w ruchu drogowym, powodując nieumyślnie skutek w postaci obrażeń ciała B. C. opisanych w art. 156 § 1 pkt 2 k.k., polegających na wieloodłamowym złamaniu przestawowego bliższego końca kości piszczelowej lewej i wieloodłamowym złamaniu końca kości ramieniowej lewej, które wg opinii biegłego naruszają czynności narządów ciała powyżej dni 7, przy czym leczenie i rehabilitacja pokrzywdzonej trwająca powyżej 6 miesięcy dotychczas nie przyniosła pożądanego skutku, tj. całkowitego wyzdrowienia i zachodzi konieczność ponownej operacji ramienia lewego, co pozwala na ustalenie uszczerbku na zdrowiu B. C. jako innego ciężkiego kalectwa,

tj. o przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. i art. 177 § 2 k.k.

O R Z E K A :

I.  Oskarżonego B. P. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu;

II.  Zasądza od oskarżyciela posiłkowego samoistnego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków do kwoty określonej w przepisie art. 640 §2 kpk, pozostałe koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Oskarżony B. P. stanął pod zarzutem tego, że w dniu 21 października 2015 roku w P. woj. (...), kierując samochodem P. (...) nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności w obserwacji wyznaczonego dla pieszych przejścia przez jezdnię na ul. (...) w P., w konsekwencji czego najechał na przechodzącą prawidłowo po pasach B. C., czym naruszył nieumyślnie zasady w ruchu drogowym, powodując nieumyślnie skutek w postaci obrażeń ciała B. C. opisanych w art. 156 § 1 pkt 2 k.k., polegających na wieloodłamowym złamaniu przedstawowego bliższego końca kości piszczelowej lewej i wieloodłamowym złamaniu końca kości ramieniowej lewej, które wg opinii biegłego naruszają czynności narządów ciała powyżej dni 7, przy czym leczenie i rehabilitacja pokrzywdzonej trwająca powyżej 6 miesięcy dotychczas nie przyniosła pożądanego skutku, tj. całkowitego wyzdrowienia i zachodzi konieczność ponownej operacji ramienia lewego, co pozwala na ustalenie uszczerbku na zdrowiu B. C. jako innego ciężkiego kalectwa, tj. o przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. i art. 177 § 2 k.k.

Postanowieniem z dnia 29 12 2015 roku Prokurator umorzył dochodzenia w niniejszej sprawie. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Mrągowie z dnia 21 03 2016 roku postanowienie to zostało uchylone . Ponownie w dniu 27 06 2016 roku Prokurator umorzył postępowanie przygotowawcze. Akt oskarżenia przeciwko B. P. wniesiono do Sądu Rejonowego w Mrągowie w dniu 14 07 2016 roku . 20 07 2016 roku Prokurator w trybie art. 327§1 kpk podjął umorzone postępowanie, które ponownie umorzył w dniu 26 09 2016 roku. Sąd otworzył przewód w niniejszej sprawie w dniu 29 05 2017 . W kwestii procesowej w ocenie sądu meritii akt oskarżenia jest skuteczny. Przede wszystkim czynności w trybie art. 327§1 kpk są czynnościami po umorzeniu postepowania zaś formalnie stronie służy możliwość, w trybie art. 55§1k.p.k., wniesienia zastępczego aktu oskarżenia na warunkach określonych w tym przepisie . Konkurencyjność czynności procesowej dotyczącej tego samego przedmiotu postepowania karnego nie występowała w momencie rozpoczęcia rozprawy i w tym czasie nie toczyły się równoczesnie sprawy dotyczące tego samego przedmiotu postępowania .

Odnośnie obecności oskarżonego na rozprawie stanowisko Sądu jest następujące: oskarżony ma prawo brać udział w rozprawie. Nawet oskarżony obecny na rozprawie może oświadczyć o braniu bądź też nie w niej udziału. Obecność zawiadamianego oskarżonego jest nieobowiązkowa. Oskarżony wiedział o toczącym się postępowaniu sądowym, o terminach rozpraw, był również zawiadamiany osobiście. ( art. 3741kpk, art. 386§1 kpk )

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 21 października 2015 roku oskarżony B. P. po godzinie 22:00 poruszał się samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) w miejscowości P.. Oskarżony jechał ulicą (...) w kierunku miejscowości M..

W tym też czasie z pobliskiej fabryki mebli wyszło, pracujące tam małżeństwo, A. C. i B. C.. Pierwszy szedł A. C., za nim zaś szła jego małżonka. Para zmierzała w kierunku znajdującego się, na ulicy (...), przejścia dla pieszych. A. C. pierwszy wszedł na przejście dla pieszych. Następnie na przejście dla pieszych weszła pokrzywdzona B. C. (d. zeznania świadka A. K. k. 40 (akta PR Ds. 516.16) oraz 121-122).

