Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2017r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2017 r. w K.

sprawy z powództwa E. S.

przeciwko B. (...) z siedzibą w R. (dawniej (...) z siedzibą w R.)

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego B. (...) z siedzibą w R. (dawniej (...) z siedzibą w R.) na rzecz powódki E. S. kwotę 5.150,22 zł (pięć tysięcy sto pięćdziesiąt złotych dwadzieścia dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za okres od 08.10.2015r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego B. (...) z siedzibą w R. (dawniej (...) z siedzibą w R.) na rzecz powódki E. S. kwotę 3.478,46 zł

( trzy tysiące czterysta siedemdziesiąt osiem złotych czterdzieści sześć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanego B. (...) z siedzibą w R. (dawniej (...) z siedzibą w R.) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kętrzynie kwotę 412,82 zł (czterysta dwanaście złotych osiemdziesiąt dwa grosze) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Powódka, E. S. domagała się zapłaty kwoty 5.150,22 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 08.10.2015 r., do dnia zapłaty, tytułem dodatkowego odszkodowania, ponad kwotę wypłaconą przez pozwanego B. (...) z siedzibą w R. (dawniej (...) Company (...) z siedzibą w R.). Wniosła także o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu według obowiązujących przepisów.

Uzasadniając wskazała, że w dniu 30.08.2015 r., doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony należący do powódki pojazd marki V. (...) o nr rej. (...). Sprawca zdarzenia, był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej w zakładzie strony pozwanej, która po przeprowadzonym postępowaniu likwidacyjnym ustaliła wysokość odszkodowania w kwocie 2.200,00 zł, bezzasadnie rozliczając szkodę jako tzw. szkodę całkowitą. W ocenie powódki, pozwana zaniżyła wartość pojazdu przed zdarzeniem z dnia 30.08.2015 r., i jednocześnie zawyżyła wartość kosztów naprawy, co miało wpływ na wysokość przyznanego odszkodowania.

Pozwany, B. (...) z siedzibą w R. (dawniej (...) Company SE z siedzibą w R.) wniósł o oddalenie powództwa w całości. Wniósł ponadto o zasądzenie od powódki zwrotu kosztów procesu. Potwierdził swoją odpowiedzialność co do zasady i podkreślił, że z tego tytułu wypłacił powódce kwotę 2.200,00 zł, odpowiadającą różnicy wartości jej pojazdu sprzed i po wypadku. Ustalona przez pozwanego wartość pojazdu sprzed wypadku wynosiła bowiem 7.800,00 zł, a w stanie uszkodzonym 5.600,00 zł.

Żądanie przez powódkę dodatkowej kwoty pozwany uznał za bezzasadne, ponieważ prowadziłoby wprost do jej wzbogacenia kosztem pozwanego.

Ponadto, zarzucił brak legitymacji powódki do dochodzenia powyższego roszczenia, ponieważ skutecznie przelała przysługującą jej wierzytelność wobec pozwanego na inny podmiot to jest na rzecz A. W., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą P.H.U. (...) W. A. W..

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 30.08.2015 r., doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony, należący do E. S., pojazd marki V. (...) o nr rej. (...). Sprawca zdarzenia, był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej w zakładzie strony pozwanej, który przyjął co do zasady odpowiedzialność za przedmiotowe zdarzenie (bezsporne).

W dniu 02.09.2015 r., E. S. zawarła z P.H.U. (...) z siedzibą w K. umowę cesji wierzytelności, na mocy której przelała na powyższy podmiot wierzytelności przysługujące jej wobec B. (...) z siedzibą w R. (dawniej (...) Company (...) z siedzibą w R.) z tytułu naprawy pojazdu w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 30.08.2015 r. (dowód: (...) k. 27, nie kwestionowane).

Po przeprowadzonym postępowaniu likwidacyjnym, B. (...) z siedzibą w R. (dawniej (...) Company (...) z siedzibą w R.) ustaliła wartość rynkową pojazdu powódki na dzień powstania szkody komunikacyjnej na kwotę 7.800,00 zł brutto. Natomiast zgodnie z kosztorysem przygotowanym przez pozwanego, koszt naprawy pojazdu powódki z zastosowaniem nowych części zamiennych wynosił 6.991,40 zł (dowód: akta szkody B5- (...)-15).

Pomimo powyższych wyliczeń, B. (...) z siedzibą w R. (dawniej (...) Company (...) z siedzibą w R.) przyjęła, że szkoda jaka zaistniała w należącym do powódki pojeździe marki V. (...) o nr rej. (...) jest szkodą całkowitą i z tego tytułu wypłaciła powódce kwotę 2.200,00 zł (dowód: powiadomienie o decyzji z dnia 14.09.2015 r., k. 28).

