Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2018 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Barbara Bojakowska

Sędziowie SSO Katarzyna Powalska

SSR del. Małgorzata Klęk

Protokolant sek. sąd. Justyna Raj

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa T. Ś.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wieluniu

z dnia 26 października 2017 roku, sygnatura akt I C 1265/16

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od (...) S.A. w W. na rzecz T. Ś. 450,00 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztu zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt I Ca 26/18

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem, wydanym w sprawie z powództwa T. Ś. przeciwko pozwanemu (...) S.A. w W. Oddział (...) w Ł. o zapłatę, Sąd Rejonowy w Wieluniu zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10 277,19 zł z ustawowymi odsetkami:

a.  od kwoty 9.500 zł z odsetkami za opóźnienie od dnia 19 listopada 2016 r. do dnia zapłaty;

b.  od kwoty 777,19 zł, z odsetkami za opóźnienie od dnia 22 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty.

Sąd powództwo oddalił w zakresie daty zasądzenia odsetek ustawowych od rozszerzonej kwoty powództwa – tj. 777,19 zł i zasądził również od pozwanego na rzecz powoda kwotę 250,00 zł tytułem zwrotu kosztów poniesionych za wykonanie opinii, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 grudnia 2016 r. oraz kwotę 4.944,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego.

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd Rejonowy oparł na ustaleniach faktycznych, których istotne elementy przedstawiają się następująco:

W dniu 07 czerwca 2016 r. doszło do zderzenia się pojazdów, w którym uszkodzony został samochód należący do powoda T. Ś., marki T. (...) o nr rej. (...) 55.

Powód zgłosił szkodę pozwanemu towarzystwu ubezpieczeniowemu, które w postępowaniu likwidacyjnym przyznało mu 10 901,59 zł odszkodowania . Sąd I instancji podniósł, że powodowi winna zostać wypłacona różnica między kosztem naprawy pojazdu wyliczonym przez biegłego, a kosztami ustalonymi i wypłaconymi w postępowaniu likwidacyjnym.

Na podstawie opinii sporządzonej przez biegłego z zakresu techniki samochodowej i wyceny pojazdów mechanicznych, Sąd pierwszej instancji ustalił, że koszt naprawy uszkodzeń, liczony według cen obowiązujących w dacie powstania szkody, przy użyciu wszystkich części oryginalnych wyniósłby – 21.178,78 zł, zaś przy użyciu alternatywnych części zapasowych – 16.857,32 zł.

Powód zlecił wykonanie prywatnej ekspertyzy, określającej koszty naprawy uszkodzeń i poniósł z tego tytułu wydatek w kwocie 250 zł, potwierdzonej fakturą.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 361§ 2 kc Sąd Rejonowy w Wieluniu zasądził na rzecz powoda T. Ś. kwotę 10. 277,19 zł z ustawowymi odsetkami uznając, iż odszkodowanie należne powodowi winno obejmować także wydatki związane ze sporządzeniem na jego zlecenie prywatnej ekspertyzy.

Sąd I instancji podniósł, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność ubezpieczeniową z tytułu OC sprawcy, a powodowi winny zostać wypłacone koszty naprawy pojazdu wyliczone w postępowaniu sądowym przez biegłego K. S., w sposób zgodny z technologią producenta pojazdu, przy użyciu nowych, oryginalnych części sygnowanych znakiem jakości 0 oraz uwzględnieniu stawki roboczogodziny na kwotę 90 zł.

Sąd do wysokości odszkodowania zarachował kwotę ustaloną i wypłaconą powodowi w postępowaniu likwidacyjnym tj. 10.901,58 zł.

O kosztach procesu Sąd orzekł na postawie art. 98§1 kpc i art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Rozstrzygnięcie Sądu I instancji zakwestionował pozwany – (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., rzucając rozstrzygnięciu Sądu I instancji:

1.  naruszenie prawa materialnego:

- poprzez niewłaściwe zastosowanie- art. 361§2 kc w zw. z art. 6 kc poprzez przyjęcie, że szkoda poniesiona przez powoda została udowodniona w kwocie 10. 528,00 zł

2. naruszenie prawa procesowego tj. art. 233§1 kpc i art. 328§2 kpc:

a.  poprzez wadliwą ocenę materiału dowodowego polegającą na pominięciu faktu, że w sprawie została wydana opinia uzupełniająca, w której wskazana została kwota 16.857,32 zł

b.  błąd w ustaleniach faktycznych poprzez pominięcie faktu, że powód nabył pojazd za 50.000 zł, a sprzedał po wypadku za kwotę 45.500 zł

W oparciu o podstawy apelacyjne, skarżący wniósł o:

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie zasądzonej kwoty 10.528,00 do kwoty 5.955,73 zł

- uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja pozwanego Towarzystwa (...) jest niezasadna i podlega oddaleniu.