W tym też czasie do przejścia dla pieszych dojeżdżał B. P.. Nagle na przejście, szybkim krokiem weszła B. C.. Piesza weszła na przejście dla pieszych bezpośrednio przed, nadjeżdżający z lewej strony, pojazd oskarżonego. Oskarżony w momencie zaistnienia zdarzenia poruszał się z prędkością około 40 km/h. W momencie wejścia pieszej na jezdnię znajdował się on w odległości ok. 13-15 metrów przed przejściem dla pieszych. Droga zatrzymania się pojazdu, poruszającego się z taką prędkością wynosiła ok. 27 metrów. Pojazd B. P. znajdował się zbyt blisko przejścia dla pieszych, dlatego jego kierujący nie zdołał zatrzymać pojazdu przed torem ruchu pieszej i pojazd oskarżonego uderzył w pokrzywdzoną (d. zeznania świadka A. K. k. 40 (akta PR Ds. 516.16) oraz k. 121-122; opinia biegłego Z. K. k. 50-58 oraz 130-131(akta PR Ds. 516.16) )

Na skutek zaistniałego zdarzenia u B. C. stwierdzono następujące obrażenia: wieloodłamowe złamanie przedstawowe bliższego końca kości piszczelowej lewej oraz wieloodłamowe złamanie końca bliższego kości ramieniowej lewej (opinia sądowo – lekarska k. 33).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów oraz pozostałych dowodów ujawnionych bez odczytywania, a zawnioskowanych aktem oskarżenia oraz dowodów przeprowadzonych przez Sąd i ujawnionych w toku rozprawy głównej.

Sąd zważył, co następuje:

Generalne zasady procesowania w procesie karnym nakazują organom badać oraz uwzględniać wszystkie okoliczności przemawiające zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego – jako wyraz postulatu, by ustalenia faktyczne odpowiadały prawdzie. Tak więc przedmiotem zainteresowania Sądu był cały zebrany w sprawie materiał dowodowy bez pominięcia istotnych jego części. W granicach tego stwierdzenia, wynikającego z przepisów kodeksu postępowania karnego należy w ocenie Sądu stwierdzić, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje absolutnie żadnych podstaw, pozwalających na uznanie winy oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu. Sąd dał wiarę opinii biegłego. Opinia jest jasna , pełna a jej wnioski, jak i wiedza specjalna biegłego nie budzą wątpliwości. Wnioski opinii korespondują ze sprawozdaniem opinii są dla Sądu czytelne i zrozumiale. Opinia łączy się w sposób oczywisty z zeznaniami świadków w tym w szczególności zeznaniami A. K.. Świadek ten potwierdza konfigurację osób znajdujących się w tym czasie na jezdni, tj. małżonków C.. Potwierdza okoliczność wtargnięcia na jezdnię przed pojazdem oskarżonego pokrzywdzonej. ( k 121. 122, k 40). Z treści zeznania pokrzywdzonej i jej męża natomiast wynika fakt, że pokrzywdzona w chwili wejścia na jezdnię znajdowała się za przechodzącym już jezdnie mężem. Tą okoliczność Sąd uznaje za dowiedzioną. Natomiast Sąd nie daje wiary zeznaniom A. C., że małżonkowie wspólnie oczekiwali na wejście na jezdnię i to on zdecydował się wejść a za nim bezpośrednio podążała pokrzywdzona. W tej części Sąd nie daje wiary zeznaniom K. R. , który zeznał, że małżonkowie C. ,, pod rękę ,, stali na krawędzi jezdni. Ta okoliczność nie znajduje potwierdzenia w żadnym z dowodów. Natomiast sąd daje wiarę, w tej części, zeznaniom A. K.. W ocenie sadu jest to świadek wiarygodny, obiektywnie przedstawiający przebieg zdarzenia i który przypadkowo znalazł się na miejscu wypadku. Nie ma dowodu podważającego taką konstatację sądu w ocenie zeznania świadka A. K. . Podała ona, że przypadkowo znajdując się w okolicy zdarzenia widziała, raz, niedoświetlone przejście da pieszych, po wtóre, przechodzącego przez jednię małżonka pokrzywdzonej i szybkim krokiem idącą za nim pokrzywdzoną. Konfiguracja osób była w tym czasie taka, że pokrzywdzona znajdowała się jeszcze na chodniku szła i zatrzymała się na krawędzi jezdni a w tym czasie jej mąż kończył pokonywanie szerokości jezdni . Pokrzywdzona miała w tym czasie szybkim krokiem wejść na jezdnię. Świadek opisał niniejsze zdarzenie ,, tak jakby chciała dogonić męża ,,. Zaznanie to jest logiczne, powiązanie z czasem i możliwością przemieszczania się pieszych na jezdni i samochodu oskarżonego. Okoliczności te biegły odnosił się do poruszającego się samochodu oskarżonego, czasem reakcji kierowcy i możliwością zatrzymania pojazdu przez pokrzywdzoną .

Oskarżony w tej sprawie nie składał wyjaśnień. Oskarżony nie brał udziału w sprawie. Oskarżony był powiadamiany osobiście o toczącym się postępowaniu . W ocenie Sądu korzystał z treści art. 374§1 kpk .

Oskarżonemu nie można przypisać winy popełniania zarzucanych mu czynów

Dlatego orzeczono jak wyżej, uniewinniając oskarżonego od zarzutu popełnienia czynu opisanego aktem oskarżenia.

O kosztach procesu, orzeczono jak w punkcie II wyroku.