Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 luty 2018r.

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu Wydział VI Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Izabela Hantz – Nowak

Protokolant: staż. Iza Jóźwiak

przy udziale prokuratora Prokuratury Prokuratury Rejonowej Poznań Wilda asesor Prokuratury Rejonowej Poznań Grunwald del. do Prokuratury Rejonowej Poznań Wilda Filip Szymański

po rozpoznaniu dnia 3.07.17r., 28.09.17., 30.11.17r., 8.02.18r.

sprawy A. B. (1) zd. W. , c. J. i D. zd. A., ur. (...) w P.

oskarżonej o to, że:

1.  w dniu 11 lutego 2014r. w P. przy ul. (...) w galerii (...) w sklepie (...) e celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzedniej zamianie metki z ceną na butach doprowadziła (...) sp z oo do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi w kwocie 249,99 zł poprzez wprowadzenie w błąd pracowników T. M. co do tożsamości zwracanego towaru z zakupionym na szkodę (...) sp z oo z siedzibą w W.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

2.  w dniu 11 lutego 2014r. w P. przy ul. (...) w galerii (...) w sklepie (...) e celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzedniej zamianie metki z ceną na kurtce doprowadziła (...) sp z oo do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi w kwocie 699,99 zł poprzez wprowadzenie w błąd pracowników T. M. co do tożsamości zwracanego towaru z zakupionym na szkodę (...) sp z oo z siedzibą w W.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

3.  w dniu 11 lutego 2014r. w P. przy ul. (...) w galerii (...) w sklepie (...) e celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzedniej zamianie metki z ceną na kurtce doprowadziła (...) sp z oo do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi w kwocie 399,99 zł poprzez wprowadzenie w błąd pracowników T. M. co do tożsamości zwracanego towaru z zakupionym na szkodę (...) sp z oo z siedzibą w W.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

4.  w dniu 27 lutego 2014r. w P. przy ul. (...) w galerii (...) w sklepie (...) e celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzedniej zamianie metki z ceną na kurtce doprowadziła (...) sp z oo do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi w kwocie 285 zł poprzez wprowadzenie w błąd pracowników T. M. co do tożsamości zwracanego towaru z zakupionym na szkodę (...) sp z oo z siedzibą w W.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

5.  w dniu 28 lutego 2014r. w P. przy ul. (...) w galerii (...) w sklepie (...) e celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzedniej zamianie metki z ceną na kurtce doprowadziła (...) sp z oo do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi w kwocie 329,99 zł poprzez wprowadzenie w błąd pracowników T. M. co do tożsamości zwracanego towaru z zakupionym na szkodę (...) sp z oo z siedzibą w W.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

6.  w dniu 5 marca 2014r. w P. przy ul. (...) w galerii (...) w sklepie (...) e celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzedniej zamianie metki z ceną na kurtce doprowadziła (...) sp z oo do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi w kwocie 430 zł poprzez wprowadzenie w błąd pracowników T. M. co do tożsamości zwracanego towaru z zakupionym na szkodę (...) sp z oo z siedzibą w W.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

7.  w dniu 5 marca 2014r. w P. przy ul. (...) w galerii (...) w sklepie (...) e celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzedniej zamianie metki z ceną na bezrękawniku doprowadziła (...) sp z oo do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi w kwocie 287 zł poprzez wprowadzenie w błąd pracowników T. M. co do tożsamości zwracanego towaru z zakupionym na szkodę (...) sp z oo z siedzibą w W.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

I.  Oskarżoną A. B. (1) uznaje za winną popełnienia w sposób opisany wyżej w pkt 1 do 7 przestępstw z art. 286 § 1 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, wymierza oskarżonej karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonej na okres 1 (jednego) roku próby.

III.  Na podstawie art. 33 § 2 kk orzeka grzywnę w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych po 10 (dziesięć) zł każda.

IV.  Na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk orzeka obowiązek informowania Sądu o przebiegu okresu próby.

