Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w G. - II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Piotr Gensikowski

Protokolant: Wioletta Fabińska

w obecności przedstawiciela Naczelnika Urzędu (...) w T. T. K.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2017 r., 11 kwietnia 2017 r., 22 czerwca 2017 r., 5 września 2017 r.

sprawy karnej

R. G. ,

syna R. i E. z domu W., urodz. (...) w G., obywatelstwa polskiego, nie karanego, PESEL: (...)

oskarżonego o to, że:

będąc współwłaścicielem firmy (...).H. (...) s. c. z siedzibą w G. przy ul. (...), w okresie od 16 czerwca do 3 lipca 2014 roku w lokalu Sklep (...) w G. przy ul. (...), udzielał pomocy przez zawarcie w dniu 16 czerwca 2014 roku umowy najmu numer (...) udostępniając 1 m ^{( 2 )}powierzchni użytkowej tego lokalu osobie o nieustalonej tożsamości podającej się za przedstawiciela firmy (...) z siedzibą w T., która wbrew przepisom ustawy z 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, w szczególności bez wymaganego zezwolenia, urządzała gry na automacie marki H. (...) o numerze (...)- (...), tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 18 § 3 kk w zw. z zart. 107 § 1 kks w zw. z art. 20 § 2 kks.

orzekł:

1.  Oskarżonego R. G. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego,

2.  Kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Dnia 16 czerwca 2014 r. w G. została zawarta umowa najmu powierzchni w celu wstawienia automatu o niskich wygranych. Stronami umowy był wspólnik spółki cywilnej (...).H. K. R. G. oraz P. R. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...).

dowód: kopia umowy (k. 20-21)

Dnia 3 lipca 2014 r. funkcjonariusze Służby Celnej przeprowadzili kontrolę w sklepie mieszczącym się w G. przy ulicy (...). W trakcie kontroli ujawnili oni automat do gier o nazwie H. (...) typu video. Gry na automatach o nazwie H. (...) miały charakter losowy, w przypadku których końcowy układ symboli na bębnach nie zależał od zręczności gracza.

dowód: zeznania świadka J. W. (k. 37v.), zeznania świadka M. E. (k. 39v.), protokół kontroli (k. 2-3)

Firma (...) nie posiadała koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier hazardowych, w tym gier na automatach.

dowód: zeznania świadka J. W. (k. 37v.), protokół kontroli (k. 2-3)

R. G. nie był do tej pory karany za przestępstwa.

dowód: zapytanie o karalność (k. 140)

Oskarżony R. G. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego (k. 26-26v., k. 48). Oskarżony w swych wyjaśnieniach podał, że zawarł umowę dzierżawy, ale nie podejmował żadnych czynności co do automatu. Wyjaśnień oskarżonego nie podważały zeznania świadka J. W. (k. 37-38) oraz zeznania świadka M. E. (k. 39-40), gdyż zakres wiedzy tych świadków odnosił się wyłącznie do przebiegu i wyników kontroli w dniu 3 lipca 2014 r., gdyż w tym zakresie były zgodne z treścią protokołu kontroli (k. 2-3). Sąd dał wiarę temu dokumentowi, a także innym dokumentom zgromadzonym w sprawie, gdyż z urzędu, a także na wniosek stron nie zakwestionowano ich autentyczności oraz prawdziwości. Wyjaśnienia oskarżonego znajdowały natomiast wsparcie w zeznaniach świadka P. N. (k. 12, k. 155-155v.) oraz zeznaniach świadka P. R. (k. 163-163v.), którzy zgodnie potwierdzili, że czynności pracowników zatrudnionych w sklepie ograniczały się do włączenia i wyłączenia zasilania automatu.

R. G. został oskarżony o to, że będąc współwłaścicielem firmy (...).H. (...) s. c. z siedzibą w G. przy ul. (...), w okresie od 16 czerwca do 3 lipca 2014 roku w lokalu Sklep (...) w G. przy ul. (...), udzielał pomocy przez zawarcie w dniu 16 czerwca 2014 roku umowy najmu numer (...) udostępniając 1 m ^{( 2 )}powierzchni użytkowej tego lokalu osobie o nieustalonej tożsamości podającej się za przedstawiciela firmy (...) z siedzibą w T., która wbrew przepisom ustawy z 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, w szczególności bez wymaganego zezwolenia, urządzała gry na automacie marki H. (...) o numerze (...)- (...), tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 18 § 3 kk w zw. z zart. 107 § 1 kks w zw. z art. 20 § 2 kks.

