Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marek Jasiński

Protokolant: Michał Czerwiński

po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2018 r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko A. B.

o zapłatę

I.  zasądza od A. B. na rzecz (...) w W. kwotę 2318,15 zł (dwa tysiące trzysta osiemnaście złotych piętnaście groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od 8 kwietnia 2014 r. do 31 grudnia 2015 r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  ustala i przyznaje M. W. – kuratorowi ustanowionemu dla pozwanego nieznanego z miejsca pobytu wynagrodzenie w wysokości 900 zł (dziewięćset złotych);

III.  zasądza od A. B. na rzecz (...) w W. kwotę 2 233 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści trzy złote tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 102/18

UZASADNIENIE

Powód (...)w W. wniósł przeciwko pozwanemu A. B. pozew o zapłatę kwoty 2.318,15 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 8 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, że dochodzone od pozwanego roszczenie regresowe wynika z faktu wypłacenia przez powoda odszkodowania za spowodowaną przez pozwanego szkodę, powstałą w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 20 listopada 2013 r., kiedy to pozwany, nie korzystał z ochrony ubezpieczeniowej, albowiem nie zawarł stosownej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku, w sprawie o sygn. akt I Nc 252/16, wydał w dniu 30 lipca 2016 r. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Kurator ustanowiony dla pozwanego – jako osoby, której miejsce pobytu nie jest znane – z ostrożności procesowej wniósł o oddalenie powództwa w całości obciążenie powoda kosztami procesu i przyznanie kuratorowi wynagrodzenia za podjęte czynności.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 listopada 2013 r. w K., A. B., kierując samochodem marki B. o nr rej. (...), którego był posiadaczem, spowodował kolizję drogową poprzez uderzenie w tył kierowanego przez D. C. pojazdu marki D. o nr rej. (...), który uległ uszkodzeniu. Samochód sprawcy nie był w dniu zdarzenia ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC.

/ bezsporne , nadto: pismo P. – k. 29, notatka Policji – k. 33, zawiadomienie – k. 34/

Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny dokonał wypłaty kwot:

-  1.963,15 zł w dniu 20 stycznia 2014 r. Z. C. (właścicielowi samochodu D. o nr rej. (...)) tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu;

-  355 zł w dniu 17 stycznia 2014 r. na rzecz Č. S. z siedzibą w P. (...) z siedzibą w W. tytułem zwrotu kosztów likwidacji szkody.

/ bezsporne , nadto: zawiadomienie – k. 30, faktura VAT – k. 31/

Pismem z dnia 21 lutego 2014 r., doręczonym pozwanemu w dniu 7 marca 2014 r. (odbiór pokwitowała K. B.), powód wezwał pozwanego do zapłaty w terminie 30 dni kwoty 2.318,15 zł.

/ bezsporne , nadto: wezwanie do zapłaty wraz z zpo – k. 32-32 v./

Sąd zważył, co następuje:

Należy zauważyć, iż stan faktyczny w niniejszej sprawie był w istocie niesporny – ustanowiony dla pozwanego kurator wniósł wprawdzie „z ostrożności procesowej” o oddalenie powództwa, jednak nie zanegował żadnych okoliczności wskazanych przez powoda, w związku z czym Sąd oparł się w niniejszej sprawie na twierdzeniach powoda, które ponadto znalazły potwierdzenie w dowodach w postaci dokumentów i kopii dokumentów przedłożonych do akt sprawy, z których dokładnie wynikało co składa się na dochodzone roszczenie, jakim osobom, w jakiej wysokości i z jakiego tytułów zostały wypłacone kwoty składające się na sumę roszczenia. Kurator pozwanego, jak już wskazano, nie kwestionowała prawdziwości ani autentyczności tych dokumentów, jak również żadnych innych okoliczności podnoszonych przez powoda – w szczególności faktu braku posiadania przez pozwanego umowy OC na przedmiotowy pojazd w dniu zdarzenia.

