Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: S.S.O. Dagmara Kos

Protokolant: sekr. sąd. Justyna Raj

po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2018 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa B. W. i J. W. (1)

przeciwko M. Ż.

o ochronę dóbr osobistych

1.  zakazuje pozwanej M. Ż. obserwacji posesji powodów B. W. i J. W. (1) położonej w S. przy ul. (...) poprzez zamontowane na budynku położonym w S. przy ul. (...) kamery monitoringu,

2.  nie obciąża pozwanej M. Ż. kosztami postępowania w sprawie,

3.  zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu na rzecz adwokat A. Ś. kwotę 360,00 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu wraz z należnym podatkiem VAT w kwocie 82,80 (osiemdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy),

4.  zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu na rzecz adwokata P. J. kwotę 360,00 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej powodom z urzędu wraz z należnym podatkiem VAT w kwocie 82,80 (osiemdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy).

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 11 września 2017 r. powodowie B. W. i J. W. (1) wnosili o ochronę ich dóbr osobistych poprzez zakazanie pozwanej M. Ż. obserwacji ich posesji położonej w S. przy ul. (...) poprzez zamontowane na elewacji budynku pozwanej położonego w S. przy ul. (...) kamery monitoringu oraz o zasądzenie od pozwanej na ich rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazywali, iż na domu, w którym mieszka pozwana, znajdującym się naprzeciwko ich domu, zamontowane są kamery monitoringu, które obejmują swoim zasięgiem ich posesję i frontową ścianę ich domu, za pomocą których pozwana nieustannie ich obserwuje przez co naruszona jest ich prywatność.

(pozew-k.2-4)

W odpowiedzi na pozew pozwana nie uznawała powództwa i wskazywała, iż kamery na zajmowanym przez nią domu zamontowane zostały dla zapewnienia jej bezpieczeństwa, gdyż jest osobą starszą i od wielu lat jest atakowana przez powodów i tylko za pomocą nagrań z kamer jest w stanie udowodnić jak zachowują się względem niej powodowie.

(odpowiedź na pozew- k.35-36)

Na rozprawie w dniu 1 grudnia 2017 r. pełnomocnik powodów popierał powództwo a pozwana wnosiła o oddalenie powództwa.

(protokół rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 r. na płycie CD 00:03:02 – 00:05:26- koperta k.112)

Na rozprawie w dniu 26 stycznia 2018 r. pełnomocnik powodów popierał powództwo a pełnomocnik pozwanej wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów pomocy prawnej.

(protokół rozprawy z dnia 26 stycznia 2018 r. na płycie CD 00:02:13 – 00:05:47- koperta k.112)

Na rozprawie w dniu 9 marca 2018 r. pełnomocnik powodów popierał powództwo i wnosił o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego udzielonego powodom z urzędu i oświadczył, iż nie zostały one pokryte ani w całości ani w części a pełnomocnik pozwanej wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego udzielonego pozwanej z urzędu i oświadczył, iż nie zostały one pokryte ani w całości ani w części.

(protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:03:56 – 01:23:25- koperta k.112)

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

Powodowie B. W. i J. W. (1) są współwłaścicielami nieruchomości położonej w S. przy ul. (...) zabudowanej budynkiem mieszkalnym, na której zamieszkują wraz z synami. Naprzeciwko ich nieruchomości po drugiej stronie drogi znajduje się należąca do R. P. nieruchomość położona przy ul. (...) zabudowana budynkiem mieszkalnym, w którym zamieszkuje samotnie jego matka – pozwana M. Ż..

(bezsporne, zeznania świadka R. P.- protokół rozprawy z dnia 26 stycznia 2018 r. na płycie CD 00:08:26 – 00:42:21, zeznania powodów: B. W.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:45:57 – 00:57:59 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:05:29 – 00:23:40- koperta k.112, J. W. (2)- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:57:59 – 01:04:48 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:23:40 – 00:38:13- koperta k.112, zeznania pozwanej M. Ż.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 01:04:48 – 01:11:07 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:38:13 – 00:53:28- koperta k.112,

Pomiędzy stronami od ponad 10 lat istnieje silny konflikt sąsiedzki. Od tego czasu strony się kłócą i zarzucają sobie nawzajem zachowania uprzykrzające im życie.

