Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewa Wojciechowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Kurczewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 06.07.2017r., 31.07.2017r., 12.09.2017r.,09.10.2017r.

sprawy: E. W.

c. E., H. z domu S.

ur. (...) w m. T.

oskarżonej o to, że:

w dniu 12 marca 2017 r. w m. P., woj. (...) będąc wcześniej prawomocnie skazana za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem (...) sygn. akt. IIK 541/16 prowadziła w ruchu lądowym po drodze publicznej pojazd mechaniczny tj. samochód m-ki A. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (I próba 0,88 mg/l, II próba 0,74 mg/l, III próba 0,62 mg/l, IV próba – 0,61 alkoholu w wydychanym powietrzu)

tj. o czyn z art. 178 a § 1 i 4 kk

1.  E. W. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a§1 i 4 kk i za to na podstawie art. 178a§4 kk wymierza jej karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 42§3kk orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio,

3.  na podstawie art. 43a§2 kk zasądza od oskarżonej na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych tytułem świadczenia pieniężnego,

4.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej adw. Marcina Adamusa kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem nieopłaconych kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu oraz kwotę 96,60 (dziewięćdziesiąt sześć 60/100) złotych tytułem podatku od towarów i usług VAT,

5.  zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 998,60 (dziewięćset dziewięćdziesiąt osiem 60/100) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 marca 2017r. około godziny 9:05 oskarżona E. W. jechała samochodem osobowym marki A. o nr rej. (...) z R. do Ł.. W miejscowości P. pojazd został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy policji z KPP w B. –A. K. i S. K..

E. W. poddano badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu za pomocą urządzenia kontrolno – pomiarowego Alkosensor IV C które wykazało, że o godz. 9.11, o godz. 9.30 oskarżona miała odpowiednio 0,88 mg/l, i 0,74 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu oraz za pomocą urządzenia Alkometr A2.0, które wykazało, że o godz. 9.45, o godz. 9.45 i o godz. 10.18 oskarżona miała odpowiednio 0,62 mg/l, 0,61 mg/l i 0,58 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu odpowiadające stężeniu alkoholu we krwi.

(dowód: protokół badania alkometrem-k.3;

świadectwo wzorcowania – k.6,

protokół badania alkosensorem-k.2;

świadectwo wzorcowania-k.7

notatka – k. 1).

Oskarżona była uprzednio karana za czyn z art. 178a§1kk, gdzie wyrokiem (...) z dnia 06.07.2016r. w sprawie sygn. akt II K (...) wymierzono jej karę grzywny 80 stawek po 10 zł stawka, świadczenie pieniężne w kwocie 5000 złotych oraz zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Wyrok uprawomocnił się w dniu 25.10.2016r., a zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych obowiązywał w okresie od 28.03.2016r. do 28.03.2019r.

(dowód: dane z KRK – k. 51

notatka – k. 1).

Oskarżona E. W. ma 37 lat. Jest panną i posiada córkę wieku 21 lat na utrzymaniu. Uzyskała wykształcenie wyższe i z zawodu jest projektantem form przemysłowych. Prowadzi własną działalność gospodarczą z dochodem 3000 zł miesięcznie. Jest właścicielem mieszkania w kredycie i samochody osobowego. Leczyła się neurologicznie i psychiatrycznie. Nie leczona odwykowo. Powołani w toku rozprawy biegli lekarze psychiatrzy stwierdzili zaistnienie przesłanek z art. 79 § 4 kpk.

(dowód: dane osobo - poznawcze – k. 35;

opinia sądowo-psychiatryczna-k.37-38).

Oskarżona początkowo przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i wyjaśniła, że alkohol w postaci wódki w ilości 0,5 l spożywała dzień wcześniej do godziny 00:00.

Nazajutrz rano czuła się dobrze. W drodze z R. do Ł. zatrzymała się na kawę. Następnie została zatrzymana przez patrol policji i poddana badaniu na zawartość alkoholu w organizmie. Wiedziała, że piła alkohol, ale nie spodziewała się, że będzie miała tak dużą jego zawartość. Miała też świadomość obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Na rozprawie przez Sądem nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Okoliczności popełnienia zarzucanego oskarżonej czynu nie budziły wątpliwości, a zostały ustalone w oparciu o jednoznaczne wyniki badań E. W. na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, a także pierwsze wyjaśnienia samej oskarżonej.