Zdaniem Sądu żądanie pozwu jest zasadne.

Powód, wobec braku ubezpieczenia pojazdu marki B. o nr rej. (...) na dzień 20 listopada 2013 r., na mocy art. 98 ust. 1. Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) i Polskim Biurze (...) był zobowiązany do wypłaty odszkodowania. Okoliczności związane z wypłatami należności na rzecz poszkodowanych oraz towarzystw ubezpieczeniowych przez powoda, a także wysokość tych należności, nie były kwestionowane przez stronę pozwaną, a ponadto potwierdzone zostały dokumentami złożonymi przez powoda w postaci zawiadomienia o wypłacie i faktury VAT, na których widnieją adnotacje o dokonaniu wypłaty wskazanych w nich kwot.

Zgodnie z treścią art. 518 pkt 1 i 4 k.c. oraz art. 415 k.c. a także art. 110 ust. 1, powołanej wyżej ustawy, powód ma obowiązek dochodzenia od pozwanego (będącego sprawcą szkody, który nie dopełnił obowiązku ubezpieczenia pojazdu) zwrotu wypłaconego odszkodowania.

Powód wezwał pozwanego do dobrowolnego uregulowania należności, jednak bezskutecznie.

Wezwanie zostało pozwanemu doręczone w dniu 7 marca 2014 r. Powód w wezwaniu zakreślił termin 30 dni na uregulowanie należności. Dlatego też Sąd, na podstawie art. 455 k.c., w punkcie I wyroku zasądził kwotę dochodzona pozwem z odsetkami ustawowymi od dnia 8 kwietnia 2014 r., o których orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., zgodnie z żądaniem pozwu, przy czym, z uwagi na zmianę treści art. 481 k.c. od dnia 1 stycznia 2016 r., dokonano rozróżnienia na odsetki ustawowe za opóźnienie należne po tej dacie i odsetki ustawowe – należne za okres do dnia 31 grudnia 2015 r.

W punkcie II wyroku orzeczono o przyznaniu wynagrodzenia kuratorowi. Wysokość wynagrodzenia w kwocie 900 zł ustalono na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. poz. 1476) w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800) – w brzmieniu obowiązującym w chwili wniesienia pozwu (zgodnie z § 21 ww. rozporządzenia). Zgodnie z powołaną regulacją wysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej, zwanego dalej "kuratorem", nie może przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie, które w niniejszej sprawie, biorąc pod uwagę wartość przedmiotu sporu oraz datę wytoczenia powództwa (20 stycznia 2016 r.) wynosi 1.200 zł. Biorąc pod uwagę, iż kurator nie podniósł żadnych zarzutów, de facto w ogóle nie podjął obrony pozwanego, ograniczając się do wniosku o oddalenie powództwa wniesionego „z ostrożności procesowej”, Sąd uznał, iż przyznawanie wynagrodzenia w maksymalnej wysokości nie byłoby zasadne, wobec czego ustalono je na poziomie 900 zł, tj. na poziomie odpowiadającym wysokości minimalnego wynagrodzenia adwokackiego obowiązującego obecnie (równego wynagrodzeniu minimalnemu w postępowaniu upominawczym i nakazowym na datę wytoczenia powództwa).

Zgodnie z zasadą, wyrażoną w art. 98 k.p.c., Sąd orzekając o kosztach, w związku z uwzględnieniem żądań powoda w całości, obciążył pozwanego całością kosztów postępowania.

W związku z powyższym Sąd w punkcie III wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.233 złotych, w tym 116 zł tytułem uiszczonej przez powoda opłaty sądowej; 1.217 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (zgodnie z powołanym § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie), powiększonego o opłatę skarbową od pełnomocnictwa oraz kwotę 900 zł tytułem wynagrodzenia kuratora

Sygn. akt I C 102/18

ZARZĄDZENIE

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)