(zeznania świadków: R. P.- protokół rozprawy z dnia 26 stycznia 2018 r. na płycie CD 00:08:26 – 00:42:21, A. W.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:05:33 – 00:22:41, zeznania powodów: B. W.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:45:57 – 00:57:59 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:05:29 – 00:23:40- koperta k.112, J. W. (2)- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:57:59 – 01:04:48 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:23:40 – 00:38:13- koperta k.112, zeznania pozwanej M. Ż.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 01:04:48 – 01:11:07 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:38:13 – 00:53:28- koperta k.112

W czasie trwania konfliktu stron pozwana zgłaszała organom ścigania doniesienia na powodów. W 2006 r. zgłosiła ona, że w 2004 r. powód groził jej pozbawieniem życia i dusił ją oraz, że w 2005 r. powód z terenu swojej posesji groził jej pozbawieniem życia i pobiciem. Postanowieniem Prokuratury Rejonowej w Wieluniu z dnia 27 kwietnia 2006 r. wydanym w sprawie sygn. akt I Ds. 286/06 postępowanie w sprawie z jej zgłoszenia zostało umorzone wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia tych czynów.

(zeznania świadka R. P.- protokół rozprawy z dnia 26 stycznia 2018 r. na płycie CD 00:08:26 – 00:42:21, kserokopia postanowienia Prokuratury Rejonowej w Wieluniu z dnia 27 kwietnia 2006 r. wydanego w sprawie sygn. akt I Ds. 286/06- k.37-38)

W 2011 r. na domu zamieszkanym przez pozwaną zamontowane zostały 3 kamery monitoringu. Jedna z tych kamer obejmuje swym zasięgiem część podwórka powodów i nie zasłoniętą rosnącym świerkiem frontową ścianę ich domu. Zasięg kamer można zmieniać. Celem zamontowania kamer było gromadzenie materiału dowodowego przeciwko powodom.

(zeznania świadków: R. P.- protokół rozprawy z dnia 26 stycznia 2018 r. na płycie CD 00:08:26 – 00:42:21, A. W.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:05:33 – 00:22:41, zeznania powodów: B. W.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:45:57 – 00:57:59 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:05:29 – 00:23:40- koperta k.112, J. W. (2)- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:57:59 – 01:04:48 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:23:40 – 00:38:13- koperta k.112, zeznania pozwanej M. Ż.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 01:04:48 – 01:11:07 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:38:13 – 00:53:28- koperta k.11, I plik nagrania na płycie CD z dnia 1 stycznia 2017 r.- koperta k.86, odtworzone nagrania z 1 płyty CD z akt sprawy Sądu Rejonowego w Wieluniu sygn. akt II W 792/16- koperta k.12)

W 2016 r. pozwana zgłosiła organom ścigania, że powód w dniu 26 stycznia 2016 r. rzucił petardę na drogę zakłócając jej spokój. Wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 13 kwietnia 2016 r. wydanym w sprawie sygn. akt II W 291/16 powód został skazany za popełnienie tego wykroczenia na grzywnę. Również w 2016 r. pozwana zgłosiła organom ścigania, że powód w dniach 9 października 2015 r. i 22 października 2016 r. świecił jej latarką w okna zakłócając jej spokój. Wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 5 grudnia 2016 r. wydanym w sprawie sygn. akt II W 792/16 powód został skazany za popełnienie tego wykroczenia na grzywnę. W obu postępowaniach karnych, jakie toczyły się przeciwko powodowi, jako dowód w sprawie wykorzystane zostały nagrania z kamery monitoringu zamontowanej na domu pozwanej.

(zeznania świadka A. W.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:05:33 – 00:22:41, zeznania powodów: B. W.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:45:57 – 00:57:59 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:05:29 – 00:23:40- koperta k.112, J. W. (2)- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:57:59 – 01:04:48 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:23:40 – 00:38:13- koperta k.112, zeznania pozwanej M. Ż.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 01:04:48 – 01:11:07 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:38:13 – 00:53:28- koperta k.112, kserokopia wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 13 kwietnia 2016 r. wydanego w sprawie sygn. akt II W 291/16- k.39, kserokopia wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 5 grudnia 2016 r. wydanego w sprawie sygn. akt II W 792/16- k.40)

W 2017 r. syn pozwanej zgłosił organom ścigania, że powód w dniu 27 maja 2017 r. naruszył jego mir domowy. Postanowieniem Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wieluniu z dnia 17 lipca 2017 r. wydanym w sprawie sygn. PR 1 Ds. 761.2017 odmówiono wszczęcia dochodzenia w tej sprawie wobec braku znamion czynu zabronionego. Po rozpoznaniu zażalenia syna pozwanej na to postanowienie Sąd Rejonowy w Wieluniu postanowieniem z dnia 2 października 2017 r. wydanym w sprawie sygn. akt II Kp 295/17 utrzymał w mocy to postanowienie z tą zmianą, że jako podstawę tej decyzji przyjął znikomy stopień społecznej szkodliwości czynu.

