Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2017r.

Sąd Rejonowy w Lipnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca (...) Dorota Aleksińska

Protokolant st.sekr.sądowy Katarzyna Korowicka

w obecności oskarżyciela subsydiarnego -

po rozpoznaniu dnia 24.05.2017r , 14.07.2017, 29.09.2017r 24.11.2017r sprawy

M. R. (1) (...) (...) (...). (...)

(...)

oskarżonego o to, że :

w okresie od dnia 15 września 2014r. do dnia 13 listopada 2014 r. w L., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził pokrzywdzonego- Przedsiębiorstwo Handlowe (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K., do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci towaru-materiałów budowlanych

o łącznej wartości 99.816,76 zł. – za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do swojej sytuacji finansowej, a ponadto co do chęci i zamiaru uregulowania zobowiązań wynikających z zawieranych umów sprzedaży materiałów budowlanych, czym doprowadził do powstania po stronie pokrzywdzonego – spółki Przedsiębiorstwo Handlowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. szkody, w wysokości 99.816,76 zł;

tj. o czyn stypizowany przez przepis art. 286 § 1 kodeksu karnego.

orzeka

I.  oskarżonego M. R. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od dnia 24 października 2014 roku do dnia 13 listopada 2014 roku w L. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził pokrzywdzonego - Przedsiębiorstwo Handlowe (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K., do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci towaru-materiałów budowlanych o łącznej wartości 20 523, 53 złotych – za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do swojej sytuacji finansowej, a ponadto co do chęci i zamiaru uregulowania zobowiązań wynikających z zawieranych umów sprzedaży materiałów budowlanych, czym doprowadził do powstania po stronie pokrzywdzonego – spółki Przedsiębiorstwo Handlowe (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. szkody, w wysokości 20 523, 53 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk i za to po zastosowaniu art. 37a kk na podstawie art. 286 § 1 kk wymierza mu karę 1 roku ograniczenia wolności;

II.  na podstawie art. 35 § 1 kk i art. 34 § 1 i 1a kk zobowiązuje oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 30 (trzydziestu ) godzin w stosunku miesięcznym;

III.  zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego wL. na rzecz adw. S. Z. kwotę 826,56 zł (osiemset dwadzieścia sześć złotych pięćdziesiąt sześć groszy), zawierającą podatek od towarów i usług (VAT) w wysokości 23 % (dwudziestu trzech procent), tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej oskarżonemu z urzędu;

IV.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 złotych tytułem opłaty , kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 593/16

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2014 roku M. R. (1) zarejestrował i rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej Usługi Budowlane (...) - z zakresu robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Prowadził własne budowy pomagał mu ojciec - W. R. który w chwili obecnej jest na emeryturze a który wcześniej prowadził działalność gospodarczą pod nazwą Zakład (...)-K., CO i CW .

dowód:

- Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej k. 39 – 40, akta PR Ds. 154.2016 k:71;

- wyjaśnienia oskarżonego M. R. (1) k. 160-161v akt sądowych;

- zeznania świadka W. R. k: 224v-225 akt sądowych;

Przedsiębiorstwo Handlowe (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi szeroko rozumianą działalność gospodarczą, również w zakresie hurtowej sprzedaży materiałów budowlanych.

dowód :

-wpis Krajowy Rejestr Sądowy k: 66 – 70 akta PR Ds. 154.2016;

M. R. (1) rozpoczął współpracę z Przedsiębiorstwem Handlowym (...). Początkowo pobierał towary i dokonywał ich zapłaty. Do sprzedaży materiałów budowlanych dochodziło na podstawie zawieranych każdorazowo umów sprzedaży. Najczęściej były zawierane telefonicznie, w niektórych przypadkach zawierane były podczas spotkań z pracownikami pokrzywdzonej Spółki, które odbywały się na terenie inwestycji, na których M. R. (1) wykonywał roboty budowlane – w miejscowości L., I., a ponadto w siedzibie oddziału Przedsiębiorstwa Handlowego (...).

dowód:

-wyjaśnienia oskarżonego M. R. (1) k. 160-161v akt sądowych;
-zeznania świadka W. K. k. 161v-162, zeznania świadka M. L. k. 194v-195;zeznania świadka P. S. (1) k. 195v-196 akt sądowych

W dniu 9 lipca 2014 roku w K. pomiędzy Przedsiębiorstwem Handlowym (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dostawca), reprezentowanym przez Prezesa Zarządu - W. K. a M. R. (1) (...) -Usługi Budowlane (...) -(odbiorca) została podpisana umowa o partnerskiej współpracy handlowej 2/14 zgodnie z którą wg § 2, § 6 i załącznika 2:

1.  Dostawca zobowiązuje się do:
a) sprzedaży na rzecz ODBIORCY materiałów budowlanych będących w jego ofercie handlowej,
b) bieżącej informacji o akcjach reklamowych i promocyjnych, zgodnie z polityką marketingową DOSTAWCY.
c) udzielania pomocy w trakcie rozpatrywania reklamacji.

2.  ODBIORCA zobowiązuje się w okresie obowiązywania umowy do:
a) nabywania produktów z oferty handlowej DOSTAWCY, a także realizowania płatności za zakupione produkty w przyjętych terminach i na warunkach niniejszej umowy,
b) terminowego regulowania należności.

3.  Strony postanawiają, że będą wnikliwie analizować przedkładane wzajemnie uwagi i spostrzeżenia związane z realizacją niniejszej umowy i zapewniają, że dążyć będą do rozwoju współpracy obejmującej sprzedaż produktów oferowanych przez DOSTAWCĘ.

Ustalono termin płatności 45 dni, natomiast limit kredytowy określono na 20.000,00 złotych. W dniu 28 lipca 2014 roku zmieniono warunki handlowe, podniesiono bowiem limit kredytowy do 50.000,00 złotych. M. R. (1) podpisał weksel in blanco.

dowód:

-umowa o partnerskiej współpracy 2/14 k: 167 -169 akta PR Ds 154.2016
-warunki handlowe załącznik nr. 1 k: 170 akta PR Ds 154.2016

-warunki handlowe załącznik nr. 1 k: 171 akta PR Ds. 154.2016

M. R. (1) pobrał towary budowlane w okresie od 15.09.2014 do 13.11.2014 na kwotę 89.421,65 złotych.

dowód:

-pismo oskarżyciela subsydiarnego k.164 akt sądowych;

-zestawienie faktur k. 43-94 akt sądowych;
-zobowiązanie należności k: 94 akt sądowych;

-faktury towary pobrane k: 43 – 93 akt sądowych;

Ostatnie towary zostały pobrane i wystawiono fakturę w dniu 13.11.2014r. Dostawca Przedsiębiorstwo handlowe (...) zerwał umowę. Spółka z o.o (...) próbowała polubownie wyegzekwować swoje należności które posiada w stosunku do M. R. (1) .