V.  Na podstawie art. 72 § 2 kk zobowiązuje oskarżoną do zapłaty na rzecz (...) sp z oo z siedzibą w W. kwoty 2681,96 (dwa tysiące sześćset osiemdziesiąt jeden 96/100) zł, tytułem naprawienia szkody, w terminie 6 (sześciu) miesięcy od uprawomocnienia się wyroku.

VI.  Na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci: butów z napisem P. rozmiar eur 40 z metką cenową, kurtki z zewnątrz skóropodobna oznaczona napisem C. size L, kurtki sportowej z napisem Regatta Great Outdoors koloru turkusowego z zewnątrz z podszewką w kolorze czerwonym, kurtki z długim rękawem z oznaczeniem S. – (...) z zewnątrz koloru czarnego, bezrękawnika z napisem M. z zewnątrz koloru zielonego, kurtki koloru czarnego z napisem R. P. koloru czarnego wraz z metką cenową, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych na k. 159 oraz w postanowieniu z dnia 25.11.14r. na k. 160 akt.

VII.  Na podstawie art. 627 kpk i art. 1 , art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 160 zł i opłatę w kwocie 220 zł.

VIII.  Na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.02r. w sprawie opłaty za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2002.163.1348 ze zm.) zasądza od oskarżonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) sp z oo z siedzibą pod adresem ul. (...), (...)-(...) W. kwotę 1008 (tysiąc osiem)zł, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego pełnomocnika.

IX.  Na podstawie § 14 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.02r. w sprawie opłaty za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2002.163.1348 ze zm.) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata Ż. D. kwotę 1188 (tysiąc sto osiemdziesiąt osiem) zł oraz podatek VAT, tytułem pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

/-/ SSR I. Hantz – Nowak

UZASADNIENIE

W okresie od 11 lutego 2014r. do 5 marca 2014r. oskarżona A. B. (1) w sklepie (...) w galerii handlowej (...) w P. przy ul. (...) dokonała siedmiokrotnie zwrotu towaru – posługując się posiadanymi przez siebie dowodami zakupu odzieży oraz obuwia w sklepie (...), które nabywała w galerii handlowej M. w P., po uprzedniej zamianie metki, dokonywała zwrotu innych, tańszych rzeczy, częściowo oferowanych w ww. sklepie, otrzymując zwrot pieniędzy w kwotach wynikających z paragonów zakupu i tak:

- w dniu 11 lutego 2014r. po uprzedniej zamianie metki z ceną (potwierdzono manipulację przy metce) na butach marki P., oferowanych w sklepie (...) w przedziale cenowym od 129,99 zł do 169,99 zł, dokonała ich zwrotu w oparciu o dowód zakupu, na którym figurowała pozycja „obuwie sportowe” w cenie 249,99 zł;

- w dniu 11 lutego 2014r. po uprzedniej zamianie metki z ceną (potwierdzono manipulację przy metce) na kurtce marki nieoferowanej w sklepie (...), dokonała jej zwrotu w oparciu o dowód zakupu, na którym figurowała pozycja „damskie kurtki” w cenie 699,99 zł;

- w dniu 11 lutego 2014r. po uprzedniej zamianie metki z ceną (potwierdzono manipulację przy metce) na kurtce marki R., oferowanej w sklepie (...) w przedziale cenowym od 169,99 zł do 269,99 zł, dokonała jej zwrotu w oparciu o dowód zakupu, na którym figurowała pozycja „damska sezonowa odzież sportowa” w cenie 399,99 zł;

- w dniu 27 lutego 2014r. po uprzedniej zamianie metki z ceną na kurtce, dokonała jej zwrotu w oparciu o dowód zakupu, na którym figurowała pozycja „sezonowa odzież sportowa” w cenie 285 zł;

- w dniu 28 lutego 2014r. po uprzedniej zamianie metki z ceną na kurtce marki R., oferowanej w sklepie (...) w przedziale cenowym od 169,99 zł do 269,99 zł, dokonała jej zwrotu w oparciu o dowód zakupu, na którym figurowała pozycja „męska sezonowa odzież sportowa” w cenie 329,99 zł;