(kserokopia postanowienia Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wieluniu z dnia 17 lipca 2017 r. wydanego w sprawie sygn. akt PR 1 Ds. 761.2017- k.41, kserokopia postanowienia Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 2 października 2017 r. wydanego w sprawie sygn. akt II Kp 295/17- k.45)

W 2017 r. pozwana zgłosiła organom ścigania że w dniu 1 stycznia 2017 r. były przeciwko niej kierowane groźby karalne. Postanowieniem Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wieluniu z dnia 7 września 2017 r. wydanym w sprawie sygn. PR 1 Ds. 1015/2017 odmówiono wszczęcia dochodzenia w tej sprawie wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia tego czynu.

(kserokopia postanowienia Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wieluniu z dnia 7 września 2017 r. wydanego w sprawie sygn. akt PR 1 Ds. 1015/2017- k.46)

W 2017 r. powodowie zgłosili organom ścigania, że pozwana od września 2016 r. do 4 września 2017 r. świecąc silnym światłem lampy zamontowanej na budynku mieszkalnym zakłócała im spoczynek nocny. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 2 listopada 2017 r. wydanym w sprawie sygn. akt II W 601/17 postępowanie w tej sprawie zostało umorzone.

(kserokopia postanowienia Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 2 listopada 2017 r. wydanego w sprawie sygn. akt II W 601/17- k.48)

Od czasu, jak pozwani posiedli wiedzę jaki jest zasięg kamer zamontowanych na domu, w którym mieszka pozwana, nie czują się swobodnie na swojej posesji i w domu. Dla zachowania prywatności nie odsłaniają oni żaluzji w oknach od pomieszczeń znajdujących się we frontowej części domu.

(zeznania świadków: R. P.- protokół rozprawy z dnia 26 stycznia 2018 r. na płycie CD 00:08:26 – 00:42:21, A. W.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:05:33 – 00:22:41, zeznania powodów: B. W.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:45:57 – 00:57:59 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:05:29 – 00:23:40- koperta k.112, J. W. (2)- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 00:57:59 – 01:04:48 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:23:40 – 00:38:13- koperta k.112, zeznania pozwanej M. Ż.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 01:04:48 – 01:11:07 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:38:13 – 00:53:28- koperta k.112)

Pozwana twierdzi, że dzięki kamerom czuje się bezpiecznie, gdyż ma dowody przeciwko powodom i że kamera jest jej „trzecim okiem”.

(zeznania pozwanej M. Ż.- protokół rozprawy z dnia 9 marca 2018 r. na płycie CD 01:04:48 – 01:11:07 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 grudnia 2017 na płycie CD 00:38:13 – 00:53:28- koperta k.112)

Przedmiotowych ustaleń stanu faktycznego Sąd dokonał
w oparciu o zgodne co do istotnych okoliczności w sprawie zeznania powodów, pozwanej i przesłuchiwanych w sprawie świadków a także w oparciu o zgromadzone w aktach sprawy dokumenty, których treści strony nie kwestionowały oraz odtworzone nagrania z płyt CD.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika pozwanej o dopuszczenie dowodu z nagrań na płytach obraz – dźwięk z dnia 1 stycznia 2017 r. i 7 lutego 2017 r. i obraz – video z dnia 1 stycznia 2017 r. i 7 lutego 2017 r. na okoliczność działania przez pozwaną w celu ochrony uzasadnionego interesu osobistego, gdyż treść nagrań nie może być przydatna dla ustaleń sfery motywacyjnej pozwanej co do posiadania kamer.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W przedmiotowej sprawie powodowie dochodzili zakazania pozwanej naruszania ich dóbr osobistych poprzez obserwację ich posesji za pomocą zamontowanych na zamieszkiwanym przez nią budynku mieszkalnym kamer monitoringu. Powodowie twierdzili, iż swym działaniem pozwana naruszyła ich dobro osobiste w postaci prawa do prywatności. Swoje roszczenie zatem powodowie wywodzili z art. 23 kc i 24 kc.

Art. 23 kc stanowi, iż dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Zgodnie natomiast z art. 24 § 1 kc ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków w szczególność ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.