W dniu 7 stycznia 2015 roku M. R. (1) uznał swoje zobowiązania w kwocie równej 89.421,65 złoty i zobowiązał się do ich zapłaty wg harmonogramu płatności

- 30.01.2015r – 30.000,00 zł
- 27.02.2015r – 20.000,00 zł
- 30.03.2015r – 39.421,65 zł

Nie powiadomił spółki (...) o podpisanej umowie cesji wierzytelności.

dowód:

-uznanie zobowiązania k: 95 akt sądowych

- umowa cesji k. 107-109 akt sądowych

W dniu 16 lutego 2015 roku Sąd Okręgowy wG. w sprawie o sygn. akt IX GNc 99/15 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla, orzekając, że:

„pozwany M. R. (1) ma zapłacić na rzecz powoda ( Przedsiębiorstwo Handlowe (...) spółka z o . o) kwotę 91 182,35 zł (dziewięćdziesiąt jeden tysięcy sto osiemdziesiąt dwa złote i trzydzieści pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 lutego 2015r. do dnia zapłaty oraz koszty sądowe w kwocie 1 140zł. (tysiąc sto czterdzieści złotych) i koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3 617 zł. (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) w terminie dwóch tygodni od doręczenia niniejszego nakazu albo wnieść w tymże terminie do tutejszego Sądu zarzuty”.

dowód :

-nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla k: 102 akt sądowych;

W dniu 5 marca 2015 roku zostało wszczęte postępowanie z wniosku Przedsiębiorstwa Handlowego (...) przeciwko M. R. (1) – celem wykonania zabezpieczenia na podstawie nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym z weksla w dniu 16 lutego 2015 roku przez Sąd Okręgowy w G..

dowód:

-zawiadomienie o wszczęciu egzekucji k: 96 akt sądowych;

M. R. (1) po rozpoczęciu działalności gospodarczej wykonywał prace jako podwykonawca na budowie prowadzonej przez spółkę z o.o (...) . Niestety spółka ta nie regulowała należności za wykonaną pracę M. R. (1) .

W dniu 30 czerwca 2014r. Sąd Okręgowy w T. w sprawie o sygn. akt VI GNc 188/14 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym na skutek wniesionego w dniu 6 czerwca 2014 roku pozwu powoda M. R. (1) i nakazał pozwanemu (...) Przedsiębiorstwu Budowlanemu spółka z o.o., aby zapłacił kwotę 78.155,34 złoty na rzecz M. R. (1).

Wcześniej M. R. (1) skierował do spółki (...) przesądowe wezwanie do zapłaty w dniu 26.04.2014r., 16.05.2014r., 17.05.2014r., 08.07.2014r., 20.10.2014r.

dowód:

- nakaz zapłaty k: 159 akt PR Ds. 157.2016;

- wezwanie do zapłaty kwoty k. 169, 172, 174,177 akt sądowych;

- zeznania świadka R. M. k. 224v ; k. 532-533 PR Ds. 154/2016r

W dniu 15 września 2014 w sprawie XV GUp postanowieniem Sądu Rejonowego w B. została ogłoszona upadłość (...) Przedsiębiorstwo Budowlane spółka z o.o. w M.

dowód:

-pismo syndyka z dnia 15.09.2014r k: 178

M. R. (1) w trakcie współpracy handlowej z Przedsiębiorstwem Handlowym (...) budował pawilon handlowy na rzecz J. D. (1). Wynagrodzenie za usługi ustalono na kwotę 1 280.000,00 zł, gdzie pierwsza transza powinna zostać wpłacona do 10.05.2014r., druga do 10.06.2014r., trzecia do 10.07.2017, ostatnia zaś po zakończeniu budowy i protokolarnym odbiorze budowy. Pomimo opóźnień w realizacji J. D. (2) zapłacił ostatnią transzę, jednak nie w całości. Pozostała do zapłaty kwotę 250.000,00 złotych, które J. D. (1) uzależnił od wykonania robót i usunięcia usterek po zakończeniu budowy przez wykonawcę. W tym przedmiocie toczy się postępowanie przed sądem.

dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego M. R. (1) k. 160-161v akt sądowych;

- zeznania świadka J. D. (1) k. 510-511 akta PR Ds. 154/2016

- umowa o roboty budowlane k: 516-517 akta PR Ds. 154/2016

W czasie współpracy z Przedsiębiorstwem (...) M. R. (1) współpracował również z Przedsiębiorstwem (...) B. P., E. (...) Sp. Jawna. Kupował od spółki materiały budowlane, które przeznaczał na wykonanie budowy „pawilonu handlowego ” w miejscowości C. budowanego dla J. D. (1). W związku z dostawami towarów powstała wierzytelność w kwocie 132.285,86 złotych na rzecz (...) .

W dniu 24 października 2014 roku M. R. (1) (zbywca) podpisał umowę cesji z Przedsiębiorstwem (...) B. P., E. (...) Sp. Jawna (nabywca), na podstawie, której:

§1.

1.  „Zbywca oświadcza, że przysługują mu wobec J. D. (1) zam . (...)-(...) S., ul. (...), NIP (...) (zwany dalej Dłużnikiem), wierzytelności wynikające z tytułu zawartej umowy z dnia 02.04.2014r. na wykonanie budowy pawilonu handlowego z zapleczem socjalnym i magazynowym w miejscowości C. przy ul. (...), działka nr (...), (...).

2.  Zbywca oświadcza, że nie istnieją żadne przeszkody umowne bądź ustawowe w dochodzeniu wierzytelności od dłużnika.

3.  Zbywca ponadto oświadcza, iż odpowiada wobec Nabywcy jako poręczyciel wekslowy za spłatę zobowiązań W. R. w stosunku do Nabywcy z tytułu umowy pożyczki nr (...) z dnia 25.01.2014

§2.

1.  Niniejszą umową Zbywca przenosi na rzecz Nabywcy z wierzytelności opisanej w § 1 ustęp 1 niniejszej umowy, cześć w kwocie 225.000,00 (słownie: dwieście dwadzieścia pięć tysięcy złotych 00/100) w związku z wykonaniem prac budowlanych określonych w § 1 ustęp 1 niniejszej umowy, w związku z dostawami materiałów budowlanych z P.W. (...) na wymienioną inwestycję.

2.  Przelew wierzytelności następuje w celu spłaty należności, które powstały w związku z dostawami materiałów budowlanych przez P.W. (...) na rzecz Zbywcy w kwocie 132.285,86 zł (słownie: sto trzydzieści dwa tysiące dwieście osiemdziesiąt pięć złotych 86/100) na potrzeby wykonania wymienionej w § 1 inwestycji oraz w celu spłaty części należności w kwocie 35.000,00 zł (słownie: trzydzieści pięć tysięcy złotych), które powstały w związku z zawartą umową pożyczki nr (...) z dnia 25.01.2014r pomiędzy Nabywcą a W. R. /PESEL (...)/ dawniej prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Zakład (...) – K.., C.O. i C.W. W. R. NIP (...), której poręczycielem był zbywca oraz w celu spłaty należności, wynikających z nakazu zapłaty I NC 1012/14 z dnia 4 sierpnia 2014 wydanego na W. R. /PESEL (...)/ przez Sąd Rejonowy wT. Wydział I w kwocie 26 293,31 zł (słownie: dwadzieścia sześć tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt trzy złote 31/100) oraz w celu spłaty należności, które powstały w związku z zawartą umową pożyczki nr (...) z dnia 24.10.2014 pomiędzy Zbywcą a Nabywcą w kwocie 30.000,00 zł (słownie: trzydzieści tysięcy złotych 00/100) na zabezpieczenie finansowe dokończenia przez wykonawcę przedmiotowej budowy opisanej w § 1 umowy cesji

3.  Wraz z wierzytelnościami przechodzą na Nabywcę związane z nią prawa a w szczególności roszczenie o odsetki, liczone od dnia wymagalności

§3.