Biorąc pod uwagę stan prawny obowiązujący w okresie zarzucanym w akcie oskarżenia, a więc od dnia 16 czerwca 2014 r. do 3 lipca 2014 r. sąd, stosując regułę przewidzianą w art. 2 § 2 k.k.s., ocenił zasadność zarzutu stawianego oskarżonemu z punktu widzenia treści art. 107 § 1 k.k.s. oraz ustawy o grach hazardowych w brzmieniu obowiązujących w tym czasie. Z tego punktu widzenia należy wskazać, że odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe przewidziane w art. 107 § 1 k.k.s. podlegał ten, kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządzał lub prowadził grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny. Zdaniem Sądu biorąc pod uwagę stan faktyczny ustalony w sprawie należało przyjąć, że oskarżony R. G. , nie wyczerpał znamion przedmiotowych zarzucanego mu czynu z art. 107 § 1 k.k.s., gdyż wbrew przepisom ustawy nie prowadził gier na automacie wymienionym w akcie oskarżenia oraz tych gier nie urządzał. Bezspornie oskarżony jako wspólnik spółki cywilnej zawarł umowę najmu powierzchni 1 m ² lokalu w G. przy ul. (...). Zdaniem Sądu zawarcie przez przedsiębiorcę umowy o najem powierzchni lokalu, w wyniku której druga strona umowy wstawia do lokalu automat do gier, nie stanowi prowadzenia, czy urządzania gier na automatach w rozumieniu art. 107 k.k.s. W toku postępowania nie wykazano, aby oskarżony podejmował jakiekolwiek czynności związane z automatem, np. serwisował go, przekazywał pieniądze z automatów ich właścicielowi itd. Z zeznań pracownika oskarżonego wynikało, że czynności tych pracowników ograniczały się do włączania i wyłączania zasilania do automatu do gier (k. 12v.).

Zdaniem Sądu oskarżony R. G. swym zachowaniem polegającym na zawarciu umowy najmu nie udzielił również P. R. pomocnictwa do czynu zabronionego z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. Wedle dyspozycji art. 18 § 3 k.k. odpowiada za pomocnictwo ten, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie. Mając na względzie przytoczoną definicję formy zjawiskowej pomocnictwa, do jej przyjęcia w konkretnej sprawie trzeba wykazać oskarżonemu co najmniej zamiar ewentualny popełnienia czynu zabronionego przez sprawcę bezpośredniego, a więc należy wykazać, że pomocnik, udzielając pomocy, przewidywał realnie możliwość popełnienia czynu przez sprawcę bezpośredniego i z tym się godził. Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie nie mamy z taką sytuacją do czynienia. Należy zwrócić uwagę, że jak wynika z oświadczenia oskarżyciela publicznego świadek P. R. do tej pory nie miał postępowania karnoskarbowego z art. 107 k.k.s. w sprawie prowadzenia gier na automacie wstawionym do lokalu oskarżonego (k. 142v.). Wynajmując świadkowi P. R. powierzchnię 1 m ² swego lokalu w celu wstawienia automatów do gier oskarżony nie miał jakichkolwiek podstaw, aby przyjąć, że świadek P. R. na zawarcie takiej umowy musi mieć zezwolenie odpowiedniego organu. Oskarżony nie miał zatem żadnych podstaw, aby przyjąć, że zawierając umowę najmu pomaga świadkowi P. R. w popełnieniu przestępstwa z art. 107 k.k.s. W szczególności zdaniem Sądu podstawą ustaleń faktycznych co do zamiaru oskarżonego udzielenia pomocy w popełnieniu przestępstwa z art. 107 k.k.s. przez sprawcę bezpośredniego nie mogą być zeznania świadka J. W. , M. E. , P. N. , czy samego P. R. . Dlatego też na podstawie art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. należało uniewinnić oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego, o czym orzeczono jak w punkcie I-szym wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. jak w punkcie II-gim wyroku.