- w dniu 5 marca 2014r. po uprzedniej zamianie metki z ceną (potwierdzono manipulację przy metce) na kurtce marki nieoferowanej w sklepie (...), dokonała jej zwrotu w oparciu o dowód zakupu, na którym figurowała pozycja „damska sezonowa odzież sportowa” w cenie 430 zł;

- w dniu 5 marca 2014r. po uprzedniej zamianie metki z ceną (potwierdzono manipulację przy metce) na kurtce marki nieoferowanej w sklepie (...), dokonała jej zwrotu w oparciu o dowód zakupu, na którym figurowała pozycja „męskie kurtki” w cenie 287 zł;

Oskarżona A. B. (1) ma 43 lata, posiada wykształcenie wyższe, z zawodu jest ogrodnikiem, prowadzi własną działalność gospodarczą, aktualnie przebywa na zasiłku rehabilitacyjnym i z tego tytułu uzyskuje kwotę ok. 1000 zł miesięcznie. Oskarżona jest mężatką i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu.

Oskarżona była dotychczas jeden raz karana.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

1.  częściowo wyjaśnień oskarżonej A. B. (1) k. 199-201 w zw. z k. 445v;

2.  zeznań świadków:

- G. M. k. 1-3, 6-7 zbioru C w zw. z k. 476v-477v;

3.  dokumentów:

- notatki z dnia 20.03.2014r. z załącznikami k. 5-8;

- pisma z dnia 7.04.2014r. k. 18;

- protokołu zatrzymania wraz ze spisem k. 49-51;

- raportów zwrotów wraz z pokwitowaniami k. 55-85;

- protokołu oględzin k. 86-87;

- informacji z (...) Bank S.A. k. 89-90;

- protokołów oględzin wraz z płytami k. 91-95, 96-99, 100-102, 104-106, 107-109, 110-112, 153-156;

- protokołu oględzin k. 129-131;

- protokołu zatrzymania wraz ze spisem k. 132-134;

- notatki urzędowej z dnia 17.09.2015r. k. 209;

- opinii sądowo – psychiatrycznej k. 222-225;

- karty karnej k. 486.

Oskarżona A. B. (1) przesłuchana zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i postępowaniu sądowym nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i złożyła wyjaśnienia, którym Sąd nie dał wiary, albowiem pozostawały one w oczywistej sprzeczności ze zgromadzonym w aktach przedmiotowej sprawy materiałem dowodowym – zapisem z monitoringu, raportami zwrotów wraz z potwierdzeniami, czy zeznaniami świadka G. M.. Przede wszystkim rażąco naiwna była przyjęta przez nią linia obrony, zgodnie z którą zwrotów miał dokonywać jej ówczesny konkubent, bądź też jego niepracujący brat – ta część relacji procesowych oskarżonej nie wytrzymała konfrontacji z zarejestrowanym zapisem z monitoringu ze sklepów (...) zarówno w galerii M., gdzie A. B. (1) dokonywała zakupu rzeczy, na poczet których następnie dokonywała zwrotu innych ubrań oraz obuwia, jak i w galerii handlowej (...), gdzie zwroty faktycznie były dokonywane – każde z siedmiu zdarzeń zostało zarejestrowane i na każdym nagraniu widoczna jest kobieta w osobie oskarżonej A. B. (1). Tym samym twierdzenia o rzekomo innej osobie – mężczyźnie – których tych zwrotów towarów miał dokonywać są nieprawdziwe. Podobnie jak jej wyjaśnienia, iż nie dokonywała zwrotu towarów pozostawały w sprzeczności z oczywistymi dowodami w postaci potwierdzeń zwrotów wraz z raportami z dokonania tych czynności przez pracowników sklepu.