Przepis art. 23 kc nie zawiera definicji dóbr osobistych a wymienione w nim dobra są podane jedynie przykładowo. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że dobra osobiste są to pewne wartości niematerialne łączące się ściśle z jednostką ludzką. Wobec tego istnieje wiele dóbr korzystających z ochrony prawnej i wiele praw osobistych chroniących te dobra. Jednakże różnorodność występowania w życiu dóbr osobistych podlegających ochronie cywilnoprawnej powoduje, iż niemożliwe jest ustalenie, usystematyzowanie przesłanek ogólnych, których występowanie mogłoby przesądzić o tym czy dane zdarzenie stanowi naruszenie jakiegoś dobra. Obecnie w doktrynie i orzecznictwie Sądu Najwyższego przeważa pogląd, że przy ocenie, czy doszło do naruszenia dobra osobistego, decydujące znaczenie ma nie tyle subiektywne odczucie osoby żądającej ochrony prawnej, ile to, jaką reakcją wywołuje w społeczeństwie to naruszenie. Miernika pozwalającego na ustalenie czy naruszone zostało dobro osobiste należy więc poszukiwać w tzw. opinii publicznej, będącej wyrazem poglądów powszechnie przyjętych i akceptowanych przez społeczeństwo i funkcjonujących w nim wzorców. Przy ocenie, czy doszło do naruszenia dobra, którego ochrony domaga się osoba zgłaszająca żądanie, należy brać przy tym pod uwagę całokształt okoliczności konkretnego stanu faktycznego. Sąd na tle konkretnego stanu faktycznego ocenia – stosując kryteria obiektywne – czy doszło do naruszenia dobra osobistego i czy zachodzą przesłanki do zastosowania któregoś ze środków ochrony prawem przewidzianych.

Ustawodawca w art. 24 § 1 kc jednoznacznie wskazał, że bezprawność działania jest przesłanką konieczną do udzielenia ochrony prawnej przewidzianej w tym przepisie. Jednocześnie w sposób szczególny ukształtowany został ciężar dowodowy w procesie o ochronę dóbr osobistych przez wprowadzenie zasady domniemania bezprawności działania. Wobec tego powód musi w procesie jedynie wykazać, że doszło do naruszenia lub zagrożenia jego dóbr osobistych cudzym działaniem, natomiast na pozwanym ciąży obowiązek wykazania istnienia okoliczności usprawiedliwiających to działanie a więc wyłączających bezprawność. Za okoliczności takie na ogół uznaje się działanie w ramach porządku prawnego to jest działanie dozwolone przez obowiązujące przepisy prawa, wykonywanie prawa podmiotowego, zgodę pokrzywdzonego oraz działanie w obronie uzasadnionego interesu. Działanie w ramach obowiązującego porządku prawnego, czy wykonywanie własnych praw podmiotowych musi mieścić się w pewnych granicach, których przekroczenie wyłącza możliwość powołania się na nie, jako na przyczynę egzoneracyjną. Gdy dochodzi do wkroczenia w sferę cudzego prawa lub dobra, konieczne jest zbadanie, czy zachodzą okoliczności uzasadniające lub usprawiedliwiające działanie sprawcy, i to pozwany zgodnie z rozkładem ciężaru dowodowego powinien je wykazać w toku procesu o naruszenie dóbr osobistych.

Powodowie wskazywali, iż pozwana obserwując teren ich posesji przy użyciu kamer monitoringu naruszyła ich dobro osobiste w postaci prawa do prywatności. Prawo do ochrony prawnej życia prywatnego i rodzinnego, zagwarantowane w art. 47 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zawiera się natomiast w otwartym katalogu dóbr osobistych, o którym stanowi art. 23 kc.