Zarzuty apelacyjne nie powinny dotyczyć kwoty 10.528 zł, tylko kwoty 10.277,19 zł, gdyż pełnomocnik strony pozwanej pominął treść postanowienia Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 08 grudnia 2017 r. (k.112), w którym sprostowano oczywistą omyłkę rachunkową z której wynika, że prawidłowa kwota zasądzonego roszczenia to - 10.277,19 zł.

Podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowi przepis art. 436 kc w zw. z art. 822 § 1 kc w zw. z art. 34. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych – tekst jednolity Dz. U. 2013.392.

W niniejszej sprawie doszło do zdarzenia drogowego polegającego na wypadku komunikacyjnym z udziałem pojazdu, którego posiadacz objęty był obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej – na podstawie umowy z pozwanym towarzystwem ubezpieczeniowym.

Pozwany nie kwestionował zasady swojej odpowiedzialności – przystąpił do likwidacji szkody i w części zaspokoił roszczenia powoda na etapie postępowania likwidacyjnego - przedsądowego.

W myśl natomiast przepisu art. 822 § 1 kc przez umowę odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Jak stanowi przepis art. 34. ust.1. ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych z ubezpieczenia OC posiadaczom pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia

ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

W myśl art. 35 tejże ustawy, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

Odpowiedzialność strony pozwanej wynika z umowy OC, jaką zawarła ze sprawcą zdarzenia komunikacyjnego, w którym szkodę poniósł powód T. Ś..

Poniesione przez powoda koszty sporządzenia prywatnej ekspertyzy, pozostawały w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem powodującym szkodę, wobec czego uznać należało, że nie wykraczają poza zakres odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego.

W orzecznictwie przyjmuje się bowiem, że do zakresu szkody oraz należnego powodowi od ubezpieczyciela odszkodowania, należą się koszty ekspertyzy co do rozmiaru szkody poniesionej przez poszkodowanego, jedynie w postępowaniu przedsądowym. Ocena czy poniesione koszty ekspertyzy sporządzonej na zlecenie poszkodowanego przed wszczęciem procesu są objęte odszkodowaniem, dokonywana jest przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy. W szczególności uzależnia się ją od tego, czy zachodzi normalny związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem tego wydatku, a zdarzeniem oraz czy poniesienie kosztów było obiektywnie uzasadnione i konieczne, także w kontekście ułatwienia określenia prawidłowo konkretnego ubezpieczyciela, jak i ułatwienia zakładowi ustalenia okoliczności wypadku i rozmiarów szkody (uchwała Sądu Najwyższego z 18 maja 204 r., III CZP 24/04, lex 106617).

W wyroku z dnia 02 września 1975 r. Sąd Najwyższy podał, iż dokonana przed wszczęciem postępowania sądowego i poza zabezpieczeniem dowodów ekspertyza, może być istotną przesłanką zasądzenia odszkodowania. W takim wypadku koszt ekspertyzy stanowi szkodę ulegającą naprawieniu ( I CR 505/75, lex 7747).

Sąd pierwszej instancji dokonał oszacowania szkody w oparciu o opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego K. S. i w konsekwencji zasądził na rzecz powoda T. Ś. tytułem odszkodowania kwotę 10.277,19 zł, stanowiącą koszt przywrócenia pojazdu powoda do stanu sprzed powstania szkody, powiększoną o kwotę 250 zł z tytułu poniesionych przez powoda kosztów sporządzenia ekspertyzy.

Sąd I instancji prawidłowo przyjął, że całkowity koszt naprawy uszkodzeń w pojeździe powoda wynosi kwotę 21.178,78 zł i odliczył od tej kwoty koszty, jakie pokrył pozwany w postępowaniu likwidacyjnym.

W tym zakresie orzeczenie w pkt. 1, przy uwzględnieniu treści postanowienia o sprostowaniu omyłki rachunkowej, należy uznać za uzasadnione, również w zakresie zasądzonych odsetek od kwoty 9.500 zł z od dnia 19 listopada 2016 r. do dnia zapłaty, a od kwoty 777,19 zł rozszerzającej pierwotne żądanie pozwu, z odsetkami za opóźnienie od dnia 22 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty.