Zbywca zobowiązuję się w terminie 3 dni powiadomić Dłużnika o przelewie wierzytelności. Po tym terminie Zbywca będzie ponosić odpowiedzialność wobec Nabywcy za skutki, które spowodowane zostaną niepowiadomieniem Dłużnika.”

dowód :

-umowa cesji k: 107-108 akt sprawy sądowej

O podpisanejj umowie cesji M. R. (1) nie poinformował spółkę z o. o Przedsiębiorstwo Handlowe (...) .

Od dnia 24 października 2014 roku M. R. (1) nadal dokonywał zakupu materiałów budowlanych od Przedsiębiorstwa Handlowego (...) w dniach:



24.10.2014r. na kwotę 1 028,77 złotych – faktura nr (...)



27.10.2014r. na kwotę 2 879,26 złotych – faktura nr (...)



30.10.2014r. na kwotę 6 435,80 złotych – faktura nr (...) oraz na kwotę 4 650,46 złotych – faktura nr (...)



31.10.2014r. na kwotę 55,35 złotych – faktura nr (...)



03.11.2014r. na kwotę 132,35 złotych – faktura nr (...)



04.11.2014r. na kwotę 167,85 złotych – faktura nr (...)



10.11.2014r. na kwotę 123,92 złotych – faktura nr (...)



13.11.2014r. na kwotę 5 049,77 złotych – faktura nr (...)

tj. po dniu 24 października 2014 roku M. R. (1) dokonał zakupu materiałów budowlanych na łączną kwotę 20 523, 53 złotych.

dowód:

-faktury w aktach sądowych: faktura nr (...) k. 76; faktura nr (...) k. 78; faktura nr (...) k. 80; faktura nr (...) k. 82; faktura nr (...) k. 84; faktura nr (...) k. 86; faktura nr (...) k. 88; faktura nr (...) k. 90; faktura nr (...) k. 92;

W marcu 2015r. Przedsiębiorstwo Handlowe (...) Sp. z o.o. otrzymało informację o zbyciu wierzytelności w kwocie 230.000.00 złotych na rzecz Przedsiębiorstwa (...).

dowód: pismo pełnomocnika k. 105 akt sądowych

pismo do wierzyciela k. 104 akt sądowych

Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2016r. w sprawie o sygn. akt V GZd 3/15Sąd Rejonowy we W. Wydział V Gospodarczy pozbawił M. R. (1) prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub w ramach spółki cywilnej oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej, reprezentanta lub pełnomocnika osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie tej działalności, spółki handlowej, przedsiębiorstwa handlowego, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszenia na okres 3 lat.

dowód:

-postanowienie Sądu Rejonowego we W. z dnia 29.04.2016r. w sprawie o sygn. akt VGzd 3/15 k/ 41 k. 41 akt sądowych

M. R. (1) był dotychczas karany sądownie.

dowód :

-karta karna k. 120-121, 180-181 akt sądowych

M. R. (1) został skazany nieprawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w T. z dnia 27 lipca 2017 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 724/17 na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata za czyny z :

I.  300 § 2 kk, tj. za to, że w dniu 24 października 2014 roku w m-ści Z., powiat (...), woj. (...)- (...), zbył na rzecz Przedsiębiorstwa (...) B. P., E. (...) Sp. Jawna wierzytelność w kwocie 225 000,00 złotych, przysługującą mu od J. D. (1) w celu udaremnienia zaspokojenia Przedsiębiorstwa Handlowego (...) Sp. z o.o., wiedząc, że posiada zadłużenie wobec tej firmy w kwocie 91 182,35 złotych oraz że grozi mi egzekucja komornicza;

II.  302 § 1 kk, tj. za to, że w dniu 24 października 2014 roku w m-ści Z., powiat (...), woj. (...)- (...), w związku z grożącą mu niewypłacalnością , nie mogąc zaspokoić wszystkich wierzycieli, zbył na rzecz Przedsiębiorstwa (...) B. P., E. (...) Sp. Jawna wierzytelność w kwocie 225 000,00 złotych, przysługującą mu od J. D. (1), doprowadzając tym do spłacenia tylko jednego wierzyciela, a udaremniając zaspokojenie Przedsiębiorstwa Handlowego (...) Sp. z o.o., czym działał na szkodę tej firmy.

W punkcie VI wyroku na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 kk zobowiązano oskarżonego do zapłaty na rzecz Przedsiębiorstwa Handlowego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. kwoty 90 260,24 złotych w terminie 2 lat od dnia uprawomocnienia się wyroku, to jest do wykonania tej części nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla wydanym przez Sąd Okręgowy w G. IX Wydział Gospodarczy z dnia 16 lutego 2015 roku w sprawie IX GNc 99/15.

Od ww. wyroku została wniesiona apelacja, w związku z powyższym wyrok nie jest prawomocny.

dowód:

-wyrok Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 27 lipca 2017 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 724/17 k. 199 akt sądowych

W niniejszej sprawie M. R. (1) został oskarżony o to, że w okresie od dnia 15 września 2014r. do dnia 13 listopada 2014 r. w L., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził pokrzywdzonego- Przedsiębiorstwo Handlowe (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K., do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci towaru-materiałów budowlanych o łącznej wartości 99.816,76 zł. – za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do swojej sytuacji finansowej, a ponadto co do chęci i zamiaru uregulowania zobowiązań wynikających z zawieranych umów sprzedaży materiałów budowlanych, czym doprowadził do powstania po stronie pokrzywdzonego – spółki Przedsiębiorstwo Handlowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. szkody, w wysokości 99.816,76 zł; tj. o czyn z art. 286 § 1 kodeksu karnego .

Oskarżony M. R. (1) na etapie postępowania sądowego nie przyznał się do popełnienia czynu inkryminowanego mu subsydiarnym aktem oskarżenia. Wskazał, iż to on został oszukany przez J. D. (1) i firmę (...). J. D. (1) oszukał go na kwotę 250 000 złotych, natomiast (...) na kwotę 100 000 złotych. Dokumenty potwierdzające ww. okoliczności są w posiadaniu jego obrońcy. Oskarżony wyjaśnił, iż nie miał zamiaru oszukać spółki (...). Wskazał, iż miał zabezpieczenie na kwotę 100 000 złotych, bowiem miał uzyskać ją od firmy (...). Owe zabezpieczenie uzyskał wyrokiem Sądu, w którym zasądzono na jego rzecz kwotę 100 000 złotych od (...). Oskarżony, dokonując zakupów w Przedsiębiorstwie Handlowym (...), chciał zapłacić za uzyskany towar zabezpieczoną sumą pieniężną. Poza tą wierzytelnością, oskarżony nie miał żadnych innych środków, z których mógłby zapłacić za pobrany od Przedsiębiorstwa Handlowego (...) towar.

