Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 kwietnia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Znak

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2017 roku w Częstochowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa F. (...)w C.

przeciwko P. K.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego P. K.

na postanowienie o kosztach zawarte w pkt 2 wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie

z dnia 19 stycznia 2017 roku

sygn. akt VIII GC 1719/16

postanawia:

1.  oddalić zażalenie;

2.  zasądzić od pozwanego P. K. na rzecz powódki F. (...) w C. kwotę 120 zł ( sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

UZASADNIENIE

Postanowieniem zawartym w wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 19 stycznia 2017 roku w punkcie 2 zasądzono od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1317 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, iż podstawą orzeczenia o kosztach jest art. 98 k.p.c. Na koszty składały się oplata od pozwu w wysokości 1000 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1200 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł .

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył pozwany P. K. zarzucając naruszenia art.101 k.p.c. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i ocenę zachowania pozwanego wyłącznie przez pryzmat spełnienia świadczenia, podczas gdy dyspozycja tego przepisu ogranicza skuteczność odstąpienia od zasady odpowiedzialności za wynik postępowania już czynnością uznania roszczenia, zwłaszcza, że Sąd I instancji w ogóle nie podjął się zbadania okoliczności braku skutecznego zawiadomienia o cesji wierzytelności oraz art. 132 § 1 k.p.c. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i pominięcie obligatoryjnego zwrotu pisma powoda ( wraz z wnioskiem dowodowym) z dnia 12. 12.2016r., pomimo, że pełnomocnik powoda nie przesłał go nigdy pełnomocnikowi pozwanej.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia, w ten sposób, ze zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania przed Sądem i instancji, według norm przepisanych, wzajemne zniesienie pomiędzy stronami kosztów postępowania przed Sądem I instancji oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na złożone przez pozwaną zażalenie powódka wskazała, iż podniesione przez skarżącą argumenty są bezzasadne oraz wniosła o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanego nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 101 k.p.c., zgodnie z którym zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu albowiem obie przesłanki zastosowania tj. brak powodu po stronie pozwanego do wytoczenia przeciwko niemu powództwa oraz uznanie roszczenia wymienione w powyższym przepisie muszą być spełnione kumulatywnie. W świetle doktryny i orzecznictwa, pozwany nie daje powodu do wytoczenia powództwa, jeżeli jego stosunek wobec roszczenia powoda, oceniony zgodnie z doświadczeniem życiowym usprawiedliwia wniosek, że powód uzyskałby zaspokojenie swego roszczenia bez wytoczenia powództwa. Taka ocena sądu może być dokonana wyłącznie wtedy, gdy pozwany mógł określić swą postawę w stosunku do zgłaszanego roszczenia. Natomiast uznanie żądania pozwu, w sposób wyraźny i niebudzący wątpliwości, musi nastąpić przy pierwszej czynności procesowej pozwanego po doręczeniu mu odpisu pozwu. Z reguły taką czynnością jest odpowiedź na pozew lub w jej braku oświadczenie ustne pozwanego, złożone na pierwszym posiedzeniu sądowym. ( vide: Komentarz do art.101 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U.64.43.296), [w:] A. Górski, L. Walentynowicz, Koszty sądowe w sprawach cywilnych. Ustawa i orzekanie. Komentarz praktyczny, Oficyna, 2008, wyd. II).

W ocenie Sądu Okręgowego zachowanie pozwanego, w dacie przed wniesieniem pozwu, nie świadczyło w żaden sposób o chęci uregulowania należności skoro w sprzeciwie pozwany przyznaje wprost, iż należności wobec cedenta nie zapłacił pomimo upływu terminu wymagalności. Podkreślenia wymagało, iż od przedsiębiorcy-profesjonalisty działającego w obrocie gospodarczym wymaga się szczególnej staranności w prowadzonej przez siebie działalności jak również znajomości przepisów prawa. Pozwany, aby nie narażać się na niekorzystne skutki związane z opóźnieniem w zapłacie, powinien zapłacić kwotę zobowiązania w dacie jego wymagalności lub uzyskać zgodę cedenta na zapłatę należności w ratach lub odroczenie zapłaty. Pozwany nie odpowiedział na wezwanie wystosowane przez powódkę pod właściwy adres ( k. 17 akt) i w terminie wskazanym w wezwaniu nie uiścił żądanej kwoty.

Odnośnie zaś zarzutu naruszenia art. 132 k.p.c., to wskazać należało, że zarzut ten w ogóle nie może odnosić się do zażalenia na koszty postępowania. Dotyczy on bowiem ewentualnych uchybień procesowych, które nie mają wpływu ani na wysokości zasądzonych kosztów ani na ustalenia strony wygrywającej proces, w sytuacji gdy pozwany uznał powództwo.

Z przedstawionych względów, w ocenie Sądu Okręgowego należało na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. zażalenie pozwanego oddalić jako bezzasadne.

O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na mocy art. 98 k.p.c. oraz § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie w związku z § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.