Sąd I instancji nie znalazł przesłanek do zakwestionowania zeznań świadka G. M. , który ze strony sklepu (...) zajmował się weryfikowaniem dokonywanych przez klientów zwrotów towarów. Jego relacje procesowe były spójne, logiczne i korespondowały ze zgromadzonym materiałem dowodowym w postaci zapisów monitoringu, potwierdzeń zwrotów, czy przeprowadzonych oględzin odzieży oraz obuwia, które w rzeczywistości zostało przez oskarżoną A. B. (1) zwrócone. Zeznania świadka okazały się być bardzo istotne dla rekonstrukcji stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie, albowiem opisał on przyjęty przez oskarżoną przebieg przestępczych wyłudzeń, szczegółowo wskazując przyczyny, z jakich zwracane przez nią rzeczy w rzeczywistości nie odpowiadały tym, który wcześniej zostały przez nią zakupione.

Zeznania świadka D. W. (k. 4-5 zbioru C) nie zawierały żadnych informacji mogących mieć znaczenie dla zrekonstruowania stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie.

Podstawą wyrokowania Sąd uczynił także pozostały materiał dowodowy zebrany w sprawie w postaci dokumentów, ujawnionych na rozprawie w trybie art. 393 i 394 k.p.k., wskazanych w protokole rozprawy głównej. Są to w przeważającej części dokumenty procesowe, urzędowego pochodzenia, sporządzone przez kompetentne osoby zgodnie z zakresem ich kwalifikacji i uprawnień, a w związku z tym wiarygodność i autentyczność tych dokumentów nie budziła wątpliwości stron i również Sąd nie znalazł żadnych podstaw do ich podważania. W szczególności sporządzona na potrzeby niniejszego postępowania opinia sądowo – psychiatryczna była jasna, zupełna oraz pozbawiona wewnętrznych sprzeczności, stąd i Sąd Rejonowy nie znalazł żadnych przesłanek do zakwestionowania sformułowanych w niej wniosków końcowych z badania oskarżonej.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Poddając gruntownej, a jednocześnie swobodnej ocenie zgromadzony w przedstawionej sprawie materiał dowodowy, kierując się przy tym wskazaniami zawartymi w przepisach art. 7 i 410 k.p.k., Sąd uznał winę oskarżonej w zakresie czynu przypisanego mu w części orzekającej niniejszego rozstrzygnięcia za bezsporną i w pełni udowodnioną.

Sąd zakwalifikował opisane w stanie faktycznym zachowania oskarżonej jako ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k.k.

Przestępstwo wyłudzenia stypizowane w art. 286 § 1 k.k. polega na uzyskaniu przez sprawcę korzyści majątkowej poprzez doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na skutek wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Istota tego przestępstwa polega na posłużeniu się fałszem jako czynnikiem sprawczym, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do podjęcia niekorzystnej decyzji majątkowej - czynność sprawcza wprowadzenia w błąd polega na tym, iż sprawca własnymi podstępnymi zabiegami doprowadza pokrzywdzonego do mylnego wyobrażenia o określonym stanie rzeczy (np. co do wartości przedmiotu, cech sprzedawanego lub nabywanego towaru, możliwości uzyskania korzyści z zawartej transakcji itp.). Przestępstwo oszustwa ma charakter materialny, przy czym skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem własnym lub cudzym przez osobę wprowadzoną w błąd lub której błąd został przez sprawcę wyzyskany. Niekorzystne rozporządzenie mieniem, jako skutek oszustwa, ogólnie rzecz ujmując, oznacza pogorszenie sytuacji majątkowej pokrzywdzonego, chociaż nie musi polegać na spowodowaniu efektywnej szkody. Niekorzystnym rozporządzeniem mieniem, jako znamieniem przestępstwa oszustwa, jest każda czynność o charakterze określonej dyspozycji majątkowej, odnoszącej się do ogółu praw majątkowych, ale i zobowiązań kształtujących sytuację majątkową, która skutkuje ogólnym pogorszeniem sytuacji majątkowej pokrzywdzonego, w tym zmniejszeniem szans na zaspokojenie roszczeń w przyszłości ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30.08.2000r., V KKN 267/00 z glosą aprobującą J. Satko, OSP 2001, z. 3).

W zakresie strony podmiotowej oszustwo jest przestępstwem kierunkowym, w którym celem działania sprawcy jest uzyskanie szeroko pojętej korzyści majątkowej, która może polegać zarówno na uzyskaniu zysku (zwiększeniu aktywów), jak i na zmniejszeniu pasywów. Dążenie sprawcy może obejmować zarówno korzyść dla siebie, jak i dla kogo innego.

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy, Sąd I instancji doszedł do wniosku, iż oskarżona A. B. (1) swoim zachowaniem wyczerpała znamiona strony przedmiotowej oraz podmiotowej zarzucanych jej przestępstw, w ten sposób, że dokonując uprzednio zamiany metek z cenami, przy pomocy posiadanych przez siebie wcześniejszych paragonów zakupowych, dokonywała następnie na ich podstawie zwrotu tańszej odzieży oraz obuwia marek albo w ogóle niesprzedawanych w sieci sklepów (...), albo faktycznie sprzedawanych, jednakże w niższych zakresach cenowych, tym samym wprowadzając w błąd pracowników sklepu (...), przy wykorzystaniu bardzo ogólnikowych oraz skrótowych opisów odzieży oraz obuwia na paragonach zakupowych, odnośnie tożsamości zwracanych rzeczy z tymi wskazanym na przedkładanych przez nią dowodach zakupów – wcześniej zakupionymi, czym doprowadziła właściciela sieci (...) sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem – zwrotu gotówki w wysokościach wskazanych na paragonach zakupów za rzeczy w ogóle w T. M. niesprzedawane bądź oferowane w niższych cenach.

W odniesieniu do czynów zarzuconych w wyroku Sąd I instancji przyjął, iż zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. Zgodnie z treścią w/w przepisu, jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Ustalenie, że sprawca popełnił dwa przestępstwa lub więcej przestępstw z wykorzystaniem takiej samej sposobności, jest jednym z warunków sine qua non wymierzenia za nie jednej kary na podstawie art. 91 § 1 k.k. Wyraz „ sposobność" zachowuje w obrębie art. 91 § 1 k.k. swe zwykłe, słownikowe znaczenie. Sposobność to sprzyjająca okoliczność, okazja do zrobienia czegoś. W rzeczonym przepisie z uwagi na kontekst chodzi naturalnie o okoliczność sprzyjającą popełnieniu przestępstwa, okazję do popełnienia przestępstwa. Sposobność to określony układ czynników zewnętrznych w stosunku do samego sprawcy. Relewantna z punktu widzenia komentowanego przepisu sposobność do popełnienia przestępstwa może być związana z pewnym układem sytuacyjnym (np. kradzieże z włamaniem do samochodów z wykorzystaniem sposobności, że parking, na którym pozostawiają je ich właściciele, jest niestrzeżony, kradzieże kieszonkowe w autobusach miejskich w godzinach szczytu komunikacyjnego z wykorzystaniem sposobności, jaką stwarza tłok). Istotnym jest, aby sprawca popełnił dwa przestępstwa lub więcej przestępstw z wykorzystaniem „ takiej samej", nie zaś „ tej samej" sposobności. „ Taki sam" to tyle, co „identyczny , o tych samych właściwościach , choć niekoniecznie ten sam". Nie musi to być zatem koniecznie – choć może – wykorzystanie za każdym razem jednej (tej samej) sposobności, która z natury rzeczy musiałaby być wówczas sposobnością odpowiednio trwałą albo przynajmniej „ odnawiającą się" co jakiś czas. Oskarżona A. B. (1) wykorzystując fakt bardzo ogólnego opisu rzeczy nabywanych w sieci T. M., siedmiokrotnie w tym samym sklepie tej sieci, posługując się posiadanymi przez siebie wcześniejszymi dowodami zakupów, na ich podstawie dokonywała zwrotu tańszej odzieży i obuwia, otrzymując w zamian zwrot gotówki w wyższych, figurujących na paragonach zakupu kwotach. Tym samym działała ona z wykorzystaniem takiej samej sposobności do popełnienia czynu zabronionego, o jakim mowa w art. 286 § 1 k.k. Podstawę wymiaru kary za każdy z jednostkowych czynów zarzuconych w wyroku stanowił art. 286 § 1 k.k. , co wypełniło sformułowany w art. 91 § 1 k.k. warunek tożsamości przepisu, w oparciu o który wymierzono każdorazowo karę.