Nie można zgodzić się z argumentacją skarżącego, że koszty naprawy pojazdu powoda winny być policzone w oparciu o koszty materiałów zamiennych, a nie oryginalnych. Cena i jakość materiałów, które mają być zastosowane przy likwidacji szkody jest ustalana o dane fabryczne danego pojazdu i autora programu. Nadto podnieść należy, że określenie z jakiego materiału i z jakich części – oryginalnych czy zamienników, będzie likwidowana szkoda, jest jednym z elementów umowy dobrowolnej AC posiadacza pojazdu, a nie sprawcy zdarzenia komunikacyjnego, który ponosi odpowiedzialność z tytułu umowy OC.

Nadto brak podstaw do obniżenia kosztów poprzez zastosowanie tańszych materiałów naprawczych, gdyż cena tych materiałów jest ustalana przez autora programu w oparciu o dane fabryczne pojazdu i zalecenia technologiczne.

Podnieść należy, że poszkodowanemu powodowi przysługuje naprawa samochodu z części oryginalnych.

Istnieją podstawy do przyznania odszkodowania przy użyciu części oryginalnych, a nie zamienników, gdyż klient zakładu ubezpieczeń ma prawo do wymiany tych części zgodnie z ogólnymi zasadami naprawy szkody oraz zasadami wynikającymi z orzecznictwa.

Sąd Najwyższy w dniu 12 kwietnia 2012 r. podjął uchwałę (w sprawie sygn. akt III CZP 80/11) z której wynika, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu.

Koszty oryginalnych części mogą zostać pominięte, jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu. Wówczas odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi, co nie miało miejsca w przedmiotowej sprawie.

Niezasadny jest również zarzut niewłaściwej oceny materiału dowodowego - opinia uzupełniająca biegłego K. S. zawiera ustalenia kosztów naprawy pojazdu w oparciu o zastrzeżenia strony pozwanej. Opinia ta była przeprowadzona na wniosek pozwanego na okoliczności naprawy pojazdu na częściach alternatywnych, ale nie oznacza to, że biegły zmienił swoje stanowisko wyrażone we wcześniejszej opinii, a Sąd je uwzględnił tylko dlatego, że taki dowód został przeprowadzony.

Istotą sporu jest wskazanie co jest szkodą w niniejszej sprawie. Bez znaczenia jest to, czy powód rzecz naprawił i czy zamierza ją naprawić, a tym bardziej chybiony jest zarzut apelacyjny strony pozwanej, że skoro powód samochód sprzedał to szkodą winna być różnica między ceną kupna, a sprzedaży – te okoliczności podyktowane są jednostkową transakcją i prawem rynku, a nie rzeczywistymi kosztami naprawy rzeczy uszkodzonej. Można uznać, że powód mógłby uzyskać wyższą kwotę za auto, gdyby szkody nie było albo korzystać z pojazdu w dalszym ciągu tym bardziej, że przed zdarzeniem nie nosił się z takim zamiarem i korzystał z niego około trzech miesięcy.

Szkoda może polegać na tzw. szkodzie rzeczywistej, jak i utraconych korzyściach zgodnie z dyspozycją art.361 kc – przywrócenie stanu sprzed zdarzenia może nastąpić tylko i wyłącznie przy użyciu oryginalnych części zamiennych.

Należy podkreślić, że zgodnie z utrwalonych stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie, jeśli Sąd wyprowadził wnioski logicznie poprawne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego, to taka ocena dowodów nie narusza zasady swobodnej oceny dowodów, przewidzianej w art. 233 kpc, choćby dowiedzione zostało, że z tego samego materiału dowodowego można wysnuć wnioski odmienne. Ocena dowodów należy do Sądu I instancji i nie podlega zasadzie kontroli odwoławczej, jeśli jest zgodna z okolicznościami sprawy i nie wykazuje błędu logicznego rozumowania

(wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2002 r., sygn. akt IV CKN 1316/00, Lex nr 80273, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2000 r., sygn. akt CKN 1169/99, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2000 r., sygn. akt IV CKN 1097/00 Lex nr 52624).

Skarżący nie zdołał podważyć wniosków, jakie wyciągnął Sąd Rejonowy w oparciu o przeprowadzone w sprawie dowody, a podnoszone przez niego zastrzeżenia, ograniczają się do przedstawienia własnej interpretacji poczynionych przez Sąd ustaleń. Nie jest bowiem wystarczające przekonanie strony skarżącej, że ocena poszczególnych dowodów winna być inna, aniżeli ocenił je Sąd I instancji.

Z tych względów, na podstawie art. 385 kpc należało oddalić apelację jako bezzasadną.

W przedmiocie kosztów procesu Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 100 kpc , a o kosztach procesu przed sądem drugiej instancji - na podstawie art. 100 kpc w związku z art. 391 § 1 kpc i § 2 w związku z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. 2015.1800 zm.).