Odnosząc się do zawartej przez oskarżonego umowy cesji, wskazał, iż dokonał cesji wierzytelności przysługującej mu od J. D. (1) na rzecz Przedsiębiorstwa (...) . Wyznał, iż wybrał firmę (...), bowiem musiał ukończyć budowę. Oskarżony wyjaśnił, iż nie pamięta czy po podpisaniu umowy cesji dokonywał jeszcze zakupów od Przedsiębiorstwa Handlowego (...). Nie był w stanie także wskazać, z jakich źródeł miałaby nastąpić zapłata za faktury i towar, który nabył od przedsiębiorstwa (...) po cesji wierzytelności. Oskarżony wyjaśnił, iż materiał nabyty od Przedsiębiorstwa Handlowego (...) przeznaczył na prace wykończeniowe. Potwierdził, iż na budowę J. D. (1) wykorzystywane były również materiały zakupione w spółce (...).

Z racji upływu czasu oskarżony nie pamiętał okoliczności zawarcia umowy cesji. Nie pamiętał, jakie wynikały z niej zobowiązania. Pamiętał jedynie, że pożyczył od swojego ojca pieniądze, jednak nie wiedział czego dotyczyły należności opisane w § 2 pkt 2 cesji. Nie pamiętał też, czy o umowie cesji poinformował spółkę Przedsiębiorstwo Handlowe (...).

Oskarżony wyjaśnił, iż współpracę z Przedsiębiorstwem Handlowym (...) rozpoczął po zawarciu umowy. Nie pamiętał jednak, czy przy jej podpisywaniu przedsiębiorstwo żądało informacji związanych z kondycją finansową prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Nie pamiętał też, czy informował spółkę (...) o innych zadłużeniach, na przykład wobec (...) . Spółka ta wiedziała jednak o przysługującej oskarżonemu należności od J. D. (1).

M. R. (1) wskazał, iż rozpoczynając działalność gospodarczą, nie miał żadnego kapitału. Nie miał żadnych środków obrotowych i środków trwałych. Firma (...) zajmowała się wykonywaniem prac budowlanych, oskarżony wykonywał prace na jej rzecz – był podwykonawcą. (...) należały do tej firmy. Ta firma zalegała wobec oskarżonego na kwotę około 100 000 złotych. Oskarżony dodał też, iż jego ojciec – W. R. prowadził kiedyś działalność gospodarczą, której przedmiotem było wykonywanie prac budowlanych. Swoją działalność zawiesił jednak w czasie, kiedy oskarżony rozpoczął wykonywanie swojej działalności.

Odnosząc się do wyjaśnień M. R. (1) stwierdzić należy, iż jakkolwiek nie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu, to z treści jego oświadczeń wynika, iż doprowadził pokrzywdzonego - Przedsiębiorstwo Handlowe (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci towaru-materiałów budowlanych. Co prawda, z jego wyjaśnień wynika, iż nie miał zamiaru oszukać Spółki (...). Wyjaśnił jednak , iż dokonał cesji na rzecz (...) ze względu na wyższe zadłużenie u nich niż u Spółki (...) oraz ze względu na konieczność ukończenia budowy.

Niewątpliwie oskarżony miał swoje wierzytelności w spółce (...) ( które zostały zasądzone wyrokiem z dnia 30 czerwca 2014r. przez Sąd Okręgowy w T. w sprawie o sygn. akt VI GNc 188/14 który wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym na skutek wniesionego w dniu 6 czerwca 2014 roku pozwu powoda M. R. (1) i nakazał pozwanemu (...) Przedsiębiorstwu Budowlanemu spółka z o.o., aby zapłacił kwotę 78.155,34 złoty na rzecz M. R. (1)) oraz należności niezapłacone przez J. D. (1) w związku z budową pawilonu handlowego w C. w kwocie około 230 tysięcy. M. R. (1) wiedział , iż J. D. (1) uzależnia wypłatę reszty ostatniej transzy wynagrodzenia od usunięcia wszelkich usterek ( zeznania J. D. (1) k. 510-511 ; k. 513 akt PR Ds154/2016 wraz z notatką ).

Niewątpliwie oskarżony nie miał zamiaru w chwili rozpoczęcia działalności dokonanie oszustwa na szkodę jakiegokolwiek partnera z którym współpracował . Co prawda nie miał pieniędzy na rozpoczęcie działalności jednak zawarł kontrakty które umożliwiały mu spłatę należności zaciągniętych tytułem zakupu materiałów budowlanych. Nie miał zamiaru w początkowej fazie współpracy oszukać spółkę z o.o (...) - należy podkreślić iż podpisał WEKSEL IN BLANCO . Zatem trudno uznać , iż zamierzać oszukać spółkę . Dzięki wekslowi spółka (...) uzyskała w bardzo krótkim czasie nakaz zapłaty z weksla (k.133 PR. Ds. 154/2016r).

Sąd pragnie jednak podkreślić, iż dokonanie przelewu wierzytelności ( cesja wierzytelności ) nastąpiło akurat wtedy, kiedy oskarżony popadł w kłopoty finansowe oczywiście kłopoty były związane z brakiem zapłaty początkowo przez spółkę (...). M. R. (1), znając swoje położenie finansowe, mając wiedzę i pełną świadomość nieuregulowanych zobowiązań dokonał cesji wierzytelności, jaka mu przysługiwała w stosunku do innej firmy, pozbawiając tym samym pokrzywdzonego możliwości zaspokojenia się. Ponadto nadal, po przeniesieniu wierzytelności przysługującej mu wobec J. D. (1), zamawiał i odbierał materiały budowlane od spółki z o. o. (...). Wtedy już wiedział , iż dokonał cesji wierzytelności wiedział , że nie będzie miał z tego tytułu żadnych pieniędzy . Oskarżony tłumaczył się, iż nie dokonał spłaty dłużnej sumy wobec strony pokrzywdzonej, bowiem niektórzy z jego kontrahentów nie uregulowali zobowiązań wobec jego firmy. Oskarżony liczył, że zapłaci dłużną sumę przedsiębiorstwo handlowemu (...) - po uzyskaniu kwoty 100 000 złotych od (...). Dokonując jednak cesji oskarżony już wiedział , iż ma nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym p-ko pozwanemu (...) spółka z o. o na kwotę 78.155,34 zł ( k.173 akt sądowych ) zaś 15.09.2014r. ( data pisma ) syndyk poinformował go iż została ogłoszona upadłość spółki (...) i powinien zgłosić swoją wierzytelność do Sędziego Komisarza ( k.178 pismo syndyka akt sądowych ). Powyższe pismo oskarżony otrzymał 26.09.2014r (odręczna adnotacja na piśmie). Prawdopodobnie oskarżyciel subsydiarny uznał datę 15.09.2014r jako datę początkową z okresu zarzucanego oskarżonemu . M. R. (1) utracił płynność finansową- liczył jednak jeszcze na wypłatę części ostatniej transzy od J. D. (1). Zawierając już cesję przelał swoją wierzytelność przysługującą mu od J. D. (1) na rzecz (...) i od tego momentu wiedział że pieniędzy od J. D. (1) nie otrzyma (skutecznie je przeniósł na (...) a jednak pobierał towary od spółki (...) na budowę (...) handlowego (...).