W dniu 20.09.2015 r., E. S. zawarła z P.H.U. (...) z siedzibą w K. umowę zwrotnej cesji wierzytelności, na mocy której przejęła od powyższego podmiotu wierzytelności wobec B. (...) z siedzibą w R. (dawniej (...) Company (...) z siedzibą w R.) z tytułu naprawy pojazdu w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 30.08.2015 r., ponad kwotę 2.200,00 zł (dowód: umowa zwrotnej cesji wierzytelności k. 37, nie kwestionowane).

Zgodnie z opinią biegłego z zakresu rzeczoznawstwa samochodowego Z. K. (1), oszacowana wartość kosztów naprawy pojazdu powódki częściami oryginalnymi wynosi 7.411,50 zł brutto (dowód: opinia Z. K. pisemna k. 160 - 172 i ustna k. 220v – 221).

Sąd zważył, co następuje:

Pomiędzy stronami bezsporny był fakt i okoliczności zdarzenia powodującego szkodę. Pozwany potwierdził przyjęcie za nią odpowiedzialności.

W ocenie Sądu, nie budzi też wątpliwości legitymacja czynna powódki do dochodzenia roszczeń w związku ze szkodą w należącym do niej pojeździe marki V. (...) o nr rej. (...), do której doszło w wyniku kolizji drogowej z dnia 30.08.2015 r. W tym zakresie obie umowy cesji zawarte przez powódkę nie były ostatecznie kwestionowane przez strony.

Powódka zakwestionowała przyjęte przez pozwane towarzystwo rozliczenie szkody jako tzw. szkody całkowitej. W szczególności bezzasadne zawyżenie wartości kosztów naprawy, co miało wpływ na wysokość przyznanego odszkodowania. Pozwane towarzystwo uznało bowiem, że w sprawie nie zachodzą uzasadnione ekonomicznie podstawy do przeprowadzenia naprawy uszkodzonego pojazdu powódki. Koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed powstania szkody przekraczałby, zdaniem pozwanego, wartość rynkową pojazdu w stanie nieuszkodzonym. W tej sytuacji, roszczenie powódki ogranicza się wyłącznie do formy odszkodowania ustalonego jako wartość pojazdu sprzed powstania szkody, pomniejszoną o wartość pozostałości.

Celem ustalenia rzeczywistych i ostatecznych kosztów naprawy pojazdu, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu rzeczoznawstwa samochodowego Z. K. (1). Zgodnie z szacunkami biegłego, wartość kosztów pełnej naprawy pojazdu powódki częściami oryginalnymi wynosi 7.411,50 zł brutto (dowód: opinia Z. K. pisemna k. 160 - 172 i ustna k. 220v – 221).

W ocenie Sądu, opinia jest jasna, rzetelna i pozbawiona sprzeczności, wobec czego jej ostateczne wnioski Sąd podzielił w całości. Tym bardziej, że pozwane towarzystwo nie zakwestionowało ustnej opinii uzupełniającej biegłego Z. K., a co więcej jej pełnomocnik nawet nie pofatygował się na rozprawę, na której biegły składał opinię. W konsekwencji należało uznać za uzasadnione ustalenie przez biegłego kosztów pełnej naprawy pojazdu powódki częściami oryginalnymi na kwotę 7.411,50 zł brutto (dowód: opinia Z. K. pisemna k. 160 - 172 i ustna k. 220v – 221).

Należy w tym miejscu wskazać, że koszty naprawy ustalone przez biegłego są porównywalne do kosztów naprawy wyliczonych przez samego pozwanego. Po przeprowadzonym postępowaniu likwidacyjnym, B. (...) z siedzibą w R. (dawniej (...) Company (...) z siedzibą w R.) ustaliła bowiem wartość rynkową pojazdu powódki na dzień powstania szkody komunikacyjnej na kwotę 7.800,00 zł brutto. Natomiast zgodnie z kosztorysem przygotowanym przez pozwanego, koszt naprawy pojazdu powódki z zastosowaniem nowych części zamiennych wynosił 6.991,40 zł (dowód: akta szkody B5- (...)-15).

Niewielka różnica pomiędzy kwotą 6.991,40 zł wyliczoną przez pozwanego, a kwotą 7.411,50 zł wyliczoną przez biegłego Z. K. wynika stąd, że pozwany nie uwzględnił w kosztorysie wszystkich uszkodzeń pojazdu powódki. Jak wyjaśnił na rozprawie biegły Z. K., wartość części zamiennych uwzględnionych w kosztorysie biegłego jest niższa, niż wartość tych samych części przyjęta w kosztorysie pozwanego. Natomiast ostateczna kwota kosztorysu biegłego jest nieco wyższa niż przyjęta przez pozwanego, właśnie z powodu uwzględnienia kosztów naprawy bądź wymiany wszystkich uszkodzonych części, czego zabrakło w kosztorysie pozwanego.