Stwierdzona u oskarżonej ilość alkoholu w wydychanym powietrzu w kolejnych próbach - 0,88 mg/l, 0,74 mg/l, 0,62 mg/l, 0,61 mg/l i 0,58 mg/l przewyższała wartości minimalne wynikające z artykułu 115§16 kk definiującego stan nietrzeźwości. Badanie alkosensorem i alkometrem zostało przeprowadzone przez uprawnionego funkcjonariusza. Urządzenia posiadały aktualne świadectwo wzorcowania, a badania zostały utrwalone w prawidłowej formie procesowej, poprzez sporządzenie protokołu badania, nie budziły więc wątpliwości co do rzetelności i wiarygodności. Fakt spożywania alkoholu potwierdziła w swych wyjaśnieniach także E. W.. W jej organizmie zachodziła faza eliminacji alkoholu na co wskazują wyniki badania oraz zeznania samej oskarżonej, która wyjaśniła, iż spożywała alkohol wieczorem dzień wcześniej.

Dowody w postaci danych o karalności, świadectw wzorcowania, notatki policyjnej sporządzonej w chwili zatrzymania oskarżonej były wiarygodne, a oskarżona im nie zaprzeczała.

Zasługiwała na wiarę także opinia sądowo – psychiatryczna, gdyż biegli dokonali badań E. W. z punktu widzenia stanu zdrowia psychicznego stwierdzając zgodnie, iż oskarżona nie zdradza cech choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego, natomiast leczy się z powodu zaburzeń lękowo – depresyjnych, a w czasie dokonywania zarzuconego jej czynu znajdowała się w stanie upojenia alkoholowego. Wydana opinia, uwzględniająca doświadczenie zawodowe i przygotowanie teoretyczne biegłych była fachowa, wyczerpująca i należycie uzasadniona. Biegłe wykazały, iż w sprawie zachodzą przesłanki z art. 79 § 4 kpk , a oskarżona może brać udział w toczącym się postępowaniu.

Na podstawie przeprowadzonych dowodów przyjęto, że oskarżona swoim zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 12 marca 2017 r. w m. P., woj. (...) będąc wcześniej prawomocnie skazana za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem (...) sygn. akt. IIK (...) prowadziła w ruchu lądowym po drodze publicznej pojazd mechaniczny tj. samochód m-ki A. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (I próba 0,88 mg/l, II próba 0,74 mg/l, III próba 0,62 mg/l, IV próba – 0,61 alkoholu w wydychanym powietrzu), wyczerpała dyspozycję art. 178 a § 1 i 4 kk.

Oskarżona dopuściła się zarzucanego jej czynu umyślnie. Kierowała samochodem będąc w stanie nietrzeźwości, pomimo pełnej wiedzy co do tego, iż w nieodległym czasie wypiła alkohol, a także, iż obowiązuje ją zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Miała świadomość tego, co czyni. W chwili czynu była dorosła, zdrowa i w pełni poczytalna. W toku postępowania nie zostały ujawnione żadne okoliczności wyłączające winę lub bezprawność popełnionego czynu. Znajdowała się ona w takiej sytuacji motywacyjnej, że nic nie ograniczało i nie wyłączało możliwości zachowania się zgodnego z obowiązującym prawem. Nie było żadnych podstaw do kwestionowania jej poczytalności.

Stopień społecznej szkodliwości czynu sprawcy był znaczny. Oskarżona naruszyła podstawową zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym – zasadę trzeźwości. Stopień nietrzeźwości, wynoszący w jednej z prób 0,88 mg/l odpowiadał stężeniu 1,84 promila alkoholu we krwi i stanowił realne i poważne zagrożenie na drodze, a zachowanie to godziło w bezpieczeństwo i poczucie pewności innych uczestników ruchu drogowego.

Wymierzona na podstawie art. 178 a § 4 kk kara 6 miesięcy pozbawienia wolności została dostosowana do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonej i, zdaniem Sądu, spełni swoje cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, oddziaływania prewencyjnego i wychowawczego na oskarżoną. Pozwoli zwłaszcza uzmysłowić nieopłacalność tego typu przestępnych zachowań i konsekwencji prawnych, jakie ze sobą niosą. Oskarżona była już uprzednio karana za taki sam czyn i po raz kolejny popełniła tego samego rodzaju przestępstwo. Wynika z tego jednoznacznie, iż wcześniej wymierzona oskarżonej kara nie odniosła pożądanego rezultatu i nie była na tyle dotkliwa, by doprowadzić do zaprzestania podobnych zachowań w przyszłości, a oskarżona nie potrafiła przeprowadzić krytycznych refleksji nad swoim zachowaniem. Wymierzenie oskarżonej w tej sytuacji kary łagodniejszego rodzaju utwierdziłoby ją w przekonaniu, iż jazda w stanie nietrzeźwym nie jest na tyle ciężkim przestępstwem, aby mogły ją spotkać dotkliwe i odczuwalne skutki. Zdaniem Sądu, tylko kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania uzmysłowi oskarżonej nieopłacalność przestępczych zachowań, a tym samym pozwoli uniknąć w przyszłości skutków prowadzenia pojazdów znajdując się w stanie nietrzeźwym. Powszechnie wiadomo jak znaczna część wypadków na drodze powodowana jest przez nietrzeźwych kierowców, którzy stanowią zagrożenie nie tylko dla siebie, ale też dla innych uczestników ruchu drogowego. Dodatkowo należy stwierdzić, że przepis art. 69§4 kk stanowi, iż wobec sprawcy występku określonego w art.178a§ 4 kk sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Tymczasem w przypadku oskarżonej E. W. brak takich szczególnie uzasadnionych przesłanek. Jest ona doświadczonym życiowo człowiekiem, a mimo to znajdując się w stanie znacznej nietrzeźwości użyła pojazdu mechanicznego do jazdy.

Sąd orzekł również na podstawie art. 42 § 3 kk dożywotnio zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym nie znajdując żadnego wyjątkowego wypadku uzasadnionego szczególnymi okolicznościami, by odstąpić od tego rozstrzygnięcia. Wymiar tego środka karnego dostosowano do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżoną. Orzeczenie zakazu w tym wymiarze ma zapobiec ponownemu popełnieniu przez oskarżoną występku tego typu oraz oddziaływać na nią represyjnie i dyscyplinująco. Oskarżona winna zostać wyeliminowana z grona uczestników ruchu drogowego jako osoba stwarzająca zagrożenie dla jego bezpieczeństwa, niepoprawna, nie wyciągająca żadnych wniosków z poprzedniego wyroku. Dopiero po upływie dziesięciu lat wykonywania tego zakazu, sąd będzie mógł skorzystać z możliwości przewidzianych w art. 182a kkw i orzec o dalszym wykonywaniu tego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów niewyposażonych w blokadę alkoholową, pod warunkiem że postawa, właściwości i warunki osobiste oskarżonej oraz zachowanie w okresie wykonywania środka karnego będą uzasadniały przekonanie, że prowadzenie pojazdu przez tą osobę nie zagraża bezpieczeństwu w komunikacji.

Na podstawie art. 43a§2 kk zasądzono od oskarżonej na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 10.000 złotych, tytułem świadczenia pieniężnego, co stanowi konsekwencję uznania oskarżonej za winną czynu z art. 178a§ 1 i 4 kk.

Na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. Marcina Adamusa kwotę 516,60 zł tytułem nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu. Kwota wynagrodzenia jest zgodna z § 17 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 4 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016r., poz. 1714) i uwzględnia należny podatek od towarów i usług.

O kosztach sądowych w sprawie orzeczono w oparciu o art. 626§1 kpk w zw. z art. 627 kpk uznając, iż uiszczenie przez oskarżoną kosztów sądowych nie byłoby zbyt uciążliwe ze względu na sytuację majątkową - oskarżona ma bowiem stały dochód miesięczny.