W przedmiotowej sprawie przesłuchano Prezesa Zarządu Przedsiębiorstwa Handlowego (...) - W. K. . Zeznał, iż współpraca z oskarżonym została nawiązana przez przedstawiciela przedsiębiorstwa – (...). To on wyszedł z taką inicjatywą, przysłał dokumenty M. R. (1), po czym dział windykacyjny sprawdził oskarżonego w (...)u, (...) i w statystykach ubezpieczyciela H. pod kątem czy są prowadzone czynności windykacyjne wobec firmy oskarżonego i czy nie zalega on z płatnościami. Jeżeli jest rekomendacja przedstawiciela i pozytywna weryfikacja w dziale windykacji to Przedsiębiorstwo Handlowe (...) udziela na wstępie niskiego kredytu – był to wtedy kredyt kupiecki na kwotę do 20 000 złotych z odroczonym terminem płatności. Potem pojawiły się kolejne dokumenty i limit został zwiększony do 50 000 złotych, a następnie do 100 000 złotych. Jednocześnie zostały wydłużone terminy płatności. W. K. zeznał, iż oskarżony musiał przejść pozytywnie weryfikację, skoro zostały zwiększone limity handlowe i przedłużone terminy płatności. Zeznał, iż następnie oskarżony nie płacił faktur. Po jakimś czasie podpisał on umowę o uznanie długu, potem został wniesiony pozew, a na koniec doszło do windykacji tych długów.

W. K. zeznał również, iż wszelkie informacje uzyskiwał od oskarżonego, który przedstawiał dokumenty oraz od działu windykacji. Wskazał też, iż rozmowy z klientem na temat jego kondycji finansowej, zadłużeń powinny być przeprowadzone przez przedstawiciela. Zazwyczaj, oprócz umowy klient podpisuje oświadczenie, zgodnie z którym w przypadku jakiś trudności finansowych, postępować egzekucyjnych zobowiązuje się do poinformowania przedsiębiorstwa handlowego (...). Świadek zeznał, iż nie wie dlaczego w przypadku M. R. (1) nie sporządzono i nie podpisano takiegoż oświadczenia. Zeznał, iż mogło w tym zakresie dojść do złamania procedury przez pracownika firmy. W. K. wyznał, iż gdyby wiedział o okolicznościach, o których wie w chwili obecnej, nie podpisałby żadnej umowy o kredyt kupiecki i na podwyższenie limitu kredytowego i przedłużenie terminu płatności. Zeznał, iż nie wiedział, że oskarżony, kupując od nich towary, dokonywał również zakupu od MAT-BUD. Gdyby o tym wiedział, nie doszłoby do kolejnej sprzedaży z odroczonym terminem płatności. Nie wiedział również o umowie zawartej między oskarżonym a J. D. (1). Dopiero gdy zaczęto szukać majątku oskarżonego – już po wydaniu nakazu zapłaty- wpłynęła do przedsiębiorstwa handlowego (...) informacja od komornika z dokonanej cesji wierzytelności. W. K. zeznał, iż to przedsiębiorstwo handlowe (...) zerwało umowę oraz zaprzestało sprzedawania towaru oskarżonemu. Zabezpieczono się również wekslem i stosunkowo szybko uzyskano nakaz zapłaty. W procesie windykacji nie odzyskano żadnej kwoty, egzekucja okazała się bezskuteczna. Nadto, świadek nie przypomina sobie, aby oskarżony kontaktował się z przedsiębiorstwem.

Przesłuchany w charakterze świadka M. L. zeznał, iż pracował w przedsiębiorstwie handlowym (...) w charakterze kierownika oddziału w T.. Zajmował się obsługą klienta, odbywał spotkania z kluczowymi klientami. Zeznał, iż jeden z jego przedstawicieli P. S. (2) zdobył klienta – M. R. (2). Świadek spotkał się z nim kilkanaście razy, a także z jego ojcem, który w ocenie świadka kierował firmą oskarżonego. Kluczowe decyzje podejmował bowiem W. R.. Świadek zeznał, iż przedsiębiorstwo posiada dział windykacji, który zajmuje się sprawdzeniem ogólnej wiarygodności klienta. Oskarżony miał czystą kartę, bowiem była to jego pierwsza działalność gospodarcza. Nie ustalono wówczas, aby miał jakiekolwiek zadłużenie. W ocenie świadka gdy W. R. wpadł w długi to rozpoczął nową działalność gospodarczą na nazwisko swego syna – oskarżonego. Po sprawdzeniu oskarżonego, doszło do podpisania z nim umowy. Świadek zeznał, iż oskarżony mówił im, że firma z okolic W. dłużna mu jest pieniądze. Mówił też, iż nie może zapłacić przedsiębiorstwu handlowemu (...), bowiem inwestor nie zapłacił mu za budowę, świadek nie pamięta jednak, o jaką kwotę chodziło. Świadek brał nawet udział w spotkaniu z owym inwestorem, bowiem przedsiębiorstwo (...) chciało wyjaśnić powstały problem z niewywiązywaniem się z płatności faktur za zakupione towary. Zadłużenie w spółce było jednak wyższe od sumy, którą zalegał oskarżonemu inwestor. M. R. (1) ciągle powtarzał , że ureguluje zaległości, gdy otrzyma pieniądze od inwestora. Podawał nawet konkretne daty, jednak za każdym razem były one odraczane na dalsze terminy. Świadek zeznał, iż nie wie nic na temat „zamrożonych” pieniędzy oskarżonego w firmie (...). Gdyby oskarżony poinformował go o tym, świadek przekazałby ową informację do działu windykacji. Podjęto by wówczas stosowne kroki celem ich wyegzekwowania. Świadek zeznał, iż oświadczenie, w którym klient zobowiązuje się do poinformowania o trudnościach finansowych powinno znajdować się w umowie handlowej.

Świadek wyznał, iż wiedząc o sytuacji finansowej oskarżonego i mając takie informacje jak obecnie, nie rekomendowałby do podpisania umowy o współpracy partnerskiej.

