Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – st. sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2018 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: J. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 2 października 2017 r., znak: (...)

w sprawie: J. R.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o emeryturę

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu J. R. prawo do emerytury od dnia (...) r.,

2)  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. na rzecz ubezpieczonego kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego,

3)  stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

VI U 1799/17 Transkrypcja uzasadnienia

Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury na podstawie artykułu 184 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Organ rentowy uznał, że ubezpieczony nie udowodnił wymaganego 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Od tego, od tej decyzji odwołanie złożył ubezpieczony wskazując, że przepracował, co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach w (...) Fabryce (...) i powołał na powyższą okoliczność dowód ze świadka. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując dotychczasowe stanowisko. Sąd Okręgowy przeprowadzając postępowanie dowodowe ustalił, że ubezpieczony urodzony (...) wniosek o emeryturę złożył 21 września 2017 roku. We wniosku o emeryturę nie złożył oświadczenia o przekazaniu środków zgromadzonych w OFE za pośrednictwem ZUS-u na dochody budżetu Państwa, ale taki wniosek złożył później pismem z 1 lutego 2018 roku w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Ubezpieczony legitymuje się ogólnym stażem 25 lat, 2 miesięcy i 28 dni. Sporna między stronami była okoliczność czy legitymuje się 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach. Sąd Okręgowy dokonując analizy akt osobowych prowadzonych przez (...) Fabrykę (...) przesłuchując świadka M. Ł. i ubezpieczonego stwierdził, że ubezpieczony pracowała w tej fabryce od 3 marca 73 roku do 19 listopada 2003 roku. Początkowo uczył się zawodu montera w szkole przyzakładowej a od 1 lipca 76 roku do 28 czerwca 89 roku i od 8 sierpnia 90 roku do 31 grudnia 96 roku, a więc przez ponad 15 lat sta..., pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przy pracach, o których mowa w dziale IV pozycja 11 załącznika A do Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Punkt 11 działu IV wskazuje, jako prace w szczególnych warunkach produkcję gazów technicznych i napełnianie butli gazami technicznymi. Niewątpliwie ubezpieczony, co wynika w sposób niebudzący wątpliwości zarówno z jego akt osobowych gdzie wskazano, że pracował, jako monter, ale faktycznie, jako operator instalacji gazów technicznych przy napełnianiu tech..., tej instalacji urządzeń chłodniczych produkowanych przez tę fabrykę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wypełniając tym samym dyspozycje tego punktu 11 działu IV załącznika A do Rozporządzenia Rady Ministrów. To była stała praca i w pełnym wymiarze czasu pracy, bo to wynika również z zeznań świadka, któremu Sąd dał wiarę, z zeznań samego ubezpieczonego, bo były one spójne z zeznaniami świadków i znajdowały też potwierdzenie, co istotne z zebranym w sprawie dowodem, dowodami z dokumentów. Ubezpieczony korzystał w peł..., w pewnym zakresie z urlopów bezpłatnych, ale fakt ten nie ma znaczenia, bowiem po odjęciu tych okresów urlopów bezpłatnych od globalnego okresu zatrudnienia w tej fabryce i tak pozostaje, co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Sąd dokonał analizy ustalonego w sprawie materiału dowodowego w aspekcie brzmienia artykułu 184 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz właśnie tego Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i stwierdził, że ubezpieczony spełnił wszystkie warunki niezbędne do uzyskania prawa do emerytury(...), bo wówczas ukończył wymagany sześćdziesią..., wiek (...) lat, wykonywał prace stale i w pełnym wymiarze czasu pracy a więc wypełnił przesłanki określone w Rozporządzeniu Rady Ministrów. Okres ewidentnie przekracza ten okres 15-stu lat określony artykułem 184 Ustawy emerytalnej, a fakt, że ubezpieczony nie legitymował się właściwym świadectwem pracy w szczególnych warunkach nie przeszkadza przyznaniu mu prawa do emerytury, albowiem Sąd ma możliwość dowodzenia i wykazywania okoliczności pracy w szczególnych warunkach różnymi dowodami, na co zezwalają przepisy Kodeksu postępowania cywilnego artykuł 472 i 473 które umożliwiają ustalanie tych okoliczności w oparciu o inne środki dowodowe poza dokumentami, które są niezbędne do wykazywania tych okoliczności przed organem rentowym. W związku z powyższym Sąd Okręgowy uznał, że po złożeniu już przez ubezpieczonego tego oświadczenia o przekazaniu środków zgromadzonych w OFE na dochody budżetu Państwa zostały spełnione wszystkie warunki do uzyskania emerytury w obniżonym wieku i dlatego na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego Sąd zmienił zaskarżoną wy..., decyzję orzekając jak w punkcie 1-szy wyroku określając, że prawo do emerytury powstało z dniem (...), bo wtedy ukończył ubezpieczony (...)lat, w punkcie 2-gim zaś Sąd zasądził na rzecz ubezpieczonego 360 złotych kosztów zastępstwa prawnego stosował przy tym podwójną stawkę wymienioną w przepisach Rozporządzenia z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych uznając, że ta stawka minimalna absolutnie nie odpowiada nakładowi pracy pełnomocnika, który napisał odwołanie, uczestniczył w rozprawie, dbał też należycie o interesy ubezpieczonego. W punkcie 3-cim wyroku Sąd stwierdził brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem i podstawą tego orzeczenia jest artykuł 118 ustęp 1A Ustawy o emeryturach i rentach z FUS, Sąd orzekł tak, dlatego, że nie było w sprawie odpowiednich dokumentów, które pozwalały organowi rentowemu wydanie pozytywnej decyzji, musiał to przeprowadzić Sąd, w związku z powyższym nie można obarczyć organu rentowego tą odpo...[ koniec