Uznając sprawstwo i winę oskarżonej za udowodnione w zakresie opisanym powyżej, Sąd Rejonowy przystąpił do wymierzenia jej kary adekwatnej do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości popełnionego przez nią czynu, a także uwzględniając cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara winna osiągnąć w stosunku do oskarżonej oraz warunki i właściwości osobiste A. B. (1). Ponadto orzeczona kara powinna spełniać rolę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jak również uwzględniać motywację i sposób jego zachowania, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstw.

Przy wymiarze kary Sąd, kierując się dyrektywami zawartymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. oraz art. 115 § 2 k.k., miał na uwadze tak okoliczności obciążające, jak i łagodzące dotyczące oskarżonej A. B. (1). I tak, w pierwszej kolejności Sąd jako okoliczności obciążające uznał wyszukany sposób wykorzystania ogólnikowego opisu towarów oraz systemu sprzedaży w sklepach (...) utrudniającego identyfikację zwracanego towaru, jak również działanie w sposób systematyczny i dokładnie zaplanowany oraz uprzednią karalność oskarżonej. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał naruszenie wyłącznie dobra o charakterze materialnym oraz stosunkową niewielką wysokość szkody wyrządzonej działaniem oskarżonej. Z tych względów za zasadne Sąd I instancji uznał wymierzenie oskarżonej kary 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

Ze względu na fakt, iż swoim czynem oskarżona osiągnęła korzyść materialną, nieodzownym stało się wymierzenie jej kary grzywny na podstawie art. 33 § 1 i 3 k.k. W ocenie Sądu przy zastosowaniu ww. dyrektywy wymiaru kary, wymierzenie kary grzywny w wysokości 50 stawek dziennych odpowiada wadze popełnionego przez A. B. (1) czynu, zaś wysokość stawki dziennej - 10 zł - nie stanowi dla niej, wobec jej aktualnej sytuacji materialnej, nadmiernej dolegliwości.

Decydując się na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary Sąd kierował się przesłankami stosowania tej instytucji zawartymi w art. 69 § 1 i 2 k.k. W opinii Sądu w sprawie tej występuje ostatecznie przesłanka w postaci pozytywnej prognozy kryminologiczno - społecznej, gdyż na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności zasługują jedynie sprawcy, co do których istnieje pozytywna prognoza resocjalizacyjna na przyszłość. Dotychczasowa postawa i sposób życia muszą zatem wskazywać na to, że mimo niewykonania kary, zostaną osiągnięte jej cele, a w szczególności, iż sprawca nie powróci ponownie na drogę przestępstwa. A. B. (2) jest osobą, która zasługuje, pomimo swojej dotychczasowej jednokrotnej karalności, na dobrodziejstwo instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Zgodnie z art. 70 § 1 k.k. Sąd wyznaczył okres próby na 1 rok, uznając iż będzie to wobec dotychczasowej karalności oskarżonej, okres wystarczający, a zarazem konieczny, do sprawdzenia jej postawy i funkcjonowania na wolności oraz tego, czy cele kary zostaną osiągnięte bez izolacji w zakładzie karnym.

Celem urealnienia przebiegu okresu próby Sąd zobowiązał też oskarżoną na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.p.k. do informowania Sądu o jej przebiegu.

W oparciu o treść art. 72 § 2 k.k. Sąd orzekł obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. kwoty 2681,96 zł w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku.

Przepadek dowodów rzeczowych orzeczono w oparciu o dyspozycję art. 44 § 2 k.k.

Na podstawie art. 627 k.p.k. wobec uznania oskarżonej za winną zarzucanych jej czynów, obciążono ją kosztami postępowania w wysokości 160 zł i wymierzono jej na podstawie art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973 roku (tekst jednolity z roku 1983r., Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zmianami) opłatę w wysokości 220 zł.

O zwrocie kosztów oskarżycielowi posiłkowemu oraz kosztach pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu Sąd w oparciu o wskazane w wyroku przepisy.

/-/ SSR Izabela Hantz - Nowak