P. S. (2) zeznał, iż pracował w przedsiębiorstwie handlowym (...). Zeznał, iż w czasie, kiedy jeszcze wykonywał pracę dla spółki, oskarżony kupował od nich materiały budowlane. Świadek dostarczył M. R. (1) umowę z limitem kupieckim do 20 000 złotych, według której mógł pobrać materiały, a zapłacić za nie w późniejszym czasie. Następnie, limit ten został zwiększony do 50 000 złotych, jednak tej umowy świadek nie podpisywał. Dokumenty te były podpisywane przez oskarżonego i Prezesa przedsiębiorstwa handlowego (...). Świadek zeznał, iż w tymże czasie nie było im wiadome, aby oskarżony posiadał długi w innych spółkach, działalnościach gospodarczych. Świadek nie przypomina sobie, aby M. R. (1) mówił mu o należnościach przysługujących mu od innych firm. Zeznał, iż nie rozmawiał raczej z oskarżonym o jego kondycji finansowej, bowiem ten dopiero rozpoczynał prowadzenie działalności gospodarczej. Świadek wiedział, że oskarżony kupuje też materiały budowlane od (...), jednak nie wiedział nic o zaległościach finansowych z tego tytułu. Nie wiedział też o cesji wierzytelności.

Świadek P. K. zeznał, iż prowadzi biuro rachunkowe w ramach spółki cywilnej. Dokumentację księgową oskarżonego prowadził w okresie od marca 2014r. do marca 2015r. Świadek nie wiedział, czy oskarżony rozpoczynając działalność gospodarczą miał jakieś długi. M. R. (1) rozliczał się w oparciu o księgę przychodów i rozchodów, a także rejestr zakupów i sprzedaży VAT. Rozliczenie odbywało się w ten sposób jak wobec każdego jego klienta - podatnika. Klient przywoził dokumenty, faktury, które były rejestrowane w programie właściwym dla danego klienta. Na podstawie tych dokumentów sporządzane były deklaracje, według których płacone były podatki. Na tym rola biura prowadzonego przez świadka kończyła się. W kwestii płatności podatków biuro rachunkowe świadka nie ma żadnej wiedzy, bowiem nie prowadzi działalności w tym zakresie. Świadek nie wiedział zatem, czy oskarżony płacił obliczone przez niego podatki. W tamtym okresie nie było takiego obowiązku, aby biuro świadka posiadało informację o płatności faktur przez klienta. Od 2016 roku wiedza na temat płatności jest już wymagana. Świadek zeznał, iż nie wie czy M. R. (1) płacił za pobierane towary. Nie pamiętał też, w jakiej kondycji finansowej znajdował się oskarżony. Na podstawie sporządzanej przez niego deklaracji nie było możliwości dokonania oceny płynności finansowej działalności gospodarczej prowadzonej przez M. R. (1). Świadek nie miał również żadnej wiedzy na temat cesji wierzytelności dokonanej przez oskarżonego.

B. P. (2) zeznał, iż prowadzi działalność o profilu handlowo-produkcjo-finansowym. Świadek zna zarówno W. R., jak i jego syna M. R. (1). W. R. był klientem hurtowni. Prowadząc zakład remontowo-budowlany popadł on w problemy finansowe. W tym czasie działalność gospodarczą o podobnym profilu zaczął prowadzić M. R. (1). Świadek zeznał, iż oskarżony dokonywał u nich zakupów materiałów budowlanych, korzystał z ich segmentu działalności, bowiem udzielane mu były pożyczki na kontynuowanie działalności i wykonywanie określonych czynności. Udzielano mu zatem pożyczek pieniężnych, a także pożyczano mu materiały budowlane. Świadek zeznał, iż oskarżony scedował na nich zapłatę za określoną usługę, którą świadczył na rzecz instytucji tytułem udzielonej pożyczki. Świadek dodał, iż wiedząc, że oskarżony ma problemy finansowe, musiał zabezpieczyć interesy firmy. Nadto, wskazał, iż pomimo cesji wierzytelności, jego firma miała problemy z J. D. (1). Pieniądze od niego odzyskano w wyniku czynności formalno-prawnych, pozostając na minusie około 12 000 złotych. Te 12 000 złotych nadal istnieje jako dług M. R. (1). Z kolei W. R. ma względem jego firmy dług w wysokości 100 000 złotych. Świadek wskazał, iż branża budowlana traktowana jest przez banki jako branża o podwyższonym ryzyku. Odnosząc się do sytuacji oskarżonego, wskazał, iż dopiero rozpoczynał prowadzenie działalności, a zatem nie mógł mieć zadłużeń. Świadek podkreślał , iż bardzo rozsądnie zabezpieczył kwoty, które należały mu się od oskarżonego.

Dalej na pytanie zeznał, iż M. R. (1) najpierw rozmawiał z jego pracownikami – jego pionem handlowym, którzy dokonali weryfikacji i przekazali świadkowi informacje co do kontraktu, jego wiarygodności, zabezpieczeniach. Następnie, świadek albo jego prezes otrzymał materiały do akceptacji. Po akceptacji przygotowywane są dokumenty do podpisu. Świadek nie pamiętał jednak jak to było w przypadku podpisanej z oskarżonym umowy cesji. Świadek wskazał jednak, iż to sytuacja życiowa wymusiła na oskarżonym podjęcie takiej decyzji, tj. o cesji wierzytelności. Świadek dodał, iż nie czuje się oszukany przez oskarżonego. Według świadka nie miał on wpływu na czynności podejmowane przez J. D. (1).

W niniejszej sprawie przesłuchano również R. M. . Zeznał, iż prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) w latach 1995-2014r. Wskazał, iż (...) (...) nie zapłacił jego firmie około 190 tysięcy złotych, co doprowadziło do ogłoszenia upadłości w czerwcu 2014 roku. Wówczas jego firma mogła nie płacić pewnych należności. Świadek nie pamiętał współpracy z oskarżonym, nie pamiętał czy zostały uiszczone kwoty tytułem należności względem M. R. (1) .

Przesłuchany w przedmiotowej sprawie W. R. zeznał, iż prowadził działalność gospodarczą od 1987 roku do 2013 roku. Wyznał, iż z powodu nieregulowania należnych mu sum, popadł w długi. Został zmuszony do zakończenia działalności gospodarczej. W tym samym roku działalność rozpoczął syn świadka – oskarżony. M. R. (1) nie kontynuował jego niezakończonych spraw, podpisał bowiem nowe kontrakty. Rozpoczynając działalność gospodarczą M. R. (1) musiał mieć środki niezbędne na jej prowadzenie. Świadek zeznał, iż pomagał synowi, otrzymał od niego upoważnienie, został przez syna zatrudniony. Przedsiębiorstwo handlowe (...) sprawdziła dokładnie oskarżonego zanim zdecydowała się z nim na współpracę. Oskarżony nabywał od nich materiały budowlane. Następnie jego kontrahenci nie wywiązali się z płatności za usługi i doszło do problemów finansowych. Świadek wiedział o cesji należności od J. D. (1) na rzecz (...). Ta cesja nie regulowała jednak żadnych jego zobowiązań. Świadek zeznał też, iż oskarżony zaprzestał działalności gospodarczej, bowiem nie zapłacił mu J. D. (1) kwoty 220 000 złotych oraz firma (...) kwoty 120 000 złotych. Wskazał, iż w żadnym wypadku oskarżony nie chciał nikogo oszukać.