W ocenie Sądu powodowie wykazali, iż usytuowanie na elewacji zamieszkiwanego przez pozwaną budynku położonego w S. przy ul. (...) kamer monitoringu, które swoim zasięgiem obejmują nie zasłoniętą przez drzewo część frontowej ściany ich domu oraz część ich posesji w tym furtkę i wjazd na posesję, z których powodowie korzystają, narusza w sensie obiektywnym dobro osobiste powodów w postaci prawa do prywatności. Pozwana za pomocą tych kamer ma bowiem możliwość nie tylko bieżącego obserwowania aktywności życiowej powodów ale również rejestrowania zdarzeń z ich życia prywatnego, mających miejsce na ich nieruchomości. Obserwacja i rejestracja zdarzeń z życia prywatnego powodów może wywoływać u nich dyskomfort i zakłopotanie, zaś świadomość ciągłej obserwacji niewątpliwie ogranicza swobodę ich zachowania się na terenie własnej posesji. W ocenie Sądu przy tym pozwana nie obaliła domniemania bezprawności naruszenia dóbr osobistych powodów. Przede wszystkim nie wykazała ona, by powodowie wyrazili zgodę na objęcie zasięgiem kamer ich posesji a tym samym zgodzili się na ograniczenie ich prawa do prywatności poprzez obserwację i nagrywanie ich na ich posesji. Nie wykazała też ona żadnych okoliczności, które pozwalałyby uznać jej zachowanie za mieszczące się w ramach porządku prawnego czy też podyktowane obroną uzasadnionego interesu bądź będące wyrazem wykonywania prawa podmiotowego. Zdaniem Sądu bowiem nie mogło usprawiedliwiać działania pozwanej i tym samym znosić bezprawności jej działania, istnienie konfliktu między stronami i jej poczucie zagrożenia zachowaniami powodów i członków ich rodziny. Faktem jest, iż powód był skazywany za wykroczenia na szkodę pozwanej, w których działał on z terenu swojej posesji, jednak zauważyć należy, że były to zdarzenia incydentalne gdyż od 2011 r., kiedy to uruchomiony został przez pozwaną monitoring obejmujący zasięgiem posesję powodów, skazano go jedynie za dwa takie wykroczenia. Jeżeli chodzi o syna powodów, to jego nieobyczajne zachowanie zobrazowane na nagraniu złożonym przez pozwaną miało miejsce nie na terenie nieruchomości powodów a poza nią. Brak jest zatem podstaw do twierdzenia, że zachowania powodów i członków ich rodziny podejmowane na ich posesji w sposób permanentny zagrażają pozwanej. Stąd uznać należy, iż w sytuacji ewentualnych nagannych zachowań powodów czy członków ich rodziny, pozwana ma możliwość utrwalenia ich przy pomocy choćby aparatu fotograficznego, przy użyciu którego, jak sama zeznała, nagrywa dźwięk. W takich też sytuacjach pozwana może zwrócić się na bieżąco o udzielenie jej ochrony do odpowiednich organów państwowych. Na marginesie zauważyć przy tym należy, iż pozwana, jakkolwiek wskazywała, że obawia się powodów, to jednak twierdziła też, że głównym powodem monitorowania ich posesji jest nie troska o jej własne bezpieczeństwo lecz potrzeba zbieranie dowodów przeciwko powodom.

Uznając zatem, że pozwana naruszyła dobra osobiste powodów na podstawie art. 24 § 1 zd. 1 kc Sąd zakazał pozwanej obserwacji posesji powodów poprzez zamontowane na elewacji budynku mieszkalnego położonego w S. przy ul. (...) kamery monitoringu.

Pomimo tego, iż pozwana przegrała sprawę i w myśl zasady odpowiedzialności finansowej za wynik sporu, wynikającej z art. 98 kpc, powinna ponieść koszty procesu, Sąd nie obciążył jej tymi kosztami, na co pozwala mu przepis art. 102 kpc. Sąd uznał bowiem, iż obciążeniu kosztami postępowania pozwanej, która jest osobą starszą, samotną i utrzymującą się z niskiej emerytury sprzeciwiają się względy słuszności.

Ponieważ pozwana korzystała w przedmiotowej sprawie z pomocy adwokata świadczącego jej pomoc prawną z urzędu a nie pokryła ona w żadnej części jego wynagrodzenia, Sąd zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu na rzecz adwokat A. Ś. wynagrodzenie w kwocie 360,00 zł ustalone stosownie do treści § 4 ust. 1 w zw. z § 14 ust. 1 pkt 2 rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. poz. 1714 ze zm.) podwyższone na mocy § 4 ust. 3 wskazanego rozporządzenia o należny od niego podatek VAT w kwocie 82,80 zł.

Z uwagi na to, iż powodowie korzystali w przedmiotowej sprawie z pomocy adwokata świadczącego im pomoc prawną z urzędu, którego wynagrodzenia nie pokryli w żadnej części a pozwana nie została obciążona kosztami procesu, Sąd zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu na rzecz adwokata P. J. wynagrodzenie w kwocie 360,00 zł ustalone stosownie do treści § 4 ust. 1 w zw. z § 14 ust. 1 pkt 2 rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. poz. 1714 ze zm.) podwyższone na mocy § 4 ust. 3 wskazanego rozporządzenia o należny od niego podatek VAT w kwocie 82,80 zł.