Przy czym należy wyraźnie podkreślić, że zarówno koszty naprawy pojazdu wyliczone przez pozwanego na kwotę 6.991,40 zł jak i koszty naprawy wyliczone przez biegłego Z. K. na kwotę 7.411,50 zł są niższe niż wartość pojazdu przed szkodą ustalona przez pozwanego na kwotę 7.800,00 zł (dowód: akta szkody B5- (...)-15).

Dziwi zatem postępowanie pozwanego, który po przeprowadzonym postępowaniu likwidacyjnym i przygotowaniu kosztorysu z opisanymi wyżej wyliczeniami przyjął, że szkoda w pojeździe powódki jest szkodą całkowitą i w sprawie nie zachodzą uzasadnione ekonomicznie podstawy do przeprowadzenia jego naprawy.

Jak wynika z przywołanej opinii Z. K., w myśl zasady dotyczącej kwalifikacji szkody jako całkowitej, koszt naprawy pojazdu musi przekroczyć wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym. W przedmiotowej sprawie, koszty naprawy należącego do powódki pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...), wyliczone zarówno przez pozwanego jak i przez biegłego, w żaden sposób nie przewyższały wartości pojazdu nieuszkodzonego.

W tej sytuacji, całkowicie uzasadniona ekonomicznie była naprawa i rozliczenie szkody kosztorysowo, poprzez przyznanie powódce kwoty stanowiącej równowartość kosztów naprawy.

Stosownie do zasady wyrażonej w art. 363 § 1 k.c., naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Z tej zasady, a ponadto z podstawowej normy art. 361 § 2 k.c., wynika również, że w wypadku uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy uszkodzonej.

Należało zatem przyjąć, że wypłacona dotychczas powódce przez pozwanego kwota 2.200,00 zł nie zrekompensowała w pełni poniesionej przez nią szkody (art. 363 KC). Stąd zasadnym stało się przyznanie powódce żądanej dodatkowo kwoty stanowiącej uzupełnienie należnych kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu.

Z uwagi na porównywalną wysokość kosztów naprawy pojazdu powódki, wyliczoną w kosztorysach pozwanego i biegłego Z. K. (przy uwzględnieniu rozszerzenia zakresu kosztów obejmujących wszystkie uszkodzenia przyjętego przez Z. K.) Sąd zdyskwalifikował wyliczenia biegłego M. P. (1) w tym zakresie. Według bowiem biegłego M. P., koszty naprawy pojazdu powódki częściami oryginalnymi wynieść powinny aż 10.422,80 zł, a więc o prawie 50 % więcej niż koszty naprawy wyliczone przez pozwanego i biegłego Z K.. Ponadto, biegły M. P. zaproponował wariant wyliczenia wartości ewentualnej szkody przy zastosowaniu do naprawy alternatywnych części zamiennych. Tymczasem, jak wynika z ustnej opinii biegłego Z. K., na rynku nie występują zamienniki części blacharskich do pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...), a co najwyżej używane części oryginalne. Nawet w kosztorysie przygotowanym przez pozwanego uwzględnione zostały oryginalne części zamienne, a nie części alternatywne.

W tej sytuacji, opinia biegłego M. P. nie mogła stanowić podstawy ustaleń faktycznych w sprawie. Na marginesie można jedynie wskazać, że biegły M. P. wyliczył wartość pojazdu powódki przed szkodą na kwotę 8.600,00 zł, a więc wyższą niż koszty naprawy wyliczone przez pozwanego i biegłego Z. K.. Stąd również płynie wniosek, że szkody doznanej przez powódkę nie można kwalifikować jako całkowitej.

Wskazując na powyższe, na podstawie art. 415 KC w zw. z art. 363 § 1 KC, Sąd uwzględnił powództwo.

Jak wynika z opinii biegłego Z. K., koszt naprawy pojazdu powódki z zastosowaniem zaproponowanej przez niego metodologii, zaaprobowanej przez Sąd z opisanych wyżej względów, wyniósł 7.411,50 zł brutto. Po uwzględnieniu wypłaconej przez pozwanego kwoty 2.200,00 zł, należne powódce odszkodowanie winno wynieść 5.211,50 zł. Jest to kwota nieco wyższa niż żądana przez powódkę w pozwie (5.150,22 zł). Jednak w tym zakresie powódka nie zmodyfikowała roszczenia pierwotnie artykułowanego w pozwie, dlatego uwzględniwszy kwotę wypłaconą powódce przez ubezpieczyciela 2.200,00 zł), Sąd uwzględnił powództwo w kwocie 5.150,22 zł.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc biorąc pod uwagę wynik postępowania i nakład pracy pełnomocnika powódki.

O nie uiszczonych kosztach sądowych tj. wydatkach w sprawie, orzeczono na podstawie art. 108 kpc w zw. z art. 98 kpc, również stosownie do wyniku sprawy. Dlatego, Sąd uznał za zasadne obciążenie strony przegrywającej proces tj. pozwanego kwotą 412,82 zł, z tytułu nie uiszczonych wcześniej przez strony kosztów sądowych.