Sąd dopuścił również dowód z zeznań J. D. (1) , jednak z uwagi na fakt, iż przebywa on za granicą, postanowiono na podstawie art. 391 § 1 kpk odczytać jego zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym w sprawie PR Ds. 154/2016. Z zeznań tych wynika, iż J. D. (1) zawarł z M. R. (1) umowę na wykonanie robót budowlanych, tj. pawilonu handlowego w miejscowości C.. Umowa została zawarta na okres do 15.08.2014r., a więc do tego czasu miał zostać wybudowany pawilon. Kwotę za budowę pawilonu ustalono na 1 280 000 złotych. Pierwsza transza miała być wpłacona do 10.05.2014r. w wysokości 200 000 złotych, druga do 10.06.2014r. w wysokości 200 000 złotych a trzecia do 10.07.2014r. w wysokości 200 000 złotych. Po końcowym protokolarnym odbiorze robót wpłacona miała zostać końcowa transza w wysokości 680 000 złotych. J. D. (1) zapłacił jednak tylko 450 000 złotych, bowiem roboty nie były wykonane w terminie, nie zostały wykończone, nadto stwierdzono usterki. J. D. (1) wskazał, iż w dniu 02.03.2015r. oskarżony zobowiązał się do usunięcia wszelkich usterek w ciągu 14 dni (notatka służbowa z dnia 02.03.2015r. k. 513-515 akt PR Ds. 154/2016), czego jednak nie uczynił. Roboty budowlane nie zostały ukończone. Z jego zeznań wynika również, iż nie zawierał żadnej umowy cesji z oskarżonym. Taka umowa została przesłana mu od firmy (...) od której M. R. (1) pobierał materiały budowlane.

Okoliczności faktyczne oraz stan sprawy Sąd ustalił na podstawie w pełni wiarygodnych dowodów zgromadzonych w toku postępowania w postaci dokumentów, w tym przede wszystkim umowy cesji, faktur, nakazu zapłaty, nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla, umowy o partnerskiej współpracy handlowej. To głównie w oparciu o dokumenty Sąd poczynił niezbędne ustalenia. To owe dokumenty przesądzają o winie i sprawstwie oskarżonego. Sąd, ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego, świadków W. K., M. L., P. S. (2), P. K., B. P. (2), W. R., których zeznania w przeważającej części uznał za wiarygodne nie znajdując podstaw do ich negowania.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i ustalone na jego podstawie okoliczności sprawy pozwalają na stwierdzenie, iż oskarżony M. R. (1) dopuścił się czynu z art. 286 § 1 kk, z tym ustaleniem, iż działał on w okresie od dnia 24 października 2014 roku do dnia 13 listopada 2014 roku w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził pokrzywdzonego- Przedsiębiorstwo Handlowe (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K., do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci towaru-materiałów budowlanych o łącznej wartości 20 523, 53 złotych – za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do swojej sytuacji finansowej, a ponadto co do chęci i zamiaru uregulowania zobowiązań wynikających z zawieranych umów sprzedaży materiałów budowlanych, czym doprowadził do powstania po stronie pokrzywdzonego – spółki Przedsiębiorstwo Handlowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. szkody, w wysokości 20 523, 53 złotych.

Sąd przyjął inną datę działania oskarżonego to jest od dnia 24.10.2014r czyli od dnia podpisania umowy cesji .

§2 pkt 2 umowy cesji określa jakie należności mają być spłacone w związku z przelewem wierzytelności t.j.

1.  Przelew wierzytelności następuje w celu spłaty należności, które powstały w związku z dostawami materiałów budowlanych przez P.W. (...) na rzecz Zbywcy w kwocie 132.285,86 zł (słownie: sto trzydzieści dwa tysiące dwieście osiemdziesiąt pięć złotych 86/100) na potrzeby wykonania wymienionej w § 1 inwestycji oraz w celu spłaty części należności w kwocie 35.000,00 zł (słownie: trzydzieści pięć tysięcy złotych), które powstały w związku z zawartą umową pożyczki nr (...) z dnia 25.01.2014 pomiędzy Nabywcą a W. R. /PESEL (...)/ dawniej prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Zakład (...) – K.., C.O. i C.W. W. R. NIP (...), której poręczycielem był zbywca oraz w celu spłaty należności, wynikających z nakazu zapłaty I NC 1012/14 z dnia 4 sierpnia 2014 wydanego na W. R. /PESEL (...)/ przez Sąd Rejonowy w T. Wydział I w kwocie 26 293,31 zł (słownie: dwadzieścia sześć tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt trzy złote 31/100) oraz w celu spłaty należności, które powstały w związku z zawartą umową pożyczki nr (...) z dnia 24.10.2014 pomiędzy Zbywcą a Nabywcą w kwocie 30.000,00 zł (słownie: trzydzieści tysięcy złotych 00/100) na zabezpieczenie finansowe dokończenia przez wykonawcę przedmiotowej budowy opisanej w § 1 umowy cesji.

Zatem oskarżony dokonał cesji wierzytelności przysługującej mu od J. D. (1) nawet w celu spłaty części należności w kwocie 26.293,31 złotych która powstała między nabywcą ((...)) a W. R. (czyli jego ojcem )wynikającą z nakazu zapłaty I NC 1012/14 z dnia 4 sierpnia 2014 – zatem spłacił dług ojca ! pomimo iż nie był poręczycielem . Spłacił dług ojca a sam był dłużnikiem wobec spółki (...) . A przecież M. R. (1) miał prowadzić działalność gospodarczą na własny rachunek . Od tego momentu Sąd uznał , iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim : wiedział że nie otrzyma pieniędzy od J. D. (1) bo dokonał przelewu wierzytelności na rzecz(...), wiedział że miał i ma trudności w odzyskaniu pieniędzy od (...) a mimo to nadal kupował towar od spółki (...) na dokończenie budowy pawilonu handlowego dla J. D. (1) . Czyli nawet jakby dokończył przedmiotową budowę pieniądze otrzymałby (...)

Byt przestępstwa oszustwa warunkuje to, aby sprawca działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Swym celowym, umyślnym działaniem winien doprowadzać inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Istota tego przestępstwa polega, więc na posłużeniu się fałszem jako czynnikiem sprawczym, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do podjęcia niekorzystnej dla niego decyzji majątkowej.

Oszustwo jest przestępstwem trudnym do udowodnienia, a to ze względu na konieczność wykazania zamiaru bezpośredniego kierunkowego, tak co do celu działania, jak i używanych środków (por. wyr. SN z 22 XI 1973 r., wyr. SN z 16 I 1980 r., OSNPG 1980, nr 6, poz. 81). Do przypisania oszustwa konieczne jest ustalenie, że sprawca działał od samego początku z góry powziętym, oszukańczym zamiarem.

