Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III AUa 857/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lipca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący - Sędzia: SA Irena Raczkowska

Sędziowie: SA Maria Gleixner-Dyk

SA Witold Okniński (spr.)

Protokolant: sekr. sądowy Marta Brzezińska

po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2013 r. w Warszawie

sprawy J. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.

o emeryturę

na skutek apelacji J. C.

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie XIV Wydział Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 31 maja 2011 r. sygn. akt XIV U 542/11

I. prostuje oczywistą omyłkę w komparycji zaskarżonego wyroku wpisując właściwą sygnaturę akt: „XIV U 542/11”;

II. zmienia zaskarżony wyrok i poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. z dnia 22 lutego 2011 r. znak: (...)w ten sposób, że przyznaje J. C. prawo do emerytury od dnia 12 grudnia 2010 r., stwierdzając odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji;

III. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. na rzecz J. C. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego i kasacyjnego.

/-/ I. R.

/-/ M. D.

/-/ W. O.

Sygn. akt III AUa 857/13

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie XIV Wydział Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 31 maja 2011 r. oddalił odwołanie J. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 lutego 2011 r., odmawiającej mu prawa do emerytury. Z kolei Sąd Apelacyjny III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. oddalił apelację J. C. wyrokiem z dnia 4 stycznia 2012 r. Natomiast Sąd Najwyższy po rozpoznaniu skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 stycznia 2012 r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego (wyrok z dnia 18 stycznia 2013 r.).

Rozpoznając ponownie sprawę J. C. Sąd II instancji zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna.

Nie ulega wątpliwości, iż wnioskodawca urodził się (...) r. i udowodnił na dzień 1 stycznia 1999 r. 25 lat okresów ubezpieczenia, w tym staż w szczególnych warunkach wynoszący 16 lat, 10 miesięcy i 16 dni. Bezsporne jest zatem, iż J. C. (...) (...) ukończył 55 lat, a wniosek o emeryturę złożył 25 listopada 2010 r. W owym czasie wnioskodawca nie był zatrudniony, prowadził działalność gospodarczą na własny rachunek.

Z uzasadnienia przedmiotowej decyzji wynika, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił J. C. przyznania emerytury, ponieważ nie osiągnął on wieku emerytalnego w czasie wykonywania prac wymienionych w dziale III wykazu B. Pogląd ten podzielił Sąd Okręgowy stwierdzając, że ubezpieczony nie spełnia warunku z § 7 pkt 2 rozporządzenia, gdyż wieku emerytalnego 55 lat nie osiągnął w czasie wykonywania prac wymienionych w dziale III wykazu B lub w okresie zatrudnienia.

W związku z zarzutem naruszenia art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz § 7 ust. 2 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze należało uwzględnić ten zarzut.

Wyrok Sądu Okręgowego okazał się niezgodny z jednolitą i utrwaloną wykładnią art. 184 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Bez wątpienia powołany przepis stanowi samodzielną podstawę prawa do emerytury, co oznacza, że ubezpieczony nabywa ją po spełnieniu warunków w nim określonych. W przypadku J. C. zostały spełnione warunki dotyczące stażu ogólnego i szczególnego, oceniane na chwilę wejścia w życie ustawy emerytalnej, czyli 1 stycznia 1999 r. Z treści art. 184 r. nie wynika wcale, że warunek wieku jest spełniony o ile jego osiągnięcie przypada w okresie wykonywania prac w szczególnych warunkach, w tym przypadku w hutnictwie - § 7 pkt 2 rozporządzenia z 7 lutego 1983 r., dział III wykazu B).

Sąd Najwyższy podkreślił w uzasadnieniu wyroku, iż emerytura przyznana na podstawie art. 184 powołanej ustawy różni się od emerytury, dla której podstawą jest art. 32 i 46 tejże ustawy. Świadczenie na podstawie art. 184 ustawy nabywa ubezpieczony urodzony po 31 grudnia 1948 r. po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy emerytalnej miał okres zatrudnienia w szczególnych warunkach wymagany do uzyskania wcześniejszej emerytury oraz ogólny staż ubezpieczeniowy, o którym mowa w art. 27. Natomiast dalszy warunek odnosi się tylko do emerytur wcześniejszych za pracę w szczególnych warunkach przyznawanych na podstawie art. 32 lub art. 46 ustawy emerytalnej.

Jak już wspomniano art. 184 powołanej ustawy stanowi odrębną regulację, która dotyczy ubezpieczonych urodzonych po 31 grudnia 1948 r. i gwarantuje im prawo do emerytury po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32. Nie jest natomiast konieczne osiągnięcie wieku emerytalnego w okresie wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Z podanych powyżej względów apelacja J. C. zasługiwała na uwzględnienie, co znalazło wyraz w zmianie zaskarżonego wyroku i poprzedzającej go decyzji i przyznaniu wnioskodawcy prawa do emerytury od dnia 12 grudnia 2010 r. Jednocześnie Sąd Apelacyjny stwierdził odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na podstawie art. 350 § 1 i 3 k.p.c. Sąd II instancji sprostował oczywistą omyłkę dotyczącą sygnatury akt, a na podstawie art. 98 i 108 k.p.c. w związku z § 12 ust. 2, § 13 ust. 1 pkt 2 i ust.4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego i kasacyjnego.

Sędziowie PRZEWODNICZĄCY

M. D. I. R.

W. O.

III AUa 857/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE