Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII Ka 772/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Górczyńska

Sędziowie: SO Magdalena Chudy (spr.)

SO Małgorzata Tomkiewicz

Protokolant: sekr.sądowy Elżbieta Łotowska

przy udziale funkcjonariusza celnego Michała Macoch z Urzędu Celnego w Olsztynie

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2013r.

sprawy oskarżonego W. U. o przestępstwo z art. 65§4 kks

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bartoszycach II Wydziału Karnego

z dnia 13 maja 2013r. sygn. akt II W 3763/12

orzeka:

I zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, iż orzeczoną wobec oskarżonego W. U. karę grzywny łagodzi do 1000 zł ( jednego tysiąca złotych),

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje mocy,

III zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za obie instancje.

UZASADNIENIE

W. U.został oskarżony o to, że: w dniu 12.04.2012 r. w miejscowości B.na działce geodezyjnej (...),(...), woj. (...)przechowywał wyroby akcyzowe bez uprzedniego oznaczenia znakami akcyzy w postaci :9,75 kg suszu roślinnego o charakterystycznym zapachu tytoniu , koloru brązowego od którego to towaru należny podatek akcyzowy wynosił 5739,00 zł

To jest o wykroczenie z art.65§4kks

Sąd Rejonowy w Bartoszycach wyrokiem z dnia 13 maja 2013r., sygn. akt II W 3763/12 orzekł:

I.  oskarżonego W. U. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 65§4kks skazał go na karę 3500 zł grzywny,;

II.  na podstawie art. 49 § 1 i 2a k.k.s., art. 29 ust.1 kks i art.31 § 6 k.k.s. orzekł przepadek na rzez Skarbu Państwa dowodów rzeczowych zabezpieczonych w sprawie, przechowywanych w magazynie depozytowym Oddziału Celnego w B. i zarządził ich zniszczenie;

III.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art.113§1k.k.s.zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku złożył oskarżony.

Apelujący zaskarżył orzeczenie w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze grzywny na niekorzyść oskarżonej. Autor apelacji wyrokowi zarzucił rażącą niewspółmierność kary grzywny.. W oparciu o powyższy zarzut skarżący wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części przez wymierzenie mu kary łagodniejszej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego na uwzględnienie zasługuje.

Nie jest pozbawiony jest bowiem racji zarzut apelującego o rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec niego kary grzywny.

W tym miejscu, celem jedynie przypomnienia stwierdzić należy, że rażąca niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary zachodzi wtedy, gdy suma zastosowanych kar i środków karnych za przypisane przestępstwa czy wykroczenia nie uwzględnia należycie stopnia społecznej szkodliwości czynów, stopnia winy oraz nie realizuje określonych w art. 53§7 k.k.s. celów kary. Na gruncie art. 438 pkt 4 k.p.k. nie chodzi o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiary kary, ale o różnicę ocen zasadniczej natury. Kara rażąco niewspółmierna to kara, której w realiach konkretnej sprawy nie sposób zaakceptować.

Taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie. Podnieść należy, iż przy określeniu kary grzywny Sąd winien szczególnie wnikliwie rozważyć sytuację osobistą i majątkową oskarżonego. Podnieść należy, iż w chwili obecnej oskarżony nie pracuje. Posiada na utrzymaniu 10 letniego syna. Jego źródłem utrzymania są prace dorywcze oraz świadczenia z opieki społecznej.

Zdaniem Sądu Okręgowego wymierzona oskarżonemu przez Sąd I instancji kara grzywny była zbyt surowa , jeśli zważy się na podane wyżej okoliczności. Podnieść należy, iż przeciwko surowemu ukaraniu oskarżonego przemawia również okoliczność, iż jest on osobą niekaraną.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy dokonał obniżenia orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny do kwoty 1000 zł. Sąd Okręgowy uznał, iż wymierzona w tym wymiarze wobec oskarżonego kara spełni względem niego swe cele wychowawcze i zapobiegawcze i będzie dla niego wystarczającą dolegliwością ekonomiczną za popełnione wykroczenie skarbowe w pozostałej części zaskarżony wyrok uznając za słuszny utrzymał go w mocy. (art. 437§1 i 2 k.p.k.).

O kosztach sądowych za postępowanie Sąd odwoławczy rozstrzygnął na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art.113§1k.k.s w zw. z art.17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U nr.49 poz.223 z 1983 r. z późn. Zm.) mając na uwadze sytuacje osobistą i majątkową oskarżonego.