W tym miejscu nie sposób nie zacytować wyroku SN z 2007.07.19 sygn. akt V KK 384/06- zgodnie z którym „ Oszustwo jest przestępstwem kierunkowym, gdyż warunkiem odpowiedzialności jest działanie czy zaniechanie sprawcy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Zamiar bezpośredni o szczególnym zabarwieniu związanym z celem działania sprawcy oznacza, że elementy przedmiotowe oszustwa muszą mieścić się w świadomości sprawcy i muszą być objęte jego wolą. Sprawca oszustwa nie tylko musi chcieć uzyskać korzyść majątkową, lecz musi także chcieć użyć w tym celu określonego sposobu działania czy zaniechania. W związku z tym do przestępstwa oszustwa nie dochodzi zarówno wtedy, jeżeli jeden z przedstawionych elementów nie jest objęty świadomością sprawcy, jak i wówczas, jeżeli któregoś z nich sprawca nie chce, lecz tylko się godzi. W przypadku działania sprawcy w zamiarze ewentualnym nie dochodzi, więc do popełnienia występku oszustwa przewidzianego w art. 286 § 1 kk ”.

Sąd pragnie podkreślić, iż dokonanie przelewu wierzytelności przez M. R. (1) nastąpiło akurat wtedy, kiedy oskarżony popadł w kłopoty finansowe i groziło mu dochodzenie przez jego wierzycieli zaległych należności w drodze postępowania sądowego. M. R. (1), znając swoje trudne położenie finansowe, mając wiedzę i pełną świadomość nieuregulowanych zobowiązań dokonał cesji wierzytelności, jaka mu przysługiwała w stosunku do innej firmy, pozbawiając tym samym pokrzywdzonego możliwości zaspokojenia się. Ponadto nadal, po przeniesieniu wierzytelności przysługującej mu wobec J. D. (1), zamawiał i odbierał materiały budowlane od spółki z o. o. (...).

Sąd nie podzielił argumentu oskarżyciela subsydiarnego, jakoby oskarżony miał działać w zamiarze bezpośredniego popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk już w momencie zawierania z przedsiębiorstwem handlowym (...) umów wykonawczych. W ocenie Sądu, M. R. (1) rozpoczynając działalność nie chciał oszukać przedsiębiorstwa handlowego (...) świadczy o tym chociażby podpisanie przez niego weksla in blanco. Zbieg zachowań jego kontrahentów, którzy nie uregulowali należnych mu sum pieniężnych doprowadził do nieuregulowania przez oskarżonego należności na rzecz przedsiębiorstwa handlowego (...). Jednak, co Sąd kolejny raz pragnie uwypuklić, już po dniu 24.10.2014r., tj. po dokonaniu cesji wierzytelności - M. R. (1) wiedział, że nie będzie w stanie uregulować należności tytułem zakupionych towarów. Umowa cesji świadczy o świadomym działaniu oskarżonego, zatem od dnia jej zawarcia, tj. od 24.10.2014r. oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim doprowadzając pokrzywdzonego niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci towaru-materiałów budowlanych o łącznej wartości 20 523,53 złotych.

Sąd przede wszystkim skupił się na zachowaniu oskarżonego po dniu zawarcia umowy cesji wierzytelności, tj. po 24 października 2014 roku. M. R. (1), co Sąd ustalił w kontekście wystawionych faktury, dokonał zakupu materiału od przedsiębiorstwa handlowego (...) w dniach:



24.10.2014r. na kwotę 1 028,77 złotych – faktura nr (...)



27.10.2014r. na kwotę 2 879,26 złotych – faktura nr (...)



30.10.2014r. na kwotę 6 435,80 złotych – faktura nr (...) oraz na kwotę 4 650,46 złotych – faktura nr (...)



31.10.2014r. na kwotę 55,35 złotych – faktura nr (...)



03.11.2014r. na kwotę 132,35 złotych – faktura nr (...)



04.11.2014r. na kwotę 167,85 złotych – faktura nr (...)



10.11.2014r. na kwotę 123,92 złotych – faktura nr (...)



13.11.2014r. na kwotę 5 049,77 złotych – faktura nr (...)

tj. po dniu 24 października 2014 roku M. R. (1) dokonał zakupu materiałów budowlanych na łączną kwotę 20 523, 53 złotych i taką kwotę Sąd przyjął w ustaleniach.

W ww. dniach oskarżony miał świadomość, iż całkowita zapłata ceny za pobrany towar nie nastąpi, a więc towary nabyte po dniu 24.10.2014r. zostały nabyte w oszustwie. Oskarżony musiał bowiem zdawać sobie sprawę , że nie będzie w stanie terminowo uregulować swoich wymagalnych zobowiązań.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami przewidzianymi w art. 53 kk, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości jego czynu oraz biorąc pod uwagę zamierzone cele, jakie kara ma wywrzeć wobec oskarżonego. Sąd baczył także, by zadośćuczynić zasadzie indywidualizacji kary wynikającej z art. 55 kk, kierując się też tym, że motywacja jak i sposób działania oskarżonego, jak również okoliczności sprawy, zasługują na pełną dezaprobatę i prowadzą do wniosku, że stopień jego zawinienia należy uznać za wysoki. Nie bez znaczenia okazał się także sposób życia oskarżonego przed popełnieniem zarzucanych mu czynów tj. jego wcześniejsza karalność, co Sąd uwzględnił na jego niekorzyść.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał, iż wymierzona oskarżonemu kara 1 roku ograniczenia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, spełnia swoje cele w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej. Nadto, jest wystarczająco dolegliwa, a w konsekwencji słuszna i sprawiedliwa w odczuciu społecznym.

Z uwagi na orzeczoną karę ograniczenia wolności brak było możliwości nałożenia obowiązku probacyjnego na podstawie art.72 §1pkt 8 kk . Przepis art.34§3kk wymienia obowiązki które można nałożyć wymierzając karę ograniczenia wolności ( art72§1pkt.2-7a). Należy jednak podkreślić , iż ten obowiązek został orzeczony przez Sąd Rejonowego w T. wyrokiem nieprawomocnym z dnia 27 lipca 2017 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 724/17.

Zdaniem Sądu wymierzona kara wobec oskarżonego nakłoni go do przestrzegania w przyszłości porządku prawnego, a jednocześnie spełni swoje zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Należy pamiętać , iż oskarżony w chwili obecnej nie pracuje- poszukuje pracy . Sąd pozbawił go prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub w ramach spółki cywilnej oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej , członka komisji rewizyjnej …. ( k. 41 akt sądowych). Zatem jego sytuacja jest trudna ( k. (...) , 140 ) . Z żoną jest w separacji ; ma na utrzymaniu córkę na którą płaci alimenty w wysokości 400 złotych (oświadczenie oskarżonego).

Mając na uwadze sytuacje osobistą i finansową oskarżonego Sąd zasądził od niego jedynie opłatę , kosztami procesu Sąd obciążył Skarb Państwa.

Na podstawie § 17 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2016.1714) - Sąd zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w L. na rzecz adw. S. Z. kwotę 826,56 zł (osiemset dwadzieścia sześć złotych pięćdziesiąt sześć groszy), zawierającą podatek od towarów i usług (VAT) w wysokości 23 % (dwudziestu trzech procent), tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej skazanemu z urzędu.